من جسم و جان ندانم، من این و آن ندانم من در جهان ندانم، جز چشم پُر خمارش ...! 🖤⃟༄༈@dava_man

گفت : از قلبت چه خبر؟ گفتم : بسیار از تو یاد میکند.. 🖤⃟༄༈@dava_man

و کاش می‌شد تو را به وسعتِ دلتنگی‌ام، به آغوش کشم🤍 🖤⃟༄༈@dava_man

يك روز براى يك نفر كفايت میكنی، بدون ِ هيچ تلاش و خستگی. 🖤⃟༄༈@dava_man

در نمازم جای ِ رب، دائم تو در ذهن ِ منی گوش‌هایـم در اذان حـیَّ عَلی دلبـر شنید. 🖤⃟༄༈@dava_man

تو یك نفری، یا مجموع ِ نفراتی؟ 🖤⃟༄༈@dava_man

و تا هنگامی که یکدیگر را ملاقات کنیم، برایت مدام خواهم نوشت. 🖤⃟༄༈@dava_man

‏ببین دریا را که با تمام ِ وسعت ِ خود، به اندك‌نسیمی، سیمایش را پُرچین می‌کند. چرا اندك‌سوءِظنی سیمای مرا غمگین و متفکّر نکند که طبیعت قلب ِ مرا حسّاس‌تر از قلب‌های دیگر آفریده است؟ 🖤⃟༄༈@dava_man

می‌گفت: دانشکده ادبیات ِ دانشگاه ِ تهران بود. بهار بود و پنجره باز. استاد شفیعی کدکنی رو به ما دانشجوها: خاك بر سر ِ دانشجویی که عاشق نشود. ‌🖤⃟༄༈@dava_man

لبخندش برخاسته از قدرتش بود وگرنه درون ِ پر آشوبی داشت ؛)) 🖤⃟༄༈@dava_man

پناه می‌برم به فکرهای کوچك ِ شیرین. 🖤⃟༄༈@dava_man