۲۵ مهر ۱۴۰۲
۲۶ مهر ۱۴۰۲
مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی:
همان وقتی که مغموم شده‌اید و زانوی غم در بغل گرفته‌اید و خود را از همه محروم‌تر می‌بینید، لطف حق بالای سر شماست و فرج نزدیک است؛
انَّ معَ العسر یسرا
@doolabi
۲۸ مهر ۱۴۰۲
۱ آبان ۱۴۰۲
۱ آبان ۱۴۰۲
مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی:
انسانی که طول امل و آرزوی دراز و زیاد دارد هر چه را خداوند به او داده و می‌دهد، اصلاً نمی‌بیند چون حواسش جای دیگر است و به نداده‌هاست.
@doolabi
۲ آبان ۱۴۰۲
مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی:
[انسان] اگر خودش را نشناسد هیچکس را نشناخته است؛ نه پیامبر و نه امام علیهم‌السلام، نه زمین و نه زمان. لذا از فطرت توحیدی و وجدانِ خودت که در ذاتت هست حرکت کن. آنگاه است که کلمات انبیاء و اولیاء برایت نافع است. هرچه بفرمایند و حدیث برایت بخوانند و بشنوی خواهی دید که آن را پیشتر(قبلتر) خوانده‌ای. کی خوانده‌ای؟ نمی‌دانم. آیا آن را در شکم مادر خوانده‌ای؟ اما اگر فطرتت راه نیافتاده باش،د یک حدیث که بخوانی می‌گویی: آه! یعنی خواندم ولی اهلش نیستم. تازه این قشنگ‌ها هستند که آه می‌کشند.
کسی که قلبش پشت زبانش باشد به درد راه نمی‌خورد. چرا جلوتر خواندی تا آه بکشی؟ می‌خواستی صبر کنی و با رغبت جلو بیایی، و درست و آدم‌وار حدیث را بخوانی.
زبان را جلو می‌اندازید و می‌خوانید و می‌خوانید، حال آنکه دل برای خود خوابیده است... .
اول دل خدا را بخواند، بعد زبان حرف بزند.
منبع
کتاب طوبای محبت، جلد سوم
صفحه ۱۳۹، مجلس ششم
@doolabi
۶ آبان ۱۴۰۲
آیت الله العظمی جوادی آملی:
«سرّ سفارش به دعا كردن پس از نماز همين است كه دعای مقرون به اين عمود، آن را به اجابت قرين می كند، از اين رو سيد ساجدان و زينت عابدان (عليه السلام) در دعای به پدر و مادر كه احترام و ادای حقوقشان از اهميت ويژه ای برخوردار است چنان كه خدای سبحان تشكّر از آنان را در تِلوِ شكرگزاری از خود قرار داده و آن ها را مجرای فيض خالقيت معرفی فرموده است: (اَنِ اشكُر لی ولِولِدَيك) و بر اين اساس، مناسب است كه دعا در حق آن ها در فرصتی خاص واقع شود تا به اجابت مقرون باشد از ذات اقدس خداوند درخواست می كند كه بعد از پايان نماز ياد پدر و مادر را از ذهنم بيرون نكن و سبب نسيان من مباش: اللهمّ لا تنسنی ذكرهما فی أدبار صَلَواتی وفي إنًا من آناء ليلی وفی كلّ ساعة من ساعات نهاری.
خداوندا! توفيقم ده كه من ياد پدر و مادر را بعد از نمازها و در هيچ وقت از اوقات شبم و در هيچ لحظه از لحظه های روزم آن ها را فراموش نكنم. عنايت صريح به نماز، در اين دعا از آن جهت است كه دعا پس از آن به اجابت مقرون است.»
منبع: کتاب ادب فنای مقربان، ج۶ ص۴۴
@doolabi
۶ آبان ۱۴۰۲
مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی:
هرگاه مؤمن طغیان کند و گل‌آلود شود، خداوند گودالی سدّ راه او قرار می‌دهد، تا گِل‌هایش ته‌نشین شود و دوباره صاف شود؛ یعنی با حوادث و ابتلائات جلوی او سدّ می‌زند تا زلال شود.
منبع: کتاب مصباح الهدی
@doolabi
۸ آبان ۱۴۰۲
حاج محمداسماعیل دولابی
تا به حال آنچه رزقت بوده، مصرف کرده‌ای و آنچه رزقت نبوده به تو نرسیده است. حتی آنچه را از راه حرام تهیه کردی و خوردی، حرص و تقلایت آن را نجس کرد؛ و الا اگر صابر بودی، همان رزق از راه حلال همان وقت به دستت می‌رسید.
@doolabi
۸ آبان ۱۴۰۲
وقتی خوبی می کنی...
فمن یعمل مثقال ذره خیراً یره
خوبی می کنی به خودت برمی گردد. حتی وقتی دست کسی را می گیری، خدا مرحمت می کند و نگاه می کنی که به خودت خوبی کرده ای.
وقتی او را می بینی که نمی تواند بلند شود، خودت بوده ای که نمی توانستی بلند شوی. دستش را می گیری و بلند می شود، راحت می شوی.
📚منبع: کتاب طوبای محبت
(برگرفته از سخنان عارف بالله مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی) جلد سوم، صفحه 110)
@doolabi
۱۱ آبان ۱۴۰۲
مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی:
خدا در همه‌ی جزئیات زندگی من و شما دخالت دارد، ما کم متذکر خداییم؛ باید از درون متذکر بود، همه هنرهایی که داری مال خداست؛ مال تو نیست؛ هر چه کرده‌ای را حاشا بزن و بگو چه کسی اولاد درست کرد؟ چه کسی به آنها غذا داد؟ چه کسی عبادت کرد؟ چه کسی به دیگران خوبی کرد؟ همه را خدا کرد.
@doolabi
۱۹ آبان ۱۴۰۲