حکایتِ آدم هایی که دیر رسیده اند را شنیده ای؟
آنها، همه شان تصور می کردند کسانیکه دوستشان دارند همیشگی اند! مثلِ اسباب و اثاثیه منزلشان، مثل گوشیِ موبایلشان، لپ تاپشان.
خیال می کردند مثلِ تمامِ وقت هایی که اراده می کردند و می توانستند بروند رویِ همان مبلِ کنارِ پنجره لم بدهند و با آسودگیِ خاطر چایِ شبانه شان را بنوشند یا هر وقت که دلشان خواست بنشینند پای لپ تاپ و فیلمِ موردِ علاقه شان را تماشا کنند، آدم هایِ خوب و نابِ زندگی شان را هم به همان صورت در اختیار دارند.
خیال می کردند حالا هنوز فرصت هست برای اینکه گوشه چشمی هم به آنها بیاندازند!
اما یک روز، خیلی ناگهانی متوجه می شوند برایِ همیشه از دستشان داده اند! یا برایِ همیشه از دنیا رفته اند یا برایِ همیشه از دنیایِ "او" رفته اند!
مساله نه تقاضا برایِ توجهِ اجباریست و نه توقعِ نا به جا! مساله دقیقا و صریحا "دیر" رسیدن است و حسرتی که از پیِ آن می آید!
#عطيه_اميرى
[با خوده خودتم ممبر ناشناس مهربون من اونی که دیر رسیده رو سعی کن بی خیالش بشی، اون الان باید ناراحت باشه برای اشتباهی که کرده، نه تو.]
