وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِي النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّي أُحِبُّكَ ... #معبودم اگر در دوزخم افكني به دوزخيان اعلام خواهم كرد كه تو را دوست دارم...

وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا و مجرمان را با بدنهاي كبود در آن روز(قیامت) جمع مي کنيم طه/۱۰۲

ارامش قلب زارم وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ... از حال دلم خبر داری ... و من پای همه بدی های خودم میمانم... اما تو مرا ببخش بخشاینده ی من

می ترسم از آن که جرم انجام دهم و یادم رفته باشد که توبه کنم

خودت گفتی: اگر گناه کردی باز توبه کن من بخشنده ام از من روی برنگردان

"الهی و ربی مَن لی غیرُک" +میدانی هیچ کس "تو" نمیشود برای من ...!

معبودا چرا هر وقت مي‌گويم كه درونم خوب شده ‌وبه #توبه_کنندگان مُلحق شدم واز #گناه فاصله گرفتم؛‌ شرایطی پیش می آید که تمـامِ آنچه با زحمتِ بسیار وایستادگی در مقابلِ نفس جمعکردم را ازدست می دهم واز تو دورتر می شوم؟

«لَعَلَّكَ عَن بابِكَ طَرَدْتَني» شاید مرا از درِ خانه ات دور کردی..

«اَوْ لَعَلَّكَ رَأَيْتَني مسْتَخِفّاً بِحَقِكَ فَاَقْصَيْتَني» شاید چون حقت را رعایت نمی کنم،‌مرا از حریم خودت رانده ای..

«لَعَلَّكَ فَقَدْتَني من مجالِسِ العُلَماءِ فَخَذَلْتني» شاید در مجالسِ علماء،‌مرا نیافتی وبه جایِ آن درمجالس بیکاران وگناهکاران مرا دیده ای که اینطور مرا رها کرده ای..

یا حسین جانم

درمکتبِ امام حسین توبه کنندگان،در صدرِ مجلس نشسته اند‌..