خدایا

معبودا

خودم... از خودم خسته ام، #خدا! از قلبی، که توان دریا شدن ندارد، از بالهایی، که جانِ بال زدن ندارد، از #سجده هايي، که به درآغوش کشیدنت، ختم نمی شود خدااا،

سحر است و زمین را برایم خلوت کرده ای تا مــن، دست در دست #تو... گوشه ای از آسمان را بگیرم و پرواز کنم

اما

امـــــا، سنگینی روح کوچکــم، چنان زمین گیرم کــرده، که حتی هوس پرواز هم، به سرم نمی افتد

امشب برای دریا شدنم، #قنوت می گــیرم، برای رها شدنم از زنجیرهایی، که پای دل مرا ســـخت بسته اند

چه کنم، #محبـــوبم؟ بی تــو همه آسمان هم، در یک شیشه دربسته، حــبس می شود؛ چه رسد به #روح_تنــگ من، که عمريست در چهارچوب بدنم، #حبس شده است!

#تــو؛ تنها گشاینده گره های کور زمینی. من جز #تــو، هیچ گره گشایی را نمي شناسم #خدااا.

یک لحظه نشد خیالم آزاد از تو #حسین_جانم

#مـرگ از محبـت تـو خلاصم نمیکـند در زیـرِخاک هم دل من پـای بست تـوست،#حسین

همه را وعده به دیدار #قیامت دادند؛ انکه مجنون توشد تا به قیامت چه کند #حسین