#برشی_از_کتاب 🔰امام خمینی به تفكر مشائی چندان دل‌بستگی نداشت 🔹بنا به گفته مهدی حائری، امام به تفكر مشائی چندان دل‌بستگی نداشت، اما به حكمت اشراقی سهروردی تعلق خاطر داشت. حكمت متعالیه را نیز بر مشرب عرفانی تفسیر می‌كرد. امام به #طبیعیات و #نجوم_جدید توجه داشت، و #فلكیات_قدیم را اباطیل می‌دانست. 🔸امام با اینكه #مشرب_مشائی را نمی‌پسندد، اما #ابن‌سینا را بزرگ می‌شمارد. آشتیانی در این باره می‌نویسد: «استاد نامدار، و وحید عصر ما، در علوم نقلیه و عقلیه و مآرب ذوقیه، امام عارف، حضرت آیت‌الله العظمی آقای خمینی تصریح فرموده‌اند : ایرادات مختلفی به شیخ، در حكمت الهیه وارد است، ولی با این حال در بین ارباب نظر و تحقیق (لَم یكُن لَهُ كُفُوًا اَحَد) .» 📚 برخی از فیلسوفان معاصر اسلامی در حوزه علمیه، ص26 🖋 محمد فنایی اشکوری #مجمع_عالی_حکمت_اسلامی 🆔@hekmateislami

#برشی_از_کتاب 🔰شاید بتوان گفت او بیشتر به ابن‌سینا توجه دارد... ▫️در آثار #علامه_جعفری علاقه چندانی به پی‌گیری مباحث سنتی فلسفه اسلامی مانند هستی‌شناسی و شرح و تفسیر حكمت مشایی، اشراقی یا حكمت متعالیه دیده نمی‌شود. از میان فلاسفه اسلامی، شاید بتوان گفت او بیشتر به #ابن‌سینا توجه دارد. از مقدمه او بر جلد سوم حكمت بوعلی سینا اثر شیخ محمدصالح حائری مازندرانی و همزبانی او با مؤلف در برخی نقدهای او بر ملاصدرا به ویژه در بحث اصالت وجود و وحدت وجود نیز این نكته استفاده می‌شود كه او دست‌كم در جوانی چنین گرایشی داشته است. 👈او هم در انتخاب موضوعات، هم شیوه بحث و گاه در دیدگاه‌ها بیشتر مستقل است و به سختی می‌توان او را در یكی از سنت‌های رایج فلسفی یا كلامی قرار داد. شاید یكی از علل این مسئله، این است كه او به مدت طولانی نزد فیلسوف خاصی به فلسفه‌آموزی نپرداخته است. دوره فلسفه‌آموزی رسمی او نزد استادان نسبتاً كوتاه بوده و تفكر فلسفی او بیشتر در خلال مطالعه آثار فیلسوفان شرق و غرب، به ویژه در مسائل روز #فلسفه بوده است. 🔹در #عرفان نیز مشی او مستقل است. او با اینكه به عرفان اسلامی علاقه‌مند است، به سختی می‌توان او را پیرو یك جریان یا شخصیت خاصی در عرفان اسلامی دانست. تعلق خاطر او به عرفانی است كه خود از قرآن و سنت و اندیشه‌های عرفای اسلامی استفاده می‌كند. 📚 برخی از فیلسوفان معاصر اسلامی در حوزه علمیه 🖋 محمد فنایی اشکوری #مجمع_عالی_حکمت_اسلامی 🆔@hekmateislami