بچه هايي که در سن پايين فوت ميشن مثلا پنج ماهه ،آيا اون طعم سخت مرگ و اون سوالات شب اول قبر رو دارند؟ 🔹باید توجه داشت که افراد به تکلیف نرسیده و یا آنانی که از وجود عقل محرومند و نیز افراد قاصر به طور تخصصی و از ابتداء خارج از بحث معاد هستند آن چنانکه در هنگام حیات مورد خطاب فعلی و تنجزّی خداوند متعال نمیباشد و آنانی مسؤلند که مکلف و عاقل بوده و در درک خطاب الهی و تکلیف شرعی قاصر نباشند بنابراین برای کودکان سکرات موت، برزخ و قیامت به آن معنایی که برای مکلفین وجود دارد نیست. 🔹و دیگر اینکه حالات آدمیان در سکرات موت، برزخ و قیامت و مسأله ثواب و عقاب وابسته به کیفیت اعمال، ایمان و کفر و اخلاقیات آنهاست به همین جهت کودکان، ن خارج از این مطلب هستند. 🔹و از روایات نیز برداشت می شود که اطفال سکرات موت و عذاب قبر و برزخ ندارند: امام صادق (ع) فرمودند: «هرگاه کودکی از مؤمنان از دنیا رفت، منادی در ملکوت آسمان و زمین ندا می دهد که فلانی فرزند فلانی از دنیا رفته است، اگر پدر یا مادر یا یکی از بستگان مؤمن او از دنیا رفته باشد کودک را به نزد او می برند تا از او پرستاری کند و اگر کسی یافت نشد، او را به حضرت فاطمه (س) می سپارند و آن حضرت، تا زمانی که یکی از پدر یا مادر یا نزدیکانش به او ملحق شوند، از کودک نگهداری می کنند و بعد کودک را به آن فرد تحویل می دهند.» 🔹ونیز فرمودند: خدای بزرگ، ابراهیم و ساره را متکفل نگهداری از کودکان مؤمنان قرار داده است؛ در قصری با شکوه از درّ بهشتی. و در روز قیامت این کودکان را لباس نیکو پوشانده و خوش بو می کنند و آنان را به پدر و مادرشان هدیه می دهند. این کودکان، پادشاهانی هستند در بهشت همراه با والدینشان. 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

💥چه کسانی به بن بست و ناامیدی نمی‌رسند ؟ 💥حجت الاسلام عالی 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

امیرالمؤمنین عليه السلام: 🌱اگر خواستى از برادرت ببرى، ته مانده اى از دوستى خود براى او باقى گذار كه اگر روزى به فكرش رسيد كه آشتى كند به آن بازگردد إنْ أرَدْتَ قَطِيعةَ أخيكَ فاستَبْقِ لَهُ مِن نفسِكَ بَقيّةً يَرجِعُ إليها إن بَدا لَه ذلكَ يوما مّا 📚نهج البلاغه، از نامه31 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

آیا حقیقت دارد که با بدنیا آمدن فرزند تمام گناهان مادر بخشیده می شود؟ 🔰ابتدا روایاتی که در این زمینه وارد شده است را نقل می کنیم: 🔰الصَّدُوقُ فِي الْهِدَايَةِ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: أَيُّمَا امْرَأَةٍ مُسْلِمَةٍ مَاتَتْ فِي نِفَاسِهَا لَمْ يُنْشَرْ لَهَا دِيوَانٌ يَوْمَ الْقِيَامَة؛ 🔰رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: هر کدام از زنان مسلمان در هنگام زایمان بمیرد، خداوند نامه عملش را در روز قیامت نخواهند گشود. 🔰همچنین درباره قصّه حضرت آدم و حوّاء علیهما السلام آمده است ... خداوند فرمود: اى حوّاء! هر زنى که به هنگام زایمانش بمیرد او را با شهیدان محشور مى‌کنم. اى حوّاء! هر زنى که درد زایمان او را بگیرد پاداش شهید برایش مى‌نویسم و اگر سالم بماند و زایمان کند گناهانش را برایش مى‌آمرزم گرچه به اندازه کف دریا و ریگ بیابان و برگ درختان باشد و اگر بمیرد شهید مى‌گردد و فرشته‌ها به هنگام قبض روحش نزد وى حاضر مى‌شوند و او را به بهشت بشارت مى‌دهند و در آخرت او را نزد شوهرش مى‌برند و هفتاد برابر برتر از حورالعین است. حوّاء گفت: آنچه داده‌اى مرا کافى است ...» (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ۱۵، ص ۲۱۴) 🔰با این حال توجه بفرمایید که روایت اشاره می کند که «زن مسلمان»، و برای ما معلوم است که زن مسلمان، زنی است که نماز می خواند روزه می گیرد و اعمال عبادی را انجام می دهد و حقوق دیگران را هم رعایت می کند، حال اگر با وجود ممکن الخطا بودن انسان گناهی مرتکب شد، خداوند با این خانم که درد وضع حمل را تحمل می کند، این گونه رفتار می کند که نامه ی عمل او را در روز قیامت نمی گشاید؛ و الّا اگر گناه انجام دهد و حق مردم را رعایت نکند، مسلماً مورد مواخذه قرار می گیرد و نکته ی مهم دیگر این که این عمل نگشودن پرونده در قیامت انجام می گیرد، نه در عالم برزخ. 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

🌳ولايت امام علی ع و جواز عبور از صراط 🌳با صدای حاج احمد كافی 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

آیا تقاضای خدا از بندگان برای عبادت، برای نیاز اوست؟ 🌱خدا یعنی موجودی که تمام موجودات ضعیف و محتاج، از او وجود گرفته اند و در خود او هیچ نوع نقص و نیازی وجود ندارد. باید توجه کرد که موجودی نیازمند، هرگز خدا نخواهد بود. چون دلایلی که برای اثبات وجود خدا مطرح شده، وجود واجب الوجود را اثبات می کند و در واجب الوجود، هیچ نقص و نیازی راه ندارد. این مسائل در جای خود مطرح شده. اما اینکه دعوت خدا به عبادت با بی نیازی او چگونه ممکن است، مساله ای است که در این جا باید به آن بپردازیم. 🌱خدای متعال، حکیم است و افعال او بی غرض نیست. اما لزومی ندارد که غرض او برای رفع نیازی از خودش باشد. بلکه غرض و هدف می تواند برای رفع نیاز از مخلوقات باشد. همانگونه که اصل خلقت انسان برای رفع نیازی از خدا نبوده، بلکه برای جود و بخشش به انسان ها بوده است. و ما نباید صفات و افعال خدا را با خودمان مقایسه کنیم و تصور کنیم چون تمام کارهای ما برای رفع نیازی از خودمان است، در نتیجه در خدا نیز چنین خواهد بود. بلکه باید فرق بین مخلوق و خالق را در نظر داشته و متوجه باشیم که هر گونه صفتی که معنای نقص و ضعف داشته باشد، در خدا ممکن نیست. 🌱بنابراین دعوت و دستور به عبادت، نباید از زاویه نیاز خدا دیده شود. بلکه باید آن را در صفات کمالی خدا بنگریم. که یکی از صفات خدای متعال رحمت اوست و این صفت در ابتدای هر سوره قرآن مورد تاکید قرار گرفته و در موارد بسیار دیگری نیز بیان شده است: «وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ رَؤُفٌ رَحیمٌ[نور/۲۰] چه مى شد اگر فضل و رحمتى كه خدا به شما ارزانى داشته است نمى بود؟ و اگر نه این بود كه خدا مهربان و بخشاینده است.» 🌱دعوت به عبادت و تمام دستورات الهی، باید در سایه این صفت الهی دیده شود. چون نظام ایجاد شده توسط خدای متعال، قوانینی دارد که رعایت آن قوانین، عامل سعادت بندگان است. و تخلف از قوانین، موجب هلاکت و شقاوت خواهد شد. از همین رو، خدای متعال دستوراتی را بیان کرده تا انسان از سعادت خویش باز نماند: «رَبُّنَا الَّذی أَعْطى كُلَّ شَیْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى[طه/۵۰] پروردگار ما همان كسى است كه به هر موجودى، آنچه را لازمه آفرینش او بوده داده سپس هدایت كرده است!» 🌱و چون سعادت انسان در گرو عبادت خدای متعال است، خداوند هدف از خلقت او را عبادت می خواند: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ[ذاریات/۵۶] من جنّ و انس را نیافریدم جز براى اینكه عبادتم كنند (و از این راه تكامل یابند و به من نزدیك شوند)» 🌱عبادت خدای متعال بریدن از دنائت ها و حقارت هایی است که نفس اماره انسان، او را به سمت آنها می کشاند و کسی که پای رفتن از میان این حقارت ها را نداشته باشد، در قیامت حقیقت و باطن کار خویش را می یابد که باید از میان آتش برود اما به زانو افتاده و توانی برای رفتن ندارد: «نُنَجِّی الَّذینَ اتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمینَ فیها جِثِیًّا[مریم/۷۲] آنها را كه تقوا پیشه كردند از آن رهایى مى بخشیم و ظالمان را- در حالى كه (از ضعف و ذلّت) به زانو درآمده اند- در آن رها مى سازیم.» 🌱در واقع عبادت گم کردن ضعف خود، در میان دریای عظمت رب است. و انسان با عبودیت خود را به مبداء تمام کمالات گره می زند و از ضعف ها و حقارت ها می رهد. 🌱و آنان نیز که به گناه و فساد در زمین می پردازند، نیرویی برای گناه کردن ندارند، مگر اینکه خدای متعال به آنها توان داده باشد. و به همین جهت گناهکار هرگز نیرویی در مقابل خدا دیده نمی شود: 🌱«أَمْ حَسِبَ الَّذینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ أَنْ یَسْبِقُونا ساءَ ما یَحْكُمُونَ[عنکبوت/۴] آیا كسانى كه اعمال بد انجام مى دهند گمان كردند بر قدرت ما چیره خواهند شد؟! چه بد داورى مى كنند!» 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

آیا مؤمنان در آخرت به هم می رسند؟ 🔰بر پايه سخنان پيشوايان دين، انسان با محبوب خويش در آخرت برانگيخته مي‌شود: رسول خدا(ص) در اين مورد فرمود: «هر کسي با شخصي که به او علاقه‌مند است محشور مي‌شود، پس کسى که بنده‌اى را در راه خدا دوست بدارد، خدا را دوست داشته است، و خدا را دوست نمي‌دارد مگر آن کسي که خدا او را دوست داشته باشد».[1] 🔰«هرکس، مردمى را به سبب کردارشان دوست بدارد، روز قيامت، در جمع آنان گرد خواهد آمد و مانند آنان محاسبه خواهد شد؛ اگرچه کردارش چون کردار آنان نباشد».[2] «اى پسر مسعود! صالحان را دوست بدار که انسان، همراه کسى است که دوستش مي‌دارد. اگر توان نيکوکارى ندارى، پس عالمان را دوست بدار...».[3] 🔰عربى باديه‌نشين نزد پيامبر(ص) آمد و گفت: اى رسول خدا! قيامت چه زماني برپا مي‌شود؟ در اين هنگام وقت نماز شد. پيامبر نمازش را خواند و سپس فرمود: «کو آن مردى که از قيامت پرسيد؟» مرد گفت: من هستم اى پيامبر خدا! حضرت فرمود: «براى قيامت چه فراهم آورده‌اى؟» 🔰 گفت: به خدا، چيز زيادى از نماز و روزه فراهم نياورده‌ام، جز آن‌که خدا و پيامبرش را دوست مي‌دارم. پيامبر(ص) به او فرمود: «انسان با کسى است که دوستش دارد».[4] امام علي(ع) فرمود: «هرکه ما را دوست بدارد، در روز قيامت، همراه ما خواهد بود، و اگر شخصى سنگى را دوست بدارد، خداوند، او را با آن، گِرد خواهد آورد».[5] 🔰امام باقر(ع) فرمود: «هر گاه خواهى بدانى در تو خيرى هست، به قلبت نگاه کن، اگر اهل طاعت خدا را دوست و اهل معصيت خدا را دشمن دارد، در تو خير است و خدا هم ترا دوست دارد، و اگر اهل طاعت خدا را دشمن و اهل معصيت خدا را دوست دارد در تو خير نيست و خدا دشمنت دارد، و هر کسى همراه دوست خود است».[6] 🔰اينک، با توجه به روايات؛ مي‌توان گفت دليل و حکمت همنشيني و همراهي با دوستان در آخرت، به جهت انتخاب راه و صفات نيک يا بد انساني و اخلاقي مي‌باشد؛ يعني هر انسانى از نظر خطّ و ربط اجتماعى و خُلق‌وخو و صفات انسانى و اخلاقي؛ در روز رستاخيز با کسانى خواهد بود که در دنيا به آنها پيوند محبّت و همراهي در طريق زندگي داشته است.[7] 🔰در اين راستا؛ حقيقت ديگري که در اين روايات به چشم مي‌خورد، مسئله پذيرش ولايت پيامبر خدا(ص) و ائمه اطهار(ع) و محبت نسبت به آن بزرگواران، در سرنوشت ‌زندگي دنيايي و اخروي تأثير بسزايي دارد. پيوند محبّت با دوستان خدا و اقتدا و تأسّى به پيشوايان معصوم و اولياي الهي، عاملى براى حرکت در تمام زمينه‌هاى اعمال خير و صفات نيک است. بنابراين، با احياي اين اصل، اصول ديگر نيز زنده مي‌شود؛ و با ترک اين اصل، بقيّه تضعيف يا نابود مي‌گردد.[8] 🔰 از اين‌رو، در قرآن کريم يکى از افتخارات و امتيازات براي کسانى که مطيع فرمان خدا و پيامبر(ص) باشند، همنشينى با کسانى است که خداوند، نعمت خود را بر آنها تمام کرده است: «و کسى که خدا و پيامبر را اطاعت کند، [در روز رستاخيز،] همنشين کسانى خواهد بود که خدا، نعمت خود را بر آنان تمام کرده از پيامبران و صدّيقان و شهدا و صالحان و آنها رفيق‌هاى خوبى هستند!».[9] 🔰بنابراين، به نظر مي‌رسد خداوند متعال نمي‌خواهد بين دوستان جدايى افکند؛ لذا در آخرت نيز آنان را با هم محشور مي‌کند و همنشين هم قرارشان مي‌دهد.[10] نتيجه پيروى از محبوب، در آمدن به مسلک او است؛ از اين‌رو، از محشور شدن با محبوب در آخرت، راه فراري نيست؛ زيرا از صفات آخرت است که هرکس با امامش خوانده شود[11] و تفاوتى نمي‌کند که محبوبش که از او پيروى کرده و در حکم پيشوايش قرار داده است، بر حق باشد يا باطل.[12] [1]. منسوب به جعفر بن محمد(ع)، مصباح الشريعة، ص 194، بيروت، اعلمى، چاپ اول، 1400ق. [2]. خطيب بغدادي، ابوبکر احمد بن علي، تاريخ بغداد، ج 5، ص 405، بيروت، دار الکتب العلميه، چاپ اول، 1417ق. [3]. طبرسى، حسن بن فضل، مکارم الأخلاق، ص 456، قم، الشريف الرضى، چاپ چهارم، 1412ق. [4]. صدوق، محمد بن على، علل الشرائع، ج 1، ص 139 - 140، قم، کتاب فروشى داورى، چاپ اول، 1385ش. [5]. صدوق، محمد بن على، الأمالي، ص 209، تهران، کتابچى، چاپ ششم، 1376ش. [6]. کلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الکافي، ج 2، ص 126 - 127، تهران، دار الکتب الإسلامية، چاپ چهارم، 1407ق. [7]. نک: مکارم شيرازى، ناصر، اخلاق در قرآن، ج 1، ص 378، قم، مدرسة الامام على بن ابي‌طالب(ع)، چاپ اول، 1377ش. [8]. همان. [9]. نساء، 69. [10]. سبحانى نيا، محمد، قرآن، کتاب اخلاق، ص 226، قم، دار الحديث، چاپ اول، 1393ش. [11]. اسراء، 71. [12]. طباطبائي، سيد محمد حسين، الميزان في تفسير القرآن، ج 13، ص 166، قم، دفتر انتشارات اسلامي، چاپ پنجم، 1417ق. 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

🌹پيامبر اکرم(ص): زِنا، شش پيامد دارد: سه در دنيا و سه در آخرت. سه پيامد دنيايى اش اين است كه: ⚠️1_آبرو را مى بَرد. ⚠️2_مرگ را شتاب مى بخشد. ⚠️3_روزى را مى بُرد وسه پيامد آخرتى اش: ⚠️1_سختى حسابرسى ⚠️2_خشم خداى رحمان ⚠️3_ وماندگارى در آتش است. 📚 خصال ، ص 321، ح 3 . ⛔️منظور از زنا فقط رابطه با جنس مخالف نیست بلکه شامل استفاده ی نامشروع از اعضا و جوارح بدن(خود ارضایی ، چشم چرانی ، غیبت ، گوش دادن به موسیقی های حرام و ... ) هم میشود . 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

رسول خدا(ص): اگر آنقدر خطا ڪنید ڪہ خطاهایتاڹ بہ آسماڹ رسد و سپس توبہ ڪنید! خداوند توبہ شما را مےپذیرد از درگاه او ناامید نشوید. 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

✍️رسول خدا صلَّی الله علیه و آله فرمودند : هیچ شب و روزی نیست مگر اینکه ملک الموت ندا سر میدهد و میگوید: ای اهل قبور، امروز غبطه و حسرت چه کسانی را میخورید، در حالیکه از مرحله مرگ گذشتید و به عالم غیب آگاه شدید؟ در جواب، مردگان میگویند:ما غبطه مؤمنین را میخوریم که در مساجد هستند، زیرا آنان نماز میخوانند و ما نمیخواندیم آنها زکات میدهند و ما نمیدادیم، آنها روزه میگیرند و ما نمیگرفتیم، آنها صدقه میدهند و ما نمیدادیم آنها ذکر خدا را میگویند و ما نمیگفتیم 📚إرشاد القلوب إلى الصواب ‌🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃