اگر از من بپرسی می‌گویم، ایرانیان 14 قرن است که جامعه شدن را آغاز کرده‌اند. سازمان شدن را. از همان روزی که آفتاب اسلام در شبه جزیره عربستان طلوع کرد، این ما بودیم که بهتر و بیشتر از همه مردمان یافتیم آن را. هر چه نگاه می‌کنم پیش از آن این طبقه حاکم بودند که صاحب همه چیز بودند. اسلام آمد و به انسان ارزش داد. به فکر، به اندیشه، به قلم ارزش داد. معجزه پیامبر شد دو چیز قرآن و اهل بیت. اسلام آمد و نقطه پرگار را از روی شخص برداشت و بر روی شخصیت گذاشت. اسلام انسانیت را معنی کرد. چرا؟ برای اینکه انسان داشت به مرحله پایانی رشد خود وارد می‌شد. انسان زبان‌دان، زبان‌فهم. انسانی که منطق دارد. انسانی که روح و جانش به جریان افتاده و بر تنش حکمرانی می‌کند. اما طبق روال همیشگی تاریخ، آدم‌هایی که در پوستشان زندگی می‌کردند، شروع کردند به مخالفت با آن. انسان قد کشیده بود. می‌خواست خودش باشد. آنجایی که بالاتر از فرشتگان است. نمی‌خواست در طبقه شیطنت و حیوانیت حبس شود. می‌خواست نشان جانشینی خدا را در زمین در خویش معتبر سازد. انسان ایرانی قرن‌ها با همه داشته‌هایش به دنبال نداشته‌هایش گشت و آن را در انقلاب اسلامی یافت. ایران و اسلام را، دنیا و آخرت را، جسم و روح را، فرد و جامعه را. انسان ایرانی امروز الگوی بسیاری از کسانی است که تا دیروز او را به شمار نمی‌آوردند. ما وارد مرحله جدیدی از زندگی اجتماعی خویش شده‌ایم. ما وارد مرحله خودسازی اجتماعی شده‌ایم. قاعده بازی این است که ابتدا باور کنیم که ما نقش اجتماعی داریم. باور کنیم که شخصیتی جهانی داریم. باور کنیم که ما را خداوند انسان آفرید تا روحمان تمام جهان را تحت تأثیر قرار داد. ایمان داشته باشیم که خداوند ما را بیهوده در زمین جانشین خود قرار نداد. انتظار داشت از ما که بیاموزیم با هم زندگی کردن را. خوشبختی اجتماعی را. عبور از خودخواهی را. رسیدن به رشد را. یافتن اصول و مبانی و زندگی الگو و اسوه را. نمونه شدن را. باید یاد بگیریم که چگونه می‌توانیم اراده‌های خویش را به هم پیوند دهیم و از آن نتیجه بگیریم. باید همانطور که نماز جماعت را یاد گرفتیم، زندگی جماعت را نیز یاد بگیریم. سیاست‌ورزی جماعت را یاد بگیریم. حکمرانی جماعت را یاد بگیریم. باید عبور کنیم از دوران استعمار و رها شویم از یوغ استکبار. باید استبداد را دفن کنیم و اندیشه آزادی و آزادگی را زندگی کنیم. بیایید برویم رأی دهیم. نه به خاطر اشخاص، بلکه به خاطر شخصیت ایران و ایرانی.