بیمار خنده‌های توأم بیشتر بخند خورشید آرزوی منی گرمتر بتاب @aks_porofaile

✨﷽✨ ✨ #پنددوستانه ❣سه چیزرابه کار بگیر: 👈عقل،همت،صبر سه چیز را آلوده نکن: 👈قلب،زبان،چشم سه چیز را هیچگاه و هیچوقت فراموش نکن: 👈خدا،مرگ و دوست خوب ‌ @aks_porofaile

السلام علیک یا ولی المومنین♥️ #امام_زمان @aks_porofaile

📜✨ ° °🌿• #بِنَفسۍیـامــۅلاۍ🌱 نیستۍ وقتۍنیستی هیچ چیز سرجایس‌نیست #یابݩَ‌یآس:) #السلام‌علیک‌یا‌صاحب‌الزمان🌱♥️ #جمعه @aks_porofaile

#صبح.. @aks_porofaile

در حسرتِ تو خون شده چشم نگارها ای انتظار آخر چشم انتظارها.. #جمعه‌های_مهدوی♥️ #اللّهُمَّ_عَجِّل_لِولیِّکَ_الفَرَج🌱 @aks_porofaile

#ڪلام‌شهید🕊🥀 +ایمانمون؛هم #نم ڪشیده ...! #شهیدشوشتری چھ‌قشنگ‌گفتہ: قدیم‌بُویِ " ایمان "میدادیم... الان ایمانمان بُو میدهد! قدیم‌ دنبال "گُمنامی" بودیم... الان مُواظبیم ناممان گُم نشود! @aks_porofaile ‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌

صبح جمعتون بخیر😍 @aks_porofaile

جمعه ها را باید برگشت به دهه هفتاد. باید به یکباره کودک شد و نشست پای قصه های مجید. پای یکی از افتخارات هنری سیما در تمام ۴۰ سال گذشته قصه های مجید دیگر تکرار نمی شود. چه داستانی.. چه بازیهایی.. همین یک سکانس را ببینید و غرق سادگی و در عین حال عمق آن شوید ما بچه های قصه های مجیدیم. نسل معنا، نسل داستان، نسل سادگی. ما بچه های دهه شصتیم💚 @aks_porofaile ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

به افتخار دهه شصتیا❤️

پسرا وقتی‌از باشگاه میان بیرون 😂

🤭🤭🤭🤭

غیر رویت هر چه بینم نور چشمم کم شود هر کسی را راه مده ای پرده مژگان من @aks_porofaile

نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی گذری کن: که خیالی شدم از تنهایی گفته بودی که: بیایم، چو به جان آیی تو من به جان آمدم، اینک تو چرا نمی آیی؟ #عراقی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @mohasebe

#جمعه_های_بی_تو #بی_هم💔 @mohasebe

معبودا پر پروازم ارزوست......)

_هدف‌اسلام،تربیت‌انسان‌عاقـل‌نیست! +بلڪہ‌تربیت‌انسان"عاشق‌عـاقل"‌است:)🌱 - شھیدبهشتےجـان @aks_porofaile

می خواهم برگردم ؛ به روزهایِ خوبی ؛ که مادربزرگ زنده بود که پدربزرگ ، نفس می کشید . برگردم به حیاطِ قدیمیِ ساده ای ؛ که همیشه ی خدا ، بویِ کاهگِل و شمعدانی می داد . رویِ حاشیه ی حوضِ آبی رنگِ میان حیاط بنشینم و آب بازی کنم ، و خیس شوم ؛ آنقدر که غصه و بی مهریِ دنیا از جسمِ خسته ام پاک شود . می خواهم به روزگاری برگردم ؛ که سفره ی ساده ی مادربزرگ ؛ انگار به اندازه ی آسمان ، وسعت داشت . و هیچکس از سادگیِ غذا ، یا کوچکیِ اتاق ، شکایت نمی کرد ، آن روزها همه چیز ، بی تکلف و دلنشین بود . همه مان بی توقع ، خوش بودیم ، بدونِ چشمداشت ، محبت می کردیم ، و از تهِ دل می خندیدیم ... دلم برایِ خنده هایِ بی ریایم ، برایِ دلخوشیِ ساده ی آن روزهایم تنگ شده . پدربزرگم رفت ... مادربزرگم رفت ... و آن دورهمی هایِ جانانه ؛ به خاطرات پیوست . روزهایِ خوب بر نمی گردند ، افسوس ... ما برایِ بزرگ شدنمان ؛ بهایِ سنگینی پرداختیم... @aks_porofaile

‹ تو نور منی بین این همه سایه...💛🌱› @aks_porofaile