از آورده‌های طوفان الأقصی دنیدن روح جنگ به عمق جامعه اسرائیل است. جامعه‌ای تندرو و عصبانی که بدون سلاح هم دچار تنش‌های اجتماعی گسترده است.

🎥 اظهارات ایهود باراک علیه نتانیاهو افشا شد! ❌ روزنامه تهران تایمز به یک فایل صوتی محرمانه از نخست وزیر اسبق اسرائیل دست یافته است. 🔺 ایهود باراک در یک جلسه محرمانه که چند روز اخیر برگزار شده، وضعیت رژیم را اینگونه تشریح می کند: ❌ اولا این شکست اساسی قابل پنهان کردن نیست و مسئولیت کامل آن با شخص نتیانیاهو است و او که اعتماد عمومی و ارتش را از دست داده باید برود. 🔺 نکته دیگر آنکه باراک به طور تلویحی نسبت به عواقب حمله زمینی به غزه هشدار داده و پیروزی در آن را بعید می داند. @mah_davit313

نفوذ ایران تا کجاست؟!

حضرت علی عليه‌السلام: شتاب‌كردن پيش از توانايى‌يافتن بر كارى، موجب اندوه است. غررالحكم: ۱۳۳۳ (اللهم عجل لولیک الفرج)

در سایه حکومت زلنسکی بر اوکراین، این کشور نقش کنیزی را بازی می‌کند که سر صاحبش اختلافاتی هست. شخصیت مستقل ندارد...

بازی ابر پروژه غرب است. بازی انسان را از صفحه واقعیت می‌کند و در مستی تکرارپذیری بدون هزینه و مسئولیت‌ناپذیری بدون دردسر غرق می‌کند. چندی پیش نامه‌ای را دیدم خطاب به حاکمان عربستان که منسوب به محمدرضا پهلوی بود. خلاصه محتوای نامه این بود که اگر مردم را به بازی بگیری و آنان اهل بازی شوند، آنگاه کار تو آسان خواهد بود. البته در آن زمان شمشیر طاغوت هنوز بران بود و جامعه زبانش را می‌فهمید. کاری که آن روز پهلوی با ملت ایران انجام داد چند دهه بعد در دستور کار بن‌سلمان قرار گرفت. سهیم کردن جامعه از منافع قدرت اما در قالب بازی. بازی انسان را در کودکی نگه می‌دارد و فرصت رشد را از شما می‌گیرد و ذهن شما را در خود مهار می‌کند. چرا ورزشگاه آزادی نماد پهلوی است. چرا شهر نو، چرا ساحل دریا، چرا هر چه خاطره از آن حکومت منحوس بر دل و ذهن و زبان هوادارنش رسوب کرده از این جنس است؟! چرا بن‌سلمان وقتی خواست حکومت در لبه سقوط را امتداد دهد به بازی پناه برد. چرا سران این کشور تصمیم گرفتند روی فوتبال سرمایه‌گذاری نجومی کنند و ویترینی از باشکوه‌ترین بازی‌کنان تدارک ببینند. داستان همین‌جاست. مهار جامعه با بازی. حکومت‌های مادی جامعه را بازیچه می‌خواهند. مردمی که به بازی اکتفا کنند دیگر حکومت را در برابر پرسش‌های سخت قرار نمی‌دهند. آنها فقط بازی می‌خواهند و در قبالش تمام اختیاراتشان را واگذار می‌کنند. بازی غرب را نخوریم. زندگی بازیچه نیست.

🖇مدیریت تصویر ذهنی در فضای جنگ! 💢بعد از اتفاقات اخیر در غزه، مشاهده می‌کنیم در گوشه و کنار فضای مجازی و مخصوصاً در فضایی مثل اینستاگرام و توئیتر، برخی از خشونتی که علیه اسرائیل شده ابراز ناراحتی می‌کنند. اما سوالی که پیش می‌آید این است که چطور می‌شود، عده‌ای به این فهم غلط می‌رسند که در این تقابل کسی که به آن ظلم شده اسرائیل است؟! 💢به این سوال از جهات مختلف می‌شود پاسخ داد، اما شاید بشود گفت مهم‌ترین دلیل #مدیریت_تصویر_ذهنی از سوی رسانه‌های صهیونیستی است که در تمام این سال‌ها انجام داده‌اند. 💢مدیریت تصویر در شرایط جنگ، یعنی ارائه تصویری ملموس و به دور از مفاهیم انتزاعی و دارای عامل انسانی با هدف برانگیختن احساسات به این دو جمله‌ی زیر که این روزها در خبرها زیاد شنیدیم توجه کنید؛ ۱. صدها کودک فلسطینی در حمله هوایی اسرائیل کشته شدند. ۲. بتانی یوخولوم کودک دو ساله حین بازی و جلوی چشم مادرش توسط نیروهای مقاومت به رگبار بسته شد. (فارغ از اینکه خبر درست است یا غلط!) 💢در جمله اول با وجود اینکه صدها کودک کشته شده‌اند، ولی چون جزئیات خاص و قابل درک بیان نشده و تا حدودی در اثر تکرار عادی‌سازی شده، برای مخاطب ملموس نیست که چه فاجعه‌ی دردناکی رخ داده، اما در جمله دوم جزئیات زیادی از خبر مثل اسم کودک، سنِ اون، حضور مادر در صحنه و نحوه کشته شدن بیان شده. بیان چنین جزئیاتی، چه در کلمات و چه در تصاویر، به صورتی برای مخاطب بیشتر قابل لمس است و لذا همزادپنداری بیشتری اتفاق می‌افتد. 💢یک مثال دیگر هم برای خرابی‌های غزه بزنم. هنگامی که بخش زیادی از رسانه‌های دنیا صرفاً خرابی‌های غزه را نشان می‌دهند، رسانه‌های صهیونیستی به جای صرفاً نشان دادن خرابی ساختمان‌ها، با ارائه تصاویری ملموس و بیان روایتی قابل درک که دارای عامل انسانی است در پی ایجاد حس ترّحم و مظلوم‌نمایی برای مخاطب هستند و اینجاست که عده‌ای با مشاهده تصاویر، #درام_تصویری برایشان ایجاد می‌شود و دیگر خیلی متوجه صحنه و تاریخچه آن نیستند. پی‌نوشت: این‌ها که عرض شد صرفاً یک نکته کوچک از سواد رسانه بود، اما واقعیت موضوع این است که در جنگ اخیر رسانه‌های جبهه مقاومت بسیار بهتر از گذشته کار کرده‌اند. (لااقل آنچه در کشور ما به نمایش گذاشته شده) هر چند هنوز با نقطه مطلوب فاصله بسیاری است. ✍حمید کثیری #جنگ_روایت_ها #سواد_رسانه 📲کانال مؤسسه فرهنگی رسانه‌ای استاد محمدحسین فرج‌نژاد: 📝 @FarajNezhad110

🔰 اسرائیل یعنی بیشترین سهام سیاسی، اقتصادی و نظامی دنیا. اما با همه این‌ها امروز نمی‌تواند برای خودش تأمین امنیت کند؛ بنده این را یک چیز کوچک نمی‌بینم. انقلابی در وجدان عمومی جهان پیدا شده است. 💠 مرحوم استاد سید منیر الدین حسینی: اینکه اسرائیل زورش به جنوب لبنان نمی‌رسد این را بنده یک چیز کوچک نمی‌بینم. اسرائیل یعنی بیشترین سهام خبری دنیا، بیشترین سهام پولی دنیا، بیشترین سهام تکنولوژی دنیا؛ یعنی بیشترین سهام سیاسی، اقتصادی و نظامی دنیا. اما با همه این‌ها امروز اسرائیل نمی‌تواند برای خودش تأمین امنیت کند. این را کم حساب نکنید. انقلابی در وجدان عمومی جهان پیدا شده. این جسارت روحی که حزب الله می‌تواند بایستد تا اسرائیل را به زانو دربیاورد تا در وجدان عمومی جهان نباشد، نمی‌توانند؛ و این وجدان عمومی در جهان توسط انقلاب اسلامی بوجود آمده. این را من قطعی می‌دانم که انقلاب شکست نمی‌خورد و دلیلش همین وجدان عمومی است. تکنوکراسی در عالم در حال شکست است و این شکست اسرائیل در برابر حزب الله هم از نشانه های همین امر است. مبانی فکری غرب در برابر ارتقاء وجدان عمومی مردم دنیا در حال شکسته شدن است. تئورسین های غرب نمی‌توانند این شکست های مدیریت را حل کند. نه فقط علوم انسانی که تئوری های محاسباتی آن‌ها مثل ریاضیاتشان هم وابسته است و فروریختنی. به نظر من انقلاب فرهنگی در عالم آغاز شده، یعنی انگیزه مردم جهان دیگر در ساختار اندیشه قبل جریان ندارد. این تغییر فرهنگی، ضروری است؛ منتهی کار ما باید این باشد که حضور و نقش انقلاب اسلامی را در این دگرگونی بالا ببریم. ۱۳‌۷۵ 🔸 اندیشه منیر | @Andishemonir

در کورۀ فتنه‌ها و جنگ‌ها، «تفکیک» اتفاق می‌افتد. با بَدر و اُحُد و عاشورا، جبهۀ حق پالایش می‌شود. وقتی امیرالمؤمنین(ع) کورۀ جنگ را داغ کردند، از یک طرف مالک اشتر و عمار و... تربیت شدند و از آن طرف، خوارج و شمر و... بیرون رفتند.عالَمِ ما هم همین‌گونه است. #استاد_میرباقری ☑️ @mirbaqeri_ir

شهر صورت عجولی دارد. آدم‌ها را می‌بینی که انگار فرار می‌کنند از نقطه‌ای که ایستاده‌اند. فاصله‌ها زائدند. نقطه‌ای زندگی کردن در شهر باب شده. انگار بقیه نقطه‌ها بیهوده‌اند. به درد زندگی نمی‌خورند. زباله‌اند. وقتی عجله داری زندگی فشرده می‌شود. مسیرها مزاحمند انگار. آدم‌ها عصبانی هستند از اینکه باید زمانی خرج کنند برای رفتن و رسیدن. آن را هدر رفت زندگی می‌دانند. تفاله حیات. رنج بودن. تحمیل زیستن. البته که در ذات ماده جزء جزء بودن انکارناپذیر است. اگر تنها در تن زندگی کنی، آنگاه ماهیتی جزء جزء و پاره پاره و تکه تکه و گام به گام و مرحله به مرحله خواهد داشت. اما هر چقدر جسم هویتی کمی دارد، روح کیفی است. زندگی روحانی و جسمانی ما به هم تافته و بافته است. نمی‌توانی انتخاب کنی که من بعد از این کمی زندگی خواهم کرد. در جریان عجله شما زندگی کمی فشرده‌ای پیدا می‌کنی و این کیفیت زندگی تو را متأثر خواهد کرد...

روح تا زمانی که به جسم تعلق دارد، وابسته به تصاویری است که از راه حس وارد ذهن می‌شود. وقتی عجله می‌کنی بسیاری از تصاویر حس نمی‌شوند و یا جور دیگری حس می‌شوند. این تغییری در زندگی کیفی تو به وجود می‌آورد. گاهی باعث می‌شود تصورات غیر واقعی به دست بیاوری. چون بدون اینکه خوب بجوی تصویرهای با سرعت زیاد عکس‌برداری و تلمبار شده‌اند. انتزاع تو از تصاویر گزیده گزیده و کش آمده است. واقعیت را آنطور که هست یا نزدیک به شکل بودنش ندیده‌ای. عجله به تو صورتی جدید را تحمیل کرده است. گاهی این کار عمدی است. من نمی‌خواهم برخی تصاویر را ببینم. نمی‌خواهم برخی تصورها در من به وجود آید. نمی‌خواهم دریافت‌های روحانی من دچار اختلال شود. اما این تنها گاهی توضیح دارد. سرعت یک نعمت است. یک امکان برای انتخاب‌های بهتر. اما وقتی این عجله به جان تو افتاد و تمام زندگی تو شد دویدن برای رسیدن به نقطه‌ای که غالبا نامفهوم است، آنگاه روحت را فشار می‌دهد. دائما از کیفیت زندگی کاسته می‌شود تا کمیت بیشتری به دست آید.

معده روح با کلی ذهنیت بی‌نظم پر می‌شود. معمولا اینگونه است که آنچه از آسمان می‌یابی در ذهن منتظر لباس مناسبی از زمین است تا به تن کند و دیده شود. آری لباس برای دیده شدن است. گاهی به نظر می‌رسد لباس برای دیده نشدن است. اما چنین نیست در اصل لباس را می‌پوشند که دیده شوند. دیده شدن موضوع لباس است. آدم‌ها انتخاب می‌کنند که چگونه دیده شوند. لباس می‌پوشند. لباس یعنی هر آن چیزی که از عالم ماده برمی‌داری و بر تن روح می‌پاچی. گفتار و رفتار به معنای عام و گسترده آن نمودار زندگی تو هستند. هر رنگی که به خود اضافه می‌کنی، هر جزئی که برای آشکار شدن کلّ خودت استخدام می‌کنی نماد تو می‌شود. تو با آن شناخته می‌شوی. بخشی از این در اختیار تو و بخشی خارج از حیطه انتخاب توست. در هم تنیدگی دریافت‌های آسمانی و یافته‌های زمینی شخصیت تو را شکل می‌دهد. این اتفاق دائمی با عجله دچار اختلال می‌شود. عجله باعث فشردگی کیفیت زندگی خواهد شد. عجله یکی از آن عواملی است که سعه صدر اجتماعی را تهدید می‌کند. آدم‌ها برای رسیدن به نقطه مقصد تمام نقطه‌های میانی را زیر پا له می‌کنند بدون اینکه احساسی نسبت به آن داشته باشند. اما روح ناخواسته آن را دریافت می‌کند. ضربه‌های پیاپی عجله بر مسیر روح را می‌رنجاند و تجربه او از زندگی را سطحی و گذرا و ناقص می‌کند. روح دیگر پیوستگی را نمی‌یابد بسیاری از لباس‌ها را گم می‌کند و نمی‌داند چگونه در لباس‌های باقی‌مانده بگنجد.