🏴شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام تسلیت باد ❤️ابر باران حسین، حسن جان حسین، حسن بانی خان حسین، حسن ای جان حسین، حسن #مداحی #محمود_کریمی @shohada15khordad

وارث تیغ بی بدلی، فاتح جنگ جملی استاد رزم عباس، یا حسن بن علی #زمینه🔊 #شهادت_امام_حسن(ع)🏴 #میثم_مطیعی🎙 @shohada15khordad

🏴شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام تسلیت باد ❤️عمر من سر شد، در این خونه بی حسن قلبم سرگردونه ... #مداحی #بنی_فاطمه @shohada15khordad

سخنان مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی(ره): به برادران و خواهران مومنت حسن ظن داشته باش.تا جایی که بدی از آنها نبینی و اگر چیزی دیدی که در ذهنت خطور بدی کرد، حمل به صحت کن تا جایی که گویی اصلا چنان چیزی از او ندیده ای. اگر توانستی لا اقل به خودت بگو، این یک بدی است و در برابر؛ چقدر خوبی دارد که من از آن خبر ندارم، اگر چنین کردی خدا هم با تو همین طور رفتار میکند. @doolabi

سخنان تصویری مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) شماره بیست‌ و دوم #آمیرزا_اسماعیل_دولابی #دولابی #حاج_محمد_اسماعیل_دولابی #حاج_آقا_دولابی @doolabi

سخنان تصویری مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) شماره بیست‌ و سوم 👈ناپایداری دنیا و احوال آخرالزمان ... #آمیرزا_اسماعیل_دولابی #دولابی #حاج_محمد_اسماعیل_دولابی #حاج_آقا_دولابی @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) : امیدوارم شیرینی محبت و صدق، شیرینی ولایت را در همین دنیا بچشید... بنده اگر تا قیامت از خوبی و شیرینی صدق و محبت بگویم، تمامی نخواهد داشت... ان شاالله همه این حقایق را در همین عالم دنیا درک کنید. سفره ای که از روی محبت و عشق پهن شود آن سفره و آن غذا بهشتی است . . . مجلسی که از روی صدق و محبت تشکیل شود، آن مجلس، بهشتی است و باغی از باغ های بهشت است . . . @doolabi

زندگینامه مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (رحمة الله علیه) 🌼 ایشان در یک خانواده مذهبی در تاریخ ۱۲۸۲ شمسی در جنوب تهران متولد شد و در تاریخ ۸ بهمن ۱۳۸۱ مطابق با ۲۵ ذیقعده ۱۴۲۳ قمری (روز دحو الارض) وفات یافت و پیکر پاکش در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) #قم در یکی از حجره‌های صحن عتیق به خاک سپرده شد. آن محب اهل بیت (ع) در اشاره اجمالی به سرگذشت سیر عرفانی خویش چنین می‌فرمود: 🌷در ایام جوانی همراه پدرم به نجف اشرف مشرف شده بودم. در آن زمان به شدت تشنه علوم و معارف دینی بوده و با تمام وجود خواستار این بودم که در نجف بمانم و در حوزه تحصیل کنم؛ ولی پدرم که مسن بود و جز من پسر دیگری که بتواند در کارها به او کمک کند نداشت، با ماندنم در نجف موافق نبود. 🌷در حرم مولا امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به حضرت التماس می‌کردم ترتیبی دهند، که در نجف بمانم و درس بخوانم و آن قدر سینه‌ام را به ضریح حضرت فشار می‌دادم و می‌مالیدم که موهای سینه‌ام کنده و تمام سینه‌ام زخم شده بود. حالم به گونه‌ای بود که احتمال نمی‌دادم به ایران برگردم. به خود می‌گفتم یا در نجف می‌مانم و مشغول تحصیل می‌شوم و یا اگر مجبور به بازگشت شوم همین‌جا جان می‌دهم و می‌میرم. 🌷با علمای نجف هم که مشکلم را در میان گذاشتم تا مجوزی برای ماندن در نجف از آنها بگیرم به من گفتند که وظیفه تو این است که رضایت پدرت را تأمین کنی و برای کمک به او به ایران بازگردی. در نتیجه نه التماس‌هایم به حضرت امیر (علیه السلام) کاری از پیش برد و نه متوسل شدنم به علما مرا به خواسته‌ام رساند. تا اینکه با همان حال ملتهب همراه پدرم به کربلا مشرف شدیم. 🌷در حرم حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در بالاسر ضریحِ حضرت همه چیز حل شد و هرچه را می‌خواستم به من عنایت کردند، به طوری که هنگام مراجعت حتی جلوتر از پدرم بدون هرگونه ناراحتی به راه افتادم و به ایران بازگشتم. قسمت اول 🆔 @doolabi