این شعر مولانا یکی از قشنگ ترین چیزاییه که خوندم:
دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ
دانی که پس از عمر چه ماند باقی؟
عشق است و محبت است و باقی همه هیچ.
میگفت : وقتی ازدست کسی
ناراحت میشیم یعنی واسمون
مهم بوده ، کسی ك واسمون
مهم نباشه نمیتونه ناراحتمون کنه .
-
اونجایۍ کھ خدا میگہ :
قالَ لا تَخافا اِنَّنی مَعَکُما اِسمَع وَ أری
نترسید خودم هواتون ُ دارم (:
توی کتاب "سرزمین گوجه های سبز" نوشته بود : [ بخاطر مردم تغییر نکن ؛ این جماعت هر روز تو را جور دیگری مـےخواهند !
- تو دعایِ جوشنِ کبیر یه قسمتی میگه :
‹ یا کریم الصَّفح › معنیش میشه . .
تو را جوری میبخشم
که انگار نه انگار خطایی کردی !
اون بالایِ سری اینجوری میبخشه : )
استادپناهیان:
گیرتوگناهاتنیست!
گیرتوکارهایخوبیہ
کہانجاممیدی...
ولینمیگی'خدایابخاطرتو..'
اخلاصیعنی
خدایافقطتوببینحتیملائکہهمنہ-!
#خدایمهربونمن