🌸

پدر مادر دار.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌سپتامبرِ ۱۹۴۳: «آدم‌‌ها کجایند؟»‌ ‌‌ ‌‌‌‌‌. . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گل که روزگارۍ عبورِ کاروانۍ را دیدھ بود، گفت: آدم‌‌ھا؟ گمان کنم ازشان شش هفت‌تایۍ باشد. سال‌‌ھا پیش دیدمشان منتها خدا می‌داند کجا می‌شود پیدایشان کرد. باد این وَر و آن ور می‌برَدشان؛ نه این‌که ریشه‌ ندارند این بی‌ریشگی حسابۍ اسبابِ دردسرشان شده. ‌ [سیارک ب۶۱‌۲ - شازدھ‌ کوچولو برگردانِ رضا طاهرۍ]

‌‌‌‌ زانو زده‌اَم می‌‌نگرم به خاک، به علف‌ھا می‌نگرم . . گل‌هایۍ روییده‌ است به رنگِ آبی، آبۍ! به آن‌ھا می‌نگرم. ‌‌ [.]ناظم حِکمت

‌‌- اگر زندگانۍ روزانہ‌ۍ شما در نظرتان حقیر می‌نماید، تهمت ناچیزۍ بر آن نبندید. تهمت بر شماست کہ چندان شاعر نیستید تا جلال و جمال آن را دریابید. پیش هنرآفرین هیچ‌چیز وَ هیچ‌جا ناچیز و سرسرۍ نیست. • ۱۹۲۹ / راینر ماریا . نامه بہ شاعرۍ جَوان . . برگردان پرویز ناتل خانلری.

‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌انگار با تمام ستارگانِ منظومہ‌ۍ شمسۍ ‌‌بازۍ کرده‌ام آن‌گونہ کہ کودکان، با صدفِ دریایۍ بازۍ می‌کنند. ‌‌‌‌ صدنامہ‌ۍ عاشقانہ . نزار قَبانۍ‌ ـ‌ ـــــ بہ‌‌‌‌ کوشش ابوالقاسم قَوام