از من نمی‌پرسی کجا هستم، کجا می‌گریم‌ات می‌گریم‌ات اما نمی‌پرسی چرا می‌گریم‌ات باید خودت باشی ببینی گریه‌ام را، حس کنی وقتی که دارم گرم و دارم بی‌صدا می‌گریم‌ات شاید تو تنها قصه‌ای باشی که می‌خوانم ولی از ابتدا می‌گریم‌ات تا انتها می‌گریم‌ات من شاعرم! هنجار آدم‌ها عذابم می‌دهد با چشم‌ها می‌بوسمت،با دست‌ها می‌گریم‌ات هم آشکارا پیش چشمِ دیگران می‌نالم‌ات هم در خفا دور از غریب و آشنا می‌گریم‌ات افتادم از بادام تلخِ چشم شیرین‌ام ولی با هر فشاری در گلوی شیشه‌ها می‌گریم‌ات #مهتا_صانعی #درواژه‌های_عاشقانه @darvazhe

🌹سفر به خیر دو شه‌بال و شه‌پر خونین دو دستِ مانده به دوشِ دو پیکر خونین دو کوه سوخته در انفجار خاکستر دو تا حماسه‌ی سرخ از دو دفتر خونین دو تا اشاره به یک قله‌ی همیشه بلند دو هم‌پیاله به شوق دو ساغر خونین #مهتا_صانعی #یاد_شهدای_مقاومت_گرامی_باد @shaeranehowzavi ~محفل شعر بانوان قم🌹گوهرشاد~ @goharshadqom

#رونمایی_کتاب 🔹️به اتفاق دوستانِ جان در رونمایی کتاب راضیه جانِ مظفری همراه شدیم و جشنی گرفتیم. 🔹️در این راستا شخصیت انجمنی‌مان نچربید و کافه را به رگ‌هایمان تزریق کردیم😊🦋⚘️ 🦋رونمایی کتاب "روزی که نمی‌دانم" اثر راضیه مظفری @darvazhe

هوالمحبوب⚘️ من زمینم روی دست آسمان برخاسته قدرِ ماه آسمان را رنگِ خاکم کاسته نامم ایران است بردارم سر از زانوی خاک مادرِ دنیا منم آری من این بانوی پاک با درختان نخستین زمین هم‌ریشه‌ام زیر سقف آسمان خوابیده شیر بیشه‌ام من زمینم زیر نور آفتاب دیگری با گیاهانی که می‌نوشند آب دیگری با جگرپروردگان آذری تا مازنی دورم از اندیشه‌ی ناپاک یا اهریمنی دایه‌ی ملّاح و جاشوی لبِ دریانشین مادر چابکسوارِ ترکمن‌صحرا نشین آه فرزندان من بی‌تاب نام مادرند کرد و لر یا پارس باشند و عرب، نام‌آورند آه فرزندان من از تات و گیلک تا بلوچ آه فرزندان من در شهر یا صحرای کوچ هر زبانم را به شعر آورده و هم‌مهین‌اند دامن مادر به دست و شیرخواران منند من زمینم، سرزمین لاله‌های غرق خون سینه‌ی من لاله‌زار و رنگ شیرم لاله‌گون #مهتا_صانعی پ‌ن: که پایِ درد تو نشستن، افتخاری‌ست ایرانِ من! 🔹️شعرخوانی من در برنامه‌ی ایران‌ هم‌دل که در آستانه‌ی انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۳ خواندم @darvazhe