« دل زِ ما گوشه گرفت. »

‏یه‌چیز جالبی خوندم؛ میگفت می‌دونی کی رو نباید از دست بدی؟ (بالذي ينطق اسمك، كأَنما يصف مكاناً آمناً) کسی که طوری اسمت رو صدا می‌زنه، که انگار داره یه جای امن رو توصیف می‌کنه.

از كفّاره گناهان بزرگ، به فرياد مردم رسيدن، وآرام كردن غم‌دیدگان است. امام علی علیه‌السلام حکمت ۲۴

و گفت: «رضا، شاد بودن دل است در تلخی قضا.»‌ تذکرة‌الاولیا

‌‌می‌رسد غم‌های بی‌پایان به پایان، غم مخور. ‌ - صائب تبریزی‌

که گر چه رنج به جان می‌رسد امید دواست. - سعدی

ما شایستگیِ رسیدن به آنچه آرزو میکنیم را داریم..

از شریف‌ترین کارهای کریم خود را به بی‌خبری زدن از چیزی است که می‌داند. امام علی علیه‌السلام _حکمت ۲۲۲_

بسم الله الرحمن الرحیم گفتم گل خرزهره و بعد دیدم حتی یکبار هم خرزهره ندیده ام. توی نت سرچ کردم و کلی هم عاشقش شدم. آن سفید و صورتی های دلبر، اصلا محال است آن همه زهر داشته باشند. ولی خب میدانید، همه همینند. تا زمانی که به ایشان آسیب نزنید زیبا وقابل تماشایند. بعد از ضربه هایی که نثارشان میکنید، فکر نکنید مثل قبل میمانند، آرام و بی خطر :) منتهی حجم زهر و سم آدم ها، بسیار متفاوت است :) البته گاهی هم ممکن است ادم ها به جای اینکه گل باشند، الماس باشند و با ضربه تراش یابند. اصلا همه شبیه به هم نیستند. ولی بهرحال، زیبایی بیرون، همیشه زیبایی درون را به همراه ندارد. |شیدا حق‌پرست

اونجایی که محمد یغمایی میگه: «‌نشسته‌ام وسط زندگی، صبور، غمگین، امیدوار، خسته و ادامه دهنده و ادامه دهنده..!» دقیقا همینجام.

• اِرْحَمْنى يَوْمَ اتيكَ فَرْدَا شاخِصا اِلَيْكَ بَصَرى مُقَلِّداً عَمَلى قَدْ تَبَرَّءَ جَميعُ الْخَلْقِ مِنّى نَعَمْ وَ اَبى وَ اُمّى وَ مَنْ كانَ لَهُ كَدّى وَ سَعْيى • رحم کن به من، روزى که به نزدت آیم تنها در حالى که بلند کرده ام بدرگاهت دیده ام را و نامه عملم به گردنم افتاده و همه مردم از من بیزارى جویند، حتى پدر و مادرم و حتى کسى که رنج و تلاشم براى او بوده 「دعای حزین」