هر انسانی اگر بپرسد که من برای چه به دنیا آمدهام؟
میگویم: برای تلاش پُرنبرد و پررَنج در راه تکامل خویشتن و انسانیّت...
شهید بهشتی
محبت کنید و
یه حمد شفا برای مادربزرگ یکی از
دوستانم بخونید
خدا به عزیزانتون سلامتی بده🌱
بسیاری از آدم ها را دیده ام که میکوشند عقاید خود، باورهای خود، منش و روش خود را به رفیق و همراه و همسفر خود تحمیل کنند، و زمانی که به تمامی از عهده ی این کار بزرگ برآمدند، از این همسفر بیزار می شوند؛ چرا که سایه ی کمرنگ و بی خاصیت خود را در همسفر خود هم می بینند....!
| نادر ابراهیمی
-داشتم یه جزوهای که به دستم رسیده بود رو مطالعه میکردم که توش هفتصدتا از لذتهای رایگان دنیارو جمع کرده بود:
بوی بدن نوزاد، خاروندن جای کش جوراب، خنکی اون طرف متکا، وقتی میرسی یه جای شلوغ و همون موقع یکی از پارک در میاد، وقتی میرسی به چراغ راهنما همون موقع سبز میشه، وقتی تو جیب شلوار پارسالت پول پیدا میکنی و...
اما راز پشت تمام این هفتصد تا نکته این بود که تو توی اون لحظه درگیر لحظههایی!
اگه در همون لحظه تو به گذشته یا آینده فکر میکردی لذتش خراب میشد.
زندگی هم همینه؛ زندگی هنر زندگی کردن در لحظهست. هیچکس نمیدونه فردا رو میبینه یا نه و اگه کسی اینو بدونه که شاید فردایی نباشه، معنی زندگی رو میفهمه.
-مجتبی شکوری
امام حسین(ع) در دعای عرفه میخواهد:«اَوْقِفْني عَلی مَراکِزِ اِضْطِراري»؛ خدایا مرا به مرکزها و ریشههای اضطرار و بیچارگیم واقف کن؛ که این اضطرار و این توسل و تضرع و اعتصام و چنگزدن، باعث عصمت و نجات تو از آفتهاست و همراه معرفت و ایمان و تقوا، میتواند حتی هنگام عجز، تو را راه ببرد.
استاد علی صفائیحائری، نامههای بلوغ