فَلَمّا نَفَضَ يَدهُ مِن تُرابِ القبرِ هاجَ بهِ الحُزنُ وَ أَرسلَ دُموعَهُ على خَدَّيهِ
ـ
وقتی دست از خاک قبر تکاند، اندوه و غم بر دلش هجوم آورد و سيلاب اشک را بر گونههایش جارى ساخت
من دیگه دارم از مرحلهی غبطه خارج میشم و وارد مرحلهی حسادت به حامد عسکری میشم.
یعنی چی که همش یا مشهده، یا نجف و کربلا؟
خدایا پارتی بازی توی دم و دستگاهت داری؟
ولی خدایا مارو دور ننداز، ما یه روز به کارت میایم.
یه روزی آدم میشیم، ناامید نشو ازما.
مگه توی ماجرای کربلا، حُر اولش راه امام رو سد نکرد؟
ولی اخرش سربهزیر و شرمنده برگشت سمت امام.
ناامید نشو از ما، ما برمیگردیم.
_تیمارستان خصوصی
