🌺 حدیث اخلاقی جلسه ۲۴: «محبوبترین اعمال نزد خدا خوشحال کردن برادر مؤمن»
📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله)
🌕 في الکافي [عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ اَلْحَكَمِ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ:
«مِنْ أَحَبِّ اَلْأَعْمَالِ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِدْخَالُ اَلسُّرُورِ عَلَى اَلْمُؤْمِنِ؛ إِشْبَاعُ جَوْعَتِهِ، أَوْ تَنْفِيسُ كُرْبَتِهِ، أَوْ قَضَاءُ دَيْنِهِ».
🖊 شرح حدیث:
🌱 سند این روایت، سند صحیحی است.
🍃 آنچه ماها به طور متعارف از جملهی «ادخال السّرور» معمولاً میفهمیم این است که: شوخی کنند، طرف خوشحال و مسرور بشود، شاد بشود.
🍃 لکن این روایت نشان میدهد که مطلب وسیعتر از این است.
◀️ ادخال السرور علی المؤمن به چه شکل باشد؟
🍃 یکی از انواع ادخال سرور این است که:
1⃣ برادر مؤمن شما که گرسنه است، او را سیر کنید، اطعام کنید.
2⃣ یا اگر یک غمی دارد، کربی دارد، تنفیس کنید یعنی برای او غمگساری کنید.
🌱 یا زباناً با او تسلّی میدهید،
یا آن چیزی که موجب غم او و اندوه اوست، آن را برطرف میکنید.
ناراحتیای دارد، آن ناراحتی را برطرف میکنید.
تنفیس کربت او میشود.
3⃣ یا قرضی دارد، آن قرض را ادا میکنید.
🌱 گاهی قرض برای انسان مایهی غم و غصه و نگرانی و دغدغهی خاطر است، شما توانایی دارید قرضش را ادا میکنید، او را خوشحال میکنید.
🍃 به نظر میرسد که منحصر به اینها هم نیست.
هر طوری که انسان بتواند برادر مؤمن را خوشحال کند.
🍃 شاید عبارت «تنفیسُ کربتِه» یک معنای عامّی باشد که شامل همهی اینها باشد.
🌱 فرض کنید دستش تنگ است نه در حدّ اضطرار، شما یک پولی به او میدهید، یک پولی به او میرسانید، یک کمکی به او میکنید، این است.
🌱 گرفتاری خانوادگی دارد، دست به کار میشوید، پا در میانی میکنید گرفتاری خانوادگی او را برطرف میکنید.
🍃 همهی اینها ادخال السرور فی قلب المؤمن است.
که حضرت میفرمایند: اینها جزو محبوبترین کارهاست.
در نظام ارزشی اسلامی، از محبوبترین کارها، اینها است.
📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۸۲؛ فیض کاشانی
📆 یکشنبه، ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۰ (جلسه ۴۱۸ مکاسب محرّمه)
هدایت شده از میرهاشم حسینی
♦️بسم رب الشهدا و الصدیقین
مراسم دومین سالگرد شهادت طلبه بسیجی شهید عزیز آرمان علی وردی
به همراه یادواره بیش از ۱۳۵ شهید حوزه علمیه آیت الله مجتهدی (رحمة الله علیه)
🔰سخنران: حجتالاسلام والمسلمین استاد سید میرهاشم حسینی
🔰بانوای :
حجت الاسلام و المسلمین اباذری
حاج علی جهانبخش
⏰زمان: سه شنبه ۸ آبان ماه ۱۴۰۳ ، ساعت ۲۰
📌مکان:
حوزه علمیه آیت الله مجتهدی رحمة الله علیه
( میدان قیام ، خیابان مولوی، خیابان موسوی کیانی ، کوچه مسجدآقا)
◀️ جلسه مشترک دو حوزه علمیه
آیتاللهمجتهدی(ره) و آیتاللهحقشناس(ره)
(امین الدوله_فیلسوف الدوله)
🔴مجلس برای خواهران برقرار است
----------
📬 تنها کانال رسمی استاد میرهاشم حسینی
https://eitaa.com/joinchat/188809216Cd6eff9e6f5
جلسه ۲۶. فقه۳، مکاسب؛ ج۲، ص ۷۲. المسألة ۲۶، الولایة من قبل الجائر... ثمّ إنّه یسوّغ. ۶ آبان ۱۴۰۳ .mp3
زمان:
حجم:
12.33M
🌺 حدیث اخلاقی جلسه ۲۶: «برترين عمل»
📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله)
🌕 عن امیرالمؤمنین (علیهالسلام) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ):
«مَا مِنْ عَمَلٍ أَفْضَلُ عِنْدَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ سُرُورٍ تُدْخِلُهُ عَلَى مُؤْمِنٍ، أَوْ تَطْرُدُ عَنْهُ جُوعاً، أَوْ تَكْشِفُ عَنْهُ كَرْباً، أَوْ تَقْضِي عَنْهُ دَيْناً، أَوْ تَكْسُوهُ ثَوْباً».
🖊 شرح حدیث:
🍃 این حدیث دنبالهی مضمونی است که در روایت جلسۀ قبل عرض شد؛
🍃 یعنی ترجیحِ عباداتِ جمعی در وزن و مقدار بر عبادات شخصی و فردی عندالله.
میفرماید: پیش خدای متعال با فضيلتتر از اینکه سروری را در قلب مسلمانی وارد کنيد و او را خوشحال کنید،
یا گرسنگی او را برطرف کنید،
یا از کرب، یعنی شدّتِ مشقّت و شدّت همّ و غم، انسانی را نجات دهيد،
یا اینکه قرضش را ادا کنید،
یا اینکه بر او لباسی بپوشانید،
این خدماتی را که مردم در حوادث عمومی و بلایای عمومی انجام میدهند، اينها مصداقهای همین حدیث است که انسان بتواند به یک مسلمان کمکی بکند و کشف ضُرّ او بکند.
هیچ عملی پیش خدای متعال از اینگونه عمل با فضيلتتر نیست.
🛑 البته مضمون حدیث این نیست که رابطهی فردی با خدا نادیده گرفته شود، از اهمیت آن رابطه هم کاسته نمیشود.
پیوند با خدای متعال پشتوانه همهی این چیزهاست که انسان قلباً با خدای متعال همراه باشد، و این کارها را هم به خاطر خدا انجام دهد، لكن در مقام توزین عمل عند الله اینطور نیست که مردم در شدّت زندگی کنند، و انسان دلش را خوش كند كه برای خودش ذکر «سبحان الله» و «الحمد الله» بگوید، این کافی نیست.
◀️ بایستی در میدان عبادات جمعی برود.
📚 النوادر، صفحۀ ۱۰۹؛ مرحوم راوندی
📆 ۵ بهمن ۱۳۸۳ (جلسه ۲۶ مکاسب محرّمه).
◀️ سعید بن هبةالله راوندی کاشانی معروف به «قطب راوندی»
(درگذشت: ۵۷۳ ه.ق)
محدث، مفسر، متکلّم، فقیه و مورّخ شیعه در قرن ششم هجری،
و از شاگردان طبرسی (امین الاسلام، فضل بن حسن) صاحب تفسیر مجمع البیان است.
او از قدیمیترین شرحنویسان بر نهج البلاغه، و نخستین فقیه شیعه است که کتابی در «آیات الاحکام» براساس ابواب فقهی نگاشته است.
راوندی تلاش کرده است جایگاه استدلال به قرآن را در فقه شیعه تقویت کند، و هر چند به لحاظ فقهی تحت تأثیر شیخ طوسی و سید مرتضی است، ولی او را فقیهی با اندیشهای مستقل دانستهاند.
راوندی نویسندهای پرکار است، ولی بسیاری از آثار او از بین رفته است.
معروفترین آثار وی کتاب «الخرائج و الجرائح»، «فقه القرآن» و «منهاج البراعة» هستند.
ابن شهرآشوب مازندرانی و منتجبالدین رازی مشهورترین شاگردان او هستند.
مرقد او در قم و در صحن بزرگ حرم حضرت معصومه (سلاماللهعلیها) است.
◀️ سید ابوالرضا ضیاءالدین، فضل الله بن علی بن عبید الله حسینی راوندی (درگذشته در ۵۷۰) از علمای شیعه در قرن ششم هجری است.
او در یکی از شهرهای اطراف کاشان به نام راوند به دنیا آمد.
او ادیب هم بوده و دیوان شعری نیز از او به یادگار مانده است.
فضلالله راوندی از استادان ابن شهر آشوب، منتجب الدین بن بابویه و محمد بن حسن طوسی، پدر خواجه نصیرالدین طوسی بوده است.
کتاب «النوادر» نوشته ایشان است.
◀️ پدر: فضل بن حسن طبرسی (امین الاسلام)؛ مجمع البیان (متوفی ۵۴۸)
پسر: حسن ابن فضل طبرسی؛ مکارم الأخلاق
نوه: علی بن حسن طبرسی؛ مشکاة الأنوار
🍃 ارتباطی با بالاییها ندارد: احمد بن علی طبرسی؛ احتجاج (همدوره امین الاسلام)
طبرسی ها.pdf
حجم:
216.2K
📜 شخصیت جناب طبرسی
🍃 صاحب مجمع البیان [فضل بن حسن طبرسی (امین الاسلام)]
🍃 صاحب الإحتجاج علی أهْلِ اللّجاج [احمد بن علی طبرسی]
🍃 صاحب مکارم الأخلاق [حسن ابن فضل طبرسی]
🍃 صاحب مشکاة الأنوار
[علی بن حسن طبرسی]
جلسه ۲۵. اصول۳، کفایة؛ ج۱، ص ۲۳۴. في النواهي... اجتماع الأمر و النهي... و منه ظهر المنع. ۶ آبان ۱۴۰۳ .mp3
زمان:
حجم:
13.18M
🎙جلسه ۲۵. اصول۳،کفایةالأصول؛
المقصد الثاني: في النواهي... فصلٌ: اجتماع الأمر و النهي
ج۱، ص ۲۳۴؛ و منه ظهر المنع
📆 یکشنبه؛ ۶ آبان ۱۴۰۳
#کفایة_الأصول
#اصول_۳
🌺 حدیث اخلاقی جلسه ۲۵: «خوشحال کردن برادر مؤمن، خوشحال کردن پیامبر اعظم و اهلبیت»
📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله)
🌕 في الکافي [عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ خَلَفِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ مُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ:
«لاَيَرَى أَحَدُكُمْ إِذَا أَدْخَلَ عَلَى مُؤْمِنٍ سُرُوراً أَنَّهُ عَلَيْهِ أَدْخَلَهُ فَقَطْ، بَلْ وَ اَللَّهِ عَلَيْنَا، بَلْ وَ اَللَّهِ عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)».
🖊 شرح حدیث:
🍃 میفرماید: وقتی شما خرسندی، سرور و شادی را برای برادر مؤمنتان فراهم میکنید، گمان نکنید که فقط او را شاد کردید، او را خوشحال کردید!
سوگند به خدا ادخال سرور به ما کردید، ما را خوشحال کردید.
سوگند به خدا این، ادخال سرور بر پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) است.
✅ خیلی مطلب مهمّ و عجیبی است،
شما وقتی یک برادر مؤمنتان را خوشحال میکنید، خرسند میکنید، امام زمان (سلاماللهعلیه و عجِّلاللهفرجه) را خرسند و خوشحال کردید.
چقدر اهمیت دارد این قضیه!
همهی اینها برای ایجاد التیام و همدلی در میان امّت اسلامی و جامعهی اسلامی است.
البته ما این احتمال را میدهیم که این روایات مربوط باشد به خصوص شیعه در دوران ائمّه (علیهمالسلام) که فشارها زیاد بود، از طرف حکّام طاغوت شیعه را تار و مار میکردند، همهی همّشان این بود که جریان نفوذناپذیر و تأثیرناپذیر در درون جامعه را که حرفهایی داشت و با جریان کلّیای که این طواغیت بوجود آورده بودند مخالف بود، این جریان را از بین ببرند.
در زمان همهی خلفاء تقریباً الّا ما شَذّ منهم و نَدَر از خلفای بنیامیّه و بنیعبّاس یک چنین چیزی وجود داشته.
در یک چنین شرائطی، حضرات ائمّه (علیهمالسلام) میخواستند که این جریان را حفظ کنند.
حفظش هم به این بوده است که با همدیگر التیام داشته باشند، به هم محبّت داشته باشند، با هم همکاری و همدلی بکنند، و هلمّ جرّا.
از قدیم هم که دربارهی زندگی ائمّه (علیهمالسلام) کار میکردیم، همین احتمال به ذهن میآمد که میخواهند این جریان را حفظ کنند و نگه بدارند.
همین کارها و تدابیر الهی هم بود که موجب شد تشیّع بماند و الّا باید صد بار نابود میشد و از بین میرفت.
🌱 اگر فرض را بر این بگذاریم که این روایت ناظر به شیعیان آن دوران است، لکن ملاکاً ناظر است به زمان ما، اگرچه شامل همهی مسلمین نباشد.
هر جا خطراتی جریان اصیل را تهدید میکند، این جریان بایستی بر انسجام خود، بر التیام میان خود، بر ارتباطات روزافزون خود، مستمرّاً بیفزاید، آن را تقویت بکند.
امروز در مورد تفکّر تشیّع و مودّت اهل بیت و تبعیت از مکتب اهل بیت در مقابل مخالفینش، این معنا وجود دارد.
نسبت به یک دایرهی وسیعتری هم وجود دارد، نسبت به مخالفینی که در عناد با شیعه مشترکند.
امروز در منطقه، در دنیای اسلام به برکت انقلاب اسلامی یک جریان عظیم گرایش اسلامی بوجود آمده.
همهی قدرتها و مستکبران دنیا در برابر این جریان قرار گرفتهاند، مگر غیر از این است؟!
باید خودش را نگهدارد، نگهداشتنش هم با حفظ التیام است.
ممکن است این التیامی که شما با فلان برادر مسلمانتان، با یک مذهب دیگری از مذاهب اسلامی در شمال آفریقا یا نقطهی دیگری از دنیا دارید، با التیامی که شما اینجا در تهران با فلان برادر مؤمن دارید، نوعش تفاوت داشته باشد، امّا فرق نمیکند آن هم التیام است.
در مقابل آن دشمن بایستی مُلتئِم بود.
این است که امروز فریضه است برای همه که این وحدت اسلامی را، این نزدیکی دلهای مسلمین را، در قضیهی فلسطین، در قضایای جاری دنیای اسلام، در قضایای مختصّ به نظام جمهوری اسلامی حفظ کنند.
اینهایی که این را خراب میکنند، نمیفهمند که چکار میکنند.
به خاطر یک تصوّری، یک توهّمی، یک ضربهای ناگهان به این بنای عظیمی که دارد با این همه دقّت و ظرافت بالا میرود، وارد میکنند، نمیفهمند چکار میکنند!
یک کلمه حرفی میزنند، یک حرکتی انجام میدهند، خراب میکنند.
توجّه ندارند که امروز وظیفه این است که ما در مقابل دشمنی که میخواهد این موجودیت را از بین ببرد، این هویت را نابود کند، باید این هویت را حفظ کنیم، این موجودیت را بایستی هر چه ممکن است، حفظ کنیم.
حفظش هم در صورتی میشود که از درون همدیگر را نکوبند! به هم بدی نکنند!
در همهی سطوح، در همهی لایهها این معنا صدق میکند.
📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۸۳؛ فیض کاشانی
📆 دوشنبه، ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۰ (جلسه ۴۱۹ مکاسب محرّمه)