ولي روزگارِ خوبي نیست . ساعت‌ها به این فکر می‌کنم مگه قلبمون چقدر جا داره برای جا دادنِ این‌همه غم نیازمندِ قلب بزرگتري بودم .. چرا زندگي رو روالش نیست ؟ چرا هیچي سرجاش نیست ؛ چرا این صحنه‌ها رو زندگي میکنیم ؟ چرا به اندازه‌يِ سنمون خوشحال نیستیم ؟ چرا بدترین حس رو تو بھترین سن داریم =))؟ .

بہ هیچي نمیسوزم فقط یك سوال ؛ « چطور دلت اومد ؟»

من فقط دلم برات تنگ ‌شده، چرا فکر میکني خیلي کار سختیه ك بتونی اینو درك کنی ؟ چون دیگه فراموشم کردی ؟ چون دیگه دلیل لبخند‌هات من نیستم ؟ . چرا تموم خاطراتِ خوبمون باعثِ گریه‌م میشه ؟ تو با من چیکار کردي ؟ چرا من اینطور شدم ، بی‌تاب ، خسته ، نا‌اُمید . بیا ببین چیکار کردي باهام . من چرا دیگه منِ سابق نیستم . . بیا ببین روزام بدونِ تو با گریه سپري میشه، بیا ببین دلت میاد =)))؟

-

میدوني عیبي نداره ، من از اولش استعدادِ خوبی تو فراموش کردن نداشتم . ولي میدونی چی‌ جالب‌ترِ ؟ اینكِ ولی خوب میتونم فراموش بشم . یه طوري من رو به فراموشي میسپارن خودم اصلاً نمیدونم چیشد .. فقط سوالم این میشه ك چطور ممکنِ ؟ اون من رو فراموشم کرد ؟ انداخت دور ؟ دیگه براش مھم نیستم ؟ چه ساده از یادش رفتم . چه ساده لبخندامو تبدیل کرد به اشك . تو هموني ؟ هموني ك وقتی ناراحت بودم تا ۵ صبح میشست پابه‌پام كِ نبینه غمامو ؟ نه بابا محاله =))) !

~

همیشہ آخرش مقصر منم ، بدُ گناهکار هم منم .

می‌خوام مغزمو بردارم و بندازم دور ؛ از اینكِ انقدر فکر میکنه انقدر غر میزنه . انقدر انقدر انقدر .. میدوني دلم یه خوابِ عمیق می‌خواد كِ بیدار شدن بلد نباشِ . و وقتیم بیدار شد هیچي یادش نیاد . حتي خودشم نشناسہ . شاید اینطور بتونه کمي به آرامش برسه . شاید دیگه غر نزنه شاید دیگه انقدر فکرِ همه چیو نکنه .