زیارت قلم از زیارت قدم تازه بازگشته‌ایم. لذتی پنهان در لفافه درد و رنج که به محض رسیدن گل می‌کند و عطرش وجودت را آکنده می‌کند. اما وداع تو را در وضع جدیدی قرار می‌دهد. این بار ناچار از چشمه زیارت به غرق شدن در خاطراتش بسنده می‌کنی؛ اما چگونه باید وصف کرد این حال زیبای غریب را؟! چگونه می‌توان این نور را در مشت دل گرفت و عطر مشک حضور را با خود به خانه آورد؟! ما نیاز داریم با کربلا زندگی کنیم. زیارت یک عادت نیست. یک تکرار نیست. یک الزام ناگزیر رسم شده نیست. زیارت رسم زندگی مؤمن است. همانطور که هجرت. همانطور که انتظار. همان طور که عبادت. وضع ایمان ما به نسبت ما با این چهارگانه بازمی‌گردد. آیا می‌توانیم آن را در مکه و مدینه و نجف و کربلا و سامرا و کاظمین و مشهد و قم جا بگذاریم و در خانه زندگی را از یاد ببریم؟!

هر گاه ناخواسته موقع تناول غذا پشت لبم زیر دندانم گزیده می‌شود می‌فهمم که با سرعت زیاد در حال کم کردن وزن هستم. این حالتی است که غالبا در سفر اربعین برای من پیش می‌آید و شاید برای بسیاری که این ریاضت شرعی فاخر را تجربه می‌کنند. شاید عجیب باشد که چرا با آن ضیافت عالی و عجیب باید چنین باشد؟! این عمل صالح طبیعت انسان را به شدت در برابر طبیعت انسانی قرار می‌دهد تا در این چالش بزرگ باور صادق ما آزموده شود.

شاید من خبر ندارم؛ اما جای خالی حوزه و دانشگاه ما در کنگره جهانی اربعین خالی است. مقصودم خالی بودن زیارت اربعین از عناصر حوزوی و دانشگاهی نیست. منظورم حضور اندیشمندان و دانشمندان رشته‌های مختلف بر اساس شخصیت علمی و حوزه اندیشه‌ای آنان است. شاید من خبر ندارم اما باید مردم‌شناسان، جامعه‌شناسان، زبان‌شناسان، روان‌شناسان و تاریخ‌پژوهان و دین‌پژوهان و مفسران قرآن و حدیث و فقهاء و اصحاب اجتهاد دین و حتی متکلمین و فلاسفه و به طور کلی تمام سرمایه علوم انسانی بشر امروز پای کار فهم اربعین بیاید. تردید ندارم که نظام سلطه برنامه فشرده و دقیقی را در این باره دنبال می‌کند؛ اما در مورد خودمان هیچ اطلاع درستی از یک کار نظام‌مند منسجم ندارم. اربعین اتفاقی نیست که بخواهی آن را رقم بزنی. این حادثه عظیم در حال رخ دادن و پدیدار شدن است. هیچ قدرتی در عالم نیز وجود ندارد که بتواند مانع آن شود. بهای اربعین را پیش از این پرداخته‌اند و اکنون زمان نقد شوندگی آن فرارسیده است. مسئله اینجاست که ما نیز سهمی از آن داشته باشیم و در این رود خروشان دل به دریا بزنیم. اربعین دارد جامعه مورد نظر خودش را می‌سازد. علمای ما و طلاب ما در تمام حوزه‌های دانشی می‌توانند وارد این مسیر گردند اما با یک تفاوت مهم و آن نقش‌آفرینی در بهبود ساز و کار اجرای فرایند جامعه‌سازی و اسیب‌شناسی و برطرف کردن سریع‌تر موانع و بالا بردن سرعت تحولات است. در نتیجه می‌توان یازده ماه میانی دو اربعین را صرف قدم‌هایی کرد که نمی‌توان در فاصله بین نجف و کربلا برداشت. آنگاه راه رفتن به سمت زیارت، سرعت بگیرد و این مرحله زودتر به کمال و تمام خود برسد. من این را هنوز نمی‌بینم. من نمی‌بینم که دانشمندان جهان دعوت شوند و از تجربه بشری در این باره سخن بگویند. نمی‌بینم بزرگان اندیشه‌ای معاصر فراخوانده شوند تا شاهد اتفاقات واقعی جهان باشند و آینده را ببینند. من حتی جای خالی صنعت‌گران و مهندسان ماهر خود را هم احساس می‌کنم. منظورم این نیست که سفر طبیعی و فطری اربعین به سفری مصنوعی و ساختگی و نمایشی تقلیل داده شود و ماشین بر آن سلطه پیدا کند؛ بلکه می‌خواهم بگویم صنعت نیز باید این سبک زندگی را بفهمد و فکری به حال خودش و فلسفه‌اش کند. صنعت نیز باید آماده جامعه‌ای باشد که در راه است. کنگره جهانی حج اگر در اختیار ما نیست و ظرفیت‌های عظیم آن به واسطه بی‌کفایتی و خیانت‌پیشگی آل سعود هدر می‌رود؛ کنگره عظیم تمدنی اربعین را نباید از دست داد. پژوهشگاه‌ها و اندیشکده‌های وزین و قوی بایستی قدم بردارند و قدم‌های پیاده‌روی اربعین را هر روز منسجم‌تر و با برنامه‌تر پیش ببرند.

🔰رهبر انقلاب: اگر به لایه‌های زیرساختی #هوش_مصنوعی نرسیم ممکن است در دنیا آژانسی برای هوش مصنوعی مثل انرژی اتمی تشکیل دهند و مانع پیشرفت کشور شوند ✏️ امروز هوش مصنوعی با یک شتاب حیرت‌دهنده‌ای یعنی انسان متحیر می‌شود از شتابی که این فناوری عجیب در دنیا پیدا کرده و دارد پیش میرود. خب، دستگاه‌های ما، الان دستگاه‌های مختلف ما، نظامی و غیرنظامی از هوش مصنوعی دارند استفاده میکنند بهره‌برداری میکنند اما این ما را فریب ندهد. 🔸در مسئله‌ی هوش مصنوعی بهره‌بردار بودن امتیاز نیست، لایه‌های عمیقی دارد این فناوری باید در آن لایه‌ها مسلط شد. آن لایه‌ها دست دیگران است. ✏️ اگر شما نتوانید لایه‌های عمیق و متنوع هوش مصنوعی را، این فناوری را تأمین کنید فردا اینها یک ایستگاهی مثل ایستگاه اتمی، آژانس اتمی درست می‌کنند برای هوش مصنوعی که الان دارند مقدماتش را فراهم میکنند، که اگر چنانچه به آن ایستگاه رسیدید باید اجازه بگیرید در فلان بخش از هوش مصنوعی استفاده کنید در فلان بخش دیگر حق ندارید استفاده کنید اینجوری. زرنگ‌های دنیا دنبال این چیزها هستند. فرصت‌طلب‌ها و قدرت‌طلب‌های دنیا یک آژانس هوش مصنوعی هم به وجود می‌آید آن وقت اجازه نمی‌دهند شما از این  منطقه عبور کنید. ✏️ خودتان باید برسید به فناوری‌های عمیق و ژرف این مسئله‌، لایه‌های زیرساختی. لایه‌های زیرساختی هوش مصنوعی را باید در کشور دنبال کنید. ۱۴۰۳/۶/۶ 🇮🇷 #مبشرصبح را به دوستانتان معرفی بفرمایید. https://eitaa.com/joinchat/2129985567C4b22f9eb1d

سالهاست به برخی طلاب و دانشجویان علی رغم اینکه هیچ رشته ای را در مشاوره ها به کسی پیشنهاد نمی دهم اما به اوحدی از بچه ها توصیه میکنم که وقت و تمرکز خود را بر تحصیل، مطالعه و پژوهش در کلان رشته #علوم_شناختی و #هوش_مصنوعی بگذارند. چندین بار خودم تلاش کردم که بتوانم تخصصا در این حوزه بصورت ویژه مطالعه کنم اما شرایط سنی و شغلی دیگه اجازه نمی دهد، لذا به جوانها پیشنهاد می کنم در گرایش های این کلان رشته ورود کنند. به لینکی که پیشنهاد می کنم حتما مراجعه و مطالعه بفرمایید تا بیشتر درباره ضرورت و جایگاه ویژه علوم شناختی و بالتبع هوش مصنوعی آگاه شویم. https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=41555

کاش صاحبان اسرار اجازه داشتند مهر از زبان بردارند و پرده‌ها را کنار بزنند و حقایق زیارت توحیدی اربعین را برایمان بازگو کنند، شاید طی سال‌ها ما نیز برای ملاقات آماده‌تر می‌شدیم.

وقتی شهر به صورت‌های شهوت‌زده عادت کرد ناگزیر روابط کوتاه‌تر و‌ کوتاه‌تر می‌شود. بیشترین خسارت را از زنان و مردان غرق در نمایش فحشا، زنانگی و مردانگی جامعه تحمل خواهد کرد. جامعه‌ای که طعم مزه‌خواری جنسی را بچشد، اشتهای وفاداری نخواهد داشت. چاه کن ته چاه است و زنان و مردانی که شهر را به نجاست ناپاکی رفتارشان آلوده می‌کنند در متن فاضلاب‌ها زندگی خواهند کرد و کثیف‌ترین‌ها را به همراهی وادار خواهند کرد. آنها از محبت محرومند و گرفتار انواع اختلالات شخصیتی و رفتاری و غم‌ها و رنج‌های بی‌پایان آشکار و پنهان.

کسانی که تمام کارهایشان غیر خدایی است نمی‌توانند در مورد مؤمنینی قضاوت کنند که سعی می‌کنند آخرین ناخالصی رفتارهای غیرتوحیدی را از زندگی خود پاک کنند. بحث منافقین جداست. منافقین هر چند در ظاهر با مؤمنین اختلاط دارند، در واقع با کفار انس می‌گیرند. ریا به این آسانی‌ها از اعمال ما جدا نمی‌شود. ما گرفتار رفتارهای نمایشی خویش هستیم و به این راحتی نمی‌توانیم واقعیات را در سایه حقیقت بازیابیم. اینکه در منظر و محضر خداوندیم در حقیقت و در منظر بندگان خدا هستیم در علن، برای ما آزمون بزرگ است. عمل صالح بر اساس باور صادق تلاش فراوان می‌خواهد.

پاکوب کربلا از روزهایی که حسرت داشتیم یک مهر تربت کربلا پیدا کنیم و با آن دو رکعتی نماز بخوانیم و بو کنیم آن هدیه بهشتی را تا امروز که میلیون‌ها نفر به آسانی بتوانند به زیارت تمام مشاهد شریفه و اماکن متبرکه و زیارت‌گاه‌های معتبر و مغتنم سفر کنند، حدود چهار دهه گذشته است. یادم هست که می‌گفتند صدام حرام کرده که مشتی از خاکش را حتی به تبرک به ایران ببرند. اما پاکوب‌های کربلا معادله را تغییر دادند. پاکوب‌ها پیشروان گروه‌های طبیعت‌گردی و کوهنوردی هستند که پیش از دیگران مسیر را برای حرکت گروه طراحی و آماده می‌کنند. در برف‌های سنگین کوهستان این پاکوب‌ها هستند که سطح بکر برف‌های مرتفع را زیر پا سفت و‌ متراکم می‌کنند تا بقیه افراد در برف فرو نروند و به آسانی حرکت کنند. پاکوبی کاری به غایت دشوار و خسته کننده است. هر قدم با زحمت و رنج فراوان برداشته می‌شود. هیچ چیز آماده نیست. این پاکوب‌ها هستند که حرکت امن گروه را تأمین و تضمین می‌کنند. ضعیف‌ترهای گروه اگر پاکوب‌ها نباشند هیچ گاه به قله نمی‌رسند. پاکوب‌ها قوی‌ترین‌های هر گروه هستند و راه‌بلدترینشان و با تجربه‌ترین و حرفه‌ای‌ترین آنها. معبرهای سخت و‌ جدید بدون پاکوب‌ها به جاده تبدیل نمی‌شود. حالا مسیر کربلا آن راه به ظاهر فتح ناشدنی در دست جلاد عراق، سفره دلش را به روی ده‌ها میلیون زائر از سرتاسر جهان باز کرده و کریمانه از آنان استقبال و‌ پذیرایی می‌کند. سکینه‌سلطان گفت: خوش به حالتان رفتید کربلا. خوش به حال آنها که رفتند و هر کار توانستند کردند. هر کس به اندازه خودش آنجا خدمت کرد.(تمام) اما من قصه پاکوب‌ها را برای مادر سه شهید تعریف کردم و گفتم مامان (ما مادربزرگمان را مامان صدا می‌کنیم. ) یادت هست در این شهر یک مهر کربلا هم غنیمت بود؟! سرش را به تأیید تکان داد. حرفم را ادامه دادم و گفتم چه چیز باعث شده تا امروز از آن وضع دشوار به این گشایش و وسعت برسیم که میلیون‌ها نفر، بلکه ده‌ها میلیون نفر به آسانی و ارزانی راهی عتبات شوند؟! پسران شما و‌ مادرانشان و همسرانشان و فرزندانشان و خواهران و برادران و وابستگانشان بر رنجی عظیم صبر کردند و پا کوبیدند تا راه کربلا باز شد برای عموم مردمی که ما باشیم. گفتم مامان جان شما در تمام عبادت‌ها و زیارت‌های این مسیر شریک سرمایه‌اید. شما هستید که در تک تک این ثواب‌ها سهم دارید. زیرا پاکوب‌ها از شما بودند و شما بودید که سنگ زیرین آسیاب زیارتید. مامان جان شما هر روز تا امروز پاکوب سفر کربلایید. راه را شما باز کرده‌اید و راهیان کربلا را شما پذیرایی کرده‌اید. اگر نبود شجاعت شما، کرامت شما، سخاوت شما، کمال و عزت شما، قدرت و فتوت شما، کربلا امروز این همه زائر نداشت. این سفرها آسان ارزان نشده. هزینه آن را دیگرانی پرداختند که خود را فدایی حسین علیه السلام می‌دانستند. آری پاکوب‌ها می‌روند تا دیگران طعم رسیدن را بچشند. آنان که زودتر می‌رسند چیده می‌شوند تا کال‌ترها فرصت رسیدن داشته باشند. ضعیف‌ترها قوی شوند و آنان که دیرتر راه افتاده‌اند گمراه نشوند و در راه نمانند. شهدا برای ما فرصت خریدند با پاهایی که کوبیدند و جان‌هایی که دادند و تن‌هایی که پرپر کردند. آنها شریک تمام عبادت‌های این مسیرند. آنها عمیق‌ترین خاطرات سفر کربلا هستند. تمام مسیر زمزمه سرود آنان را بر لب دارد، وقتی می‌خواندند: با نوای ساروان؛ بار بندید همرهان این قافله عزم کرب و بلا دارد دیدار جانانم بس ماجرا دارد یا ز جان باید گذشت یا که باید داد دست...

تابع تصمیمات آدم‌های مختلف همه یک جور تصمیم نمی‌گیرند. هر کس برای تصمیم گرفتن فرمول مخصوص خودش را دارد. برخی از مردم کار را برای خود آسان می‌کنند. یعنی بنا را بر تقلید از فرد یا گروه خاص می‌گذارند. گاهی هم این مسئله از روی ناچاری است. یعنی در موقعیتی قرار می‌گیرند که نمی‌توانند هیچ شناخت جامع و کاملی از موضوع داشته باشند و به مصداق برسند. در نتیجه انتخاب را به دیگری یا دیگران واگذار می‌کنند و از سختی و سنگینی محاسبه درست و غلط رها می‌شوند. اصل در انسان انتخاب است. انتخاب نیز تابع «تابع تصمیم» است. «تابع تصمیم»، ترکیبی از عناصر و عوامل و مؤلفه‌های مختلف است که به صورت یک معادله همساز و همبسته درمی‌آید و اگر همه متغیرها درست عددگذاری شود، متغیر اصلی مورد نظر ما نیز به عدد خاص خود خواهد رسید و تعیین خواهد شد. بزرگی آدم‌ها به توان تصمیم‌گیری آنان در شرایط پیچیده نیز باز می‌گردد. آدم‌های بزرگ تابع تصمیمات بزرگ و مفصلی دارند؛ اما مهارت آنان در شکل دادن به دستگاه مفهومی و تألیف و حل توابع و کشف مجهولات آنقدر زیاد است که در فرصتی تنگ و کوتاه به نتایج مهم و اساسی می‌رسند که می‌تواند اطمینان خاطر سایرین را جلب کند و مبدأ انتخاب آنان قرار گیرد. یعنی دیگران می‌توانند با یقین به صحت انتخاب بزرگان، آن را به عنوان عدد ثابت در تابع تصمیمات خود بگنجانند و مسیر انتخاب خود را با سرعت بیشتر پیش ببرند. اگر بزرگان نبودند، همه مردم ناچار بودند پیچیده‌ترین توابع تصمیم را تشکیل دهند و به سختی تصمیم درست را پیدا کنند و یا در فقدان بزرگان حل و عقد مسائل، تن به تصمیمات تصادفی یا غیر دقیق و حتی غلط بدهند و امیدوار باشند که شرایط بر اساس شانس و اتفاق به گونه‌ای ادامه پیدا کند که خطر حاد و خسارت عمده‌ای وارد نشود. به هر حال همه مردم باید در زندگی فردی و اجتماعی و عالمی خود حضور عوامل مختلف را به رسمیت بشناسند و برای انتخاب بهینه تدبیری بیاندیشند. این مسئله با موضوع جامعه، حکومت و شیوه تعامل این دو یعنی نحوه حکمرانی ارتباط جدی و دائمی دارد. زیرا انسان نمی‌تواند هیچ تابع تصمیمی را بدون در نظر گرفتن آثاری که از رفتارهای دیگران به انسان می‌رسد شکل دهد. همین امر موجب می‌شود بستر تصمیم‌گیری بسیار سیال و اغلب مواج و گاه طوفانی باشد. نتیجه اینکه انسان‌های ضعیف‌تر در خطر غرق‌شدگی در تصمیم قرار می‌گیرند. یعنی نقطه قوت انسان یعنی انتخاب هر چقدر برای انسان قوی آورده دارد، می‌تواند برای انسان ضعیف مخاطره‌آمیز باشد.

همین باعث می‌شود انسان‌ها به سمت دسته و بسته شدن حرکت کنند و تصمیمات خود را طبق منطق خاصی به هم گره بزنند تا از سلامت و صحت و کارآیی توابع تصمیمات خود محافظت کنند و ضمانت اجرایی مناسبی نیز به دست آورند. همین انسان را وادار می‌کند تا در مورد حکومت و بایستگی‌ها و شایستگی‌های آن بیاندیشد. حکومت‌ها بسته به اینکه چه خرده توابع تصمیمی را در اختیار مردمانشان قرار دهند با هم تفاوت پیدا می‌کنند. مردم نیز بر اساس اینکه کدام کلان تابع تصمیم را برای حکومت به رسمیت بشناسند، به انتخاب‌های آینده خود نظم و نسق می‌بخشند. در جامعه اسلامی کلان تابع انتخاب ایمان به خدا و توحید است که در نبوت جریان پیدا می‌کند و در معاد به سرانجام می‌رسد. ثوابت توابع نیز در فهرستی از واجب و حرام معرفی می‌شوند. شاید به نظر برسد که همین مقدار تعیین‌شدگی امکان‌های انتخاب را محدود می‌کند؛ اما در واقع این تضمین بقای انتخاب در زندگی فرد و جامعه است تا به بن‌بست دچار نشود. با اینکه بسیاری از مردم مایل به واگذاری مسئولیت انتخاب و رسوب در انتخاب‌های حداقلی دارند، اندیشه ایمانی تلاش می‌کند توابع تصمیم مردم را هر روز قدرتمندتر و مفصل‌تر و جامع‌تر از دیروز نماید. لذا مانع رسوب انسان در انتخاب‌های جامد و صلب بت‌پرستانه می‌شود و از افراط در شیء‌شدگی و شیء‌خواهی برحذر می‌دارد. همین امر باعث اعتراض و اعراض برخی قرار می‌گیرد. آنان حال ندارند که انتخاب کنند و دائم از آن فرار می‌کنند.

هدف زندگی بندگی خداست... این مسئله کجای زندگی ما هست الله اعلم 😔 ─═ @HAJJALI110 ═─