فکر این که ۱۰۰ سال دیگه من مُردم ؛ دوستم مرده ، فلانی مرده ، آدم اروم میکنه .

الهم ارزقنا از این رفاقتا ..

دنیا محل گذر است ابد در پیش دارید .

روز مرگی کم کم آدمیزاد را می‌پو‌ساند . غذا می‌خوری مثل همه ؛ می‌خوابی مثل همه ؛ کار می‌کنی مثل همه .. و در آخر هم می‌میری مثل همه و چالت می‌کنند . مثل همه بودن آدم را می‌پوساند .‌.

خدایا .. ما تو رو فراموش می‌کنیم ولی تو ما رو به حال خودمون رها نکن .

ولی بیاید قبول کنیم تعطیل تر از جمعه ؛ دل ماست :)

اینطوریه که یکبار به دنیا میای ؛ هزار بار می‌میری [روحی] تا بمیری [جسمی] .

‏عاقبت همه‌ی ما زیر این خاک آرام خواهیم گرفت . ما که روی آن، دمی به همدیگر مجال آرامش ندادیم . . .