#عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت146 –مطمئن باش طلاست. چگینی خیلی دست ودلبازه، واسه پری‌نازم هر وقت می‌خواست کادو بخره طلا می‌خرید.البته نه از ایناها، این خیلی ریز و سبکه، قشنگ معلومه، واسه اون از این سنگینا...حرفش را بریدم. –نگفتی چیکار داشتی؟پشت چشمی برایم نازک کرد و گفت: –آقا رضا گفت چند دقیقه اگر کار نداری بیاد اینجا پشت سیستم بشینه چندتاکارباید انجام بده.سرم را به علامت تایید تکان دادم و بلند شدم. چیزی نمانده بود از حرفهایش دود ازسرم بلند شود. همین مانده بود که بلعمی در مورد پری‌ناز حرف بزند. شیرینی وچای یخ زده‌ام را از روی میز برداشتم و به طرف مقرٌ خانم ولدی راه افتادم. –بگو بیاد. من چای و شیرینیم رو میرم تو آبدارخونه می‌خورم. بلعمی به طرف اتاق راستین رفت و آقا رضا را خبر کرد.از آبدارخانه دیدم که آقا رضا وارد اتاق من شد و در را پشت سرش بست.بعد از چند دقیقه بلعمی به آبدار خانه آمد و مشغول ریختن چای شد.ولدی با خنده گفت: –بلعمی جان تو بیا برو من میریزم برات میارم، بزار نونمون حلال باشه.بلعمی فنجان چای را داخل سینی گذاشت و گفت: –خودم میخوام بریزم. بعد به طرف اتاق من رفت. وارد اتاق شدو در را پشت سرش بست. به دقیقه نکشید که آقارضا در را باز کرد و صندلی را جلویش گذاشت.ولدی گفت: –من که تازه به آقا رضا چای دادم. اصلا چرا به خودم نمی‌گه، میره به بلعمی می‌گه. بی‌تفاوت گوشی‌ام را برداشتم و خودم را مشغول کردم. شماره‌ی ناشناسی دوباره برایم پیغام فرستاده بود. از لحنش مشخص بود که پری‌ناز است. این شماره را هم در لیست سیاه گذاشتم. کم‌کم صدای مجادله‌ی آقارضا و بلعمی بلند شد. ولدی گفت: –دوباره این دختره چیکار کرد، صدای اون رو درآورد.با تعجب پرسیدم: –دوباره؟ولدی فقط سرش را تکان ‌داد.دیگر صدایشان به وضوح شنیده میشد. آقا رضا می‌گفت: –به من بود همون روز اول اخراجت می‌کردم. معلوم نیست اینجا محل کاره یاسالن مد.بلعمی در جواب گفت: –اینا واسه کلاس کار شرکته، تازه بایدازمن تشکرم کنید. –واسه کلاس کار یا کلاس خودتون؟بلعمی گفت: –شماها این چیزها رو نمی‌فهمید. آرایش کردن نیازه هر خانمیه. –مسخرس، این نیازها رو خودتون واسه خودتون ایجاد می‌کنید. اصلا شغل دوم شماها نیاز تراشیدنه، همشم از روی بیکاریه، بهتره این نیازهای مندرآوردی روبرید تو چار دیواریه خونتون تامینش کنید.ولدی با دستش به صورتش زد و گفت: –خاک بر سرم، آخر این اخراج میشه.راستین از اتاقش بیرون آمد و با صدای بلند آقا رضا را صدا کرد. بلعمی به طرف میز کارش آمد.ولی خبری از آقا رضا نشد. راستین داخل اتاق من شد. صندلی را برداشت ودررابست. ولدی به طرف بلعمی رفت وشروع به سرزنش کردنش کرد. من که این اتفاقها و حرفها دیگر برایم مهم نبود به اتاقک کنار یخچال رفتم. آنقدر ذهنم درگیر غافلگیری راستین بود که دلم می‌خواست فقط رفتار راستین و دلیل هدیه دادنش را برای خودم حلاجی کنم. دلم می‌خواست کلمه به کلمه‌ی حرفهایش را دوباره با خودم تکرار کنم. نمی‌دانستم این حرکتش را فقط باید پای تشکربگذارم یا...صدای گریه باعث شد سرکی به بیرون بکشم. بلعمی در آبدارخانه گریه می‌کرد. بیرون آمدم و پرسیدم: –چرا گریه می‌کنی؟دستش را از روی صورتش برداشت. –چون مثل تو خوش شانس نیستم.ولدی روبرویش نشست و گفت: –هیس، حالا ببین اینم می‌تونی از نون خوردن بندازی.سوالی به ولدی نگاه کردم. –آقا بهش گفته تصویه حساب کنه. –چرا؟ولدی گفت: –ندیدی؟ با آقارضا آبشون تو یه جوب نمیره. اینم که زبون دراز. آخه بگوتوچیکار به کارش داری. به کانتر تکیه دادم و گفتم: –میخوای با آقای چگینی حرف بزنم؟ولدی گفت: –نه بابا، کوتاه نمیان. تو چرا رو بزنی و خودت رو کوچیک کنی. بلعمی بلند شد و روبرویم ایستاد و گفت: –اگه تو بگی گوش میکنه، همین یه باربگو کوتاه بیاد، من دیگه اصلا با هیچ کس حرف نمی‌زنم. من یه بچه دارم که خرجش رو میدم. شوهرم بیکاره اگراخراج بشم... دوباره گریه‌اش گرفت. گفتم: –باشه میگم، حالا گریه نکن.به طرف اتاق راستین رفتم و تقه‌ایی به در زدم و وارد شدم. هنوز آقا رضا در اتاق من بود. راستین در حال صحبت کردن با تلفن بود. دستش را روی گوشی گذاشت و لبخندزد و آرام گفت: –خوب شد امدی، اتفاقا کارت داشتم.بعد به شخص پشت خط گفت: –باشه حالا آماده شد میگم بهت خبربدن. فعلا خداحافظ. جلو رفتم و گفتم: –کارتون رو بگید. –می‌خواستم بگم یه آدم مطمئن تومایه‌های خودت به جای منشی شرکت...حرفش را بریدم. –اتفاقا امدم باهاتون صحبت کنم که اخراجش نکنید.از جایش بلند و گفت: –من مشکلی ندارم. رضا میگه دیگه نمی‌تونه... •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈• @dosteshahideman •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈•

⚘﷽⚘ 📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: جمعه - ۲۴ دی ۱۴۰۰ میلادی: Friday - 14 January 2022 قمری: الجمعة، 11 جماد ثاني 1443 🌹 امروز متعلق است به: 🔸صاحب العصر و الزمان حضرت حجة بن الحسن العسكري عليهما السّلام ❇️ وقایع مهم شیعه: ا 🔹امروز مناسبتی نداریم 📆 روزشمار: ▪️2 روز تا وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها ▪️9 روز تا ولادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها ▪️18 روز تا وفات حضرت ام کلثوم علیها السلام ▪️19 روز تا ولادت امام باقر علیه السلام ▪️21 روز تا شهادت امام هادی علیه السلام #روزتون_منور_با_یاد_شهید_بیضائی •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈• @dosteshahideman •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈•

⚘﷽⚘ #سلام_امام_زمانم❤️ 🥀 #دگر_بیا ... قلب زمانه خون شده آقا ! دگر بیا ... آیینه دار گلشن طاها ! دگر بیا ... صبر و قرار رفت ز دل ها به یاد تو ! ای انتظار جان و دل ما ! دگر بیا ... ای راز سر به مهر فلک ، انتظار سبز ! مسند نشین عالم بالا ! دگر بیا ... گل های سرخ باغ به یادت شکفته اند ! آقا ! برای دیدن گل ها دگر بیا ... ای سبز سبز ، ای گل باغ محمدی ! ای یادگار خانه ی زهرا ! دگر بیا ... آقا ! حضور سبز تو درمان عالم است ! بهر شفای این دل تنهــــــــا دگر بیا ... #اللهم_عجل_لولیک_الفرج🙏 •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈• @dosteshahideman •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈•

⚘﷽⚘ هرصبح⛅️ زنده‌مےشوم✨ ازخنده‌هاۍدوست🙂🌱 لبخنددوسٺ .. ناب‌تریݩ‌شڪل‌گفتگۆست✌️🏼 #شهید‌_محمودرضا_بیضائی #صبحت_بخیر_علمدار •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈• @dosteshahideman •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈•

⚘﷽⚘ #حدیث_روز #‏امام_علی_علیه_السلام‏ الْإِيمَانُ عَلَى أَرْبَعَةِ أَرْكَانٍ، التَّوَكُّلِ عَلَى الله وَ التَّفْوِيضِ إِلَي الله، وَ التَّسْلِيمِ لِأَمْرِ الله وَ الرِّضَى بِقَضَاءِ اللَّه . ایمان بر چهار پایه استوار است : توکل بر خدا، واگذاشتن کارها به او، تسلیم در برابر فرمانش، و رضا به قضایش . 📚بحار الانوار، جلد ۷۵، صفحه ۶۳ •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈• @dosteshahideman •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈•

⚘﷽⚘ 🍃🌸تلــاوٺ قرآטּ 🌸🍃 ۳۱۰ ڪلام حق امروز هدیہ به روح: #شهید_محمودرضا_بیضائی •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈• @dosteshahideman •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈•

#عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت147 این چندمین باره داره تذکر میده، خانم بلعمی‌ام باید با شرایط کار کنار بیاددیگه، –مگه شرایط چیه؟ –سرش تو کار خودش باشه وباسرووضع معقول‌تری بیاد سرکار. –اونوقت بلعمی این رو قبول نکرده؟راستین دستش را به طرف صندلی دراز کرد. –چرا وایسادی اونجا؟ بیا بشین. منتظر ماند تا من اول بنشینم. بعد خودش روبرویم نشست و گفت: –بلعمی میگه اول که امدم سرکار این شرایطها نبود حالا یهو... –خب یعنی اگه اینهارو قبول کنه دیگه اخراجش نمی‌کنید؟ به صندلی تکیه زد. –این شرایط رضاست، وگرنه من که مشکلی ندارم. حالا تو چرا پادرمیونی می‌کنی؟ در اتاق باز بود. با آمدن آقا رضا هر دو نگاهمان را به طرفش پرت کردیم. سر به زیر شد و به طرف میزش رفت.راستین گفت: –رضا، خانم مزینی امده پادرمیونی کنه، میگه فعلا بلعمی رو اخراج نکنیم.با ناباوری دیدم که آقا رضا سرش را کج کرد و گفت: –باشه، فقط اون شرطی که گفتیم رو حداقل تا حدودی رعایت کنه.راستین هم تعجب کرده بود. نگاهم کرد و لبخند زد. وقتی خبر را به بلعمی گفتم نگاهی به ولدی انداخت و گفت: –دیدی گفتم.ولدی لبش را گاز گرفت و گفت: –اینم جای تشکرته؟از ولدی پرسیدم. –منظورش چیه؟ –ولدی لبهایش را بیرون داد و گفت: –این همینجوری رو هوا حرف میزنه، کلا منظوری از حرف زدن نداره. خدا خیرت بده که رفتی گفتی.بلعمی گفت: –خدا خیرش داده دیگه. ولدی چشم غره‌ایی به بلعمی رفت. بلعمی بلند شد و به طرف میزش رفت. –این چرا با طعنه حرف میزنه؟ ولدی از روی صندلی بلند شد و گفت: –از حسادت این که تو امروز کادو گرفتی نمی‌دونه چیکار کنه، ولش کن تو کار خودت رو انجام بده. خجالت همراه با تعجب باعث شد سر به زیر به طرف اتاقم بروم و دیگر حرفی نزنم. آخر چرا بلعمی باید به من حسادت کند؟ حس بدی پیدا کردم. بعضی چیزها را هیچ وقت درک نکردم.جا کلیدی را از کیفم آویزان کردم و کیفم را روی میزم گذاشتم تا جلوی چشمم باشد. ساعت کاری که تمام شد کیفم رابرداشتم که بروم. جلوی در اتاق راستین را دیدم که چند برگه در دستش می‌خواهد وارد اتاق من شود. کنار رفتم. برگه‌ها را روی میزم گذاشت و گفت: –خانم مزینی رضا میگه تو حساب کتابها چند جا اعداد و ارقام اشتباه وارد شده، ازشون کپی گرفته که اصلاحش کنی. به پشت میز رفتم و نگاهی به اوراق انداختم.با اخم گفتم: –حالا اگرم اشتباهی باشه توی جدول تراز متوجه میشدم نیازی به بررسی ایشون نبود. بعد با کمی تندی ادامه دادم: –من فکر کردم ایشون میان صفحه‌ی خودشون رو چک کنن اما انگار به من شک دارن. راستین اخم کرد. –این چه حرفیه، اتفاقا اون خیلی قبولت داره، فقط یه کم ریز بینه. –اگه حسابداری سرش میشه خب بیادانجام بده، اصلا از این به بعد خودش حسابدار باشه، بعد به طرف در راه افتادم. همین که خواستم از جلوی راستین رد بشوم خواست کیفم را بگیرد که دستش به جا کلیدی گیر کرد. قلب چوبی را گرفت.چشم‌هایش برق زد. –اینجا رو ببین. پس یعنی اونقدرخوشت امده که به کیفت آویزونش کردی؟ نگاهم را به قلبی که در دستش گیرافتاده بود انداختم. –بله، چون خیلی روش زحمت کشیدید.لبخند زد. –دیدن این زحمت خودش یه ظرافت و لطافت خاصی می‌خواد. بعد اخم مصنوعی کرد. –عصبانی شدن اصلا بهت نمیاد. درضمن اینجا باید یه حسابدار داشته باشه اونم فقط خودتی و بس.برگشتم و پشت میزم نشستم. سیستم را روشن کردم.روی میز خم شد. –چیکار می‌کنی؟ حالا فردا اصلاحش کن پاشو برو خونتون دختر. حرفهایش، کارهایش و این جمله‌ی آخرش هیجان زده‌ام کرده بود و گذاشته بود عصبانیتی برایم باقی بماند. صاف ایستاد و با دلخوری گفت: –اگه می‌دونستم ناراحت میشی اصلا بهت نمی‌گفتم. بعد روی صندلی جلوی میز نشست. –اگه اصرار داری الان درستشون کنی پس منم می‌شینم اینجا کارت که تموم شد با هم میریم. •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈• @dosteshahideman •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈•

#عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت148 مثل این که این آقا راستین کمر همت بسته که امروز با این حرفهایش بلایی سر من بیاورد. احساساتم آنقدر بالا رفت که بغض کردم. دوباره از ترس لو رفتن به سختی گفتم: –شما برید، منم چند دقیقه دیگه خودم میرم. مشکوک نگاهم کرد. –الان داری می‌فرستیم دنبال نخود سیاه؟سرم را به علامت منفی تکان دادم. بلند شد. –البته من بهت حق میدم ناراحت بشی، ولی رضا هم قصد بدی نداشته، فقط بنده خدا خواسته کمک کنه. اما انگار تو فکر کردی اون دنبال مچ‌گیریه، نگاه گذرایی به یقه‌ی لباسش انداختم و نفسم را محکم بیرون دادم.دوباره گفت: –الان فک نکنی دارم ازش دفاع می‌کنما، چون می‌شناسمش گفتم. پا کج کرد به طرف در اتاق. –امروز میخوام خودم برسونمت. جلوی در منتظرتم. زود بیا. بغض از روی شادی‌ام را قورت دادم. –نه، شما برید. من خودم...به طرفم برگشت. –اصلا میخوام ببرمت پیش نورا خانم. دیشب حالت رو می‌پرسید. نمی‌خوای به دوستت سر بزنی؟ –چرا، حالا بعدا سر میزنم. به طرف در خروجی راه افتاد و گفت: –پایین منتظرم. بعد از رفتنش به سختی بلند شدم. این همه هیجان آن هم یکجا برایم سنگین بود.به جز ولدی همه رفته بودند. با عجله به طرف پله‌ها رفتم. قلبم حسابی بی‌قراری می‌کرد. در پاگرد پله ایستادم. سرم را از پنجره بیرون کردم و هوای سرد آبان ماه را به ریه‌هایم فرستادم. به آسمان نگاه کردم. چند تکه ابر در آسمان بود. چندتکه ابر ساکت، حرف نمی‌زدند فقط نگاه می‌کردند. تمام احساسم را در آغوش گرفتم و سعی کردم آرامش کنم.راستین جلوی در پارک کرده بود و منتظر بود. در عقب را باز کردم و نشستم. خودم را به در چسباندم تا نتواند از آینه مرا ببیند. به محض نشستنم آینه را روی صورتم تنظیم کرد و گفت: –میگم خدا رو شکر که اون ماشین قبلیه نیست. دفعه‌ی پیش که تو اون نشستی حالت بد شد و زود پیاده شدی. یادته؟ –بله. –کلا اون ماشینه برام امد نداشت. راستی چرا دفعه‌ی پیش حالت بد شد؟ با مِن و مِن گفتم: –شاید خسته و کلافه بودم. –اهوم. بعد از چند دقیقه سکوت از آینه نگاهم کرد و گفت: –میشه یه خواهش ازت بکنم؟ –بله، بفرمایید. –میشه این کار رضا رو ندید بگیری و از فردا اصلا به روی خودت نیاری؟اصلا نیاز به خواهش نیست تو جان بخواه، تو فقط امر کن، تو اشاره کن تابمیرم. معلوم است که می‌شود.کارآقارضا که هیچ، اصلا خودش، حتی وجودش را نادیده می‌گیرم. آویز قلب چوبی را در دستم گرفته بودم و نگاهش می‌کردم. خواستم بگویم هر چه شمابگویید که گفت: –من رو ببین. سرم را بلند کردم و از آینه نگاهش کردم. چشمهایش را باز و بسته کرد و لب زد. –فراموش کن.قیافه‌اش آنقدر خواستنی شد که نتوانستم لبخند نزنم.من هم چشم‌هایم را باز و بسته کردم ولب زدم. –حتما. لبخندش چاق‌تر شد. –چقدر خوبه که حرف گوش میدی. توهمیشه اینقدر حرف گوش کنی؟به بیرون نگاهی انداختم. –والا چی بگم، نه همیشه، البته این نظر شماست. مثلا مامانم نظرش کاملامخالف نظر شماست.خندید. –حرف مادرا رو نباید زیاد جدی گرفت. مادر خود من جلوی روم کلی من رومی‌کوبه‌ها، ولی پشت سرم اصلا یه شخصیت دیگه از من می‌سازه. یه جوری از من حمایت می‌کنه که من به خودم شک می‌کنم که یعنی من واقعا اینقدر خصوصیات خوب داشتم و خودم خبرنداشتم.لبخند زدم و با تکان سرم حرفش را تایید کردم. بعد از چند دقیقه سکوت گفت: –اُسوه خانم. قلبم دیگر صرع گرفته بود. مدام تشنج می‌کرد. مکث کوتاهی کردم تا لرزش قلبم آرام شود. بعد نگاهم را از شیشه‌ی ماشین گرفتم و از آینه نگاهش کردم.قیافه‌ی جدی به خودش گرفته بود. –بله.به روبرو خیره شد و گفت: –تا حالا شده بخواهید یه حرفی رو به کسی بزنید ولی از ترس این که متهم بشید مدام این دست و اون دست کنید؟استفهامی نگاهش کردم. –متهم؟سرش را کج کرد. –یا یه چیزی تو همین مایه‌ها.لبهایم را بیرون دادم. –نمی‌دونم، شاید شده باشه. –خب اگر تو یه همچین شرایطی گیرکنید چیکار می‌کنید؟ –خب، بستگی داره، اگر آدم از طرفی که میخواد حرف رو بهش بزنه شناخت داشته باشه، متوجه میشه که باید الان اون حرف رو بزنه یا نه. –دقیقا مشکل همینجاست. مثلا شماشناخت زیادی ازش نداشته باشید.شناخت معمولی باشه چی؟تاملی کردم. –خب، اگر اون مطلب مهم و حیاتی نباشه نمیگم.دستش را روی فرمان کشید. –خیلی مهم و حیاتی باشه چی؟شانه‌ایی بالا انداختم. –اون موقع بهش میگم. ولی با احتیاط، جوری که مشکلی پیش نیاد و اعتمادش جلب بشه.جوری از آینه به چشم‌هایم زل زد که یک لحظه احساس کردم قلبم سکته‌ی مغزی کرد. دیگر این دل برایم دل نمی‌شود •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈• @dosteshahideman •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈•

⚘﷽⚘ جای زهرا، بعد زهرا، مثل زهرا مادری هر چه مادر هست فدای چنین نامادری فرا رسیدن سالروز وفات حضرت ام النبین سلام الله علیها بر تمام مسلمانان جهان تسلیت باد #وفات_حضرت_ام_البنین_سلام_الله #شهید_محمودرضا_بیضایی •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈• @dosteshahideman •┈┈••✾•🌷🍃🌸🍃🌷•✾••┈┈•