بسمه تعالی پیامبر اکرم و صدور انقلاب اعتقادی و فرهنگی پیامبر اکرم (ص) در مکه با اینکه در شرایط بسیار سخت و دشوار و ناگوار بود به صورت جدی به دنبال صدور انقلاب اعتقادی و فکری و فرهنگی به مناطق دیگر بود. نمونه آن فرستادن مبلغینی مانند مصعب بن عمیر به مدینه (یثرب) برای تبلیغ اسلام و مسلمان کردن آن دیار است که الحمدلله موفقیت بالایی نصیب آنها شد و اهل مدینه قبل از هجرت پیامبر ص به آنجا مسلمان شدند و در هنگام هجرت پیامبر با شکوه و شادی و خوشحالی زایدالوصف به استقبال پیامبر اکرم ص آمدند و نیز در خانه‌های خود مهاجرین مکه را سکنا دادند. این یک نمونه روشن برای صدور انقلاب به خارج از مکه بود. نمونه دیگر فرستادن نمایندگانی به یمن برای تبلیغ اسلام و مسلمان کردن مردم آن دیار در سال دهم هجرت است که یکی از این نمایندگان پیامبر اکرم، حضرت علی علیه السلام است که موفق شد بسیاری از مردم یمن را مسلمان سازد و اسلام را در آن سرزمین گسترش دهد. هنگام حجة الوداع پیامبر اکرم و عزیمت او از مدینه به مکه پیکی به یمن برای حضرت علی می‌فرستد که از همان جا همراه مسلمانان برای انجام حج و پیوستن به او به سوی مکه حرکت کند که حضرت علی با جمع کثیری از مردم مسلمان یمن برای انجام اعمال حج به مکه عزیمت می‌کند. نمونه دیگر می‌توان به نامه‌ نوشتن پیامبر اکرم ص به پادشاهان و امرای مناطق مختلف جهان برای دعوت به اسلام، در سال ششم هجرت بعد از صلح حدیبیه با مشرکین مکه، اشاره کرد پیامبر ص در این نامه‌ها به صورت صریح و قاطع آنها را به اسلام دعوت می‌کند. جالب این است که پیامبر اکرم در این نامه‌ها خطاب به امرا و پادشاهان می‌نویسد: اسلم، تسلم یعنی اسلام بیار تا در امان باشی. نیکزاد #اهل‌بیت https://eitaa.com/darseostadnikzad

باسمه تعالی آخرین خطبه جان سوزحضرت علی علیه السلام در مسجد کوفه و دعوت به جهاد با دشمن (خطبه۱۸۲) حضرت در آخرين هفته عمر خود خطبه‌اى طولانی ایراد فرمود كه آخرين خطبه‌اش بود. و قبل از فرارسیدن جمعه بعدی به دست ابن ملجم ملعون ضربت خورد و به شهادت رسید. نوف بوکالی نقل می‌کند که حضرت در حالی که بر روی سنگی ایستاده بود و لباس پشمینه‌ای بر تن داشت و پیشانی او مانند زانوی شتر به خاطر سجده‌های زیاد پینه بسته بود در کوفه این خطبه را خواند. این خطبه طولانی است و در آخر آن فرمود: «أيْنَ إخْوَانِى الَّذِينَ رَكِبُوا الطَّرِيقَ، وَ مَضَوْا عَلَى الْحَقِّ؟ أيْنَ عَمَّارٌ؟ وَ أيْنَ ابْنُ التَّيِّهَانِ؟ وَ أيْنَ ذُوالشَّهَادَتَيْنِ؟ وَ أيْنَ نُظَرَآؤُهُمْ مِنْ إخْوَانِهِمُ الَّذِينَ تَعَاقَدُوا عَلَى الْمَنِيَّةِ؟ وَ ابْرِدَ بِرُءُوسِهِمْ1 إلَى الْفَجَرَةِ؟   ثُمَّ ضَرَبَ بِيَدِهِ عَلَى لِحْيَتِهِ الشَّرِيفَةِ الْكَرِيمَةِ، فَأطَالَ الْبُكَآءَ؛ ثُمَّ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: أوْهِ! عَلَى إخْوَانِى الَّذِينَ تَلَوُا الْقُرْءَانَ فَأحْكَمُوهُ، وَ تَدَبَّرُوا الْفَرْضَ فَأقَامُوهُ. أحْيَوُا السُّنَّةَ، وَ أمَاتُوا الْبِدْعَةَ. دُعُوا لِلْجِهَادِ فَأجَابُوا، وَ وَثِقُوا بِالْقَآئِدِ فَاتَّبَعُوهُ. «كجا هستند برادران من كه سوار بر مركب راه حقّ شدند، و طريق را به خوبى پيمودند؟ آنان كه بر اساس حقّ گذشتند، و جميع اعمال و اقوالشان را بر اين مدار قرار مى‌دادند. عمّار كجاست‌؟ ابن تيّهان كجاست‌؟ حذيفه ذو الشّهادتين كجاست‌؟ امثال و نظائرشان كجا هستند كه با مرگ عقد اخوّت بستند، و با يكديگر پيمان نهادند كه تا حدّ شهادت و خوابيدن در بستر موت، دست از حمايت برندارند؟ آنان كه شهيد شدند و سرهاى آنها را به نزد فجره و فسقه و جنايتكاران روزگار همچون معاويه بردند. در اين حال حضرت دست خود را به محاسن مباركش زد، و گريۀ طولانى نمود؛ و پس از آن فرمود: آه! بر آن برادران در گذشتۀ من كه قرآن را تلاوت كردند، و آن را استوار و محكم داشتند. و در واجبات تدبّر كردند، و آنها را اقامه نمودند. سنّت را زنده كردند، و بدعت را كشتند. به جهاد دعوت شدند و اجابت نمودند. و به قائد و رهبرشان وثوق داشتند و از او پيروى كردند!» ثُمَّ نَادَى بِأعْلَى صَوْتِهِ: الْجِهَادَ، الْجِهَادَ! عِبَادَ اللَهِ! ألاَ وَ إنِّى مُعَسْكِرٌ فِى يوْمِى هَذَا، فَمَنْ أرَادَ الرَّوَاحَ إلَى اللَهِ فَلْيَخْرُجْ. «و پس از آن با بلندترين فرياد خود ندا در داد: جهاد، جهاد! اى بندگان خدا! آگاه باشيد كه من همين امروز تهيّۀ سپاه مى‌بينم و به سوى معاويه حركت مى‌كنم؛ هركس مى‌خواهد به سوى خدا برود، خارج شود.»  قالَ نَوْفٌ: وَ عَقَدَ لِلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ فى عَشْرَةِ ءَالافٍ، وَ لِقَيْسِ ابْنِ سَعْدٍ رَحِمَهُ اللَهُ فى عَشْرَةِ ءَالافٍ، وَ لأبى أيّوبَ الأنْصارىِّ فى عَشْرَةِ ءَالافٍ، وَ لِغَيْرِهِمْ عَلَى أعْدادٍ اخَرَ وَ هُوَ يريدُ الرَّجْعَةَ إلَى صِفّينَ. فَما دارَتِ الْجُمُعَةُ حَتَّى ضَرَبَهُ الْمَلْعونُ ابْنُ مُلْجَمٍ لَعَنَهُ اللَهُ. فَتَراجَعَتِ الْعَساكِرُ، فَكُنّا كَأغْنامٍ فَقَدَتْ راعِيَها تَخْتَطِفُها الذِّئابُ مِنْ كُلِّ مَكانٍ1. «نوف بكالى گفت: در اين حال براى حضرت امام حسين عليه السّلام پرچمى بست با ده هزار نفر، و براى قيس بن سعد بن عباده پرچمى با ده هزار نفر، و براى أبو أيّوب انصارى با ده هزار نفر، و براى غير از اينها پرچم‌هاى ديگرى، و اراده داشت به سرزمين صفّين براى جنگ با معاويه برگردد. هنوز جمعه كه روز خطبه و جماعت است نرسيده بود كه او را ابن ملجم ملعون با شمشير زد. سپاهها و عسكرها همه بازگشتند، و ما مانند گوسفندانى شديم كه چوپانشان مفقود شده و گرگ‌ها از هر جانب آنها را مى‌ربودند.» نیکزاد #اهل‌بیت https://eitaa.com/darseostadnikzad

باسمه تعالی پرسش قرآنی قرآن کریم در آیه ی ۱۹۰ سوره ی بقره می فرماید: وَ قاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ الَّذِینَ یقاتِلُونَکمْ وَ لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا یحِبُّ الْمُعْتَدِینَ... این آیه عدم خشونت و ظلم را در جنگ به رزمندگان گوشزد می کند. اما در آیه ۳۳ سوره مائده می فرماید: إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ... چگونه جواز این حجم از خشونت در جنگ با محاربین، با آیه قبل که به مومنین سفارش عدم تعدی در جنگ را می‌کند قابل جمع است؟ پاسخ مراد از عدم اعتدا در قتال با دشمن همان گونه که مرحوم علامه طباطبایی در المیزان در ذیل آیه بالا اشاره فرمودند و نیز در روایات آمده است، قتل زنان و کودکان و بیماران و معذوران و قطع درختان و مسموم کردن آب‌ها و جنگیدن قبل از دعوت کفار به حق و آغازگر جنگ بودن و ادامه قتال پس از تسلیم دشمن و امثال آن است. معنای عدم اعتدا این نیست که در جنگ با دشمن خشونت و غلظت نشان ندهید اتفاقا باید در برابر دشمنی که آغازگر جنگ است غلظت و خشونت نشان داد تا وادار به عقب نشینی شود و طمع بازگشت به جنگ را در سر نپروراند. جالب این است که آیات متعددی دلالت بر این دارد که در جنگ با دشمن ظالم و نابکار، غلظت و خشونت نشان دهید. به عنوان نمونه آیات ذیل را ملاحظه فرمایید. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ قَٰتِلُواْ ٱلَّذِينَ يَلُونَكُم مِّنَ ٱلۡكُفَّارِ وَلۡيَجِدُواْ فِيكُمۡ غِلۡظَةࣰۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلۡمُتَّقِينَ( توبه/۱۲۳) يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ جَٰهِدِ ٱلۡكُفَّارَ وَٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَٱغۡلُظۡ عَلَيۡهِمۡۚ وَمَأۡوَاهُمۡ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ (توبه/۹) إِذْ يُوحي رَبُّكَ إِلَى الْمَلائِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا الَّذينَ آمَنُوا سَأُلْقي في قُلُوبِ الَّذينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْناقِ وَ اضْرِبُوا مِنْهُمْ كُلَّ بَنانٍ . ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ شَآقُّواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥۚ وَمَن يُشَاقِقِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَإِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ  ذَٰلِكُمۡ فَذُوقُوهُ وَأَنَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابَ ٱلنَّارِ ( انفال/۱۴-۱۲) در مورد آیه ۲۳ سوره مائده که در مورد مجازات محارب با خدا و رسول است مطلب به همین منوال است قطعاً مجازات کسی که با محاربه خود، امنیت جامعه را مخدوش می‌سازد و رعب و وحشت ایجاد می‌کند باید سنگین باشد تا بازدارندگی داشته باشد چنانکه مجازات جرم دزدی به دلیل آسیب امنیتی که ایجاد می‌کند باید سنگین باشد قرآن دستور می‌دهد که باید دست دزد بریده شود این مجازات هر چند در ظاهر خشونت آمیز است ولی جهت بازدارندگی لازم و ضروری است. نیکزاد #معارف https://eitaa.com/darseostadnikzad

👆مروری برکتاب القضا از تحریر الوسیله(۶). از آیت الله نیکزاد #فقه 🆑 @darseostadnikzad

توصیه‌ها و تذکرات مهم به طلاب محترم برای آغاز سال جدید تحصیلی حوزه‌ها از استاد بزرگوار آیت الله نیکزاد #درس اخلاق https://eitaa.com/darseostadnikza

سلام بر دوستان کانال استاد نیکزاد برنامه درسی جناب استاد در سال تحصیلی۱۴۰۳ به شرح ذيل می‌باشد: شنبه تا سه‌شنبه: هروز فقه و اصول فقه( الآن مبحث ولایت فقیه و تنبیهات برائت) چهارشنبه: تفسیر قرآن چهارشنبه و پنجشنبه: تفسیر، ادامه اسفار جلد ۶، و ادامه مرور کتاب القضاء از تحریر الوسیله پیوند ایتا: https://eitaa.com/darseostadnikzad پیوند تلگرام: https://t.me/darsostadnikzad

👆مروری برکتاب القضا از تحریر الوسیله(۶). از آیت الله نیکزاد #فقه 🆑 @darseostadnikzad

توصیه‌ها و تذکرات مهم به طلاب محترم برای آغاز سال جدید تحصیلی حوزه‌ها از استاد بزرگوار آیت الله نیکزاد #درس اخلاق https://eitaa.com/darseostadnikza

👆درس خارج فقه سال تحصیلی۱۴۰۳؛ مبحث ولایت فقیه(۱) از استاد آیت الله نیکزاد #فقه 🆑 @darseostadnikzad

👆 خارج اصول (۱)؛ سال تحصیلی ۱۴۰۳، تنبیهات اصل برائت(۱) از استاد آیت الله نیکزاد #اصول 🆑 @darseostadnikzad

👆 خارج اصول (۲)؛ سال تحصیلی ۱۴۰۳، تنبیهات اصل برائت(۲) از استاد آیت الله نیکزاد #اصول 🆑 @darseostadnikzad

👆درس خارج فقه سال تحصیلی۱۴۰۳؛ مبحث ولایت فقیه(۱) از استاد آیت الله نیکزاد👆 خارج اصول (۱)؛ سال تحصیلی ۱۴۰۳، تنبیهات اصل برائت(۲) از استاد آیت الله نیکزاد #اصول 🆑 @darseostadnikzad #فقه 🆑 @darseostadnikzad

سلام بر دوستان کانال استاد نیکزاد برنامه درسی جناب استاد در سال تحصیلی۱۴۰۳ به شرح ذيل می‌باشد: شنبه تا سه‌شنبه: هروز فقه و اصول فقه( الآن مبحث ولایت فقیه و تنبیهات برائت) چهارشنبه: تفسیر قرآن چهارشنبه و پنجشنبه: ادامه اسفار جلد ۶، و ادامه مرور کتاب القضاء از تحریر الوسیله پیوند ایتا: https://eitaa.com/darseostadnikzad پیوند تلگرام: https://t.me/darsostadnikzad

👆 خارج اصول (۳)؛ سال تحصیلی ۱۴۰۳، تنبیهات اصل برائت(۳) از استاد آیت الله نیکزاد #اصول 🆑 @darseostadnikzad

👆درس خارج فقه(۳)، سال تحصیلی۱۴۰۳؛ مبحث ولایت فقیه(۳) از استاد آیت الله نیکزاد #فقه 🆑 @darseostadnikzad

👆مروری برکتاب القضا از تحریر الوسیله(۷). از آیت الله نیکزاد #فقه 🆑 @darseostadnikzad

👆تفسیر سوره مرسلات (۳) از مفسر گرانقدر آیت الله نیکزاد #تفسیر 🆑 @darseostadnikzad

👆مروری برکتاب القضا از تحریر الوسیله(۸). از آیت الله نیکزاد #فقه 🆑 @darseostadnikzad

👆 درس اسفار ملاصدرا ، جلد۶ فصل۵، جلسه دهم. واجب الوجود انیته ماهیته. از حکیم متاله استاد نیکزاد #فلسفه https://eitaa.com/darseostadnikza

👆 درس اسفار ملاصدرا ، جلد۶ فصل۵، جلسه دهم، قسمت دوم (۱۰/۲). ادامه واجب الوجود انیته ماهیته. از حکیم متاله استاد نیکزاد #فلسفه https://eitaa.com/darseostadnikza

👆 درس اسفار ملاصدرا ، جلد۶ فصل۵، جلسه یازدهم. ادامه بحث واجب الوجود انیته ماهیته آغاز بحث توحید واجب. از حکیم متاله استاد نیکزاد #فلسفه https://eitaa.com/darseostadnikza

درس اسفار ملاصدرا ، جلد۶، جلسه دوازدهم. ادامه بحث توحید واجب و پاسخ به شبهه ابن کمونه. از حکیم متاله استاد نیکزاد #فلسفه https://eitaa.com/darseostadnikza

باسمه تعالی شبهه ملاصدرا در کتاب شرح اصول کافی خود در ذیل حدیث اول و حدیث هشتم باب النهی عن الجسم و الصوره کتاب التوحید اصول کافی جلد ۱، به صراحت جسمانیت خداوند را مطرح کرده است و گفته است که ماهیت جسم که معنایش جوهر قابل ابعاد است دارای انواعی از وجود است. بعض از آن اخس و ادنی و بعضی از آن اشرف و اعلاست.... به همین خاطر جسم طبیعی و جسم عقلی و جسم الهی داریم. با این حساب خدا را هم جسم دانسته است. پاسخ یقیناً ملاصدرا قائل به جسمانیت خداوند به معنای رایج آن نیست شاهدش این است که در ذیل روایات این باب و در تفسیر آنها که دال بر نفی جسمانیت خداوند هستند ادله محکم و متقنی ارائه می‌دهد مانند اینکه هر جسم، محدود و دارای مکان و قابل اشاره حسیه و قابل انقسام و تجزیه است در حالی که خداوند واجب الوجود از این اوصاف و ویژگی‌ها منزه و مبرا است. بیان واضح و مفصل ملاصدرا در ارتباط با نکته بالا( با کمی توضیح از بنده) این است که هر آنچه که در مرتبه عالم طبیعت وجود دارد در مرتبه عالم عقل به صورت کامل‌تر و شریف‌تر موجود است و هر آنچه که در مرتبه عالم عقل وجود دارد در مرتبه عالم الوهیت به صورت کامل تر و شریف‌تر موجود است. چنانکه قرآن کریم در آیه ۲۱ سوره حجر می‌فرماید: «وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ » یعنی هيچ چيز نيست مگر آنكه گنجينه ‏هاى آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه‏ اى معين فرو نمى‏ فرستيم . چنانکه مرحوم میرفندرسکی می‌فرماید: چرخ با این اختران ، نغز و خوش و زیباستی  صورتی در زیر دارد آنچه در بالاستی  صورت زیرین اگر با نردبان معرفت  بررود بالا همان بااصل خود یکتاستی  این سخن را در نیابد هیچ فهم ظاهری  گر ابونصراستی و گر بوعلی سیناستی. ملاصدرا در توضیح بیشتر این مطلب که جسم دارای مراتب است به عنوان نمونه به جسم جمادی و جسم نباتی و جسم حیوانی و جسم انسانی مثال می‌زند و می‌فرماید با اینکه در همه این مراتب با موجود جسمانی مواجه هستیم اما تفاوت میان آنها بسیار عمیق و جدی است. در مورد انسان نیز به مراتب مختلف وجودی انسان یعنی انسان طبیعی و انسان نفسانی و انسان عقلی اشاره می‌کند.... در مورد انسان عقلی می‌فرماید اعضای او روحانی و حواس او عقلی است سپس به توضیح جالب هر یک از حواس پنجگانه عقلی می پردازد و به دنبال آن می‌فرماید: وقتی این مطالب برای تو روشن شد، خواهی دانست که برای حقیقت جسمانیت نیز مراتبی از جهت خست و شرف و دنو و علو خواهد بود، از جسم طبیعی تا جسم عقلی و جسم الهی. و به دنبالش می‌فرماید: «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِير» پس از آن به دلیل مطلب و مدعااشاره می‌کنم و می‌فرماید واجب الوجود که کامل مطلق است فاقد چیزی از اشیا وجودی نیست یعنی همه اشیا با صرف نظر از تعینات در خدا موجودند از این گذشته همه اشیا در علم باری تعالی حضور دارند علمی که عین ذات خداوند است. بنابراین همه اشیا با صرف نظر از تعینات در ذات باری تعالی موجودند. البته وجود همه موجودات در ذات باری تعالی به وجود واحد جمعی و قیومی و صمدی و نوری است. ملاصدرا در ذیل حدیث اول این باب به کیفیت تحقق مقولات عشر در ساحت ربوبی به گونه زیر اشاره می‌کند : به ازای مقوله جواهر، ذات خدا و به ازای کم متصل قار، شدت وجودی خدا و به ازای کم متصل غیر قار، سرمدیت خدا و به ازای کم منفصل یعنی عدد، عدد اسما و صفات خداوند و به ازای کیف، سمیع و بصیر بودن خدا و به ازای مقوله این، مستوی بر عرش بودن خدا و به ازای متی، ازلی بودن خدا و به ازای وضع، باسط الیدین خدا و به ازای اضافه، خالق الخلق بودن خداوند و به ازای جده، مالک الملک بودن خدا و به ازای ان یفعل، کل یوم هو فی شان بودن خدا و به ازای ان ینفعل قابل توبه و آخذ الصدقات بودن خدا وجود دارد. با این توضیحات روشن می‌شود که نسبت دادن قول به جسمانیت خداوند به معنای متداول و متعارف آن به ملاصدرا نسبت ناروا و خلاف واقع است. نیکزاد #فلسفه پیوند ایتا: https://eitaa.com/darseostadnikzad پیوند تلگرام: https://t.me/darsostadnikzad