چقد دارم مینویسم

من واقعا خستم. انگار خستگی همه ی خونه تکونیای مامانم تو جون منه. انگار خستگی همه ی شب کاریا و سختی کشیدنای بابام رو دوش منه . اصن انگار یه مسافت خیلی طولانیو دویدم ، و به اون چیزی که میخاستم نرسیدم. واقعا از این همه خستگی ، خستم. کی میشه تموم شه این روزای سخت

_

نتایج انتخاب گرایشمون اومد، همونی شد که دلم میخواست قصد دارم چند روزی بابتش خوشحالی کنم :*

یارو کلی منو اذیت کرده بعد فکر کرده واسم مهمه گمشو لاشی تو زندگیمو نابود کردی ، ازت متنفرم

_

الان رو شونه ی کی چشات میره خواب؟

نمیدونم کجایی تو اصن این پروانه ها میگیرن هی سراغتو ازم بهشون قول دارم که میای رومو زمین نزن یه سرم به ما بزن :)))

اهنگ " دشت پروانه ها " کوروش و سوگند >>>>

انقد دارم حرص میخورم و عصبی و ناراحتم که فک کنم امشب سکته کنم قضیه ی اون خوشحالیه عم کنسله:)

‏این دانشمندا چه گهی دارن میخورن؟ به‌جای اینکه برین مریخ از لای گرد و خاک دنبال آب بگردین، یه کاری کنین آدم بتونه هرازگاهی خودشو خاموش کنه!

بچه ها من کل زندگیم در حال کسب رضایت از اطرافیان و جون کندن در زمینه ی درسی بودم. ولی شماها اینکارو نکنید خواهشا. اگه دخترید ، عاشق خودتون باشید و زندگیتونو هرطور که دوست دارین پیش ببرید، چون یجایی میرسه که میبینید کلی تلاش کردین واسه رضایت بقیه ولی هیچکس دوستون نداره و از جایی که هستین متنفرن :)