چون من هنوز مثل قبل میخندم .

ماندن اشتباهِ من بود. باید وقتِ آخرین خداحافظی من اول شلیک می‌کردم!

آدم های کمی هستند که می دانند، تنهایی ِ یک نفر حرمت دارد . همین طور بی هوا سرشان را پایین نمی اندازند و بپرند وسط تنهایی آن فرد..! چون خوب می دانند که اگر آمدند، باید بمانند؛ تا آخرش باید بمانند؛ آنقدر که دیگر تنهایی وجود نداشته باشد . وگرنه مسافرها همیشه موقع خداحافظی، تنهایی را هزار برابر می کنند

فراموش کردنت مثل داشتنت محاله .

چشمام امسال خیلی گریه کردن خیلی !

چه جشنِ باشکوهی‌ست میانِ ستاره‌ها انگار به‌ نا شُکریِ زمین تو را به آسمانْ بُرده است خدا

مرگ انسان زمـانیست که نه شب بهانه ای برای خوابیدن دارد و نه صبح دلیلی برای بیدار شدن

شب شده است و دونه دونه چراغ های شهر خاموش می‌شوند من می‌مانم و یک مشت تاریکی یک مشت تنهایی یک مشت دلتنگی یک مشت نبودنت

تنهایی یعنی مرگ آهسته .

من همونم که همیشه غم و غصه ام بیشماره اونیکه تنها ترینه حتی سایه ام نداره این منم که خوبیامو کسی هرگز نشناخته اونکه در راه رفاقت همه ی هستیشو باخته

بعضی حرف ها را نباید زد بعضی حرف ها را نباید خورد بیچاره دل چه می کشد میان این زد و خورد

من تمام گریه هایم را شبی لا به لای واژه ها خندیده ام