آنچه را که اسمش غرور گذاشته ام برایت به زمین بکوبم… احساس من قیمتی داشت که تو برای پرداخت آن فقیر بودی

آرزو به دلم ماند تلافی كند نگاهت، نگاهم را

هوایت را کرده و کمی تو را میخواهد ، دل است دیگر یادش رفته است که رفته ای

هوای مردن بیخ گوش من است همان جایی که روزی… رد نفس های تو بود

یه دریا اشـــــــــــــــک برای ریختن دارم یه دل گرفته یه زندگی پر از خالی من سرشارم از تنــهایـــــــــی گاهی هیچکس را نداشته باشی بهتراست باور کن بعضیا تنهاترت می کنند

خندیدنِ من به مرگ از روی غم است از حالِ بدم هر چه بگویند کم است!

زندگی می تواند آزاد و زیبا باشد ولی ما راه را گم کرده ایم

بهترین دوست من آینه است، او هرگز با گریه من نمی خندد

زندگی از نزدیک تراژدی و از دور یک کمدی است

برای خنده واقعی باید بتوانید درد خود را تحمل کنید و آن را به بازی بگیرید

من ناملایمات زیادی در زندگی دارم اما لب های من این را نمی دانند آن ها همیشه می ­خندند