آیا در دنیا بهشتی یا جهنمی بودن انسان مشخص است؟ 🌳بهشت و جهنم در نتیجه اعمال انسان است و خدا ملاک‌های روشنی در مورد بهشتی یا جهنمی بودن ارائه نموده است، مثلاً ایمان به خدا و دوست داشتن اهل بیت و انجام وظایف دینی از قبیل نماز، روزه، نیکی به انسان‌ها و کلیه فروع دین، باعث بهشتی بودن فرد می‌شود و باالعکس ترک و اجبات دینی باعث جهنمی شدن می‌گردد. 🌳 می‌توان با رجوع به کتب دینی عوامل خوشبختی یا بدبختی در آخرت و دوزخ را شناخت. با شناخت آن‌ها و در راه سعادت جاودانه قدم برداشت. 🌳ملاک و معیار بهشتی یا دوزخی بودن مهم است، اما این که چه کسی بهشتی یا دوزخی است، معلوم نیست. به همین خاطر حق نداریم فردی را بهشتی یا جهنمی بدانیم و فقط می‌توانیم طبق آموزه‌های دینی ملاک‌های بهشتی یا جهنمی بودن را ذکر کنیم. 🌳البته به بهشتی بودن بزرگان مثل ائمه اطهار و حضرت عباس (ع) و زینب کبری (س) یقین داریم، هم چنین به جهنمی بودن افرادی مثل معاویه، یزید و شمر نیز اعتقاد راسخ داریم. اما در مورد انسان‌های عادی که بین این دو گروه قرار دارند، نمی‌توانیم حکم قطعی صادر کنیم. در عین حال انسان‌هایی که دارای ایمان و اعتقاد و اعمال صالح هستند و در ضمن برخی از گناهان را مرتکب شده‌اند، طبق عدل الهی، به اندازه گناه و کارهای ناپسند، دچار عذاب می‌شوند، سپس وارد بهشت می‌گردند و یا مورد رحمت الهی واقع می‌شوند. اما اگر کسی به دلیل تعصّب و لجاجت ولایت پیامبر یا اهل بیت را قبول نداشته و یا این که واجباتی مثل نماز (که در مورد آن خیلی تأکید شده) را عمداً ترک نماید، جنهمی است، مگر این که توبه نماید و انجام اعمال شایسته را پیشه کند. 🌳از طرف دیگر انسانی که به وظایف دینی خود عمل می‌نماید، نباید معذور شده و خود را بهشتی تلقی نماید، بلکه همواره باید خود را مقصر و گناهکار بداند، زیرا هیچ کس توانایی شکر همه نعمت‌های الهی را ندارد. همیشه باید از خداوند طلب عفو نموده و آرزوی بهشت را داشته باشیم. 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

🔰 آیا در مجالسی که در حضور اهل بیت علیهم السلام و انبیاء الهی در بهشت وجود دارد خانم ها هم حضور دارند ؟ 🔰حجت الاسلام عالی 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

آیا معاد امر محالی است و عقل آن را رد می‌نماید؟ 🌀معاد و بازگشتی که در ادیان الهی مطرح است، از اموری نیست که عقل آن را محال بشمارد. 🌀توضیح اینکه عقل یک سلسله امور را محال می‌داند؛ مانند اجتماع نقیضین؛ یعنی یک چیز در آن واحد و در مکان واحد نمی‌تواند هم باشد و هم نباشد؛ ولی اینکه انسان‌ها پس از اینکه مردند و اجزای جسدهای آنان از هم پاشید و یا سوخت و خاکستر آنها بر باد رفت، در قیامت عناصر آنها جمع شده و جسم آنان را تشکیل دهد و روح به آنها تعلّق گیرد، به هیچ وجه محال نیست. آری؛ نیاز به یک علم و قدرت غیرمحدود و گسترده‌ای دارد، که آن علم و قدرت خداوند است. 🌀 از اینرو هیچ کس از دانشمندان و متفکران بشری برای محال بودن معاد دلیلی نیاورده است. منکران معاد هم که در زمان نزول قرآن بودند، به دلیل استبعاد آن را منکر می‌شدند؛ مثلاً نقل شده است که (ابی بن خلف) نزد پیامبرصلی الله علیه وآله آمد و استخوان پوشیده‌ای را در دست داشت. به هم فشرده تا نرم شد، گفت چه کسی این استخوان‌ها را زنده می‌کند؛ 🌀در حالی که این چنین نرم شده است؟ آیه‌ای در پاسخ وی آمد: «...قل یحیها الذی انشاها اول مرة و هو بکل خلق علیم...(1)؛ بگو اینها را حیات می‌بخشد آن کسی که آنها را در اول بار پدید آورد و او به هر آفرینشی دانا است». و در برخی از آیات قرآن آمده که باز گرداندن آسان‌تر از آفریدن اولی است. 🌀وقتی ثابت شد که مسأله معاد از نظر عقل محال نیست، دلیل برای وقوع لازم دارد و دلیل بر وقوع آن ضرورت ادیان و کتاب‌های آسمانی مخصوصاً قرآن است، و قرآن در ده‌ها آیه این مسأله را یادآور شده است. با این وصف روشن می‌شود که معاد یک امر خیالی نیست، بلکه حقیقت دارد. 📚پی نوشت: 1. سوره یس، آیه 79. 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

🔴حال خوش معنوی را از بچه‌ها یاد بگیریم! 🔴توصیۀ شنیدنی آیت الله بهجت برای رسیدن به حال خوب 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

زمان و مکان پاداش و کیفر کردار انسان چه زمان و کجاست؟ 🔷برخی هنگام عمل را بدون شرط، وقت و مکان پاداش دانسته‌اند. برخی دیگر، هنگام مرگ را وقت آن دانسته‌اند و بعضی جهان آخرت را وقت آن تلقی کرده‌اند. برخی نیز گفته‌اند: هنگام عمل است، به شرط موافات، بدین معنا که اگر حالتی که هنگام عمل داشت تا لحظه مرگ حفظ نکند مستحق جزا و پاداش نیست، مگر آن که خدا بداند سرانجام حال او چیست و برچه حالی مستقرمی شود. در نتیجه همان جزایی که در حال عمل استحقاق آن را داشت برایش نوشته می‌شود. صاحبان این اقوال هر یک به آیاتی مناسب با نظرخویش استدلال کرده و چه بسا وجوه عقلی نیز برآن افزوده‌اند، لیکن شایان ذکر است که، جان انسانی تا وقتی متعلق به بدن باشد جوهری است دارای تحول و دگر گونی و این دگرگونی در ذات وآثار ذاتش سرشته شده است. 🔷 از این رو وقتی عملی از او سرزد که نتیجه آن سعادت یا شقاوت است در ذاتش صورتی معنوی پدید خواهد آمد. این صورت می‌تواند متصف به صفت ثواب باشد (در صورت کردار نیک) و چون گناهی از او سرمی زند صورت معنوی دیگری در او پیدا می‌شود که دارای کیفر است. چنان که اشاره شد چون ذات انسان همواره در حال تحول است ممکن است صورتی که اکنون به خو د گرفته (از گناه یا ثواب) به صورت مخالف مبدل شود. این حالت تا لحظه مرگ برای هر انسانی ثابت است تا وقتی جان از بدن وی جدا گرددو او از حرکت و تحول بایستد. 🔷در این هنگام صورتی ثابت دارد و آثاری برآن مترتب می‌شود؛ یعنی دیگر تحول و دگر گونی نمی‌پذیرد، مگر از ناحیه خداوند، یا به آمرزش یا به شفاعت. تذکر: احتمال دگرگونی انسان تا پایان عمر بنا برحرکت جوهری به خوبی ترسیم می‌شود، گر چه بنابر نفی آن هم قابل تصویر است؛ زیرا دگر گونی در اعراض و عوارض برای انسان تا لحظه آخر عمر امری است معقول و مقبول. 🔷همچنین در مسأله مجازات و پاداش می‌بینیم خردمندان به مجرد این که کردار نیکی از فاعلی سر بزند، او را ستایش و مدح می‌کنند و اگر کار بدی از او سر بزند به مذمت و ملامتش می‌پردازند، ولی این معنا را هم در نظر دارند که مدح و ذمشان نمی‌تواند دایمی باشد؛ چون ممکن است بر اثر دگرگون شدن فاعل، عمل او چهره دیگری به خود بگیرد و آن که فعلاً مستحق مدح است در آینده مستحق مذمت و آن کسی که فعلاً مستحق مذمت است در آینده مستحق ستایش شود. 🔷بنا براین، خرد ورزان هر چند فاعل را به محض انجام دادن کار نیک یا بد مدح یا ذم می‌کنند، لیکن بقای ستایش یا مذمت را مشروط به ثبات قدم فاعل می‌دانند و تنها کسی را مستحق مدح یا مذمت ابدی می‌دانند که یقین کنند وضع او دگرگون نمی‌شود و این یقین برای همگان هنگامی حاصل می‌شود که فاعل دستش از عمل کوتاه گشته و به سرای ابدی شتافته یا دیگر استعداد تحول و پویایی نداشته باشد. البته اگر آثار مثبت یا منفی از کسی مانده باشد تا آن آثار موجود است ثواب یا عقاب در دیوان عمل او ثبت می‌شود، ولی این به معنای تحول و دگرگونی نیست، بلکه به معنای دوام اثرقبلی است. (المیزان/172) 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

چرا خداوند بهشت و جهنم را به طور کامل معرفی نکرده است؟ ✅خداوند بهشت و جهنم را در قرآن به طور کامل و روشن بیان کرده، ولی مزایا و خصوصیات نعمت‌های بهشت، هم چنین آلام و شداید نعمت‌های دوزخ در عالم آخرت برای انسان‌هایی که اکنون در قید حیاتند و در این جهان زندگی می‌کنند، درک ناشدنی و غیر قابل توصیف است، زیرا شناختی که مردم دنیا از ملایمات و ناملایمات دارند، در حدود نعمت‌ها و نقمت هایی است که در ایام عمر خود با آن‌ها رو برو شده و لمس کرده، یا از زبان دیگران شنیده و تصوّر نموده‌اند. ✅اما چگونگی نعمت و عذاب الهی و کیفیت و کمیت لذایذ و آلام آن قابل قیاس با دیده‌ها و شنیده‌های این جهان نیست. و نمی‌توان آن‌ها را معیار شناخت ملایمات و ناملایمات قرار داد. ✅نارسایی درک و کوتاهی اندیشه مردم دربارة بهشت و دوزخ با تعبیرهای مختلفی در کتاب و سنت، خاطر نشان گردیده که به آن اشاره می‌کنیم: قرآن شریف دربارة بهشت می‌گوید: "هیچ کس نمی‌داند و در مقابل اعمال خیری که پاکان و نیکان در این جهان انجام می‌دهند، چه نعمت‌هایی که مایه روشنی چشم است، در جهان غیب برای آنان فراهم شده است". (1) ✅در تفاسیر شیعی و سنی ذیل این آیه حدیثی از رسول گرامی اسلام (ص) بدین مضمون نقل شده: "خداوند فرموده: برای پاداش بندگان شایسته و درستکارم، نعمت‌هایی آماده کرده‌ام که نه چشمی آن‌ها را دیده و نه گوش شنیده و نه بر قلب بشری خطور کرده است". (2) این گونه نعمت‌های اگر وصف آن بیان نشده، برای آن استکه انسان‌ها نمی‌توانند در دنیا آن را درک نمایند، مثلاً خداوند می‌فرماید: "در بهشت هر آنچه که انسان بخواهد و اراده کند، فراهم است". (3) ✅شاید ندانیم آن جا چه اراده خواهیم کرد و چه چیزهایی می‌خواهیم اما همه چیز به محض اراده، تحقق می‌یابد. در آیة دیگر در وصف بهشت می‌گوید: " در آن جا هیچ سخن بیهوده و بی معنا و فاسد نمی‌شوند". (4) یعنی آن چه که با طبع انسانی سازگار است و انسان در دل آرزوی آن دارد و هیچ گاه در دنیا محقق و فراهم نمی‌شود. از طرف دیگر لذت‌ها و خوبی‌ها و نیکی‌ها و همه چیز که در بهشت برای انسان فراهم است، به صورت خالص و بی هیچ رنج و عیب و کاستی وجود دارد. همه چیز به صورت کامل خود، بدون هیچ نقص وجود دارد، اما هیچ چیزی در دنیا، این گونه نیست. ✅اگر لذت باشد، همراه با درد و غم و رنج و سختی است؛ تازه پس از مدتی انسان از آن دلزده و سیر می‌شود، در حالی که در بهشت هیچ گاه چنین نمی‌شود. ✅هیچ چیز جنبة تکرار ندارد. همه چیز برای انسان نو و تازه است، حتی نعمت‌های مادی که در قرآن اشاره شده است. به عبارت دیگر هر چیزی که انسان در دنیا آرزو دارد و می‌خواهد و به آن دست نخواهد یافت، در بهشت فراهم است، حتی چیزهایی که به ذهن و اندیشه انسان‌ها خطور نمی‌کند اما با خواسته‌های درونی انسان‌ها هماهنگ است. بنابراین زندگی دنیوی و اخروی اصلاً قابل مقایسه با هم نیست. در مورد جهنم نیز، آتش‌های دنیا بدن را می‌سوزاند، ولی آتش دوزخ به دل نیز سرایت می‌کند و جسم و جان را یکجا می‌سوزاند. ✅قرآن شریف دربارة حیات جاودان بهشتیان فرموده است. "بهشیان طعم مرگ را نمی‌چشند و پس از مرگی که در پایان عمر دیده‌اند، مرگی نخواهد داشت. (5) نه تنها مرگ در عالم آخرت نیست، بلکه پاره‌ای از دگرگونی‌های ناشی از تقابل و ناهمگونی که در دنیا دیده می‌گردد، در آخرت مشاهده نمی‌شود، از آن جمله دربارة آسایش و رفاه اهل بهشت در زمینة گرما و سرما آمده است: ✅"بهشتیان در عالم آخرت از تضاد گرما و سرما که دو عامل ناراحت کننده است، مصونند و در آن جا نه آفتاب مشاهده می‌کنند و نه زمهریر". (6) در این زمینة آیات و احادیث فراوانی مطرح است که در برخی از موارد به جزئیات بهشت و جهنم و عذاب و نعمت‌های آن نیز اشاره شده استکه به جهت دوری از طولانی کردن پاسخ، از ذکر آن خودداری می‌کنیم. ✅با نگاه همه جانبه به آیات که در مورد نعمت‌های بهشتی وجود دارد (که بقیة آیات در سایة آن‌ها معنا می‌پذیرند) نیز با نظر به روایاتی که در این موضوع وجود دارد، می‌توانیم تفاوت‌های اساسی میان نعمت‌های بهشتی را با آنچه در دنیا وجود دارد، دریابیم که حتی لحظه‌ای زندگی در آن عالم، به تمام دنیا می‌ارزد. 📚پی نوشت ها: 1. سجده (32) آیة 17. 2. تفسیر مجمع البیان، ح 7 و 8، ص 331؛ تفسیر درالمنثور، ج 5، ص 276. 3. زخرف (43) آیة 71. 4. مریم (19) آیة 62. 5. سورة (44) دخان آیة 56. 6. انسان (76) آیة 13. 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

نهرهای چهارگانه جاری در بهشت چه نام دارد و دارای چه خصوصیاتی است؟ ✅در توصیف نهرهای جاری در بهشت در سوره مبارکه محمد (ص) آمده است: «مثل الجنه آلتی وُعد المتّقون فی‌ها انهار من ماءٍ غیر آسن و انهار من لبن لم یتغیر طعمه و انهار من خمر لذه للشاربین و انهار من عسل یصفی»(1): ✅توصیف بهشتی که به پرهیزکاران و عده داده شده چنین است که در آن نهرهائی از آب صاف و خالص است که بدبو نشده و نهرهایی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته و نهرهایی از شرابی طهور که مایه لذت نوشندگان است و نهرهایی از عسل مصفّی است. ✅از خصوصیات این نهرها بدبو نبودن و نشدن و فاسد نشدن است. چرا که در آنجا جای فساد و تباهی نیست و مواد غذایی بهشتی با گذشت زمان دگرگون نمی‌شود و این عالم دنیاست که به خاطر وجود انواع میکروبهای مخرب مواد غذایی به سرعت به سوی فساد می‌رود. ✅در نتیجه چهار نهر اعم از آب خالص و شیر و شراب طهور و عسل مصفی با ویژگی خاص خودش در بهشت موجود است. 📚پی نوشت: 1- محمد / 15. 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

آیا جهنم تنگ و محدود است؟ 🍁در مورد فضای جهنم نیز در قرآن کریم توضیحاتی آمده و آیاتی از آن به این مطلب اشاره دارد چنانکه می‌فرماید: 🍁«واذا القوا منها مکاناً ضیقاً مقرّنین دعوا هنالک ثبورا»(1): وقتی گنهکاران در مکان تنگ و محدودی از آتش در حالیکه در غل وزنجیرند افکنده می‌شوند فریاد واویلایشان بلند می‌شود. 🍁بدیهی است این به خاطر کوچک بودن دوزخ نیست چراکه طبق آیه‌ای از سوره‌ی ق که می‌فرماید: در قیامت به جهنم می گوییم آیا پر شده‌ای؟ باز طلب می‌کند: 🍁«یوم تقول لجهنّم هل امتلات و تقول هل من مزید»(2). لذا جهنم مکان وسیعی است اما آنها را در این مکان وسیع آن چنان محدود می‌کند که طبق آیه بعضی از روایات، وارد شدنشان در دوزخ همچون وارد شدن میخ در دیوار است. 🍁و در این حال است که فریاد واویلای آنها (وای بر من) بلند می‌شود. پی نوشت: 1-فرقان/13. 2-ق/30. 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃

چرا در برخي روايات، دنيا به آب دريا تشبيه شده است؟ 🌀انسان معاصر محبت خود را بيش از گذشته تاريخ، متوجه امور دنيوي كرده است. سكولاريسم به معناي دنيوي ديدن امور، مباني اعتقادي بخش عظيمي از جوامع را تسخير كرده و در عمل نيز به صورت يك جريان اجتماعي بر عمل و زندگي بخش وسيع تري از زندگي و رفتار انسان معاصر سايه افكنده است. 🌀قدرت، زيبايي، ثروت و شئون اجتماعي هنگامي كه به صورت دنيوي در نظر گرفته شود، محبوب و مطلوب بسياري از افراد مي شود، اگر چه هيچ يك از اين امور محبوب حقيقي نيست، بلكه محبوب هاي كاذب اند؛ زيرا زندگي دنيا براي كسي كه آن را هدف خود قرار داده، هيچ گاه باعث آرامش و قرار نخواهد شد، حال آنكه محبوب حقيقي سبب آرامش انسان مي شود. 🌀طالب دنيا تا هنگامي كه فاقد دنيا است، آن را محبوب و مطلوب خود مي پندارد و در جستجوي آن بر مي آيد، اما هنگامي كه به آن مي رسد، ديگر بار ناخشنودي و نارضايتي پيشين خود را در مي يابد. امور دنيوي نه تنها به انسان آرامش نمي بخشند، بلكه به اضطراب و بي قراري او نيز مي افزايند. 🌀از همين روي، دنيا به آب شوري تشبيه شده است كه انسان فريب خورده، قبل از وصول و دستيابي، آن را مطلوب خود مي پندارد، اما پس از نوشيدن بر تشنگي اش افزوده مي شود. 🌀دنيا كالايي است كه به گونه اي فزاينده به حرص و هراس و دوست دار خود مي افزايد؛ حرص نسبت به آنچه ندارد و هراس نسبت به آنچه دارد. كسي كه در صحنه رقابت هاي دنيوي در آرزوي بر خاك ماليدن پشت رقيب و قرار گرفتن بر سكوي افتخار است، تا زماني كه به آرزوي خود نرسيده، نسبت به آن حريص است و اين حرص به گونه اي فزاينده ادامه مي يابد؛ زيرا به هر مقدار كه به هدف نزديك شود، ميدان هاي جديدي را در پيش روي خود مي بيند. 🌀از حضرت عيسي (عليه السلام) روايت شده است كه مثل طالب دنيا، مثل كسي است كه آب دريا را مي نوشد؛ او هر چه بيشتر بياشامد، بر عطش خود مي افزايد تا هنگامي كه آب او را بكشد[1]. مشابه همين روايت از امام صادق (عليه السلام) نيز نقل شده است: «مثل الدنيا كمثل ماء البحر، كلما شرب منه العطشان ازداد عطشا حتي يقتله.»[2] 📚پي نوشت: [1] المحجة البضاء في تهذيب الاحياء، ج 5، ص 13. [2] اصول كافي، كتاب ايمان و كفر، باب ذم الدنيا و الزهد فيها، ج2، ح 24. 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃