‌ ❇️ #امام_باقر علیه‌السلام می‌فرماید: «إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ علیه‌السلام الْمُتَبَاذِلُونَ فِي وَلَايَتِنَا، الْمُتَحَابُّونَ فِي مَوَدَّتِنَا، الْمُتَزَاوِرُونَ لِإِحْيَاءِ أَمْرِنَا، الَّذِينَ إِذَا غَضِبُوا لَمْ يَظْلِمُوا وَ إِذَا رَضُوا لَمْ يُسْرِفُوا، بَرَكَةٌ عَلَى مَنْ جَاوَرُوا، سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا.» 💖 همانا #شيعه‌ی_علی علیه‌السلام آن كسانند كه در راه #دوستی ما #می‌بخشند و به خاطر #محبت ما نسبت به همديگر #محبت می‌ورزند و برای زنده كردن امر ما (روش و سنت ما) به #ديدار يكديگر می‌روند. 😌 وقتی كه #خشم گيرند، #ستم نكنند و چون #خشنود شوند، #اسراف نورزند. 💞 برای #همسايگان #بركت و برای #معاشران خود مایه‌ی #صلح و آسايش هستند. 📚 تحف‌ العقول، ص۳۰۰ ◻️ #روایت #اخلاق ☑️ فاطمیه ولیعصر (عج) 🚩 دامغان انقلابی 🚩

💠 شیعه و سنی؛ اتحاد پسندیده و اتحاد ناپسند ❖ مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج سید احمد زنجانی در کتاب «الکلام یجرّ الکلام» می‌نویسد: 🔻 📝اين همه تشتّت كه در فِرَق اسلام شده، از جدايى انداختن بين كتاب و عترت شده كه هر كس قرآن را براى خود تفسير كرده، بدون مراجعه به عترت طاهره علیهم السلام. ● حالا با اين تشتّت، جمعى به نام اتّحاد، اسلام را از افراد شيعه و سنّى با هم صلح و مصالحه نموده، از فروع مذهب خود به همديگر می‌بخشند و گمان می‌كنند اتّحاد اسلام، با اين صلح و مصالحه صورت می‌گيرد. اينها تقريباً چاكِ جامه را گذاشته، وصله را به جاى سالم آن می‌زنند. ● احزاب سياسى ممكن است اين طور با هم سازش نمايند. يكى از احزاب از چند مادّه از مرام خود صرف‏نظر نمايد، ديگرى نيز از چند ماده، چون مرام آنها واقع محفوظى ندارد، بلكه امرى است جعلى، می‌توانند جعل بكنند و می‌توانند حلّ بكنند. بستن و باز كردنش، دست خودشان است. امّا فروع مذهب، واقع محفوظى دارد؛ نظير دفينه [گنج] كه در جاى معيّنى مدفون است. پس اگر كسى را اعتقاد شد كه جاى دفينه، در جانب شرقى فلان شهر يا قصبه است؛ لهذا به كندن آنجا مشغول شد و ديگرى را عقيده شد كه جاى آن، در جانب غربى آن است؛ آن هم به كندن آنجا قيام نمود، آيا ممكن است اين دو نفر با هم صلح نمايند كه هر دو از عقيده خود صرف‏نظر نمايند و بيايند جايى را در وسط انتخاب نموده، به حفر آن قيام نمايند؟ نه! چون زمام امر دفينه، در دست اينها نيست كه هر جا را كه اينها پسنديدند، از آنجا پيدا بشود. احكام شرعيّه هم همين‏طور. پس با مصالحه و قرارداد آقايان مصلِحين -كه اسم شريف خودشان را هم منوّرالفكر گذاشته‏‌اند- حلال شرعى، حرام و حرام شرعى، حلال نمی شود. پس زحمت‏كشيده، بی‌خود به يكديگر نبخشند؛ مانند حافظ كه سمرقند و بخارا را می‌بخشد، و حكيم هيدجى، اردبيل و خلخال را. سمرقند و بخارا صاحب دارد؛ اردبيل و خلخال هم زمامدار دارد. در دست اينها نيست كه ببخشند. پس اتّحاد اسلام به اين معنى كه اينها می‌گويند، جز اينكه چاك جامه را گشاد نموده، وصله را به جاى سالم آن بزنند، حاصلى نخواهد داشت. ● و امّا اتّحاد اسلام به اين معنى كه مسلمين با اختلاف مذاهب‏شان، بايد دستگيرى از يكديگر نموده، در حفظ اساس ديانت كه مشترك بين همه فِرق اسلام است، معاضد و كمك همديگر باشند، البتّه لازم است. نگارنده يكى از لبّيک‌گويان اين دعوتم كه نه با پا، بلكه با سر، به جانب اين دعوت رهسپار می‌گردم. 🔰 کانال رسمی دفتر آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی https://t.me/joinchat/AAAAADu2vXMcSJerFZMLKw