اینجا باید حامد شاکرنژاد بلند میشد با صوت همین فراز رو میخوند 😃 محفل بود این یا میزگرد اقتصادی ؟ بنده خدا مجری کپ کرده، میگه برنامه‌ت چیه؟ پزشکیان سوالات قبلی رو گفته بود نمیدونم، متخصصین باید نظر بدن اینجا دیگه نگفت نمیدونم، جواب داد😃🤦‍♂ #حسین_دارابی | عضوشوید 👇 http://eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0

🔴 لطفاً انقدر حاج قاسم را مصرف نکنید برخی این روزها شروع به تعریف خاطره از اسطوره‌های تاریخ معاصر ما کرده‌اند. مثلاً چند نفری از حاج قاسم خاطره تعریف می‌کنند که آرزو داشت فلانی رئیس‌جمهور شود و جالب که این نفر آخری می‌گفت برای آن خیلی سعی کرد!! نمی‌دانم این خرج کردن‌ها از حاج قاسم برای چیست! اما این را می‌فهمم که این حرف‌ها اعتباری ندارد چون حاج قاسم با توجه به جایگاهش اساسا برای هر کنشی در انتخابات #منع_قانونی داشته و این سعی کردن از کجا می‌آید مشخص نیست! عرضم چیست؟! قرار نیست آقا، حاج قاسم و ... را مصرف کنیم تا آن کسی را که دوست داریم بالا بکشیم! حاج قاسم‌ها میراث ماندگاری در جامعه هستند که خرج کردن از آن‌ها در آینده بسیار نزدیک تبعات خواهد داشت. یک زمان بخش بزرگی از نظام خرج رئیس جمهوری شد که در نهایت مسیر دیگری را طی کرد. او الان پیش چشم ماست. بگذارید حاج قاسم‌ها برای مردم بمانند ... ✍ حمیدکثیری #حسین_دارابی | عضوشوید 👇 http://eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0

. ♨️ رئیس تعزیرات پاوه کشته شد. منبع آگاه در کرمانشاه: 🔹حامد ترکاشوند رئیس ادارۀ تعزیرات حکومتی پاوه، بامداد امروز در یک حملۀ مسلحانه توسط فرد یا افراد ناشناس کشته شد. 🔹هنوز از انگیزۀ مهاجمان و جزئیات قتل خبری در دسترس نیست. 📌 خبر فوری سراسری @fori_sarasari

. ♨️ ابراز پشیمانی ماموستا خضرنژاد از اظهارات خود در اغتشاشات ۱۴۰۱ ماموستا محمد خضرنژاد: 🔹من سخنرانی های خودم را در دوران اغتشاشات موجه نمی‌دانم. 🔹برخلاف فضاسازی ضد انقلاب حکم اعدام این شخص با نگاه پدرانه و رافت اسلامی تخفیف داده شده و این امر به مناسبت عیدسعیدفطر مورد عنایت و موافقت مقام معظم رهبری(مدظله العالی) قرار گرفته بود. 📌 خبر فوری سراسری @fori_sarasari

. ♨️ آزادی حمید نوری خبری شوکه‌کننده برای اپوزیسیون و رسانه‌ صهیونیستی‌ اینترنشنال! 📌 خبر فوری سراسری @fori_sarasari

♨️هرآنچه شنیده بودم رو دیدم! منتظر شروع نماز بودم که متوجه شدم دکتر جلیلی کنارم نشستن هیچکس هم اصراری برای نشستن ایشون در صف اول نکرد! نماز تمام شد از طریق رابط معرفی شدم! دم در که رسیدیم جهت احترام به بزرگتر اصرار کردم ایشون جلوتر برن اما قبول نکردن جالب اینکه در رو نگه داشتن تا همه خارج بشن بعد خودشون خارج شدن انگار برای بقیه افراد حاضر که ایشون رو میشناختن این تواضع و رفتارها عادی بود. در دفتر بسیار ساده ایشون نشستیم! سه تا سوال در خصوص نحوه مدیریت ارز حاصل از صادرات، کوریدورهای شرق به غرب و شمال به جنوب ، برنامشون برای آینده صنایع هایتک و تراشه پرسیدم و پاسخ دادن. وارد مباحثه شدیم یک‌جاهایی نقد کردم و پاسخ دادن و کمی بحث طولانی شد! در آخر بهشون گفتم این ملاقات به معنای حمایت از شما نیست و باید مناظره ها برگزار بشه ایشونم گفتن من به تکلیفم عمل میکنم و شما هم به خاطر دنیای ما آخرت خودتون رو خراب نکنید و ببینید تکلیفتون چی هست. خلاصه هرآنچه از تواضع ایشون شنیده بودم رو دیدم... 📌 خبر فوری سراسری @fori_sarasari

گزارشی کوتاه از نشست امروز با دکتر جلیلی👆

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718437057308087694 🗒 یکی از مشاوران قالیباف گفته بود باید با جریان اغتشاش، مصالحه کرد؛ دیگری گفته بود اینکه کشف حجاب، حرام سیاسی است، سخن خطرناکی است؛ آن دیگری هم گفته باید فیلتر اینستاگرام رفع شود. مقصودم از «شبه‌انقلابی‌»، همین «مواضع لیبرالی» است. اینان چه تفاوتی با «اصلاح‌طلبان» دارند؟! آری، «وحدت ناگفتمانی»، خطاست. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🔻تدبیر فرهنگ در دولت آینده -۱ (متن مواضع در گفتگوی برنامۀ تقاطع) 🖊مهدی جمشیدی [یکم]. دوگانه‌ای که از سوی علوم انسانیِ تجدّدی دربارۀ سیاست فرهنگی مطرح شده، دوگانۀ «سیاست هویّت/ سیاست تمایز» است که درآن، مقصود از تعبیر «هویّت» این است که نظام سیاسی، انحصارگرایانه و مطلق به هویّت می‌نگرد و فقط یک هویّت را به رسمیّت می‌شناسد و دیگری‌های فرهنگی را طرد و سرکوب می‌کند، اما تعبیر «تمایز»، نشانگر این رویکرد است که باید تعدّد و تنوّع را دید و با معیارهای مطلق و الگوهای واحد به سراغ سیاست‌گذاری فرهنگی نرفت. این صورت‌بندی از مسألۀ سیاست فرهنگی، ناصواب است و ریشۀ فلسفی دارد و ما به سبب اختلافِ بنیانی و انگاره‌ای با تمدّن غربی، باید از آن عبور کنیم و دوگانۀ متفاوتی را جایگزین آن سازیم. دوگانۀ بدیل، دوگانۀ «سیاست میل/ سیاست مصلحت» است. در این دوگانه، مقصود از «میل»، خواست و ارادۀ انسان است و «مصلحت» نیز عبارت است از آنچه که مقتضای کمال و سعادت انسان است. پس مصلحت در اینجا، در برابر حقیقت نیست، بلکه خودِ حقیقت است. سیاست فرهنگیِ مبتنی بر مصلحت، از منطق فرهنگیِ تکوینی حکایت می‌کند که در آن، «انسان‌شناسی دینی»، اساس و بنیان قرار داده می‌شود. در واقع، این سیاست از لحاظ معرفتی و نظری، ریشه در انسان‌شناسی دینی دارد و در این نوع از انسان‌شناسی، پای «نظریۀ سعادت» در میان است. موضع نظریۀ سعادت این است که انسان، نه فاقد هویّت تکوینی و سویۀ ارزشی است و نه خودمختار و به‌خودوانهاده است، بلکه در وجود خود، مدار و مسیری دارد و باید به سوی غایت و مقصدی به حرکت درآید. پس یک چهارچوب پیشینی بر او حاکم است که عبارت است از قابلیّت طبیعیِ انسان برای تکامل معنوی. ازاین‌رو، میل انسان تا آنجا محترم است که تضادی با این ارزش غایی نداشته باشد. پس مسأله این است که در میان دوگانه‌های «میل/ مصلحت» یا «لذّت/ کمال» یا «خوش‌باشی/ سعادت»، کدام‌یک دیگری را به خود مقیّد می‌کند و کدام‌یک اصل است؟ [دوّم]. در نظریۀ «دولت بی‌طرف» که - بیش از همه در منطق لیبرالی معنا دارد و البته بیشتر ادعایی و کاغذی است تا عملی و واقعی - دولت نسبت به فرهنگ و ارزش‌های آن، حسّاسیّت خاصی ندارد؛ چون فرهنگ را امر «نسبی» و «سلیقه‌ای» می‌انگارد که درست و نادرست و صدق و کذب در آن راه ندارد. ازاین‌رو، دولت باید بی‌جهت و بی‌موضع باشد و فقط آزادی و امنیت را در جهان فرهنگی، برقرار کند و در محتوا و مضمون دخالت نکند. پس «نسبی‌گرایی فرهنگی» در مقام توصیف، به «تکثّرگرایی فرهنگی» در مقام توصیه رسیده است و آن هستی‌شناسی، چنین باید و نبایدی را پدید آورده است. اما نظریۀ دولت دینی، سخن متفاوتی را می‌گوید. «دولت دینی» و «دولت سکولار»، مشابهت‌های فراوانی در حوزۀ امور مادّی دارند، اما مهم‌ترین تفاوت آنها در این است که دولت دینی، بزرگ‌ترین وظیفۀ خود را «تحقّق شریعت در جامعه» می‌انگارد و سایر امور را، مقدّمه قلمداد می‌کند. ازاین‌رو، مقوّم و تمایزبخشِ عمدۀ دولت دینی از دولت سکولار (یا بی‌طرف)، این است که ارزش‌های دینی در دولت دینی، رسمیّت می‌یابند و ساختارهای حکومتی بر اساس دلالت‌ها و اقتضاهای آن طراحی می‌شوند. غایت دولت دینی، نه قدرت است و نه حتی عدالت، بلکه «معرفه‌الله» است و می‌خواهد تمام ساختارها و امکان‌های جامعه را در جهت کمال آدمی، صورت‌بندی نماید. فلسفۀ وجودیِ مدخلیّت دین در سیاست و برپایی دولت دینی، همین است که ارزش‌های دینی، بدون همراهیِ قدرت سیاسی، چندان در جامعه مستقر نمی‌شوند و بدین‌سبب، دین باید قدرت سیاسی را در اختیار خویش بگیرد تا امر دینی، قاعدۀ ساختاری و رسمی شود و حاشیه‌نشین و منزوی نباشد. [سوّم]. شهید بهشتی بر این باور است که معیار سیاستِ فرهنگی در حکومت لیبرال-دموکراتیک، «خواست اکثریّت» است و در حکومت دینی، «آرمان‌های دینی». ازاین‌رو، ممکن است در حکومت دینی، تصمیم و سیاست دولت با خواست اکثریّت، همسو نباشد؛ چون در این منطق سیاسی، ملاک، «مصلحت اکثریّت» است و نه «میل اکثریّت». وی می‌افزاید حکومت دینی در درجۀ اوّل، «مربّی» است و در درجۀ دوّم، «مدیر»؛ یعنی تدبیر جامعه، «آهنگ دینی» دارد(سیدمحمدحسین بهشتی، ولایت، رهبری، روحانیت، ص۱۸۹-۱۹۱). این رویکرد، چند خصوصیّت دارد: معتقد به وجودِ حقّ و باطل در فرهنگ است؛ دولت را نسبت به فرهنگ، مسئول می‌شمارد؛ در موقعیّت تعارض میان میل و مصلحت، جانب دولت را می‌گیرد. این سه به معنی نفی نسبی‌اندیشی فرهنگی، نفی تفکیک ارزش‌ها از دولت، و نفی عرف‌پرستی و عوام‌زدگی و ارجاع مطلق به جامعه است. 🖇 برنامه را در اینجا ببینید: https://telewebion.com/episode/0xd823b9f https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi