♨️ نکاتی در مورد بیانات اقتصادی رهبر انقلاب در مراسم تنفیذ (1403/5/7) ➖ اولویت زمانی مسائل اقتصادی ➖توازن میان مسائل بلندمدت و کوتاه‌مدت ➖ مساله‌ی ارزش پول ملی، بلندمدت است. ➖ چرا باید اقدامات دولت 13م ادامه پیدا کند!؟ ➖ «مشارکت مردم»؛ در اولویت اقتصاد 🆔 @danialdavoudi

📝 دغدغه‌ی اول دولت، معیشت مردم و اقتصاد قوی است؛ 👆نقشه‌ی راه سرافرازی دولت و ملت در خط‌حزب‌الله ۴۵۵ منتشر شد 📢 چهارصدوپنجاه‌وپنجمین شماره‌ی هفته‌نامه‌ی «خط حزب‌الله» درهمزمان با سومین روز آغاز به کار رسمی دولت جدید منتشر شد. 🖼 چاپ و توزیع به همت نیروهای مؤمن و انقلابی سراسر کشور 📥 نسخه چاپی را از اینجا دریافت کنید.

«دغدغه‌ی اول، معیشت مردم و اقتصاد قوی» خط حزب‌الله در این یادداشت، با استناد به آمارهای اقتصادی به سه پرسش مهم، پاسخ داده است: چرا اولویّت زمانی با مسائل اقتصادی است؟ چرا باید اقدامات دولت سیزدهم ادامه پیدا کند؟ کدام «کارهای دیگر» هستند که با شهادت رئیس‌جمهور فقید و پایان زودهنگام دولت سیزدهم، امکان اجرای آن‌ها فراهم نشد و حالا «باید اضافه بشود»؟ لینک یادداشت: https://khl.ink/f/57260 🆔 @danialdavoudi

#معرفی_کتاب استادم خانم دکتر زهرا کریمی موغاری به همراه دوست خوبم دکتر سیدمقداد ضیاءتبار کتاب دورمانده از توسعه [خودی‌ها و غیرخودی‌ها در جهان عرب] -به قلم استفن هرتوگ- را به فارسی ترجمه کردند. اقتصاددان برجسته -دکتر جواد صالحی اصفهانی- هم مقدمه‌ای خواندنی بر این کتاب نوشته است. انتشارات «کتاب شرق» کتاب را منتشر کرد و دوشنبه (29 مرداد 1403) نشست رونمایی‌اش برگزار شد. آخر هفته می‌خوانمش. در موردش نکاتی به ذهنم می‌رسد که خدا بخواهد، پس از مطالعه با شما به اشتراک می‌گذارم. نسخه‌ی الکترونیکش را هم می‌شود از طاقچه تهیه کرد.

خودی‌ها و غیرخودی‌ها در اقتصاد ایران / بخش یک (نگاهی به کتاب «دورمانده از توسعه»؛ نوشته‌ی استفن هرتوگ) «دورمانده از توسعه» کتاب خوبی است؛ پیش‌فرض اصلی‌اش این است که عدالت -به معنای برابری فرصت- نقش کلیدی در توسعه دارد و کشورهای عربی مورد مطالعه، چون با عدالت (به معنای برابری فرصت‌ها) فاصله دارند از توسعه دورمانده‌اند. در این کشورها، دولت مداخلات اشتباه قابل توجهی را در اقتصاد رقم می‌زند (مثلاً در اعطای یارانه‌ها، تثبیت قیمت‌ها و ...). پارتی‌بازی در کسب مشاغل دولتی بازار کار را به «خودی-غیرخودی» تقسیم کرده است. بنگاه بخش خصوصی اگر با نخبگان سیاسی حاکم رابطه‌ داشته باشد، می‌تواند رشد کند و بزرگ شود. مجموعه‌ی این شرایط، به ارتقای سطح مهارت توسط فعالان اقتصادی، سیگنال مثبت نمی‌دهد. هرتوگ این مجموعه را ویژگی‌های اصلی سرمایه‌داری‌های عرب می‌داند. چیزی که اسمش را «اقتصاد بازاری تحت نفوذ دولت» گذاشته. خودی و غیر خودیِ خوب پیش از مطالعه‌ی کتاب، وقتی چکیده‌ی کتاب و پیشگفتار استاد دکتر صالحی اصفهانی را خواندم با خودم گفتم کار هرتوگ کتابی با موضوع «خودی‌ها و غیرخودی‌ها» در کشورهای توسعه‌یافته‌ی شرق آسیا هم می‌نوشت. اصلاً مگر می‌شود کشور در حال توسعه، بدون توزیع رانت مولد به توسعه برسد!؟ بعلاوه، مگر می‌شود رانت را از اقتصاد حذف کرد!؟ مثلاً کدام اقتصاددان الان پیشنهاد می‌کند که نرخ بهره اسمی به نرخ تورم برسد و نرخ بهره واقعی صفر شود!؟ بنابراین برای هر کشور در حال توسعه‌ای، سطحی از وضعیت «خودی-غیرخودی» ضروری است. در مورد رانت خوب و رانت بد ادبیات خوبی در توسعه اقتصادی تولید شده است. نمونه‌اش کتاب خوب «رانت‌ها، رانت‌جویی و توسعه اقتصادی» نوشته‌ی دکتر مشتاق حسین خان که به فارسی هم ترجمه شده است. پس از مطالعه‌ی کتاب دیدم هرتوگ در فصل 5 کتاب «دورمانده از توسعه» به این موضوع پرداخته و توضیح می‌دهد که چرا از نظر او توزیع رانت در کشورهای عربی مشابه توزیع رانت در کره جنوبی دهه‌های 1960 و 1970 عمل نمی‌کند. به عقیده‌ی او اگر سایر اجزا سر جای خود بودند (دولت قوی با مداخله صحیح، نیروی کار دولتی جذب‌شده بر اساس شایسته‌سالاری، مهارت بالا)، روند توزیع رانت مولد به بخش خصوصی شایسته هم به خوبی طی می‌شد. نتیجه آنکه هر رانتی بد نیست. کشورهای در حال توسعه ناچارند سطحی از «خودی-غیرخودی» را تحمل کنند. مهم این است که فرایند انتخاب درست باشد. پرهیز از تعمیم شتاب‌زده نتایج پژوهشی که برای جغرافیای دیگری نوشته شده را باید با دقت و وسواس به اقتصاد ایران تعمیم داد. هرتوگ در فصل 6 کتاب، خودش تاکید می‌کند که «کشورهای اصلی عرب، از نظر پویایی پایین و شکاف عمیق میان خودی‌ها و غیرخودی‌ها، کاملاً با دیگر کشورها متفاوتند.» همچنین دکتر جواد صالحی اصفهانی نیز در پیشگفتار کتاب، تاکید می‌کند که «بازار کار ایران از انعطاف‌ناپذیری مفروض در الگوی هرتوگ دور شده و بسیار انعطاف‌پذیر کشته است.» اگر چه شکی نیست که اقتصاد کشورهای عرب شباهت‌های زیادی به اقتصاد ایران دارد و می‌تواند درس‌هایی نیز برای ما داشته باشد، با این حال بی‌توجهی به تفاوت‌ها ممکن است راه حل‌های کاملاً غلطی را پیش پای خواننده‌ی ایرانی بگذارد. بنابراین همان‌قدر که تامل روی شباهت‌ها مهم است، تفاوت‌ها نیز مهم هستند. مثلاً در سال‌های اخیر فرایند استخدام بلندمدت دولتی در ایران از طریق آزمون‌های رسمی استخدامی انجام می‌شود که می‌تواند تا حد خوبی، شایسته‌گزینی را تضمین کند. همچنین وجود دو جریان سیاسی اصول‌گرا و اصلاح‌طلب نیز تا حدی دایره‌ی خودی‌های شاغل در بخش‌های دولتی را گسترده کرده است. 🆔 @danialdavoudi

خودی‌ها و غیرخودی‌ها در اقتصاد ایران / بخش دو (نگاهی به کتاب «دورمانده از توسعه»؛ نوشته‌ی استفن هرتوگ) فاصله تا مطلوب از دیگر تفاوت‌های ایران و کشورهای عربی مورد مطالعه‌ی هرتوگ این است که در ایران «تعادل نه‌چندان خوب فعلی» از سوی حاکمیت پذیرفته شده نیست. آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار دانشجویان عدالت را «نفی فاصله‌ی طبقاتی در استفاده از فرصت‌های عمومی» تعریف کردند. در دیدار مردم آذربایجان شرقی تصریح کردند که «درمورد عدالت ما عقب‌مانده هستیم؛ در این تردیدی نیست؛ خودمان اعتراف میکنیم، اقرار میکنیم.» احصای مصادیق نابرابری در فرصت‌های اقتصادی در بیانات ایشان نیز خود فهرست قابل توجهی است. به عنوان یک نمونه، ایشان در مورد ضرورت رعایت عدالت در توزیع منابع بانکی در دیدار با فعالان اقتصادی به بانک مرکزی این‌طور تذکر دادند: «این‌جور نباشد که حالا همین سهم محدود منابعی را که بنا است بانک‌ها بدهند، شرکتهای دولتی بیایند بردارند ببرند یا شرکتهای خاص ــ شرکتهایی که افرادش زرنگ‌ترند، دست‌وپادارترند، ارتباطات بیشتری دارند ــ بردارند ببرند.» راه پیش رو نتیجه آنکه عدالت (به معنای برابری فرصت) پیش‌نیاز توسعه است. برای یک کشور در حال توسعه، «خودی-غیرخودی» به معنای گزینش و انتخاب در توزیع رانت غیر قابل اجتناب است اما مهم آن است که گزینش خودی‌ها (افرادی که از انوع رانت بهره می‌برند) مبتنی بر شایسته‌سالاری و در چارچوب یک استراتژی توسعه صنعتی مشخص باشد. اگر چه اقتصاد ایران با کشورهای عربی مورد مطالعه در کتاب تفاوت‌هایی دارد و پس از مطالعه‌ی کتاب باید از تعمیم‌های شتاب‌زده پرهیز کرد، اما کتاب حتماً درس‌هایی برای اقتصاد ایران نیز دارد. ما با وضع مطلوب در برابری فرصت‌ها فاصله داریم. کتاب در مورد راه‌حل‌ها ساکت است. ما اما در مورد راه‌های رسیدن از وضع موجود به وضع مطلوب در اقتصاد ایران نمی‌توانیم ساکت باشیم. باید در این مورد بیشتر اندیشید و به گفت‌و‌گو نشست. 🆔 @danialdavoudi

🌷 ماه ربیع الاول، بهار زندگی است @KhameneiBook

🎥 بر اساس ماده ۵ برنامه هفتم دستگاههای اجرایی موظف اند تا پایان سال دوم برنامه سهام شرکت‌های خود را واگذار کنند این دستگاه‌ها در صورت واگذار نکردن سهام شرکت‌هایشان جریمه خواهند شد 🔹این روند طی شده بیش از دو دهه‌ای تجربه شد تا قانونگذار تغییر و اصلاح مسیر گذشته را در دستور قرار دهد 🔹ماده ۵ قانون برنامه هفتم: دستگاه‌های اجرایی و موسسات و نهادهای عمومی غیر دولتی موظفند تمامی شرکت‌های متعلق به خود را اعم از شرکت‌های تولیدی خدماتی و بازرگانی به صورت تدریجی واگذار نمایند 🔹این بخش از قانون برنامه هفتم می‌گوید دستگاه اجرای باید تمام سهام خود در شرکت‌هایشان را تا پایان سال دوم واگذار کنند 🔹حالا بعد از قانون گذاری توپ خصوصی سازی در زمین دولت است و تیم اقتصادی دولت هم قول همراهی با این تغییر ریل را داده است 🔹خوشبختانه نمایندگان مجلس در برنامه هفتم توسعه در ماده پنج گفتند فقط این وزارتخانه دو سال فرصت دارد که سهام مدیریتی این بنگاه‌ها را واگذار بکنه در بند پنجم برنامه هفتم آمده متخلفان از اجرای قانون جریمه مالیاتی می‌شوند جریمه‌ای که هر سال از آن بگذرد مالیاتش ۵ درصد افزایش می‌یابد.

وضعیت تصدی‌گری در بازار دارو بر اساس محاسبات مرکز پژوهش‌های مجلس، 53 درصد مدیریت و کنترل صنعت داروی انسانی کشور در اختیار بخش خصوصی است. از 47 درصد باقی‌مانده هم سازمان تامین اجتماعی (با 17 درصد) بزرگ‌ترین بازیگر است. اگر چه باید سهم بخش خصوصی روز به روز بیشتر شود، اما این نمودار نشان می‌دهد دست‌کم در صنعت دارویی، این ادعا که بنیاد مستضعفان، ستاد اجرایی، بنیادها و نهادهای نظامی و آستان‌ها فعال مایشاء هستند، صحیح نیست. 🆔 @danialdavoudi