پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، حتی یک روز بدون جنگ نداشتیم. آن اوایل مردم متوجه جنگ می‌شدند. خبرهای جنگ هر روز و هر ساعت در شهر می‌پبچید؛ اما الآن سال‌هاست که ما در حالی به تجاوز دشمن پاسخ می‌دهیم که شهر از جنگ بی‌خبر است. البته که این بی‌خبری گاهی آفت آرامش است. اگر ما ندانیم که چه در اطراف ما می‌گذرد، آنگاه خبرهای جنگ وارد شهر می‌شود و سپس خودش. جنگیدن در آرامش شهر، محصول قدرت جمهوری اسلامی ایران است. محصول قدرت انباشته‌ای که در عناصر ذاتی تشکیل‌دهنده آن وجود دارد. قدرت جمهوری اسلامی ایران محصول حضور مردم است. محصول میل ما به جامعه شدن. میل ما به داشتن حکومت و اداره آن. میل ما به مسئولیت‌پذیری در قبال حوادث منطقه و جهان. میل ما به استقلال و آزادی. میل ما به اسلام. اسلام به ما قدرت می‌دهد. قوت می‌دهد. اقتدار می‌دهد. عزت و سلامتی و آزادی می‌دهد. ولایت فقیه نقطه اتصال همگن و همبافت جمهوریت و اسلامیت است. در واقع قله تحقق این دو به طور یکدل و یکپارچه است. در این باره می‌توان بسیار سخن گفت. چرا جمهوری اسلامی ایران با ولایت فقیه اصالت پیدا می‌کند و با ولایت فقیه زنده می‌شود و زنده می‌ماند؟! چرا ایران ما به جمهوری اسلامی‌اش نیازمند است و به آن علاقه قلبی و ذاتی دارد و به آن می‌بالد؟! چرا ولایت فقیه یک مفهوم ذاتی ایرانی-اسلامی است که ظرفیت جهانی شدن دارد؟! چرا ولایت فقیه دریچه جهانی شدن ماست و چرا دشمن در تمام شب‌ها و روزها لحظه‌ای از حمله به ولایت فقیه و ولیّ فقیه حاضر حضرت آیت الله خامنه‌ای حفظه الله تعالی، غفلت نمی‌کند؟! چرا بزرگ‌ترین برنامه رسانه‌ای دشمن ضربه زدن به اعتبار ولیّ فقیه در ایران است؟! پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، حتی یک لحظه بدون جنگ سپری نشده اما شهر چنان در آرامش است که جنگ را باور نمی‌کند. نه تنها بعد از وعده صادق یک و دو که حتی زمانی که اسرائیل در تهران عملیات نظامی انجام می‌دهد، صبح روز بعد همه چیز آرام است. مردم می‌دانند که دندان جنگ کشیده شده و دشمن در خانه خویش آسیب‌پذیر است. مردم اطمینان دارند که نظام جنگ را مهار خواهد کرد. اما نباید مردم جنگ را فراموش کنند. چیزی که رسانه‌های نااهل و نااهلی در پی آن هستند. روزمرگی‌های ما نباید با بزدلی‌های عده‌ای ایران‌فروش اسلام‌ستیز گره بخورد. ما باید قدرت خویش را حفظ کنیم. ما یعنی مردم.

🔖 چرا در روز پیروزی، شهر حس غرور نداشت؟! 🟥دیروز #یوم‌الله بود. یک‌سال همه #استکبار یک‌طرف ایستاد و جبهه #مقاومت یک‌طرف. یک‌سال شیاطین انواع جنایت‌ها و رذالت‌ها را به‌خرج دادند تا اراده مستضعفین را درهم بشکنند. یک‌سال آخرین تکنولوژی‌ها و دستاوردهای نظامی شان را به‌کار گرفتند تا محور مقاومت را محو کنند. ⬛️اما امروز سرافکنده، بدون دستیابی به حداقلی ترین اهداف، مجبور به عقب‌نشینی شدند تا جایی که همه اذعان به شکست کردند حتی خودشان. این پیروزی جبهه مقاومت، با محوریت جمهوری اسلامی بود. 🟩اما کسی پیروزی را روایت نکرد. اقتدار ایران را روایت نکرد. شکست آمریکا را روایت نکرد. در شهر خبری از شادی نبود. از ماذنه ها صدای تکبیر بلند نبود. خبری از غرور و عزت و سربلندی نبود. کسی شیرینی پخش نمی‌کرد. کارناوال شادی و پیروزی و پرچم گردانی در خیابان به‌راه نیافتاد. حتی در فضای مجازی بیش از این یوم‌الله درگیر فوت فلانی و انجمن حجتیه بودیم. ⬅️این‌ها همه یعنی: دچار اختلال در دستگاه‌ محاسباتی و نظام تحلیل و اولویت‌ها هستیم. 🖋ایزدی 🇮🇷 #مبشرصبح را به دوستانتان معرفی بفرمایید. https://eitaa.com/joinchat/2129985567C4b22f9eb1d

معجزات مقاومت در عصر روزمرگی‌ها نجات‌بخش حیات بشر خواهد بود در مرگ عاطفه‌ها...

نقش رسانه را نباید در پیروزی مقاومت نادیده گرفت. بلکه باید گفت در زمانه جنگ اراده‌ها هر جبهه‌ای که توانست پیوست رسانه‌ای موفقی داشته باشد پیروز شد و هر کجا نتوانست سقوط کرد. برای حفظ سنگرها نیازمند سلاح رسانه قوی و نقطه‌‌زن هستیم. اینکه بتوانی در سرتاسر جهان میلیاردها نگاه را مال خود و مثل خود کنی کاری است که رسانه انجام دهد و قدرتی است که هیچ سلاح جنگی توان مقابله با آن را ندارد. جنگ نرم، سلاح متناسب می‌خواهد. اگر تنها به فکر و بازوی نظامیان سالحشور و مقتدر خود تکیه کنیم، آنان را با تمام توان و قدرتشان، خسته و فرسوده خواهیم ساخت. جامعه انقلابی باید به فکر رسانه داخلی و منطقه‌ای و بین المللی باشد. بایستی موضع مقاومت به خانه دشمن نفوذ کند. همه جا باید سخن از اولویت‌های مقاومت باشد. همه مردم دنیا باید مقاومت را بیاموزند و در شهرهای خود آن را تکثیر کنند. پیروزی طوفان الأقصی مرهون رسانه است. اگر اجازه دهیم دشمن ذهن‌ها را تصرف و بر آنها حکمرانی کند، هیچ گاه زخمات ملت مقاومت به مقصدش نخواهد رسید. جهاد تبیبن یعنی شکستن نظام تحریم آگاهی به وسیله رسانه. کاری که بر عهده مردم مقاومت است.

شیطان به هر کجای منطقه که پنجه انداخت، منابع عظیم مقاومت از آن فوران کرد و چشم جهان را به سود خیره ساخت. اشتباه محاسباتی دشمن در این بود که فهمی از جریان زندگی زیرزمینی ما نداشت. قوی‌ترین سلاح‌ها مرغوب‌ترین ابزار اکتشاف ذخایری هستند که زیر پوست شهر پنهانند. ویرانی غزه نه تنها نشانه شکست مردم فلسطین نیست؛ بلکه نشانه عظمت حقیقتی است که اسرائیل آن را نادیده می‌گیرد تا پیروز به نظر برسد. دشمن حق دارد که از ما بترسد و از وحشت بی‌قرار گردد.

آدم‌برفی یا مجسمه سنگی

ترامپ در مورد قوی‌تر شدن سخن می‌گوید. او می‌داند درباره چه چیز بگوید. همه دنیا دیدند که آمریکا تمام امکانش را برای حفاظت از اسرائیل نقد کرد؛ اما نتوانست پیروزی برای دنباله نامشروعش به بار آورد. شکست اسرائیل از غزه و حماس، شکست آمریکا نیز بود. ابن دو شریک یکدیگر در تمام تجاوزات و جنایات و خیانت‌ها و بدنامی‌ها و شکست‌های پس از آن هستند. یک شیطان در دو صورت.

اسلام دین شهر است. نه شهر در برابر روستا. نه شهر در برابر ایل و عشایر. شهر به معنای زیست اهلی در برابر زیست وحشی. اسلام به این معنا همواره در حال تطور بوده تا بشر فناوری زندگی شهری را به دست آورد و لوازم آن را بیابد و بیاموزد. حال هستند کسانی که از قافله پیشرفت بشر عقب مانده‌اند و سعی می‌کنند شهر را به عقب برگردانند. دین آموزش زیست اهلی است. می‌توان این نوع فهم از دین را در رفتار الگوهای دینداری به خوبی یافت. متون دینی از جمله قرآن و سنت اسلامی نیز گاه به صراحت و گاه در لفافه همین را یادآوری می‌کنند. موضوع ولایت نیز همین است. اما امیال ضد شهر وحشی، این شیوه را برنمی‌تابند. اینها حتی اگر لباس دین را هم بربایند در آن، آن کار دیگر می‌کنند. جماعتی که به شدت ناامن و منافق‌مسلکند. هر کس در عالم زندگی شهری را می‌فهمد و برای آن تلاش می‌کند، در مسیر دینداری قرار دارد. ممکن است این همسویی در ابتدا صورت‌های مشابه نیافریند، اما به تدریج شباهت‌های صوری نیز پدید خواهد آمد اگر استقامت به خرج دهیم. همه را می‌توان به این معنی دعوت کرد که هجرت کنند به سوی شهرنشینی و در انتظار کسی که شهردار و شهریار خوبی است بسیار تلاش کنند. جهاد کنند. اجتهاد کنند. امر به معروف زندگی شهری کنند و نهی از منکر زندگی وحشی. نماز بر پا دارند و روزه بگیرند و زکات دهند و دوستی کنند با دوستان شهر و دشمنی کنند با دشمنان شهر و همینطور تا آخر... چه کشیدند پیامبران از جماعت شهرستیز که شهرها را گروگان گرفته بودند تا آن را برای خود مصرف کنند و چه می‌کشند جانشینان پیامبران از شهرستیزان شهرنشین که آن را اشغال کرده‌اند. نمی‌دانم آیا می‌شود بیش از این سخن را رسوا کرد یا ادب و حیا در پنهان کردن عریان کلام است؟!

#پیامبر_خدا(ص): به یکدیگر هدیه دهید؛ زیرا هدیه، کینه ها را می برد. الکافی: ج ۵ ص ۱۴۴ ح ۱۴

اگر زیبایی اقیانوس باشد، تاریخ بشر شاهد خونریزی‌های بی‌شمار بر سر قطره‌ها بوده و هست و این تنها یکی از آن بهانه‌های حقیر است که طعم زندگی را بر ما حرام کرده.

دنیای جدید همانقدر که ما را با خودمان و لباسمان و خانه‌مان و عرف‌مان و شرع‌مان و قانون زندگی‌ فردی و اجتماعی‌مان دور کرده، از شهرمان و کشورمان و جهانمان و آخرتمان نیز دور کرده است. ما نیاز داریم که بیشتر از گذشته به این چیزها فکر کنیم. فشار بیرونی موجب تغییرات درونی شده و ما را از حالت تعادل خارج می‌کند. با زندگی خود به خودی دیگر نمی‌توانیم به اهداف‌مان برسیم. ستیزه‌جویی غرب با فرهنگ‌مان باعث شده تا ناچار باشیم از یک نیروی ورزیده برای واکنش آگاهانه و خارج از برنامه و فوق العاده. لذا باید بیشتر در مورد خودمان و شهرمان و کشورمان و منطقه مان و جهان مان فکر کنیم. اجازه ندهیم همه چیز را برایمان در یک تقابل سخت معنی کنند و امکان تولید و تولد را از ما بگیرند. شرط وفاداری این است که مراقب و مواظب و حامی داشته‌هایمان باشیم و آنها را حتی اگر نیاز به اصلاح و ارتقاء و به روزرسانی دارند، با احتیاط و رعایت شرایط پیرامونی انجامش دهیم. نگذاریم دل فضا از برخورد تند و خشن و بی‌مهری و غریبگی و غرب‌زدگی ما بشکند. ما کلی زندگی در ساختارهای زندگی خود ذخیره کرده‌ایم که با تغییرات بی‌ملاحظه همه آنها را زباله می‌کنیم و دور می‌ریزیم. آنها ما را به عجله وامی‌دارند تا زودتر خودمان را به خط اول برسانیم. اما رسانه کمک کرده بدانیم که در خط اول هیچ خبر خاصی نیست. ما باید به مرزهای شدن خودمان برسیم. آنها هیچ چیزی برای رسیدن ندارند. مگر ندیدید ترامپ دستور داد که از امروز دو جنس وجود داشته باشد. زن و مرد. آنها در جهنمی گرفتارند که تا لبه‌هایش قرن‌ها فاصله است، اگر خود را برنکشند و رها نشوند.

تمجید ترامپ!! گاهی برخی از ما، به خاطر کارهای مثلا خفنی که این بنی بشر میکنه، لحنی تعریف و تمجیدگونه داریم. امّا: إِذَا مُدِحَ الْفَاجِرُ، اِهْتَزَّ الْعَرْشُ وَ غَضِبَ الرَّبُّ» هرگاه فاجري مدح شود، عرش [خدا] به لرزه درمی آيد و پروردگار، غضب می كند. مولوی میگوید: می بلرزد عرش از مدح شقى بدگمان گردد ز مدحش متقی .