نسبت به طبیعت غیور باشیم. اجازه ندهیم کسی به آن تعرض کند. طبیعت یعنی حیات، نابودی طبیعت مرگ ماست. گونه ای گیاهی یا جانوری که منقرض میشود برای ابد محو می شود و قابل احیا و بازگشت نیست.
http://eitaa.com/dreshkevari
قبح بدگویی و غیبت
از نظر فتیان ( اهل فتوت و جوانمردی) ، چند طائفه اند که فتوت بر ایشان روا نیست.
اول سخن‌چینان هستند. پیامبر خدا (ص) فرمود: «حُرِمت شفاعتی علی ثلث: الغمازین و المشائین بالنمیمة و المفرقین بین الأحبة.»
سه گروه از شفاعت من محرومند: سخن چینان و کسانی که به بدگویی اقدام می کنند و آنان که بین دوستان جدایی می افکنند.
«روی عن ابی عبدالله، (ع): ثلاثة لایدخلون الجنة: السفاک للدم و شارب الخمر و شمّاء بالنمیمة.»
سه کس است که وارد بهشت نمی شود: خون ریز، شرابخوار و سخن چین. چنانکه می‌دانیم افراد خون ریز اندک هستند. شرابخوار نیز در میان متشرعان کم است. اما نمامی و سخن چینی جمعیتی بیش از همه دارد و بسیاری از متشرع نمایان و مدعیان دینداری به این بیماری مبتلا هستند.
از اینجا معلوم میشود بیشتر اهل جهنمْ سخن چینان و بدگویان هستند و عاملی که بیش از هرچیزی آدمی را به عذاب جهنم مبتلا می‌کند زبان است.
پس می‌توان گفت که از مهمترین راه‌های تربیت نفس مهار زبان است.
http://eitaa.com/dreshkevari
تکفیر مسلمان از نظر صاحب قابوسنامه
از ویژگی های عالم جوانمرد (نه هرعالمی) سعۀ صدر و دور بودن از تعصب و تنگ نظری است. عالِم جوانمرد خود را مدار حق و باطل نمی‌داند و به صرف اختلاف نظر با کسی، دشمنی با او نمی‌کند و به آسانی فتوا به کفر کسی نمی‌دهد.
در قابوس نامه آمده است: عالِم وقتی جوانمرد است که ... «واجب نکند که در تعصبِ مذهب کس را کافر خواند، که کفر خلاف دین است نه خلاف مذهب. و بر کتابی و علمی غریب انکار نکند که نه هر چه او نداند کفر بود».
بنابراین، تکفیر پیروان مذاهب اسلامی از سوی هرکسی که باشد عملی است متعصبانه و تنگ نظرانه و دور از فتوت.
#تکفیر
#تعصب
#فتوت
http://eitaa.com/dreshkevari
10.52M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
افطاری معاویه ای
واقعا روزه داری با این گونه افطاری موجب میشه انسان درد فقرا و گرسنگان را خوب درک کنه!!! فکر نمی کنم معاویه بدبخت چنین افطاری را هرگز در مخیله اش دیده باشد؛ به یاد تمام گرسنگان جهان. علی برکت الله!!!
#سبک‌زندگی
#فقرا
#اغنیا
http://eitaa.com/dreshkevari
عارف راستین چه کسی است؟
دیدگاه آیت الله مصباح یزدی ره
معرفت عرفانی فقط برای کسی حاصل است که خود به کشف و شهود رسیده باشد. حتی آگاهی حصولی از یافته های عارفان نیز همیشه میسور نیست و نمی توان به سخن هر مدعی کشف و شهودی اعتماد کرد.آری، اگر مدعی معصوم باشد سخن او حجت است. اگر معصوم از حقیقتی باطنی خبر دهد، اولا یقین خواهیم داشت که او چیزی را یافته است، و ثانیا آنچه یافته است، حقیقت است، نه خیال و وهم.
اما سخن غیر معصوم حجیتی ندارد، مگر از راهی مطمئن شویم که اولا او در بیانش صادق است و ثانیا با قرائنی دریابیم آنچه یافته است از عنایت های ربانی است، نه از جنس وهم و خیال و القاء شیطانی. چون حقیقت عرفان امری قلبی و باطنی است، شناخت عارف حقیقی برای افرادی که احاطه به باطن افراد ندارند دشوار است، جز به نحو ظنی از راه قرائن.
عارف کسی است که خدا را با قلب و روح درک کرده و یافته باشد. «کسانی که به گوهر راستین عرفان دست یافته باشند، اهل تظاهر و به دنبال اسم، رسم و عنوان نیستند؛ بلکه در خلوت روح خود از انس با محبوب خویش غرق لذتند و از بند اسم و رسم و نام و نشان رهیده اند.» نه اسم و عنوان ملاک عارف بودن است، نه اظهار کشف و کرامات. در میان علمای ربانی افراد بسیاری داریم که عنوان عارف را ندارند و کشف و کراماتی اظهار نکرده اند، اما به راستی عارف هستند. آشنایی با علوم و اصطلاحات عرفانی وعرفان نظری هم ملاک عارف بودن نیست.
«آنچه که عارف راستین به دنبال اوست، حقیقتی است که از راه دل ادراک میشود و بود و نبود الفاظ و مفاهیم، دخالتی در آن ندارد. از این رو چه آن الفاظ و مفاهیم را بداند و چه نداند، تأثیری در رسیدن او به حقایق عرفانی خواهد داشت. کم نبوده اند عارفان بلند مرتبه ای که حتی سواد خواندن و نوشتن هم نداشته اند و از بیان و تشریح حتی بخشی ناچیز از ادراکهای خود عاجز بوده اند.»
#کشف
#شهود
#کرامت
#وهم
منبع: چراغ فروزان حکمت: ص 61.
http://eitaa.com/dreshkevari