✅ بررسی متن درس هفت (۲):👇 דָּוִד פּוֹתֵחַ אֶת הַסֵּפֶר داوود باز می‌کند (آن) کتاب را. אֶת הַסֵּפֶר: الان کتاب برای ما شناخته شده است (معرفه). پس چنانچه مفعول باشد، قبل از آن باید אֶת (نشانه مفعول معرفه) بیاوریم. וְקוֹרֵא. و می‌خواند. פִּתְאֹם סוֹגֵר דָּוִד אֶת הַסֵּפֶר. ناگهان می‌بندد داوود (آن) کتاب را. 🔺סוֹגֵר דָּוִד: دقت کنید! در زبان عبری نیازی نیست فاعل قبل از فعل بیاید. برای ساختن ساختار جمله، به اهمیت نقشها توجه می‌شود. הָאִישׁ הַזָּקֵן שׁוֹאֵל אֶת דָּוִד: (آن) مرد پیر می‌پرسد (از) داوود: 🔺הָאִישׁ הַזָּקֵן: ترکیب وصفی. مفرد، مذکر، معرفه. - מַדּוּעַ אַתָּה סוֹגֵר אֶת הַסֵּפֶר? - چرا تو بستی (آن) کتاب را؟ 🔺אֶת הַסֵּפֶר: אֶת مفعولی همراه مفعول معرفه (הַסֵּפֶר) הַאִם הַסֵּפֶר הַזֶּה לֹא טוֹב? آیا این کتاب خوب نیست؟ 🔺הַסֵּפֶר הַזֶּה: موصوف و صفت اشاره. مفرد، مذکر، معرفه. - לֹא! עוֹנֶה דָּוִד. - نه! پاسخ می‌دهد داوود. זֶה סֵפֶר טוֹב מְאֹד. این، کتابی بسیار خوب [است]. 🔺זֶה: ضمیر اشاره. معرفه نمی‌آید. 🔺סֵפֶר טוֹב: موصوف و صفت. مفرد، مذکر، نکره. نکره بودن در اینجا، به معنی ناشناخته بودن نیست. بلکه همانطور که پیشتر گفتیم، گزاره معمولا نکره می‌آید. اگر معرفه بود، هنگام ترجمه باید کلمه «همان» اضافه می‌شد. مثال: זֶה הַסֵּפֶר הַטּוֹב: این، همان کتاب خوب است. אֲנִי אוֹהֵב אֶת הַסֵּפֶר. من دوست دارم [این] کتاب را. אַבָל פֹּה בַּגַּן רַעַשׁ גָּדוֹל. اما اینجا، در بوستان، صدا زیاد [است]. אֲנִי קוֹרֵא וְקוֹרֵא, من می‌خوانم و می‌خوانم، אַבָל אֲנִי לֹא לוֹמֵד שׁוּם דָּבָר. اما من یاد نمی‌گیرم هیچ چیزی. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ نحوه خواندن کلمات اختصاری👇 سرواژه یا سرنام در زبان عبری:  רָאשֵׁי תֵבוֹת (rashei tevot) Abbreviations, Acronym مخفف‌سازی و کوته‌نوشت عبارت‌ها که در فارسی با نام «سرواژه» یا «سرنام» شناخته می‌شود، امری معمول در زبان عبری است که با نام רָאשֵׁי תֵבוֹת شناخته می‌شود. این واژه در واقع نمایانگر صورت مخفف و کوتاه‌شده یک عبارت است، مانند «نزاجا» که مخفف عبارت «نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران» است. برای ساخت سرواژه معمولاً حروف ابتدایی هر کلمه از عبارت را به ترتیب کنار هم می‌گذارند. بسیاری از عبارت‌ها و حتی کلمات کوتاه در زبان عبری دارای سرواژه هستند، بطوری که در پایان کتاب‌های لغت، عموماً فهرستی از این سرواژ‌ها ارائه می‌شود. ✳️ نمونه‌ای از این سرواژه‌ها در زبان عبری که در درس پنجم کتاب هیسود به آن اشاره شده، کلمات דוֹקטוֹר (دکتر) با سرواژه דָּר' یا ד"ר، בית הספר (مدرسه) با سرواژه ביה״ס و גְּבֶרֶת (خانم) با سرواژه גַּב' است. همانطور که می‌بینید، برای مخفف‌سازی، معمولاً یک یا دو حرف اول هر کلمه از عبارت را کنار هم می‌چینند و با گذاردن گرش (') کوتاه شدنش را نشان می‌دهند. 🔅دقت داشته باشید که گرش را با حرف یود اشتباه نگیرید. یود، کاملاً هم‌راستای حروف دیگر است، اما گرش کمی بالاتر از سطح بالایی حروف قرار می‌گیرد. 🔅در صفحه‌کلید جی‌برد، یود را در وسط ردیف دوم می‌بینید و گرش را در ردیف اول، سمت چپ. ✳️ خواندن این سرواژ‌ها به سه صورت انجام می‌شود: ۱. خواندن حرف به حرف. مانند יוֹם אָלֶף با سرواژه יוֹם א' به معنی «روز یکشنبه» که آن را یُوم آلف می‌خوانند. ۲. خواندن اصل عبارت. مانند בית הספר (مدرسه) با سرواژه ביה״ס که خود عبارت مدرسه خوانده می‌شود. ۳. صداگذاری سرواژه، با وزن معمول קַטָל یا קַטַל. در این حالت، معمولا تنها از صداهای کاماتص و پتخ استفاده می‌شود. مانند צַהַ״ל‎ که مخفف צְבָא הַהֲגָנָה לְיִשְׂרָאֵל (نیروی نظامی اسراییل) است. 🔅دقت داشته باشید که اگر حرفی که در پایان سرواژه می‌آید، حالت سُفیت داشته باشد و صدای سفیت متفاوت باشد، صدای سفیت می‌آید، نه حرف ابتدایی. مانند תַּנַ"ךְ (تَنَخ) که مخفف תּוֹרָה‎, נְבִיאִים‎, כְּתוּבִים‎ است و با وجود اینکه کلمه آخر (کتوویم) با کاف شروع می‌شود، اما صدای حرف آخر سرواژه که حالت سفیت کاف است، خ خوانده می‌شود. 🔅البته اگر حرف یود یا واو در سرواژه باشد، ممکن است صدای ای یا او یا اُ بدهند. مانند: או״ם‎ (اوم) که مخفف הָאֻמּוֹת הַמְּאֻחָדוֹת (האומות המאוחדות) (ملل متحد) است. 🔆 گاهی هم یک کلمه به هر دو حالت دو‌ و سه خوانده می‌شود. مانند אַרְהַ"ב که مخفف אֲרָצוֹת הַבְּרִית (ایالات متحده) است و برای رژیم آمریکا به کار می‌رود و معادل United States (US.) است. ✳️ برای دریافت فهرستی از سرواژه‌های عبری، می‌توانید به نشانی زیر مراجعه کنید: https://en.m.wikipedia.org/wiki/List_of_Hebrew_abbreviations ✳️ تجزیه اصطلاح سرواژه به زبان عبری:👇 اصل عبارت הָרָאשִׁים שֶׁל תֵּבוֹת بوده که به حالت سمیخوتی رفته و شکل רָאשֵׁי תֵבוֹת گرفته است. به این ترتیب: ۱. רָאשִׁים، جمع רֹאשׁ (به معنی سر) است که حرف تعریف گرفته. در حالت سمیخوتی، هم حرف تعریف افتاده، هم به دلیل مضاف واقع شدن، دچار تغییر شده. ם اسم‌های جمع مذکر هنگام مضاف شدن، می‌افتد و خیریک‌شان تبدیل به تصره می‌شود که در اینجا این تغییر را شاهدیم: רָאשֵׁי ۲. תֵּבוֹת، جمع תֵּבָה (به معنی کلمه، با حالت ماله תיבה و حالت ماله جمع תיבות) نیز به دلیل صدای بلند تصره-یود که قبل از آن، در پایان کلمه قبلی‌اش آمده، داگشش افتاده. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#جلسه_هشتم_سطح_دو👇 #پاسخ_تمرین‌های_درس_شش #چند_وزن_اسم_عبری #قواعد_درس_هشت #صداگذاری_حرف_تعریف

✅ پاسخ تمرین‌های درس شش کتاب هیسود:👇 1. זֶה רְחוֹב יָפֶה מְאֹד (מאוד). 2. אֵיזֶה יוֹם (הוּא) הַיוֹם, יוֹם ו' אוֹ יוֹם ה'? 3. הוּא תָּמִיד נוֹתֵן תְּשׁוּבוֹת נְכוֹנוֹת. 4. הָעוֹלָם הַזֶּה (הוּא) עוֹלָם יָפֶה. 5. זֹאת תְּשׁוּבָה טוֹבָה מְאֹד (מאוד). 6. מַה דָּבָר אַתְּ לוֹקַחַת מִן הָאָרוֹן? 7. הַמִּלוֹן (המילון) הָאַנְגְלִי עַל הַשֻׁלְחָן (השולחן) ולֹא עַל הַכִּסֵּא (הכיסא). 8. מַה הַשֵּׁם שֶׁל הָאִשָּׁה (האישה) הַחֲכָמָה הַזֹּאת? 9. אֶלֶּה (הֵם) מְעִילִים יָפִים. 10. בְּאֵיזֶה יוֹם הַמִּבְחָן (המיבחן) בְּעִבְרִית? 11. הָרוֹפֵא בַּבַּית עַד הַצָּהֳרַים וְאַחֲרֵי כֵן הוּא הוֹלֵךְ אֶל הַמַּעְבָּדָה. 12. הוּא יוֹשֵׁב עַל כִּסֵּא (כיסא) וְקוֹרֵא עִתּוֹן (עיתון) אַנְגְלִי. 13. הַמּוֹרִים לֹא צוֹחַקִים כַּאֲשֶׁר תַּלְמִיד נוֹתֵן תְּשׁוּבָה לֹא נְכוֹנָה. 14. אֵיזֶה שִׁעוּר (שיעור) בַּסֵּפֶר הַזֶּה אַתְּ לֹא יוֹדַעַת? 15. אֲנִי קוֹרֵאת עִתּוֹן (עיתון) עִבְרִי כָּל בֹּקֶר (בוקר). 16. הַתַּלְמִיד הַטּוֹב אוֹמֵר "בֹּקֶר (בוקר) טוֹב" אֶל הַמּוֹרֶה. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ چند وزن اسم عبری (۲):👇 پیشتر آموختیم که اسم نیز در زبان عبری معمولاً دارای وزن خاصی است که با سه حرف اصلی קטל معرفی می‌شود. در اینجا به چند وزن دیگر اسم‌های عبری اشاره می‌شود: 7⃣ وزن بیماری‌ها: קַטֶלֶת => (אדם) אַדֶמֶת (سرخچه) 8⃣ وزن اسم‌های انتزاعی: קִטָּלוֹן => (זכר) זִכָּרוֹן (حافظه) קַטְלוּת => (מלך) מַלְכוּת (پادشاهی) תַקְטֵלָה => (בער) תַבְעֵרָה (شعله، آتش) 9⃣ وزن مجموعه‌ساز: תַקְטוּלָה => (חבר) תַחְבּוּרָה (گروه دوستی) ✳️ دقت در داگش‌ها، بویژه در حروف دو صدایی بسیار مهم است. 🔅در مورد نهم اگر دقت کنید، حرف دوم ("ע" הפעל) در ریشه داگش ندارد، اما در نمونه‌ای که آمده، حرف بت داگش گرفته. این داگش به خاطر قاعده خاصی است و آن اینکه: 👈 حروف حلقی (א, ה, ח, ע+ר) شواپذیر نیستند، اما در شرایط خاصی، شوا می‌گیرند. چنانچه حرف حلقی، شوا بگیرد، به حرف بعد از آن داگش می‌دهیم. مانند: מַחְבֶּרֶת. ✳️ برای اطلاعات بیشتر در این زمینه، می‌توانید کلیدواژه NOUN PATTERNS IN HEBREW را در اینترنت جستجو کنید. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هشت کتاب هیسود (۱): 👇 الف) صداگذاری حرف تعریف (۲): تا اینجا آموختیم که حرف تعریف با پتخ یا کاماتص صداگذاری می‌شود. حالت سومی نیز وجود دارد و آن زمانی است که حرف تعریف بر سر کلمه‌ای می‌آید که حرف اول‎شان הָ، חָ و עָ است. در این صورت، صدای حرف تعریف، سه گل می‌شود. مثال: הֶהָרִים= آن کوه‌ها הֶעָרִים= آن شهرها הֶחָבֵר= آن دوست ✳️ استثنا: این قاعده در صورتی به کار می‌رود که تکیه صدا روی هجای اول نباشد. הָר=> הָהָר (در اینجا، چون تکیه روی همان هجای اول است، این قاعده برایش به کار نرفته است.) ✳️ نکته: همانطور که اگر ابتدای اسم معرفه، حرف اضافه בְּ می‌آمد و با حرف تعریف ادغام می‌شد، در اینجا هم چنانچه حرف اضافه בְּ بر سر اسمی با حرف تعریف הֶ بیاید، בְּ صدای حرف اضافه را می‌گیرد. مانند: בְּ + הֶעָרִים=> בֶּעָרִים = در آن شهرها https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#جلسه_نهم_سطح_دو👇 #پاسخ_تمرین‌های_درس_هفت #قواعد_درس_هشت #جمله_مجهول #تفاوت_בְּ_با_עִם #صفت_در_جای_قید #متن_ماله_درس_هشت #بررسی_متن_درس_هشت

✅ پاسخ تمرین‌های درس هفت کتاب هیسود (بخش ترجمه):👇 1. הַאִם יֵשׁ הַרְבֵּה יְלָדִים בָּרְחוֹב אַחֲרֵי הַצָּהֳרַים. 2. אֲנִי אוֹהֵב אֲנָשִׁים חֲכָמִים. 3. הַאִם הָאִשָּׁה הַזְּקֵנָה הַזֹּאת מוֹרָה טוֹבָה? 4. הִיא לֹא יוֹדַעַת שׁוּם דָּבָר. 5. הָאִשָּׁה (האישה) פּוֹתַחַת אֶת הָאָרוֹן וְלוֹקַחַת אֶת הַמְּעִיל. 6. (הַאִם) זֹאת עִיר יָפָה? 7. הַאִם יֵשׁ הַרְבֵּה בָּתִּים יָפִים בְּעִיר זֹאת (בָּעִיר הַזֹּאת)? 8. הַיֶּלֶד הַקָּטָן תַּחַת הַסַּפְסָל. 9. אֲנִי רוֹאָה הַרְבֵּה יְלָדִים פֹּה, אֲבָל אֲנִי לֹא שׁוֹמַעַת רַעַשׁ. 10. הַמּוֹרֶה שׁוֹאֵל בְּעִבְרִית, אֲבָל לֹא כָּל הַתַּלְמִידִים עוֹנִים בְּעִבְרִית. 11. מָתַי אַתָּה סוֹגֵר אֶת הַמַּעְבָּדָה? 12. נָשִׁים אֵלֶה (הַנָּשִׁים הָאֵלֶה) הוֹלְכוֹת אֶל הַגַּן כָּל יוֹם א'. 13. כַּאֲשֶׁר הַמּוֹרֶה טוֹב, הַיְּלָדִים לוֹמְדִים בְּשִׂמְחָה (בשימחה). 14. יֵשׁ סַפְסָל גָּדוֹל עַל יַד (לְיַד) עֵץ זֶה (הָעֵץ הַזֶּה). 15. הַחַיִּים שֶׁל אִישׁ זֶה (הָאִישׁ הַזֶּה) בַּיָּדַיּם שֶׁל הָרוֹפֵא. ✳️ نکته: 🔅دقت داشته باشید، صفات اشاره، کلمه را معرفه می‌کنند. اما می‌توانیم حرف تعریف را هم بیاوریم که در این صورت هم اسم و هم صفت اشاره، هر دو باید حرف تعریف بگیرند. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هشت کتاب هیسود (۲): 👇 ب) جمله مجهول: در زبان عبری، برای بیان مجهول در زمان حال (הֹוֶה)، از صیغه جمع مذکر استفاده می‌شود. در این صورت، از آنجا که فعل برای ضمیر غیرشخصی به کار رفته، دیگر ضمیر הֵם (آنها) نمی‌آید. در عبری چگونه گفته می‌شود؟=> אֵיך אוֹמְרִים בְּעִברִית? صدایی از خانه شنیده نمی‌شود. => לֹא שׁוֹמְעִים רַעַשׁ מִן הַבַּית. ✳️ دقت داشته باشیم اینجا اشاره به جمله مجهول است، نه فعل مجهول. چرا که پیش از این آموختیم برای مجهول کردن یک فعل، آن را وارد سه باب نیفعل، پوعل و هوفعل می‌کنیم. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هشت کتاب هیسود (۳): 👇 ج) تفاوت حرف اضافه בְּ... با עִם: ۱. حرف اضافه בְּ... چندین کاربرد دارد که تا اینجا معنای «در، درون» را یاد گرفتیم. معنای دیگر آن «با» و «به وسیله» است. او با شادمانی کار می‌کند. => הוּא עוֹבֵד בְּשִׂמְחָה. او به وسیله مداد می‌نویسد. => הוּא כּוֹתֵב בְּעִפָּרוֹן. ۲. حرف اضافه עִם نیز که به معنی «با» هست، برای همراهی به کار می‌رود. داوود با (همراه) دان کار می‌کند. => דָּוִד עוֹבֵד עִם דָּן. دان همیشه با (همراه) مدادی در دستش می‌رود. => דָּן הוֹלֵךְ תָּמִיד עִם עִפָּרוֹן בַּיָד. ✳️ پس حرف اضافه בְּ معنای همراهی ندارد و حرف اضافه עִם نیز معنای «به وسیله» نمی‌دهد. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هشت کتاب هیسود (۴): 👇 د) صفت در جایگاه قید: صفت‌های خاصی هستند که به عنوان قید نیز استفاده می‌شوند. در این حالت، نیازی به تطابق پیدا کردن با فاعل را ندارند، چرا که به دنبال وصف عمل و فعل هستند. در این حال، کلمه قید تنها به صورت مفرد مذکر می‌آید. او (مذکر) زیبا می‌نویسد. => הוּא כּוֹתֵב יָפֶה. او (مؤنث) زیبا می‌نویسد. => הִיא כּוֹתֶבֶת יָפֶה. آنها (مذکر) زیبا می‌نویسند. => הֵם כּוֹתְבִים יָפֶה. آنها (مؤنث) زیبا می‌نویسند. => הֵן כּוֹתְבוֹת יָפֶה. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کلمات جدید درس هشت:👇 אוּנִיבֶרְסִיטָה: دانشگاه אֵיךְ: چگونه אַמֵרִיקָה: آمریکا אַמֵרִיקָנִי, אַמֵרִיקָנִית: آمریکایی בָּחוּר (בַּחוּרִים): مرد جوان، پسر جوان בַּחוּרָה (בַּחוּרוֹת): زن جوان، دختر جوان בְּלִי: بدون הַכֹּל: هر چیز חָבֵר (חֲבֵרִים): دوست (مذکر) חֲבֵרָה (חֲבֵרוֹת): دوست (مؤنث) יִשְׂרָאֵל: اسرائیل יִשְׂרְאֵלִי, יִשְׂרְאֵלִית: اسراییلی יְרוּשָׁלַיִם: بیت المقدس כְּבָר: اکنون دیگر כָּךְ: اینچنین כִּמְעַט: تقریبا מִיָּד: فورا מְעַט: اندکی (قید) מְעַטִּים, מְעַטִּוֹת: اندک (صفت) נֵס (נֵסִּים): معجزه עִם: با، همراه עִפָּרוֹן (עֶפְרוֹנוֹת): مداد רַק: فقط שְׁגִיאָה (שְׁגִיאוֹת): خطا، غلط، اشتباه שָׁנָה (שָׁנִים): سال ✳️ عبارات تازه: שָׁנָה טוֹבָה: سالی خوب، سال نو مبارک עוֹנֶה עַל שְׁאֵלָה: پاسخ می‌دهد به سؤال פַלֶסְטִין הַכְּבוּשָׁה: فلسطین اشغالی ✅ متن ماله درس هشت:👇 זה לא נס באוניברסיטה העברית בעיר ירושלים לומדים הרבה בחורים והרבה בחורות. באוניברסיטה הזאת יש תלמידים כמעט מן כל העולם. יש גם תלמידים לא מעטים מן אמריקה. דן כבר שנה בפלסטין הכבושה* אבל הוא יודע רק מעט עברית. דוד, החבר של דן, גם הוא בחור אמריקני, וגם הוא לומד באוניברסיטה העברית. גם הוא רק שנה בפלסטין הכבושה, אבל הוא כבר יודע עברית יפה מאוד. דוד כבר כותב עברית כמעט בלי שגיאות. הוא שואל את הכל בעברית ועונה על הכל בעברית. דוד לומד כל היום, מן הבוקר עד הערב. הוא לומד ולומד. תמיד רואים את דוד עם מחברת קטנה ועיפרון ביד. תמיד הוא שואל שאלות: איך אומרים בעברית...? ואיך אומרים בעברית...? מה זה? מה זאת? כאשר הוא שומע את התשובות, מיד הוא פותח את המחברת וכותב במחברת את התשובות הנכונות. כך לומד דוד עברית. הוא אומר תמיד: אם לא עכשיו, אז מתי? כאשר אומרים אל דוד: - אתה פה רק שנה, ואתה כבר יודע עברית כמעט כמו ישראלי. זה נס גדול! דוד צוחק ועונה: - זה לא נס. אם לומדים הרבה אז יודעים הרבה! * פלסטין הכבושה= פַלֶסְטִין הַכְּבוּשָׁה https://eitaa.com/ebri_biyamoozim