آيا يك گناه ،سرنوشت كسي را دگرگون مي كند؟ 💥گاهی يك ويروس وارد بدن می شود و تمام بدن را فلج می كند‌. 💥گاهي يك جرقه زده می شود و منطقه ای به آتش كشيده می شود‌. گاهيی يك حسادت سبب توطئه قتل يوسف مي‌شود‌. 💥گاهي لقمه حرام يا طمع رسيدن به حكومت ، انسان را تا كشتن امام حسين عليه السلام پيش مي‌برد‌. معمولاً هر گناهي ، زمينه ساز گناه بزرگ تري است . قرآن در اين زمينه می فرمايد : (بَلي مَن كَسب سيئه و أحاطت به خَطيئتٌه فاولئك أصحابٌ النار هم فيها خالدون) 💥كسی كه به سراغ خلافی رود و آثار شوم آن خلاف او را احاطه كند‌، براي هميشه در دوزخ خواهد بود‌. اگر پرده حيا پاره شود ، گناه براي انسان راحت می شود‌. 💥به همين دليل در دعاي كميل مي‌خوانيم : « اللهم اغفِر لي الذنوب التي تَهتك العِصَم » يعني خداوندا ! آن گناهاني كه پرده عصمت و پاكي را هتك و پاره مي كند ، بر من ببخش . 🍃 @dobare_zendegi 🍃

لحظه احتضار و جان كندن چگونه است؟ 🌱احتضار در لغت به معناي غائب نبودن و در اصطلاح به معناي جان كندن و حضور و رسيدن مرگ است به شكلي كه انسان، امور غير مادّى مانند فرشته مرگ را ببيند و از زندگى دنيايى نااميد شده، به مرگ خويش اطمينان مي يابد. 🌱البته توجه به اين نكته لازم است كه اصطلاح احتضار، مربوط به مرگ تدريجى بوده و درباره مرگ دفعى و يكبارگي به كار نمى‌رود. 🌱در قرآن كريم كلمه احتضار ذكر نشده؛ امّا با تعابير ديگرى همچون حاضر شدن مرگ (نساء،آيه 18) آمدن سكرات مرگ (ق، آيه 50) قرار گرفتن در غمرات مرگ (انعام، آيه 93) آمدن مرگ (انعام، آيه 61) رسيدن جان به گلو (واقعه،آيه 83) توفّى به معناى گرفتن و نگه دارى روح( نحل، آيه 32) و نظاير آن سخن رفته است. وقايع هنگام احتضار 1⃣ رسيدن جان به گلو: 🔺خداوند در سوره قيامت در مورد اين لحظه سخت مي فرمايد: «كَلاّ اِذا بَلَغَتِ التَّراقى». (قيامت، آيه 26) تراقي به معناى جلو حلق و بالاى سينه است 🔺يا در سوره واقعه مي فرمايد: «فَلَولا اِذا بَلَغَتِ الحُلقوم * و اَنتُم حينَئِذ تَنظُرون * و نَحنُ اَقرَبُ اِلَيهِ مِنكُم و لـكِن لاتُبصِرون * فَلَولا اِن كُنتُم غَيرَ مَدينين * تَرجِعونَها اِن كُنتُم صـدِقين»( واقعه، آيه 83-87) 🔺پس چرا هنگامي كه جان به گلوگاه مي ‌رسد (توانائي بازگرداندن آن را نداريد)* و شما در اين حال نظاره می كنيد (و كاري از دستتان ساخته نيست)* و ما به او نزديكتريم از شما ولي نمی ‌بينيد.* اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی ‌شويد* پس او را بازگردانيد اگر راست می گوئيد. 2⃣نا اميدى از شفاى محتضر: 🔺در زمان احتضار، خويشاوندان و دوستان محتضر كه در اطراف وى هستند، از روى نااميدى مى گويند: «و قيِل مَن رَاق».(قيامت، آيه 27) چه كسى مى تواند او را شفا دهد؟ 3⃣ يقين محتضر به جدايى: 🔺انسان در لحظات احتضار، به جدايى يقين پيدا مى كند: «و ظَنَّ اَنَّهُ الفِراق». (قيامت،آيه28) 4⃣جمع شدن ساق ها: 🔺هنگام احتضار، دو ساق پاى انسان كنار هم جمع مى شوند: «والتَفَّتِ السّاقُ بِالسّاق». (قيامت، آيه 29) معناى آيه اين است كه در حال احتضار، به دليل زوال نيروى حياتى كه در بدن جريان داشته، ساق ها كنار هم جمع مى شوند. 5⃣حضور و ظهور فرشتگان در زمان احتضار: يكى از حوادث مهمّ زمان احتضار، ظهور فرشتگان و گرفتن جان محتضر (توفّى) به وسيله آن ها است؛ 🔺حتى گفته شده: يكى از ادلّه نام گذارى زمان قبل از مرگ به «احتضار»، حضور فرشتگان در آن زمان است چنانكه قرآن مي فرمايد: «... حَتّى اِذا جاءَ اَحَدَكُمُ المَوتُ تَوَفَّتهُ رُسُلُنا و هُم لايُفَرِّطون». (انعام،آيه 61) يا مي فرمايد: «قُل يَتَوَفـّـكُم مَلَكُ المَوتِ الَّذى وُكِّلَ بِكُم ...». (سجده، آيه 11) 6⃣ سختي شديد زمان احتضار 🔺خداوند در قرآن كريم در اين رابطه مي فرمايد: « و تَزهَقَ اَنفُسُهُم و هُم كـفِرون»(توبه، آيه 55) تزهق از ريشه زُهوق به معناى خروج چيزى با سختى است. 🍃 @dobare_zendegi 🍃

آيا انسان تنها يكبار به دنيا مي آيد و مي ميرد؟ چرا خداوند در قرآن از دوبار ميراندان و دوبار زنده كردن سخن رانده است؟ 🔹خداوند تبارك و تعالي در سوره مباركه مؤمن(غافر) مي فرمايد:«قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَينِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَينِ فَاعْترَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلي خُرُوجٍ مِّن سبِيلٍ» «پروردگارا، دو بار ما را به مرگ رسانيدي و دو بار ما را زنده گردانيدي. به گناهانمان اعتراف كرديم؛ پس آيا راه بيرون‌ شدني [از آتش‌] هست؟». 🔹در مورد اينكه مقصود از دو بار ميراندان و دوبار زنده كردن چيست؟ اختلاف نظر فراواني بين مفسرين رخ داده است. 🔹به نظر علامه طباطبايي اين آيه نقل سخن كفار است؛ و كفار می خواهند با اين حرف خود بگويند كه ما يقين به معاد پيدا كرده ايم؛ و اين مقدمه براي اعتراف به گناهان و در نتيجه رهايي يافتن از عذاب باشد پس مناسب اين است كه مراد آنان از دو بار مردن و دو بار زنده شدن، ميراندن در آخرين روز زندگي دنيا و زنده كردن در برزخ است و سپس ميراندن از برزخ، و زنده كردن در قيامت براي حساب است. 🔹پس آيه شريفه كه سخن از دو ميراندن و دو زنده كردن دارد، اشاره به ميراندن بعد از زندگي دنيا و ميراندن بعد از زندگي در برزخ و احياي در برزخ، و احياي در قيامت مي كند. 🔹چون اگر زندگي در برزخ نبود، ديگر ميراندن دومي تصور صحيحي نداشت، چون هم ميراندن بايد بعد از زندگي باشد و هم احياء بايد بعد از مردن، و هر يك از اين دو بايد مسبوق به خلافش باشد. وگرنه اماته(ميراندن) و احياء(زنده گرداندن) نمي شود. 🔹اما مرگ و تولد در عالم طبيعت يك بار بيشتر صورت نمي گيرد‌. يعني تولد از مادر و جدايي و مباينت نفس از بدن (كه همان مرگ طبيعي است) مي باشد و بعد از آن عوالم ديگر مانند برزخ و قيامت، واقع مي شوند. 🍃 @dobare_zendegi 🍃

🍃 @dobare_zendegi 🍃

مجرمان را چگونه وارد دوزخ مى كنند؟ 🔹بدون شك، بردن آنها به سوى آتش دوزخ، توأم با تحقير و ذلت و زجر و عذاب است، ولى در آيات مختلف قرآن، تعبيرات گوناگونى در اين باره ديده مى شود: در سوره «حاقه» مى خوانيم: 🔹«خُذُوهُ فَغُلُّوهُ * ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ» «او را بگيريد و در غل و زنجير كنيد سپس در آتش دوزخ وارد سازيد» 🔹و در سوره «دخان» چنين آمده: «خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلى سَواءِ الْجَحِيمِ» «او را بگيريد و با شدت به ميان جهنم برانيد»! 🔹در آيات متعددى تعبير به «سوق» و راندن شده است، مانند: آيه 86 سوره «مريم»: «وَ نَسُوقُ الُْمجْرِمِينَ إِلى جَهَنَّمَ وِرْداً»؛ «مجرمان را (همچون شتران تشنه كامى كه به سوى آبگاه مى روند) به سوى جهنم مى رانيم». 🔹و به عكس، پرهيزكاران و متقين را با نهايت احترام و اكرام، به سوى بهشت مى برند، فرشتگان الهى به استقبال آنها مى شتابند، درهاى بهشت به روى آنها گشوده مى شود، خازنان بهشت به آنها سلام و خوش آمد مى گويند، و بشارت سكونت جاودان را در بهشت به آنها مى دهند. 🔹به اين ترتيب، نه تنها «بهشت» و «دوزخ» كانون «مهر» و «قهر» خدا است، بلكه تشريفات ورود در هر يك از آنها نيز بيانگر همين معنى است. 🍃 @dobare_zendegi 🍃

ماهيت و حقيقت مرگ چيست؟ امرى عدمى است يا مخلوق؟ ☄غالباً تصور مى شود مرگ امرى عدمى و به معناى فنا است، ولى اين برداشت هرگز با آن چه در قرآن مجيد آمده و دلايل عقلى به آن رهنمون مى شود موافق نيست. ☄مرگ،از نظر قرآن امرى وجودى است،يك انتقال و عبور از جهانى به جهان ديگر است و لذا در بسيارى از آيات قرآن، از«مرگ» تعبير به «توفى» شده كه به معناى بازگرفتن و دريافت روح به وسيله فرشتگان است. ☄در بعضى آيات، مرگ، صريحاً مخلوق خدا شمرده شده است: «الَّذِى خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَيَوة»،كسى كه مرگ و زندگى را خلق كرد. ☄در روايات اسلامى تعبيرهاى مختلفى درباره حقيقت مرگ آمده است: امام جواد(عليه السلام) مى فرمايد: ☄هوَ النَّومُ الَّذى يَأْتيكُمْ كُلَّ لَيْلَة اِلاّ اَنَّهُ طَويلٌ مُدَّتُهُ، لا يَنْتَبِهُ مِنه اِلاّ يَوْمَ القِيامَةِ؛ مرگ همان خوابى است كه هر شب به سراغ شما مى‌آيد، جز اين كه مدتش طولانى است و انسان از آن بيدار نمى شود تا روز قيامت! ☄از اين كه در مباحث مربوط به برزخ آمده كه حالت اشخاص در برزخ متفاوت است، مى فهميم كه مرگ فنا و نابودى نيست. 🍃 @dobare_zendegi 🍃