با سلام. کانال "نوآوریهای فقه و اصول" بستری برای ترویج نظرات نو و بدیع اساتید و طلاب گرامی در موضوعات فقهی و اصولی است که به همت موسسه پژوهشی دانشوران راه‌اندازی شده است. سعی بر این است که از نظرات ناب و نوآورانه‌ی شما بهره‌مند شویم.

🔷 نشر نوآوریهای فقهی و اصولی 🔸 مؤسسه پژوهشی دانشوران به منظور ایجاد تحول در فقه و دانشهای وابسته به آن، یادداشت های حاوی نوآوری در فقه و دانشهای وابسته به آن، نظیر اصول فقه، فلسفه فقه، فلسفه اصول فقه، رجال، حدیث و تفسیر را منتشر می کند. 🔸 برای انتشار یادداشت شما در کانال «نوآوریهای فقه و اصول»، متن یادداشت را برای ادمین ارسال کنید. 🔸 یادداشت می تواند مشتمل بر نوآوری خود شما باشد یا تقریری از مباحث استاد شما باشد که به نام شما و ذکر نام استاد منتشر خواهد شد. 🔸 به یادداشتهای نوآورانه، حق الزحمه تعلق می گیرد. 🆔 https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations

🔷 چرا اصول فقه کاربردی؟ 🔸 توضیحی در مورد چرایی طراحی کلان پروژه «اصول فقه کاربردی» در مؤسسه پژوهشی دانشوران 🔹بخش اول 🔻 در رابطه با محتوای کتب درسی اصول فقه باید گفت آموزش آن به دانش‌پژوهان فقه به دو صورت ممکن است: روش اوّل، آموزش قواعد کشف حکم شرعی به شیوه اجتهادی است، بدین صورت که درستی یا نادرستی این قواعد دانش اصول فقه، مورد بررسی قرار گرفته و به بحث گذاشته شود. در این روش، دانش پژوه، با شیوه اجتهادی کشف قواعد استنباط حکم شرعی آشنا شده و خود پس از پایان دوره تحصیل، به توانایی استنباط احکام شرعی بر اساس این قواعد دست می یابد. بنابراین این شیوه، برای دانش پژوهانی مناسب است که استعداد و شرایط لازم برای نیل به درجه اجتهاد را دارا بوده و احتمال رسیدن ایشان به این مرحله، به مقدار زیادی داده می شود. 🔻 شیوه دوم اما آموزش به شیوه کاربردی است. در این روش، به درستی یا نادرستی قواعد اصولی، عنایتی وجود نداشته و تنها به طرق شناخت و کاربردهای هر قاعده پرداخته می شود. این روش آموزش، به دانش پژوه این امکان را می دهد تا احکام شرعی را بنا بر مبانی مختلف استنباط کند. دانش پژوهانی که دانش اصول را به این شیوه آموخته اند، طبیعتا امکان قضاوت اجتهادی در رابطه با درستی یا نادرستی یک قاعده و اختیار نظریه در آن را ندارند، لکن می توانند احکام شرعی را بنا بر هر یک از مبانی موجود در مسأله استنباط کنند. به دیگر سخن، در این روش، اگرچه اجتهاد در اصول فقه وجود ندارد، لکن تطبیق قواعد بر احکام، امکان اجتهاد در فقه را برای دانش پژوه به ارمغان می آورد. 🔻 باری، در طول بیش از هزار سال که از عمر دانش اصول فقه می گذرد، کتابهای فراوانی به عنوان متن درسی برای این دانش نگاشته شده است، اما رسالتی که تمام نویسندگان این کتب، پیش روی خود انگاشته و کتاب خود را بر اساس آن سامان می داده اند، تربیت «مجتهدین»ی است که با مدد از دانش اصول فقه، توانائی استنباط احکام شرعی از ادله را کسب نمایند. بر همین اساس، این دانش، بررسی استدلالی صحت و سقم قواعد استنباط احکام شرعی را نصب‌العین خود قرار داده و دانشیان آن نیز با همین رویکرد، به نگارش متون درسی روی آورده اند. 🔻 در این میان، تمرکز نگارندگان کتب اصولی بر بررسی دقیق صحت و سقم تک تک قواعد این دانش، ایشان را از دو امر غافل نموده است: 1. برای به انجام رسیدن عملیات استنباط حکم فقهی، تنها بررسی صحت و سقم یک قاعده کفایت نمی کند، بلکه روش های شناسائی، به کارگیری و جایگاه آن در مراحل عملیات استنباط نیز روی دیگر این سکه است که عملیات استنباط، بی آن، کامل نمی شود. 2. تجربه دانش فقه به عنوان یک دانش استدلالی، به سان سایر دانشهای استدلالی دیگر، نشان می دهد که تمامی دانش پژوهان، توانایی رسیدن به مراحل عالی این دانش، یعنی اجتهاد (مطلق یا متجزی) را پیدا نمی کنند. با این وصف، روشن است که نگارش متون استدلالی برای دوره عمومی، به عنوان دوره ای که «تمام» دانش پژوهان این دانش، ناگزیر از طی آن هستند، امری نابخردانه است؛ زیرا در حقیقت متنی را به عنوان متن عمومی برای «تمام» دانش پژوهانی قرار می دهیم که تنها عده بسیار کمی از ایشان، مرحله اجتهاد واقعی را درک می کنند. 🆔https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations

🔷 چرا اصول فقه کاربردی؟ 🔸 توضیحی در مورد چرایی طراحی کلان پروژه «اصول فقه کاربردی» در مؤسسه پژوهشی دانشوران 🔹 بخش دوم 🔻 با توجه به وضعیت پیشین و کنونی حوزه های علمیه و با عنایت به استعدادهای ورودی های حوزه در طول عمر هزار و چند ساله خود، ملاحظه می شود که تعداد دانش پژوهانی که به مرحله اجتهاد می رسند، غالبا تعداد کمی از ورودی های حوزه علمیه است. این درحالی است که تمامی دروس فقهی و اصولی، به روش اجتهادی بوده و به غرض رساندن دانش پژوهان به مرحله اجتهاد برنامه ریزی شده اند. به دیگر سخن، دروس فقهی و اصولی حوزه به روشی طراحی شده اند که تنها برای تعداد قلیلی از دانش پژوهان مفید بوده و برای اکثریت باقیمانده نفع زیادی را به دنبال ندارد، علاوه بر اینکه با مشغول کردن اکثریت به استنباط نافرجام قواعد اصولی، آن ها را از یادگیری روش کاربرد قواعد و توانایی استنباط احکام شرعی بر اساس مبانی مختلف موجود در مسأله باز می دارد. 🔻 توجه به این دو نکته، وجود دانشی که متکفل بیان روشهای شناسایی، به کارگیری و جایگاه شناسی قواعد در عملیات استنباط (= الگوریتم اجتهاد) باشد و از طرفی متونی از آن، به عنوان متن عمومی دوره های آموزش استدلالی فقه قرار گیرد را ضروری می سازد. 🔻 به دیگر سخن، توجه به نکته اول، اصل تدوین دانشی به عنوان دانش «اصول فقه کاربردی» را ضروری می سازد و توجه به نکته دوم، تدوین متن درسی «اصول فقه کاربردی» به عنوان جایگزین «اصول فقه اجتهادی» و یا حداقل در کنار آن، به عنوان متن دوره «عمومی» را لازم می انگارد. 🔻 همین نکته موجب شده تا در سایر رشته های علوم انسانی و حتی سایر علوم نیز دروس عمومی که تمام دانش پژوهان آن علم، ملزم به حضور در کلاسها و فراگیری آن هستند، دروسی کاربردی بوده و دروس اجتهادی، تنها مخصوص دوره های عالی و کسانی است که تمایل به فهم عمیق مبانی آن علم دارند. 🔻 بر همین اساس، بایسته است در ابتدا دروس عمومی فقه و اصول حوزه نیزبه آموزش شیوه کاربردی بپردازد و دوره اجتهادی منحصر به دوره های تخصصی و کسانی باشد که تمایل به نیل به درجه اجتهاد در فقه و اصول دارند؛ اما برای دانش پژوهان سایر رشته های حوزوی یا دانش پژوهان رشته های فقه و اصول که تمایل به تحصیل در مراحل عالی این رشته را ندارند، تنها دروس اصول و فقه کاربردی آموزش داده شود تا با صرف طی همین مرحله، با شیوه های استنباط آشنایی پیدا کرده و بتوانند حدود کاربرد هر قاعده، شیوه تشخیص و به کارگیری آن در عملیات استنباط و امکان استنباط حکم فقهی بر اساس مبانی مختلف اصولی را به دست آورند. 🔻 از نکات بالا روشن می شود که آموزش اصول فقه کاربردی، تنها مختص دانش پژوهانی که امکان نیل به درجه اجتهاد در اصول فقه را ندارند نیست، بلکه حتی کسانی که به دنبال رسیدن به درجه اجتهاد هستند نیز می بایست برای درک و تمرین تطبیق قواعد اصولی بر فروع فقهی، دوره آموزشی اصول فقه کاربردی را بگذرانند. بنابراین بر خلاف اصول فقه اجتهادی که تنها برای کسانی که سودای اجتهاد در اصول فقه را در سر می پرورانند مفید است، اصول فقه کاربردی، برای تمامی دانش پژوهان دانش اصول، مفید بوده و آموزش آن لازم است. 🔻 نگارش کتاب «اصول فقه کاربردی» تلاشی در راستای تحقق این هدف است. 🆔https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations

🔹فقه تمدنی، چیستی؟چرایی؟ چگونگی؟ 🔹در این نوشتار در صدد آنیم از فقه تمدنی در سه حوزه سخن بگوییم! ☑️بخش اول: چیستی فقه تمدنی 🔻اگر تمدن بالاترین سطح پیشرفت و توسعه یافتگی و فرهیختگی اجتماعی جامعه ای باشد، می توان رویکرد تمدنی داشتن دانش های مختلف را به این معنی دانست که این علوم در مسیر تحقق تمدن به کار آیند و برای دست یافتن به تمدن کارایی داشته باشند. در نتیجه مقصود از فقه تمدنی صرفا تاثیر فقه بر تمدن نیست. 🔻فقه با رویکرد تمدنی یعنی مباحث و مسائل فقهی به گونه¬ای فهم و تبیین شود که گویی فقیه نه فقط مسئول برآوردن نیازهای مقلدان خود، بلکه همه پیروان مکتب اهل بیت، علیهم السلام، و بالاتر از آن همه مسلمانان و بالاتر از آن همه مردمان و همه حاضران و آیندگان است. 🔻یعنی فقیه باید در فرایند اجتهاد خود نه فقط مناسبات انسانی و روابط پیچیدۀ سیاسی و فرهنگی و اقتصادی و غیره محیط اطراف خود، بلکه جامعه بزرگی را که در آن زندگی می کند، و بلکه بالاتر از آن، تمدنی را که جامعه او بخشی از آن است، در نظر داشته باشد. 🔻فقه با رویکرد تمدنی مرحله ای بالاتر از فقه حکومتی و فقه اجتماعی است. فقه تمدنی لاجرم فقهی اجتماعی است، ولی فقه اجتماعی الزاماً در تراز فقه تمدنی نیست. فقیهی که چنین افقی را در ذهن داشته باشد و فضای زیست و قلمرو مسئولیت خود را تا بدین پایه گسترده ببیند، مباحث و مسائل فقهی را به گونه ای متفاوت فهم می کند و افزون بر آن، پرداختن به پاره ای از مباحث و مسائل نوپدید فقهی را گریزناپذیر خواهد دید. 🆔https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations

☑️بخش دوم: چرایی پرداختن به فقه تمدنی! (محمد وحیدی) 🔻در بخش اول به بیان چیستی فقه تمدنی اشاره کردیم، اما اینکه چرا باید سخن از فقه تمدنی به میان آورد؟ و ضرورت پرداختن به آن را، می¬توان از تعریفی که برای آن ارائه دادیم به خوبی فهمید! 🔻در زمان حاضر که هر مکتب و نحله¬ی فکری در پی ارائه¬ی روش زندگی و در صدد تحول فرهنگی و در افق بالاتر، ایجاد تمدن در پهنه¬ی جهان است، بر متفکران علوم الهی - و بالاخص اسلامی- لازم است با توجه به آموزه¬های وحیانی که ریشه در فطرت انسانها دارد، در پی پی¬ریزی قوانینی باشند که فرهنگ و تمدن جامعه را شکل دهد. چرا که فرهنگ و تمدنی که برخاسته از دستورات خالق باشد می¬تواند تمدن بی¬نقصی را شکل دهد که موجب رشد دنیوی و اخروی انسانها و جوامع شود. 🔻توجه به مکاتب بشری و ضعف آنها نشانگر این است که بسیاری از آنها محکوم به فنا بوده¬اند و آن دسته هم که توانسته¬اند در سایه¬ی سلطه¬ی سیاسی برخی دولتها چند صباحی عرض اندام کنند، نتوانسته¬اند برای بشریت سعادت و رشد همه¬ جانبه به ارمغان بیاورند و دستاورهایی هم که داشته¬اند به نفع عده¬ای خاص بوده و گاها منجر به انحطاط نوع انسانها در عرصه¬های اقصادی و فرهنگی شده¬اند. 🔻این نکته، ورود اندیشمندان و صاحب نظران علوم الهی- اسلامی را به عرصه¬ی تشکیل فقه تمدنی بیش از پیش ضروری می¬نماید، چرا که ، علم فقه که به صورت مستقیم و غیر مستقیم به فعل مکلفین ارتباط دارد – تا آنجا که موضوع علم فقه را عمل مکلفین معرفی کرده¬اند- می¬تواند نقش بسزایی در ساختن فرهنگ و تمدن ایفا کند. ♦️ البته این نکته نیز مورد توجه است که، فقه اصغر، یعنی فقه مصطلح که صرفا در پی تبیین وظیفه¬ی مکلف از جهت تنجیز و تعذیر است نمی¬تواند به تنهایی عهده¬دار این مهم باشد، و لذا باید نگاه به فقه و احکام آن با رویکردی وسیعتر مورد نظر قرار گیرد، یعنی آن فقهی که می¬تواند تمدن ساز باشد، فقه اکبر است. https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations @fiqh_osoul_Innovations

☑️بخش سوم چگونگی فقه تمدنی؟ 📝محمد وحیدی 🔻مراد از چگونگی فقه تمدنی، چگونگی شکل¬گیری فقه تمدنی است، یعنی فقه را در چه وسعتی باید تدوین نمود که ظرفیت تمدن¬سازی را داشته باشد. 🔻این نکته اما قابل توجه است که از آنجا که علم فقه مبتنی بر علم اصول است، وقتی سخن از فقه تمدنی - یعنی فقه از منظر تمدن¬سازی - مطرح می¬شود باید نگاه متفاوتی به اصول فقه نیز داشت، بدین معنا که پرداختن به فقه تمدنی بدون توجه به تدوین اصول فقه تمدنی بی¬معناست و دست¬یافتن به فقه تمدنی تنها از ره¬آورد اصول فقه تمدنی ممکن است. از این¬رو ابتدا باید در پی تدوین مسائل اصولی با رویکردی متفاوت از اصول فقه مصطلح و رایج برآییم و همچنان که نگاه به فقه در فقه تمدنی یک نگاه فرا فردی و حتی فرا اجتماعی است، نگاه به اصول فقه تمدنی نیز باید فراتر از دایره¬ی فرد باشد. 🔻زاویه¬ی نگاه به اصول فقه تمدنی منظری متفاوت از اصول فقه فردی است. البته مراد از فقه فردی صرفا احکام فردی مکلف در مقابل احکام اجتماعی آن نیست، بلکه مراد، فقهی است که موضوع حکم خود را مکلف می¬داند -خواه با نگاه فردی یا اجتماعی- ، و این در مقابل فقه تمدنی است که منظر آن، "فرایندهای زندگی متعالی در مقیاس کلان" است. https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations @fiqh_osoul_Innovations

🔹 آیا از گوشت حیوانات استفاده کنیم؟! 🔶یک ادعا و پاسخ استاد حمید درایتی 🔹بخش اول 📋آنچه در ادامه میخوانید، بررسی ادعاهای جناب رضایی بیرجندی در خصوص "نکوهش خوردن گوشت حیوانات از منظر قرآن" و پاسخهای استاد حمید درایتی به ایشان است. 📎«جناب آقای رضایی بیرجندی در فایل صوتی که منسوب به ایشان است ادعا کرده اند با توجه به آیات، خوردن گوشت حیوانات نکوهیده است و حتی استفاده از لبنیات و شیر حیوانات نیز پسندیده نیست و بهترین تغذیه آن چیزی است که از زمین میروید». 📌اهمیت این بحث به این علت است که ما با توجه به آیات حکمی را به خدا نسبت میدهیم 🖊یکی از مستندات ایشان آیه 30 سوره بقره است وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُوا أَ تَجْعَلُ فِيهَا مَنْ يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ ﴿30﴾ ایشان با استناد به این آیه میفرمایند که خونریزی امری ناپسند است و از آنجا که سفک دم اطلاق دارد شامل حیوانات نیز می شود. 📝در جواب باید گفت به ادله مختلف اطلاق، در "سفک دم" صحیح نیست و چند مورد نقض را از آیات متذکر میشویم. ☑️اول: سوره مبارکه کوثر آیه 2 فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ 🔻در این سوره خداوند رسولش را امر به نحر میکند لذا اگر سفک دم امر مذمومی بود خداوند رسولش را به فعل قبیح که نحر شتر باشد امر نمی کرد ☑️دوم: در آیات سوره حج زائران بیت الله الحرام را خداوند امر به قربانی میکند وَ الْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ كَذٰلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿36﴾ 🔻لنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَ لاَ دِمَاؤُهَا وَ لٰكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَى مِنْكُمْ كَذٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ ﴿37﴾ « لَنْ يَنَالَ اللَّهَ » دلالت دارد که خداوند امر به قربانی میکند هر چند گوشت و خون ذبیحه به خدا نمیرسد ولی بحث تقوی است که بخدا میرسد ☑️سوم: خداوند در سوره مائده آیه 2 قربانی را مطرح میکند که: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَ لاَ الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَ لاَ الْهَدْيَ وَ لاَ الْقَلاَئِدَ وَ لاَ آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنْ رَبِّهِمْ وَ رِضْوَاناً وَ إِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا وَ لاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَنْ تَعْتَدُوا وَ تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوَى وَ لاَ تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ☑️چهارم: اگر سفک دم کار مذموی باشد چگونه خداوند قربانی حضرت هابیل را پذیرفت المائدة آیه 27 وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَاناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿27﴾ 🔎با توجه به این چند نمونه سفک دم مذموم نمی باشد ضمن اینکه سیره رسول مکرم اسلام و اهل بیت بر قربانی در مناسبتهای مختلف بوده که در روایات بیان شده است و ما متعرض آنها نمی شویم. https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations @fiqh_osoul_Innovations ادامه دارد .....

🔹 آیا از گوشت حیوانات استفاده کنیم؟! 🔶یک ادعا و پاسخ استاد حمید درایتی 🔹بخش دوم 📎یکی دیگر از ادعاهای جناب رضایی بیرجندی این است که : 🖊به خوردن گوشت در قرآن سفارش نشده است بلکه به خوردن گیاهان و سبزی جات سفارش شده است و استناد ایشان به در خواست بنی اسرائیل از خداوند است که گیاه وآنچه از زمین میروید را درخواست کردند سوره البقرة آیه 61 وَ إِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَنْ نَصْبِرَ عَلَى طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَ قِثَّائِهَا وَ فُومِهَا وَ عَدَسِهَا وَ بَصَلِهَا قَالَ أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُوا مِصْراً فَإِنَّ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ بَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَ كَانُوا يَعْتَدُونَ. 📝نقض این مدعا اما در ادامه آیه بیان شده است، زیرا بنی اسرایل از خوردن من و سلوی خسته شده بودند و چیزی را که بهتر بوده را طرد کردند و درخواست مادون آن را نمودند. 🖊مدعای دیگر ایشان سوره طه‏ الآية: 54 كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَاتٍ لِأُولِي النُّهَى. 📝در پاسخ این ادعا نیز باید گفت: اینها اثبات خوردن گیاهان میکند اما باید گفت اثبات شی نفی ما عدا نمی کند حتی مورد نقض در آیات وجود دارد از باب نمونه 📌سوره نحل آیه 14 وَ هُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْماً طَرِيّاً وَ تَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَ تَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ. در این آیه خداوند میفرماید ما دریا را مسخر شما کردیم تا از گوشت تازه آن استفاده کنید. 🖊در ادامه ایشان مدعی شده اند: در قرآن سفارش به خوردن گوشت نشده ایم! در نقض این ادعا به چند آیه اشاره میکنیم ☑️سوره حج آیه 34 وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكاً لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلٰهُكُمْ إِلٰهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ خداوند منسک و آئین قرار داد تا خداوند را یاد کنیم به این علت که ما را از گوشت حیوانات روزی کرد یا در موردی دیگر خداوند میفرماید ☑️سوره حج آیه 28 لِيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَ يَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَعْلُومَاتٍ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ یعنی آنقدر مهم است که بخاطر آن باید خدا را یاد کرد حتی در این آیات امر به خوردن و خوراندن شده است سوه ☑️سوره غافر آیه 79 اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْكَبُوا مِنْهَا وَ مِنْهَا تَأْكُلُونَ خداوند در این آیه امر به خوردن حیوانات کرده است 🖊در مورد آیه 72 سوره مبارکه یس که می فرماید: وَ ذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَ مِنْهَا يَأْكُلُونَ ایشان عبارت "مِنْهَا يَأْكُلُونَ" در این آیه را اینگونه بیان میکند که: شما میخورید، و این دال بر تایید عمل نیست! 📝ولی به ایشان گفته میشود که این بحث مورد قبول نیست زیرا خداوند آن را به عنوان یک نعمت بیان میکند و منها یاکلون مراد این نیست که شما ها میخورید بلکه نعمتی است که ما به شما عطا کرده ایم. 📝درارتباط با لبنیات و شیر گاو، به ایشان متذکر چند نمونه از آیات میشویم که بیانگر این نکته است که خوردن لبنیات نیز مذموم نمی باشد ☑️سوره نحل آیه 66 وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خَالِصاً سَائِغاً لِلشَّارِبِينَ ما به شما می نوشانیم و تشویق به نوشیدن شیر میکند ☑️سوره مومنون آِیه 21 وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهَا وَ لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْهَا تَأْكُلُونَ . این آیه نیز بر نوشیدن شیر دلالت دارد 🔗ایات متفاوتی در استفاده از انعام حتی پوست حیوانات وجود دارد مانند ☑️آیه21 سوره مبارکه مومنون وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهَا وَ لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْهَا تَأْكُلُونَ. 🔎در نتیجه باید گفت در هر چیزی اعتدال را باید رعایت کرد زیرا اسلام دین اعتدال بوده و افراط و تفریط در آن نکوهیده است. https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations https://t.me/fiqh_osoul_Innovations ادامه دارد ...

📢کانال موجود جهت تبادل نظر بین طلاب و فرهیختگان گرامی در خصوص مباحث نوظهور و بدیع در حوزه فقه و اصول است. 📌منتظر نظرات اعزه در خصوص مطالب بارگذاری شده در کانال و یا ارائه ی مطالب نو از جانب دوستان هستیم. @Vahidi_m313 :ادمین

♦️آیا از گوشت حیوانات استفاده کنیم؟ ♦️بخش سوم 📌پاسخ استاد رضایی بیرجندی به اشکالات استاد درایتی در دو بخش پیشین با اشکالات استاد درایتی به استدلالهای جناب رضایی بیرجندی اشاره شد، در ادامه به پاسخهای این استدلالها از ناحیه¬ی استاد رضایی بیرجندی اشاره می¬کنیم. 🖊در جواب به استاد درایتی میگوئیم: 🔻کلمه "نحر" در سوره مبارکه کوثر به معنای "رفع الیدین" در هنگام تکبیره الاحرام است نه "قربانی کردن". 📌علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ج 20 ص 371 فرموده¬اند: والمراد بالنحر علی ما رواه الفریقان عن النبی صلی الله علیه و آله وسلم و عن علی علیه السلام و روته الشیعه عن الصادق علیه السلام و غیره من الائمه هو رفع الیدین فی تکبیر الصلاة الی النحر. یعنی بلند کردن دستها تا نرمی گوش. 🔻و اما در مورد آیاتی که از سوره¬ی حج اشاره کردید: وَ الْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ كَذلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿36﴾ لنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَ لاَ دِمَاؤُهَا وَ لكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَى مِنْكُمْ كَذلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ ﴿37﴾ 📌در این آیات مراد از اینکه می فرماید: "وَ الْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ " این است که، شتر را از شعائر الهی قرار دادیم. لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ نام خدا را بر او ببرید، "فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا" وقتی افتاد روی زمین، "فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ" آن را [بکشید و ] بخورید و به دیگران نیز از آن اطعام کنید. اینکه فرموده است "فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا" بدان معنا است که هر گاه عمر این شتر به آخر رسید و توان حرکت نداشت، نگذارید از بین برود [در این حالت او را بکشید و از گوشت آن استفاده کنید]. لذا هدف آیه این است که این حیوان تلف نشود و بی فایده از بین نرود، همچنان که این معنا را می توان از آخر آیه - از باب "رد العجز علی الصدر"- فهمید، چه اینکه، در آخر آیه می¬فرماید:" فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ كَذلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ " یعنی خودتان بخورید و به دیگران نیز بدهید. ☑️در نتیجه این آیات ناظر به موارد ضرورت و نیاز است (همچنان که در جنگ احد چیزی برای خوردن نداشتند) که در این موارد می توان شتر را فدای انسان کرد آن هم در صورتی که شتر عمرش به پایان رسیده است. 🔻آیه¬ی دیگری که استاد درایتی در تایید گوشت¬ خواری بدان اشاره کردند، سوره مائده آیه 2 است. یا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَ لاَ الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَ لاَ الْهَدْيَ وَ لاَ الْقَلاَئِدَ وَ لاَ آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنْ رَبِّهِمْ وَ رِضْوَاناً وَ إِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا وَ لاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَنْ تَعْتَدُوا وَ تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوَى وَ لاَ تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ در این آیه می¬فرماید: خداوند این هدی و قلائد و ... را قرار داده تا بدانیم به آنچه در زمین و آسمان است علیم و آگاه است. در کجای این آیه فرموده¬ است از گوشت آنها بخورید؟ 📌اما اینکه پیامبر ذبح و قربانی میکرده است در شرایط خاص و ضرورت بوده است. این در حالی است که به نظر ما نیز گوشت خواری در صورت ضرورت و به قدر ضرورت اشکال ندارد و از نظر ما ضرورت ما دون اضطرار است. اما این نوع گوشت خواری متعارف امروزه و خون و خونریزی که وجود دارد مورد تائید نیست. ادامه دارد ... 🆔https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations 🆔https://t.me/fiqh_osoul_Innovations Admin: @Vahidi_m313

📢کانال موجود جهت تبادل نظر بین طلاب و فرهیختگان گرامی در خصوص مباحث نوظهور و بدیع در حوزه فقه و اصول است. 📌منتظر نظرات اعزه در خصوص مطالب بارگذاری شده در کانال و یا ارائه ی مطالب نو از جانب دوستان هستیم. Admin: @Vahidi_m313

♦️آیا از گوشت حیوانات استفاده کنیم؟ ♦️بخش چهارم: ادامه جوابهای استاد رضایی بیرجندی به اشکالات استاد درایتی. 🔻و اما سوره مائدة آیه ۲۷ در جریان قربانی هابیل: 📌وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَاناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ . "قربانا" از قرب می آید و مراد مطلق عمل بوده یعنی عملی که موجب تقرب شود و کشتن گوسفند مراد نیست. 📎لازم به ذکر است در قربانی کردن مابازاء حضرت اسماعیل نیز، مراد قربانی کردن ابراهیم نفس خودش بود نه اینکه گوسفندی را بجای اسماعیل ذبح کرده باشد. در آیه ی مورد بحث هم سخن از ذبح گوسفند به جای اسماعیل نیامده است. 🔻و اما در مورد من و سلوی در آیه ی 57 سوره¬ی مبارکه ی بقره: 📌وَ ظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ وَ أَنْزَلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوَى كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَ مَا ظَلَمُونَا وَ لٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ. مراد از "السَّلْوَى" پرنده نمی باشدبلکه "من" و "سلوی" هر دو یک نوع طعام بوده است، زیرا اگر من و سلوی دو نوع غذا می بود معنا نداشت بنی اسرائیل بگویند: لن نصبر علی طعام واحد! لذا معلوم میشود یک نوع غذا بوده است. 🔍اما من و سلوی چیست؟ "من" قطعا نوعی شیره درخت است و "سلوی" عسل خاص است و هر دو چون شیرین هستند و یک مزه را دارند گفته شد بر طعام واحد صبر نمی کنیم. 📌"استبدال" در "أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْر" به معنای تبدل گوشت خوری به گیاه خواری نیست، بلکه به معنای نهی از تنوع خوردن و ترکیب خوری است که برای سلامت انسان مضر است. 🔻و اما در مورد "لحما طریا" در آیه‌ی ۱۴سوره نحل: وَ هُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْماً طَرِيّاً وَ تَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَ تَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ . "طریا" قید احترازی است و به معنای تازه است و منظور برای کسانی است که در کنار دریا زندگی میکنند زیرا در آن منطقه شرایط کشاورزی کم است و خوردن گوشت تازه ماهی از باب ضرورت است نه اینکه کنسرو کنید و آبزیان را تبدیل به خوراک دام بکنید و به حیوانات بدهید. 🔻در سوره حج آیه ی 34: وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكاً لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلٰهُكُمْ إِلٰهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ . مراد از رزقهم، روزی کردن و استفاده کردن است نه خوردن، و بشارت بده مخبتین را نه کسانی که مثل گرگ میدرند و گوشت میخورند. کما اینکه مقصود از "جمال" در سوره ی نحل آیه 6 که می¬فرماید: "وَ لَكُمْ فِيهَا جَمَالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَ حِينَ تَسْرَحُونَ" همان روزی کردن مراد است و حتی اصطلاحا [ به مطلق استفاده کردن از چیزی، خوردن گفته می¬شود مثلا] گفته می¬شود کوه خوار و زمین خوار و .. ادامه دارد... 🆔https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations 🆔https://t.me/fiqh_osoul_Innovations Admin: @Vahidi_m313

نظر جناب علی اکبر حقانی (از اعضاء کانال) در خصوص مطالب فوق: سلام علیکم پیرامون جوابیه استاد درایتی حفظه الله به آقای بیرجندی 👈 و این موارد چطور است؟ 1 ) ال وارده بر " الدماء " چه نوع است؟ واضح و مبرهن است که مراد ریختن خونهای به ناحق است. ( روایات ذیل آیه مخصوصا در تفسیر شریف البرهان ) که می توان گفت این حرف ملائکه دو زاویه دارد. الف) مشاهده قبلی ها. ب) مشاهده آینده (عاشورا) 3 ) بر فرض محال که ریختن خون مذموم باشد. چطور تسری داده می شود به مصرف گوشت؟ در ساخت مجسمه و نگه داری آن، اگر قائل باشیم که ساخت آن حرام ولی نگهداری اش اشکال ندارد. [در نتیجه] سراسر قرآن فریاد میزند که نیاز به مبین و مفسردارم. (مثال بارزش حروف مقطعه [و توصیه به ثقلین و جدا نبودن این دو ثقل از یکدیگر]) پس لطفا برای فهم قرآن اینطور نباشیم که به مغز خودمان فشار بیاوریم.

♦️آیا از گوشت حیوانات استفاده کنیم؟ ♦️بخش پنجم: ادامه جوابهای استاد رضایی بیرجندی به استاد درایتی. 🔻در سوره یس آیه ۷۲: وَ ذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَ مِنْهَا يَأْكُلُونَ، " مِنْهَا يَأْكُلُونَ " جمله خبریه است و مراد از اکل خوردن مستقیم نیست بلکه استفاده کردن است، کما اینکه عرب جاهلی خون و گوشت میخوردند 🔻در سوره حج آیه ۲۸ نیز که میفرماید: لِيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَ يَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَعْلُومَاتٍ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ. مراد از عَلَى مَا رَزَقَهُمْ استفاده کردن است یعنی خودتان بخورید تا اگر خوب بود به فقیر هم بدهید که این هم از باب ضرورت است. 🔍لذا این آیات هیچ کدام دلالت بر گوشت خوری نمی کند. 📌اما اشکالاتی که استاد درایتی به آنچه که ما در بحث شیر و لبنیات گفتیم را اینگونه پاسخ میدهیم که: 🔻در سوره نحل آیه۶۶: وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خَالِصاً سَائِغاً لِلشَّارِبِينَ. سائغ به معنای جایز است، همانند عسل که فیه شفا است و به عنوان دوا خوردن آن اشکال ندارد، لذادر شرایط خاص و ضرورت خوردن شیر اشکال ندارد، در گوشت هم همین است که به عنوان دوا جایز است نه به عنوان غذا ، ضمن اینکه آیه در صدد عبرت گیری بوده است و ما اصل سقی را منکر نمی شویم. 📝[این نکته نیز قابل توجه است که] الان چه چیزی را به عنوان شیر به خلق خدا میدهند و چه تزریقاتی به حیوانات شیری میشود که این همه بیماری به وجود آمده است . بله اگر حیوان شیرش را بچه اش خورد و زیاد آمد و ضرورت ایجاب کرد شما هم بخورید. 🔻 در سوره نحل‏ آیه ۸۰: وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ سَكَناً وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُيُوتاً تَسْتَخِفُّونَهَا يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَ يَوْمَ إِقَامَتِكُمْ وَ مِنْ أَصْوَافِهَا وَ أَوْبَارِهَا وَ أَشْعَارِهَا أَثَاثاً وَ مَتَاعاً إِلَى حِينٍ. "من جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُيُوتاً" اگر بمیرند هم میشود از پوست شان استفاده کرد و ارتباطی به کشتن حیوانات ندارد. 🔻[توجه داشته باشید قرآن برای حیوانات چه جایگاهی قائل شده است ]در سوره أنعام‏ آیه ۳۸: وَ مَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لاَ طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلاَّ أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ مَا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِنْ شَيْ‌ءٍ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ. خداوند برای حیوانت حشر قائل شده است، اما ما مانند کفار و بعضی از غربی‌ها نیستیم که حیوانات را شی بدانیم (که حتی در 8 ایالت آمریکا ازدواج با حیوانات را رسما جایز میدانند) و جایگاهی برای آنها متصور نباشیم. خداوند اینگونه این کفار را توصیف کرده است که: إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَ النَّارُ مَثْوًى لَهُمْ. آنها مانند حیوانات میخورند. 📎4 مرتبه در قرآن کلمه فلینظر آمده است که دومرتبه‌ی آن به صورت مستقیم و دقیق توجه به غذا دارد. 📌حضرت امیر (علیه السلام) نیز در نهج البلاغه می فرمایند: فَانْظُرْ إِلَى مَا تَقْضِمُهُ مِنْ هَذَا الْمَقْضَمِ فَمَا اشْتَبَهَ عَلَيْكَ عِلْمُهُ فَالْفِظْهُ وَ مَا أَيْقَنْتَ بِطِيبِ وَجْهِهِ فَنَلْ مِنْهُ یعنی اگر در ابعاد گوناگون، غذایت طیب بود، بخور. 📎باید به این مطالب دقت کرد و به نظر ما کسی از گذشتگان در این موارد کاری نکرده است و همینطوری این آیات را تفسیر کرده اند. 🖊به نظر ما با توجه به مهندسی کتاب وسائل شیخ حر که 20 جلد است 2 جلد آن اطعمه و اشربه است ولی با وجود این همه درس خارج در قم و مشهد و سایر حوزهای علمیه چند درس خارج به این بحث پر اهمیت میپردازند؟ 📌تا این بحث واضح نشود طبق آیه: يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَ اعْمَلُوا صَالِحاً إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ. نمیشود عمل صالح انجام داد. 📎در سوره بقره آیه ۱۷۳: إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَ مَا أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَ لاَ عَادٍ فَلاَ إِثْمَ عَلَيْهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛ از" مَا أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ " فهمیده میشود که هر چه اهلیت با خداوند نداشته باشد حرام است و این همه کشتار و خون ریزی اهلیت با خداوند ندارد! 🌺خداوندی که "الرحمن علی العرش استوی" 🌺خداوندی که اینقدر مهربان است اجازه این همه کشتار را میدهد؟! ادامه دارد ... 🆔https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations 🆔https://t.me/fiqh_osoul_Innovations Admin: @Vahidi_m313

📢کانال موجود جهت تبادل نظر بین طلاب و فرهیختگان گرامی در خصوص مباحث نوظهور و بدیع در حوزه فقه و اصول است. 📌منتظر نظرات اعزه در خصوص مطالب بارگذاری شده در کانال و یا ارائه ی مطالب نو از جانب دوستان هستیم. Admin: @Vahidi_m313

🔷 نشر نوآوریهای فقهی و اصولی 🔸 مؤسسه پژوهشی دانشوران به منظور ایجاد تحول در فقه و دانشهای وابسته به آن، یادداشت های حاوی نوآوری در فقه و دانشهای وابسته به آن، نظیر اصول فقه، فلسفه فقه، فلسفه اصول فقه، رجال، حدیث و تفسیر را منتشر می کند. 🔸 برای انتشار یادداشت شما در کانال «نوآوریهای فقه و اصول»، متن یادداشت را برای ادمین ارسال کنید. 🔸 یادداشت می تواند مشتمل بر نوآوری خود شما باشد یا تقریری از مباحث استاد شما باشد که به نام شما و ذکر نام استاد منتشر خواهد شد. 🔸 به یادداشتهای نوآورانه، حق الزحمه تعلق می گیرد. 🆔 https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations

♦️آیا از گوشت حیوانات استفاده کنیم؟ ♦️بخش ششم: ادامه پاسخهای استاد رضایی بیرجندی به استاد درایتی. 🔻سوره مبارکه انعام آیه 121: وَ لاَ تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ إِنَّهُ لَفِسْقٌ وَ إِنَّ الشَّيَاطِينَ لَيُوحُونَ إِلَى أَوْلِيَائِهِمْ لِيُجَادِلُوكُمْ وَ إِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ . ⁉️یعنی واقعا چاقو را روی گردن حیوانی که هوش و استعداد و احساس و عواطف دارد بگذاریم و بسم الله بگوئیم و بکشیم و بخوریم؟! ❗️این با هندسه رحمت و مهربانی خداوندی که "کتب علی نفسه الرحمة" و خداوندی که رحمتش همه عالم را فرا گرفته است سازگار نیست! 🔎چرا اینقدر در روایات تاکید شده است که فرزند خود را به قصاب نسپار ، قصاب رحمت از او دور میشود. 📌گوسفندی که شاخ خورده و یا از ارتفاع افتاده و... ما بلافاصله سرش را میبریم ، گوشتش را به آزمایشگاه میفرستیم و نتیجه حاصل می شود که کاملا سالم است اما خداوند میگوید نخورید و حرام است چرا؟ زیرا بنا بر گوشت خواری نیست. 🔎کما اینکه در شرح حال حضرت امیر علیه‌السلام بیان شده است که حضرت امیر" لایاکل من اللحم الا قلیلا " در اینجا نکره در سیاق نفی مفید عموم است و یقول در متن روایت مفید استمرار است. 📌"روایت لا تجعلوا بطونکم مقابر الحیوان" با گوشت خواری منافات دارد! بعد ما میخواهیم با گوشت خواری به خدا نزدیک بشویم؟ 🔻در سوره حج آیه ۳۷: لَنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَ لاَ دِمَاؤُهَا وَ لٰكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَى مِنْكُمْ كَذٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ. 📌"لن" برای نفی تأبید است، انسانیت و تقوا به خدا میرسد. واقعا انسانیت با این سفک دماء چگونه قابل جمع است؟ 📌حضرت امیر در نامه خود به مالک می توانست بگوید مراقب خون انسان باش ولی به صورت عموم فرمودند. 📌و در جای دیگر حضرت مراعات کردن حال حیوانات را بیان میکنند و اینکه حضرتش پر کاهی را به ظلم از دهان مورچه ای نمیگیرد. 🖊تعابیری علامه طباطبایی دارند که" کیف امر بقتل الحیوان و الرحمة تعباه" این عمل از رحمت خداوند به دور است البته علامه جوابی نیز میدهند که ما آن جواب را قانع کننده نمی دانیم. 🖊این آیه ی تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لاَ يُرِيدُونَ عُلُوّاً فِي الْأَرْضِ وَ لاَ فَسَاداً وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿83﴾ این آیه را چگونه با این همه خون ریزی میتوان توجیه کرد؟ در حالی که یک چیز کوچک در نظام خلقت را نباید خراب کرد. 🖊این همه آیات متعدد که دال بر خوردن از زمین است و ما توجه لازم را به طعام خودمان نداریم. ☑️سیره اهل بیت علیهم السلام نیز طبق فرمایش حضرت امیر (علیه‌السلام) بر این بوده که گوشت نمیخوردند ☑️مانند حضرت موسی که از خداوند نانی را درخواست کرد ☑️و یا حضرت داود که یک گرده نان میخورد ☑️و حضرت عیسی از آنچه را که از زمین میروئید میخورد تا موجب شکوفائیش بشود. ☑️و پیامبر درهمی را برای گوشت نداد. 📝قرآن هدف این غذا خوردن را یک عرفان دانسته است این هدف نباید با خوردن های بعضی چیزیها گم بشود. ادامه دارد... 🆔https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations 🆔https://t.me/fiqh_osoul_Innovations Admin: @Vahidi_m313

♦️آیا از گوشت حیوانات استفاده کنیم؟ ♦️بخش هفتم: اشکالات استاد درایتی به استاد رضایی بیرجندی نسبت به پاسخهای مطرح شده از ناحیه ایشان. 📌اولا باید بگوییم : مطالب جناب آقای رضایی بیرجندی متفرق و خارج از موضع بحث بود زیرا بحث ما حکم خوردن گوشت با توجه به آیات بود. لذا بحث از نوع تغذیه و خوراک دام و سایر مطالب دیگری که فرمودید خارج از محل بحث می باشد کما اینکه کرارا بیان کردیم که افراط و تفریط در هر امری نکوهیده است همانند پرخوری و زیاد گوشت خوردن ، محل بحث ما پرخوری نیست. 🔍بحث ما در این است که خوردن گوشت (با صرف نظر از ضرورت) از منظر دین و آیات سفارش شده یا نهی یا کراهت دارد ؟ 📌مجددا متذکر می شوم که نباید قرآن را تفسیر به رای کرد همچنان که حضرت امیر المومنین در خطبه 147 نهج البلاغه(کانهم ائمه الکتاب و لیس الکتاب امامهم) مذمت میفرمایند کسانی را که رای و نظر خود را بر قرآن تحمیل میکنند، لذا باید با قرآن خالی الذهن برخورد داشت نه اینکه فرضیه ای را در ذهن داشت و بعد بگوئیم قرآن هم همین مطلب را میگوید. 📌هر آنچه که شما از آیات استدلال کردید و استنادتان به "مما تنبت الارض" بود هیچکدام دلیل بر انحصار منبع تغذیه از آنچه که از زمین میروید نیست، ضمن اینکه اثبات شی نفی ماعدا نمی کند لذا نفی نمی کند که گوشت منبع تغذیه نیستند لذا این آیات از مورد بحث خارج است. 📌البته بعضی از آیاتی که شما به آن استدلال فرمودید بر اثبات استدلال بر اساس نظریه خودتان مشکل دارد مثلا در سوره مبارکه یونس میگوید "مما یاکل الناس و الانعام" و این بدان معناست که "مردم میخورند" در این آیه نفرموده است که است "بخور". و این نوع اشکالی است که حضرتعالی به جواب بنده دادید. [جناب رضایی بیرجندی قبلا گفته بودند که یاکل به معنای امر به خوردن و یا تایید خوردن نیست بلکه صرفا اخبار از خوردن است، حال چگونه برای استدلال بر گیاه خواری و تایید آن به "یاکل الناس" استناد میکنند؟! و استاد درایتی بر اساس همین برداشت جناب رضایی از کلمه "یاکل" به خود ایشان اشکال کرده اند]. 🔻و اما اینکه فرمودید سوره کوثر بر خوردن گوشت اشعار ندارد! ☑️باید بگوییم: آیاتی که بنده به آن استدلال و در جواب شما بیان کردم در مقام پاسخ به این ادعای شما بود که گفته بودید "سفک دم مذمت شده است" و لذا با اشاره با این آیات در صدد بیان این نکته هستیم که نه تنها خداوند خون ریزی را نکوهش نکرده است بلکه در مواردی امر به ریختن خون نیز فرموده است. [و لذا استناد به این آیه برای اثبات امر به گوشت خوردن نیست هر چند چنین دلالتی هم دارد اما فعلا در مقام رد ادعای شما مبنی بر نکوهش سفک دم حیوانات بودیم]. 🔻در "ایاک و سفک الدماء" که شما به این کلام امیرالمومنین (علیه‌السلام) استناد کردید بیان می شود: که در علم اصول همانطور که استحضار دارید وقتی مطلبی روشن و واضح است انصراف دارد به آن معنای واضح و مصداق روشن لذا گوینده لازم نیست بیان کند که منظورم این است. مانند این آیه شریفه که می فرماید "حرمت علیکم المیته" روشن است که مراد حرمت اکل است نه نگاه کردن هرچند کلمه "حُرِّمَت" به صورت مطلق آمده است. ☑️با توجه به این نکته باید گفت واضح و مبرهن است که بحث حرمت سفک دم منظور ریختن خون انسان است. بله کشتن حیوان بی جهت و بدون دلیل سفارش نشده است ولی بحث ما در "فصل لربک وانحر" سفارش خداوند به نحر و ریختن خون و قربانی است. 🔗اینکه در روایات بیان شده است نحر یعنی هنگام نماز دو دست را بر لاله گوش نزدیک کردن یا اعتدال در نماز است، بله، اما توجه داشته باشید این نقل قول ضعیفی است و علامه طباطبایی و همه مفسرین نحر را به معنای قربانی کردن شتر بیان کرده اند کما اینکه عید قربان را یوم النحر میگویند. بله بدان معنا که در روایات هم آمده میباشد ولی منافاتی ندارد که خداوند به هر دو مطلب رسولش را امر کرده باشد. لذا نحر ظهور اولیه اش در قربانی کردن است، حال معنای دوم یا با معنای اول قابل جمع است _مانند اینجا _ که بین دو معنا جمع میکنیم. یا قابل جمع نیست که در این صورت باید دید معنای ظاهر را باید اخذ کرد یا معنای دوم را یا یکی ناظر به ظاهر است و دیگری به باطن و یا اینکه هر دو ناظر به ظاهر هستند و سایر بحث ها که در تفسیر بیان شده است.

🔻و اما اینکه گفتید: استدلال به روایات در ذیل آیات، بسیار عالی است و اینکه قربانا یعنی چیزی که موجب تقرب بشود نیز صحیح است، بله قربان به لحاظ لغوی همین معنا را دارد اما به لحاظ استعمالات و روایات به گاو و شتر و گوسفند و حیوانی گفته میشود که برای خدا قربانی و ذبح بشود. توجه شما را فقط به همین یک رویات جلب میکنم که: عَنْ عَلِيِّ بْنِ الرَّيَّانِ بْنِ الصَّلْتِ رَفَعَهُ قَالَ: قِيلَ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع لِمَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص يُحِبُّ الذِّرَاعَ أَكْثَرَ مِنْهُ لِحُبِّهِ لِأَعْضَاءِ الشَّاةِ فَقَالَ إِنَّ آدَمَ قَرَّبَ قُرْبَاناً عَنِ الْأَنْبِيَاءِ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ فَسَمَّى لِكُلِّ نَبِيٍّ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ عُضْواً وَ سَمَّى لِرَسُولِ اللَّهِ ص الذِّرَاعَ فَمِنْ ثَمَّةَ كَانَ يُحِبُّهَا وَ يَشْتَهِيهَا وَ يُفَضِّلُهَا. 📌قربانی به لحاظ لغوی به معنای آن چیزی است که موجب تقرب بشود اما به علت ظهور انصرافی بخاطر کثرت استعمال، قربانی و قربان در حقیقت ناظر به ذبیحه ای است که با این ذبیحه تقرب به خدا میجوئیم. 🔗اگر این ظهور انصرافی به علت کثرت استعمال را قبول نکنید شاهدی از روایات بر این مدعا بیان میکنیم که دلالت بر این مطلب دارد قربانی هایبل، گوسفند بوده است «...وَ كَانَ هَابِيلُ صَاحِبَ غَنَمٍ وَ كَانَ قَابِيلُ صَاحِبَ زَرْعٍ فَقَرَّبَ هَابِيلُ كَبْشاً مِنْ أَفَاضِلِ غَنَمِه‏... کافی ج 8 ص 113» لذا در جواب شما و استناد به ایاک و سفک الدماء میگوئیم خدا دستور به ریختن خون داده و آن را سبب تقرب به خودش قرار داده است. ادامه دارد ... 🆔https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations 🆔https://t.me/fiqh_osoul_Innovations Admin: @Vahidi_m313

📚سلسه نشست‌های علمی «مبانی کلامی اصول فقه» 🔹فصل اول: جایگاه و تأثیرگذاری صفات الهی در اصول فقه 🔸ارائه‌دهندگان، اساتید محترم حوزه علمیه مشهد و قم (به ترتیب الفبا): 1⃣حجت الاسلام و المسلمین مجتبی الهی خراسانی استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه مشهد، عضو هیأت علمی مرکز تخصصی آخوند خراسانی ره 2⃣حجت الاسلام و المسلمین حمید درایتی استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه مشهد 3⃣حجت الاسلام و المسلمین محمدحسن ربانی بیرجندی استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه مشهد، عضو هیأت علمی مرکز تخصصی آخوند خراسانی ره 4⃣حجت الاسلام و المسلمین سیدعلی طالقانی استاد خارج کلام اسلامی حوزه علمیه مشهد، عضو هیأت علمی مرکز تخصصی آخوند خراسانی ره 5⃣حجت الاسلام و المسلمین سیدمحمدصادق علم الهدی استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم 6⃣حجت الاسلام و المسلمین کاظم قاضی زاده استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم، رئیس مؤسسه فهیم 7⃣حجت الاسلام و المسلمین احمد مبلغی استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم، رئیس شورای دین پژوهان کشور ♦️برگزارکنندگان: مؤسسه پژوهشی دانشوران مرکز تخصصی آخوند خراسانی ره گروه فقه کاربردی پژوهشکده اسلام تمدنی مدرسه عالی سطح چهار 🕗زمان: اسفند ١٣٩٩ تا شهریور ١۴٠٠

حجت‌الاسلام مصطفی درّی، در نشست خبری تشریح کرد: جزئیاتی از کلان پروژه مبانی کلامی دانش اصول فقه/ کتاب «اصول فقه کاربردی» تألیف و مدرسه نخبگانی سطح ۴ در رشته «فقه و اصول» تأسیس می‌شود. مشروح خبر در http://ijtihadnet.ir/%d8%ac%d8%b2%d8%a6%db%8c%d8%a7%d8%aa%db%8c-%d8%a7%d8%b2-%da%a9%d9%84%d8%a7%d9%86-%d9%be%d8%b1%d9%88%da%98%d9%87-%d9%85%d8%a8%d8%a7%d9%86%db%8c-%da%a9%d9%84%d8%a7%d9%85%db%8c-%d8%af%d8%a7%d9%86%d8%b4/

📹نشست خبری آغاز کلان پروژه مبانی کلامی دانش اصول فقه بخش اول: مدیرعامل موسسه پژوهشی دانشوران، ضمن تشریح کلان پروژه‌های فقهی و اصولی این موسسه نظیر پروژه «اصول فقه کاربردی»، پروژه «اصول تفسیر قران»، پروژه «عرصه مبانی فلسفی دانش اصول» و پروژه «مبانی کلامی دانش اصول فقه»؛ از برگزاری سلسله نشست‌های علمی «بررسی مبانی کلامی اصول فقه» خبر داد و گفت: این نشست‌ها در جهت تدوین «موسوعه مبانی کلامی دانش اصول فقه» با حضور اساتید مطرح حوزه علمیه مشهد و قم به‌صورت وبینار تا شهریورماه ۱۴۰۰ برگزار می‌شود. 📢به گزارش خبرنگار اجتهاد، در راستای توسعه و تعمیق علوم اسلامی و عمل به رسالت‌های دانشی این پهنه، کلان پروژه «بررسی مبانی کلامی دانش اصول» از سوی مؤسسه پژوهشی دانشوران با همکاری مرکز آموزش عالی آخوند خراسانی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی، پژوهشکده اسلام تمدنی و مدرسه عالی سطح ۴ حوزه علمیه خراسان آغاز خواهد شد. 🔻حجت‌الاسلام مصطفی درّی، مدیرعامل موسسه پژوهشی دانشوران و از مدرسان سطوح عالی حوزه علمیه قم در نشستی از آغاز این کلان پروژه خبر داد و در تبیین اهداف، روند اجرایی و خروجی‌های این کلان پروژه و نیز برنامه‌های مؤسسه دانشوران سخن گفت. 📌وی با بیان اینکه موسسه پژوهشی دانشوران از سال ۱۳۹۶ با همت برخی اساتید حوزه‌های علمیه قم و مشهد و با اشراف عالی حجت‌الاسلام والمسمین حمید درایتی، استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه مشهد آغاز به کار کرده است، گفت: تمرکز مؤسسه دانشوران بر فعالیت‌های پژوهشی در حوزه فقه و دانش‌های وابسته است و موضوعی که در گذشته و چندسال آینده به آن می‌پردازد، مباحث مربوط به «فلسفه فقه و اصول» است، مباحثی نظیر اصول فقه، روش‌شناسی اصول فقه، مبانی دانش‌های اصول و فقه، که به برخی از پروژه‌ها اشاره می‌شود.