بحث از ذات در #متافیزیک_ارسطو، و سپس در #سنت_مشائی، فلسفه غرب و فلسفه اسلامی اهمیتی بنیادین داشته است.
با نفی امکان #شناخت_ذات_اشیا در سنت #کانتی و #نوکانتی، و به ویژه با انکار #متافیزیک در #پوزیتیویسم_منطقی سخن گفتن از ذات اشیا ناممکن شد.
اما با طرح دوباره متافیزیک در #فلسفه_علم و تلاش برای تبیین متافیزیکی رفتار فیزیکی و شیمیایی و زیستی اشیا و قوانین طبیعی، #ذات_گرایی با نگرش علمی وارد مرحله تازه ای شد.
این نگرش با بحث از «کلی»ها و «نوع طبیعی» در چارچوب «متافیزیک علم» غنای درخور توجهی یافت.
کتاب حاضر فرآیندی از #ذات_گرایی_سنتی تا #ذات_گرایی_علمی است که به چیستی ذات عناصر تشکیل دهنده این جهان می پردازد.
به لحاظ تاریخی ریشه ذات گرایی به سنت ارسطویی –ذات گرایی سنتی- بازمی گردد، بنابراین فرآیند تولید محتوا با طرح موضوع ذات گرایی ارسطو آغاز شده است.
در ذات گرایی ارسطو، ویژگی ها، ذات شیء هستند، و ذات شی بیان کنندۀ تعریف شی است.
این تقریر از ذات گرایی با نقدهای #لاک و تجربه گرایان بر متافیزیک و به تبع آن ذات مواج بوده است به طوری که باب گفت وگو درباره ذات گرایی تا اواخر قرن 17 گشوده نشد. از قرن 17 به بعد، با مطرح شدن نظرات #دکارت، #نیوتن، #لاک و #لایبنیتس و از طرفی افول #پوزیتیویسم_منطقی در نیمه دوم قرن بیستم، مجددا رویکرد متافیزیکی و مباحث مربوط به آن مطرح شد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
🆔 دارالحکیم
http://eitaa.com/daralhakim
