یه وقتی، تو یکی ازین شبا میام میگم که خوشحال ترین آدم روی زمینم و به هرچی میخواستم رسیدم. حالا ببین !
در کل زندگیم هرگز تو هیچ کاری خوب نبودم، به جز یه کار؛
ایجاد توقع بیش از حد از خودم واسه بقیه:)
دیشب کلی خندیدیم
ولی تو نیسی انگار این خنده ها پوچن
چطور داغتو دیدیم و هنوز زنده ایم؟
چرا یسری چیزا هیچوقت برای من عادی نمیشه؟
مثلا نادیده گرفته شدن از سمت کسی که دوسش داری، یا دعوا کردن باهاش، یا حتی اینکه یروزی رابطه خوب پیش نره!
نمیدونم شاید واقعا عادی نیست:)
بچه ها بهتر و مهم تر از درس خوندن و مدرک معتبر و شخصیت و شایسته سالاری و اطلاعات و غیره و غیره، پارتیه
واقعا خیلی مهمه و در هرجای این جهان وقتی آشنا داشته باشی کارت راحت تر راه میوفته