#احکام_شرعی [رقص]
سوال2❓❗
آیا رقص محلی در عروسیها جایز است؟ شرکت در این مجالس چه حکمی دارد؟
پاسخ📩
ج. رقص مرد بنا بر احتیاط واجب حرام است و رقص زن برای زنان اگر عنوان لهو بر آن صدق كند، مثل این‌‌كه جلسه زنانه تبدیل به مجلس رقص شود، محل اشكال است و احتیاط واجب در ترك آن است؛ در غیر این‌صورت هم اگر به‌‌گونه ای باشد كه باعث تحریك شهوت شده و یا مفسدهای بر آن مترتب شود و یا همراه با فعل حرام (مانند موسیقی و آواز حرام) باشد یا مرد نامحرمی حضور داشته باشد، حرام است؛ و در حكم فوق تفاوتی بین مجلس عروسی و غیر آن نیست و شرکت در مجالس رقص هم اگر به عنوان تأیید کار حرام دیگران محسوب شود و یا مستلزم کار حرامی باشد، جایز نیست و در غیر این صورت اشکال ندارد.
#استفتائات_مقام_معظم_رهبری
🌐 @Ebrahimhadi
هدایت شده از شهید ابراهیم هادی
❣️ #سلام_امام_زمانم ❣️
من در این خلوت خاموش سکوت
اگر از یاد تو یادی نکنم می‌شکنم..
❤️ #قــرار_عــاشقی
⏰هر شب ساعت ۲۲
#استوری #اینستاگرام
Instagram.com/Ebrahimhadi_ir
🇮🇷 @Ebrahimhadi
شهید ابراهیم هادی
🔥 #فرار_از_جهنم 🔥 🌾قـسـمـت بیست و دوم (نویسنده:شهید طاها ایمانی) خیلی مهمان نواز و با محبت با من بر
🔥 #فرار_از_جهنم 🔥
🌾قـسـمـت بیست و سوم (نویسنده:شهید طاها ایمانی)
- از خدا شرم نمی کنی؟ اسم خودت رو می گذاری مسلمان و به بنده خدا اهانت می کنی؟ مگه درجه ایمان و تقوای آدم ها روی پیشونی شون نوشته شده یا تو خدایی حکم صادر کردی؟ اصلا می تونی یه روز جای اون زندگی کنی و بعد ایمانت رو حفظ کنی؟
و پدر حسنا پشت سر هم به من اهانت می کرد و از عملش دفاع.
بعد از کلی حرف، حاجی چند لحظه سکوت کرد.
_برای ختم کلام، من امروز به خاطر اون جوون اینجا نیومدم. به خاطر خود شما اومدم. من برای شما نگرانم. فقط اومدم بگم حواست باشه کسی رو زیر پات له کردی که دستش توی دست خدا بود. خدا نگهش داشته بود. حفظش کرده بود و تا اینجا آورده بود. دلش بلرزه و از مسیر برگرده، اون لحظه ای که دستش رو از دست خدا بیرون بکشه ، شک نکن از ایادی و سپاه شیطان شدی. واسطه ضلالت و گمراهی چنین آدمی شدی.
پدرش با عصبانیت داد زد،
_یعنی من باید دخترم رو به هر کسی که ازش خواستگاری کرد بدم؟
- چرا این حق شماست. حق داشتی دخترت رو بدی یا ندی. اما حق نداشتی با این جوون، این طور کنی. دل بنده صالح خدا رو بدجور سوزوندی. از انتقام خدا و تاوانش می ترسم که بدجور بسوزی. خدا از حق خودش می گذره، از اشک بنده اش نه.
دیگه اونجا نموندم. گریه ام گرفته بود. به خودم گفتم تو یه احمقی استنلی. خدا دروغ گو نیست. خدا هیچ وقت بهت دروغ نگفت. تو رو برد تا حرفش رو از زبان اونها بشنوی. با عجله رفتم خونه. وضو گرفتم و سریع به نماز ایستادم. بعد از نماز، سرم رو از سجده بلند نکردم. تا اذان مغرب، توی سجده استغفار می کردم. از خدا خجالت می کشیدم که چطور داشتم مفلوب شیطان می شدم.
با تعمیرگاه تماس گرفتم و به رئیسم گفتم حالم اصلا خوب نیست. اونقدر حالم بد بود که نمی تونستم از جام تکان بخورم.
یک روز و نیم توی همون حالت بودم که صدای زنگ در اومد. به زحمت از جا بلند شدم. هنوز چند قدمی نرفته بودم که توی راهرو از حال رفتم. چشمم رو که باز کردم دیدم حاجی بالای سرم نشسته،
- مرد مومن، نباید یه خبر بدی بگی مریضم؟ اگر عادت دائم مسجد اومدنت نبود که برای مجلس ترحیمت خبر می شدم.
اینو گفت و برام یکم سوپ آورد. یه روزی می شد چیزی نخورده بودم. نمی تونستم با اون حال، چیزی درست کنم.
من که خوب شدم حاجی افتاد. چند روز مسجد، امام جماعت نداشت ولی بازم سعی می کردم نمازهام رو برم مسجد. اقامه بسته بودم که حس کردم چند نفر بهم اقتدا کردن. ناخودآگاه و بدون اینکه حتی یه لحظه فکر کنم، نمازم رو شکستم و برگشتم سمت شون. شما نمی تونید به من اقتدا کنید.
نماز اونها هم شکست.
_پشت سرم نایستید.
- می دونی چقدر شکستن نماز، اشکال داره؟ نماز همه مون رو شکستی.
- فقط مال من شکست. مال شما اصلا درست نبود که بشکنه.
پشتم رو بهشون کردم. من حلال زاده نیستم. از درون می لرزیدم. ترس خاصی وجودم رو پر کرده بود. پدر حسنا وقتی فهمید از من بدش اومد. مسجد، تنها خونه من بود، اگر منو بیرون می کردن خیلی تنها می شدم. ولی از طرفی اصلا پشیمون نبودم. بهتر از این بود که به خاطر من، حکم خدا زیر پا گذاشته بشه.
دوباره دستم رو آوردم بالا و اقامه بستم. خدایا! برای تو نماز می خوانم. الله اکبر.
سریع از مسجد اومدم بیرون. چه خوب، چه بد. اصلا دلم نمی خواست حتی بفهمم چی پشت سرم گفته میشه. رفتم و تا خوب شدن حاجی برنگشتم.
وقتی برگشتم، بی اختیار چشمم توی صورت هاشون می چرخید. مدام دلم می خواست بفهمم در موردم چی فکر می کنن. با ترس و دلهره با همه برخورد می کردم. تا یکی صدام می کرد، ضربان قلبم روی توی دهنم حس می کردم. توی این حال و هوا، مثل یه سنگر به حاجی چسبیده بودم. جرات فاصله گرفتن ازش رو نداشتم. یهو یکی از بچه ها دوید سمتم و گفت:
_کجایی استنلی؟ خیلی منتظرت بودم.
آب دهنم رو به سختی قورت دادم و گفتم: چیزی شده؟
باورم نمی شد. چیزی رو که می شنیدم باورش برام سخت بود.
بعد از نماز از مسجد زدم بیرون. یه راست رفتم بیمارستان. حقیقت داشت. حسنا سرطان مغز استخوان گرفته بود. خیلی پیشرفت کرده بود. چطور چنین چیزی امکان داشت؟ اینقدر سریع؟ باور نمی کردم کمتر از یک ماه زنده می موند. توی تاریکی شب، قدم می زدم. هنوز باورش برام سخت بود. توی این چند روز، کلی از موهای پدرش سفید شده بود. جلو نرفتم اما غم و درد، توی چهره اش موج می زد. داشتم به درد و غم اونها فکر می کردم که یهو یاد حرف اون روز حاجی افتادم. من برای تو نگرانم. دل بنده صالح خدا رو بدجور سوزوندی. از انتقام خدا و تاوانش می ترسم که بدجور بسوزی. خدا از حق خودش می گذره، از اشک بنده اش، نه. پاهام دیگه حرکت نمی کرد. تکیه دادم به دیوار.
_خدایا! اگر به خاطر منه، من اونو بخشیدم. نمی خوام دیگه به خاطر من، کسی زجر بکشه. اون دختر گناهی نداره.
⭕️ادامه دارد...
◤ @EBRAHIMHADI ◢