✍زن باید گُل خونه باشه ♥️ ✅زن باید شادی آفرین خونه باشه، سنگ صبور خونه باشه، چرا که حضرت علی علیه السلام فرمود : زن گُل است پس باید همچون گُل شکفته ، در گلستان خانواده شادی آفرین باشید. 👈پس خانم گُل،هم باعث شادی خونوادت شو و هم با وجودت رایحه خونه رو عوض کن و حال همه رو خوب کن.

قابل توجه خانم های گل کانال ☺️☺️😊😊🌺🌺🌺🌺

👈 ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺭ ﻓﻀﺎے ﻣﺠﺎﺯے ﻭ ﭘﺎﮎ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ #ﺗﻘﻮﺍے_ﺩﻭ_ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪه ... 👈ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ، ﮔﺎهے ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ے ﯾﮏ ﻻﯾﮏ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ... 👈 ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ، ﻓﻀﺎے ﻣﺠﺎﺯے ﻫﻢ " ﻣﺤﻀﺮ ﺧﺪﺍﺳﺖ ..." ✅ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺣﺴﺎﺏ ، ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﯾﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ مے ﺁﯾﻨﺪ ﮔﻮﺍهے ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﺑﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ... ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﯿﻢ ... ﺍﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ے ﻏﻔﻠﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ #ﺧــــــــــﺪﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ !... 😓 👈 ﮔﺎهے ﺭﻭے ﻣﺎﻧﯿﺘﻮﺭ ﺑﭽﺴﺒﺎﻧﯿﻢ : " #ﻭﺭﻭﺩ_ﺷـــــﯿﻄﺎﻥ_ﻣﻤﻨﻮﻉ " 🚫🔥 ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺩﺳتے ﮐﻪ ﮐﻠﯿﮏ ﻣﯿﮑﻨﺪ ، ﭼﺸمے ﮐﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﺪ ، ﻭ ﮔﻮشے ﮐﻪ ﻣﯿﺸﻨﻮﺩ ﺑﺎﺷﯿﻢ ... ﻭ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺧـــــ❣ـــــﺪﺍ ... " ﻫﻤﯿﺸﻪ #ﺁﻧــــــــــﻼﻳﻦ ﺍﺳﺖ " ✨الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج✨ https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

#ریحانه😍🍃 دخـتر چادرے☝🏻 سرت را بالا بگیر... تو حالا سرباز ِ جوانِ جنگ ِ نرمی...✳ نه جان داده ای⚔ نه عضوی از اعضای بدنت را از دست داده ای 💪🏻 نه به جنگ رفته ای👣 نه پوز کسی را به خاک مالیده ای🍃 ولی👇🏻 با چادر پوشیدنت حتی در فصل گرما... با تحمل کردن طعنه های روزگار❣ با زندگی شهید گونه ات🍃 با عشقت نسبت به شهدا❤ کماکان در جهاد اکبر... شرکت کرده ای😍❤ نسیم خیال پرور بهشت گوارای وجود زهرایی ات بانو....❤😍 https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

❣امام خامنه ای : دیدید در وصیت نامہ شهدا چقدر درباره‌ی حجاب توصیہ شده . حجاب یڪ حڪم دینی است ؛ این آرمان شهیدان فراموش نشود .

#رَوا نیست #چـادُری که کوچه های #مَدینه را، به چشم دیده از کـربـلا و بـازار شـام، گذشته از زیـر چَنگـال #اسکنـدر، جَسته به آتش حمله مُغـول، #نَسوخته و زیر پوتیـن رضاخان، نَمـانده در جامعه یِ اسلامیِ مُنتظر از پا بیُفتد. والله روا نیست ... https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

#شهید_گمنام ... یعنی یک قبر ساده که فقط رویش نوشته فرزند #روح_الله ... #شهید_گمنام_سلام #سلام_بر_شهید_گمنام_شرهانی #سلام_بر_شهید_گمنام_محمد_بلباسی #سلام_من_بر_تمامی_شهدا

#تلنــگر لطفـا در میــان #نگــاه های مختلفـی ڪـه بـه خـود #جلب میڪنید، مــراقب چشمــان گریــان امـــام زمـــان هم باشیـــد... https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_401 سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم. همانطور ڪہ ڪاپشن مشڪے رنگش را بہ تن میڪند مے ڪند مے پرسد:مطمئنے؟! لبخند میزنم:مهمون حبیب خداست! بہ قولے دشمنمونم بیاد جلو در خونہ مون برش نمے گردونیم! لبخندے میزند و از خانہ خارج میشود،براے استقبال ڪنار در مے ایستم. مجید و مهسا از آسانسور پیادہ میشوند و با روزبہ احوال پرسے میڪنند،روزبہ گرم خوش آمدگویے میڪند و سوار آسانسور میشود. مجید همانطور ڪہ جعبہ ے شیرینے را در دستش جا بہ جا میڪند بہ مهسا مے گوید جلوتر برود. لبخند گرمے میزنم و سریع مے گویم:سلام خوش اومدید! مهسا بہ سمتم مے آید و دستش را دراز میڪند:سلام! خیلے ممنون آیہ جان! خوبے؟! گرم دستش را میفشارم:ممنون عزیزم! احوال شما؟! در را تا آخر باز میڪنم و تعارف میڪنم وارد بشوند،مجید جعبہ ے شیرینے را بہ دستم میدهد و همراہ مهسا بہ سمت مبل ها مے روند. سریع جعبہ ے شیرینے را داخل یخچال میگذارم و مشغول ریختن چاے میشوم. صداے مهسا از پذیرایے مے آید:چہ خونہ ے دنج و قشنگے دارید! جواب میدهم:لطف دارے! چشماے خوشگلت قشنگ مے بینن! چادرم را مرتب میڪنم تا سینے چاے را بردارم ڪہ صداے باز و بستہ شدن در مے آید. ڪنجڪاو از داخل آشپزخانہ سرڪ میڪشم،روزبہ همراہ آرزو ڪنار در ایستادہ. دلم براے آرزو میرود،روزبہ همانطور ڪہ ڪاپشنش را در مے آورد بہ مهسا و مجید دوبارہ خوش آمد مے گوید. سپس بلند مے گوید:آیہ خانم! بیا مهمون ویژہ ت اومد! آب دهانم را با شدت فرو میدهم،با قدم هاے سست از آشپزخانہ خارج میشوم. آرزو معذب ڪنار روزبہ ایستادہ و سرش را بہ سمت من برگرداندہ. بہ چند قدمے اش میرسم،نفس عمیقے میڪشم و سعے میڪنم صدایم نلرزد. _سلام آرزو جان! ڪامل بہ سمتم بر میگردد،پالتوے زرشڪے رنگے همراہ با شلوار جین و شال مشڪے رنگ بہ تن ڪردہ. مردمڪ قهوہ اے چشم هایش بے حرڪتند،مقابلش مے ایستم. همین ڪہ دست هایم را باز میڪنم در آغوشم جاے میگرد. محڪم بہ خودم مے فشارمش و مے گویم:خوش اومدے عزیزدلم! روزبہ با لبخند نگاهمان میڪند،آرزو محڪم مے فشاردم و با بغض مے گوید:سَ...سلام! ببخشید مزاحمت شدم! محڪم گونہ اش را مے بوسم:این چہ حرفیہ؟! مراحمے! پس آقا شهاب ڪو؟! لبخند میزند:ڪار داشت منو رسوند رفت. لبخند مهربانے نثارش میڪنم:خوب ڪارے ڪردے اومدے! محڪم دستم را مے فشارد،آرام مے گوید:ممنون خواهرے! دلم غنج میرود براے خواهر گفتنش،دستش را گرم میفشارم. با سرفہ ڪردن روزبہ بہ خودم مے آیم،همانطور ڪہ دست آرزو را گرفتہ ام ڪمڪ میڪنم پالتویش را دربیاورد. رو بہ روزبہ مے گویم:عزیزم میشہ سینے چایے رو بیارے؟! روزبہ دستش را روے چشمش میگذارد:چشم! اطاعت امر! پالتوے آرزو را آویزان میڪنم،همراهش بہ سمت مبل ها مے روم و ڪمڪ میڪنم روے مبل بنشیند. روزبہ سینے چایے بہ دست بہ ستمان مے آید،میخواهم سینے را از دستش بگیرم ڪہ اجازہ نمیدهد و بہ سمت مجید و مهسا مے رود. سریع بہ سمت آشپزخانہ میروم و جعبہ ے شیرینے را از داخل یخچال بیرون میڪشم. با وسواس و مرتب شیرینے ها را داخل ظرف شیرینے خورے مے چینم و بہ سمت پذیرایے راہ مے افتم. مجید بہ شوخے رو بہ من مے گوید:آیہ خانم! از دوران نامزدے رو روزبہ ڪار ڪردید یا بعد از عروسے؟! ظرف شیرینے را مقابلش میگیرم و مے پرسم:چطور؟! شیرینے اے برمیدارد و مے خندد:حسابے ڪدبانو شدہ! آرام مے خندم،مهسا با چشم و ابرو اشارہ میڪند:یڪم یاد بگیر! ظرف شیرینے را مقابل‌ مهسا میگیرم،تشڪر میڪند و شیرینے اے برمیدارد. مجید چهرہ ے معمولے و پختہ اے دارد،مشخص است بہ تیپش اهمیت زیادے میدهد و مارڪ پوشے برایش مهم است! پوست گندمے اے دارد و چشم هاے ریز عسلے رنگ. موهاے مشڪے رنگش را مدل خامہ اے زدہ،بوے عطرش ڪمے بیش از حد تند است‌. برعڪس مجید،مهسا سادہ و شیڪ پوش است‌. قدش متوسط و استخوان درشت است،رنگ پوست سفیدش با چشم هاے درشت مشڪے رنگش تضاد زیبایے دارد. ✍نویسنده:لیلے سلطانے

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_402 ابروهاے مشڪے رنگش را قاب ڪردہ،ڪمے از موهاے مشڪے رنگش را بیرون ریختہ و آرایش ملایمے دارد. با وقار روے مبل نشستہ و پاے راستش را روے پاے چپش انداختہ. شال بافت یشمے رنگے همراہ مانتوے سبز تیرہ اے بہ تن ڪردہ،نگاهے بہ من مے اندازد و مردد مے پرسد:میتونم شالمو بردارم؟! چند لحظہ ساڪت نگاهش میڪنم،سریع بہ خودم مے آیم و لبخند تصنعے اے تحویلش میدهم:راحت باش عزیزم! تشڪر میڪند و شالش را از روے سرش برمیدارد،ڪنار آرزو مے نشینم و داخل پیش دستے اش برایش شیرینے میگذارم. بے اختیار بہ روزبہ نگاہ میڪنم،حواسش بہ مهسا نیست. نگاهش را بہ مجید دوختہ و مشغول صحبت از ڪارهاے شرڪتشان هستند. نفسے میڪشم و رو بہ مهسا میگویم:چاییت سرد نشہ! فنجان چایش را برمیدارد و مهربان مے گوید:ببخش نتونستم براے عروسے تون بیام! حال بابا خیلے بد بود اصلا شرایط شرڪت تو جشنو نداشتم. جرعہ اے از چایش را مے نوشد و رو با آرزو مے گوید:ما با هم آشنا نشدیم! افتخار آشنایے میدین عزیزم؟! آرزو سرش را بہ سمت مهسا بر مے گرداند،گرم جواب میدهد:آرزو هستم! دوست آیہ و خواهر شهاب دوست آقا روزبہ و همسرتون! مهسا سریع مے پرسد:شما خواهر مهندس فراهانے اید؟! آرزو سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:بلہ! همراہ مهسا و آرزو مشغول صحبت ڪردن میشویم،مجید و روزبہ آنقدر غرق بحثشان شدہ اند ڪہ اصلا حواسشان بہ ما نیست! با مهسا احساس راحتے میڪنم،خونگرم و مودب است. آرزو ڪمے سرد و معذب است،ڪمے بعد شام را در شوخے و خندہ صرف میڪنیم. آنقدر گرم صحبت شدہ بودیم ڪہ حواسمان بہ ساعت نبود،شهاب ساعت یازدہ بہ دنبال آرزو آمد. دل ڪندن از آرزو برایم سخت بود،قول گرفتم بیشتر ببینمش. مهسا و مجید هم ساعت دوازدہ خداحافظے ڪردند و رفتند. تڪانے بہ گردنم میدهم،روزبہ مشغول جمع ڪردن پیش دستے هاے میوہ است. خمیازہ اے میڪشد و پیش دستے ها را بہ سمت آشپزخانہ مے برد. لبخند ڪم رنگے میزنم و مے گویم:خودم فردا جمع میڪنم روزبہ! برو بخواب خستہ اے! پیش دستے ها را با دقت داخل ماشین ظرف شویے مے چیند. _الان تموم میشہ! بہ سمت اتاق خواب میروم و سریع لباس هایم را عوض میڪنم. صداے جمع ڪردن ظرف ها بہ گوش مے رسد. چشم هایم را مے مالم و دوبارہ بہ پذیرایے برمیگردم. روزبہ صاف مے ایستد و بہ ماشین ظرف شویے اشارہ میڪند:ظرفایے ڪہ میشدو تو ماشین چیدم! موهایم را روے شانہ هایم میریزم،خستہ اما با محبت نگاهش میڪنم:دستت طلا و جواهر! چشم هایش را باز و بستہ میڪند،همانطور ڪہ برق ها را خاموش میڪند بہ سمت اتاق خواب مے آید. وارد اتاق خواب مے شود و مے گوید:نمیخواے بخوابے؟! پشت سرش وارد اتاق میشوم و مے گویم:خستہ ام! اما نمیدونم چرا دوست دارم یڪم قرآن بخونم بعد بخوابم! میرم اتاق ڪار تا راحت بخوابے! همانطور ڪہ روے تخت دراز میڪشد مے گوید:همین جا بخون! _اذیت نمیشے؟! چشم هایش را مے بندد و طاق باز دراز میڪشد:نہ عزیزدلم! سریع وضو میگیرم و چادر سر میڪنم،گوشہ ے اتاق مے نشینم و قرآن ڪوچڪ جیبے ام را باز میڪنم. غرق خواندن سورہ ے حجر میشوم،بہ آیہ ے چهل و هشتم مے رسم. سرم را بلند میڪنم،نگاهم را بہ روزبہ مے دوزم. روے پهلوے راست،سمت من آرام خوابش بردہ. ساعدش را روے پیشانے اش گذاشتہ و آرام نفس میڪشد. آرام میگیرم از آرامش چهرہ اش! بند بندِ وجودم بستہ شدہ بہ بند بندِ وجودش! پتویش ڪمے ڪنار رفتہ،سریع بلند میشوم و ڪنار تخت مے ایستم. همانطور ڪہ پتو را ڪامل رویش میڪشم آیہ ے بعدے را آرام زمزمہ میڪنم: نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ. روزبہ ڪمے در جایش جا بہ جا میشود،نمیدانم چرا یڪهو بغض سنگینے در گلویم مے نشیند.دل آشوبش میشوم!بہ معنے آیہ چشم مے دوزم. "بہ بندگانم خبر دہ كہ من آمرزندہ و مهربانم!" قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر میخورد،لبہ ے تخت مے نشینم و نفس عمیقے میڪشم. چشم از روزبہ برنمیدارم،آرام انگشت هایم را داخل موهایش مے لغزانم. _چرا من انقدر نگرانتم؟! چرا وقتے ام ڪہ ڪنارتم دلواپسم چیزیت بشہ و از پیشم برے؟! قطرہ ے اشڪے دوبارہ خودش را روے گونہ ام رها میڪند! _چرا من انقدر دوستت دارم دار و ندار؟! ✍نویسنده:لیلے سلطانی 🌙مثل هر شب،بے تفاوت شب بخیرے گفت و رفت! مثل هر شب،تاسحر،در خود مرورش مے ڪنم...🌙 #محمد_شيخی

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون برای اعضای جدید .......