✅ چند وزن اسم عبری (۲):👇 پیشتر آموختیم که اسم نیز در زبان عبری معمولاً دارای وزن خاصی است که با سه حرف اصلی קטל معرفی می‌شود. در اینجا به چند وزن دیگر اسم‌های عبری اشاره می‌شود: 7⃣ وزن بیماری‌ها: קַטֶלֶת => (אדם) אַדֶמֶת (سرخچه) 8⃣ وزن اسم‌های انتزاعی: קִטָּלוֹן => (זכר) זִכָּרוֹן (حافظه) קַטְלוּת => (מלך) מַלְכוּת (پادشاهی) תַקְטֵלָה => (בער) תַבְעֵרָה (شعله، آتش) 9⃣ وزن مجموعه‌ساز: תַקְטוּלָה => (חבר) תַחְבּוּרָה (گروه دوستی) ✳️ دقت در داگش‌ها، بویژه در حروف دو صدایی بسیار مهم است. 🔅در مورد نهم اگر دقت کنید، حرف دوم ("ע" הפעל) در ریشه داگش ندارد، اما در نمونه‌ای که آمده، حرف بت داگش گرفته. این داگش به خاطر قاعده خاصی است و آن اینکه: 👈 حروف حلقی (א, ה, ח, ע+ר) شواپذیر نیستند، اما در شرایط خاصی، شوا می‌گیرند. چنانچه حرف حلقی، شوا بگیرد، به حرف بعد از آن داگش می‌دهیم. مانند: מַחְבֶּרֶת. ✳️ برای اطلاعات بیشتر در این زمینه، می‌توانید کلیدواژه NOUN PATTERNS IN HEBREW را در اینترنت جستجو کنید. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هشت کتاب هیسود (۱): 👇 الف) صداگذاری حرف تعریف (۲): تا اینجا آموختیم که حرف تعریف با پتخ یا کاماتص صداگذاری می‌شود. حالت سومی نیز وجود دارد و آن زمانی است که حرف تعریف بر سر کلمه‌ای می‌آید که حرف اول‎شان הָ، חָ و עָ است. در این صورت، صدای حرف تعریف، سه گل می‌شود. مثال: הֶהָרִים= آن کوه‌ها הֶעָרִים= آن شهرها הֶחָבֵר= آن دوست ✳️ استثنا: این قاعده در صورتی به کار می‌رود که تکیه صدا روی هجای اول نباشد. הָר=> הָהָר (در اینجا، چون تکیه روی همان هجای اول است، این قاعده برایش به کار نرفته است.) ✳️ نکته: همانطور که اگر ابتدای اسم معرفه، حرف اضافه בְּ می‌آمد و با حرف تعریف ادغام می‌شد، در اینجا هم چنانچه حرف اضافه בְּ بر سر اسمی با حرف تعریف הֶ بیاید، בְּ صدای حرف اضافه را می‌گیرد. مانند: בְּ + הֶעָרִים=> בֶּעָרִים = در آن شهرها https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#جلسه_نهم_سطح_دو👇 #پاسخ_تمرین‌های_درس_هفت #قواعد_درس_هشت #جمله_مجهول #تفاوت_בְּ_با_עִם #صفت_در_جای_قید #متن_ماله_درس_هشت #بررسی_متن_درس_هشت

✅ پاسخ تمرین‌های درس هفت کتاب هیسود (بخش ترجمه):👇 1. הַאִם יֵשׁ הַרְבֵּה יְלָדִים בָּרְחוֹב אַחֲרֵי הַצָּהֳרַים. 2. אֲנִי אוֹהֵב אֲנָשִׁים חֲכָמִים. 3. הַאִם הָאִשָּׁה הַזְּקֵנָה הַזֹּאת מוֹרָה טוֹבָה? 4. הִיא לֹא יוֹדַעַת שׁוּם דָּבָר. 5. הָאִשָּׁה (האישה) פּוֹתַחַת אֶת הָאָרוֹן וְלוֹקַחַת אֶת הַמְּעִיל. 6. (הַאִם) זֹאת עִיר יָפָה? 7. הַאִם יֵשׁ הַרְבֵּה בָּתִּים יָפִים בְּעִיר זֹאת (בָּעִיר הַזֹּאת)? 8. הַיֶּלֶד הַקָּטָן תַּחַת הַסַּפְסָל. 9. אֲנִי רוֹאָה הַרְבֵּה יְלָדִים פֹּה, אֲבָל אֲנִי לֹא שׁוֹמַעַת רַעַשׁ. 10. הַמּוֹרֶה שׁוֹאֵל בְּעִבְרִית, אֲבָל לֹא כָּל הַתַּלְמִידִים עוֹנִים בְּעִבְרִית. 11. מָתַי אַתָּה סוֹגֵר אֶת הַמַּעְבָּדָה? 12. נָשִׁים אֵלֶה (הַנָּשִׁים הָאֵלֶה) הוֹלְכוֹת אֶל הַגַּן כָּל יוֹם א'. 13. כַּאֲשֶׁר הַמּוֹרֶה טוֹב, הַיְּלָדִים לוֹמְדִים בְּשִׂמְחָה (בשימחה). 14. יֵשׁ סַפְסָל גָּדוֹל עַל יַד (לְיַד) עֵץ זֶה (הָעֵץ הַזֶּה). 15. הַחַיִּים שֶׁל אִישׁ זֶה (הָאִישׁ הַזֶּה) בַּיָּדַיּם שֶׁל הָרוֹפֵא. ✳️ نکته: 🔅دقت داشته باشید، صفات اشاره، کلمه را معرفه می‌کنند. اما می‌توانیم حرف تعریف را هم بیاوریم که در این صورت هم اسم و هم صفت اشاره، هر دو باید حرف تعریف بگیرند. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هشت کتاب هیسود (۲): 👇 ب) جمله مجهول: در زبان عبری، برای بیان مجهول در زمان حال (הֹוֶה)، از صیغه جمع مذکر استفاده می‌شود. در این صورت، از آنجا که فعل برای ضمیر غیرشخصی به کار رفته، دیگر ضمیر הֵם (آنها) نمی‌آید. در عبری چگونه گفته می‌شود؟=> אֵיך אוֹמְרִים בְּעִברִית? صدایی از خانه شنیده نمی‌شود. => לֹא שׁוֹמְעִים רַעַשׁ מִן הַבַּית. ✳️ دقت داشته باشیم اینجا اشاره به جمله مجهول است، نه فعل مجهول. چرا که پیش از این آموختیم برای مجهول کردن یک فعل، آن را وارد سه باب نیفعل، پوعل و هوفعل می‌کنیم. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هشت کتاب هیسود (۳): 👇 ج) تفاوت حرف اضافه בְּ... با עִם: ۱. حرف اضافه בְּ... چندین کاربرد دارد که تا اینجا معنای «در، درون» را یاد گرفتیم. معنای دیگر آن «با» و «به وسیله» است. او با شادمانی کار می‌کند. => הוּא עוֹבֵד בְּשִׂמְחָה. او به وسیله مداد می‌نویسد. => הוּא כּוֹתֵב בְּעִפָּרוֹן. ۲. حرف اضافه עִם نیز که به معنی «با» هست، برای همراهی به کار می‌رود. داوود با (همراه) دان کار می‌کند. => דָּוִד עוֹבֵד עִם דָּן. دان همیشه با (همراه) مدادی در دستش می‌رود. => דָּן הוֹלֵךְ תָּמִיד עִם עִפָּרוֹן בַּיָד. ✳️ پس حرف اضافه בְּ معنای همراهی ندارد و حرف اضافه עִם نیز معنای «به وسیله» نمی‌دهد. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هشت کتاب هیسود (۴): 👇 د) صفت در جایگاه قید: صفت‌های خاصی هستند که به عنوان قید نیز استفاده می‌شوند. در این حالت، نیازی به تطابق پیدا کردن با فاعل را ندارند، چرا که به دنبال وصف عمل و فعل هستند. در این حال، کلمه قید تنها به صورت مفرد مذکر می‌آید. او (مذکر) زیبا می‌نویسد. => הוּא כּוֹתֵב יָפֶה. او (مؤنث) زیبا می‌نویسد. => הִיא כּוֹתֶבֶת יָפֶה. آنها (مذکر) زیبا می‌نویسند. => הֵם כּוֹתְבִים יָפֶה. آنها (مؤنث) زیبا می‌نویسند. => הֵן כּוֹתְבוֹת יָפֶה. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کلمات جدید درس هشت:👇 אוּנִיבֶרְסִיטָה: دانشگاه אֵיךְ: چگونه אַמֵרִיקָה: آمریکا אַמֵרִיקָנִי, אַמֵרִיקָנִית: آمریکایی בָּחוּר (בַּחוּרִים): مرد جوان، پسر جوان בַּחוּרָה (בַּחוּרוֹת): زن جوان، دختر جوان בְּלִי: بدون הַכֹּל: هر چیز חָבֵר (חֲבֵרִים): دوست (مذکر) חֲבֵרָה (חֲבֵרוֹת): دوست (مؤنث) יִשְׂרָאֵל: اسرائیل יִשְׂרְאֵלִי, יִשְׂרְאֵלִית: اسراییلی יְרוּשָׁלַיִם: بیت المقدس כְּבָר: اکنون دیگر כָּךְ: اینچنین כִּמְעַט: تقریبا מִיָּד: فورا מְעַט: اندکی (قید) מְעַטִּים, מְעַטִּוֹת: اندک (صفت) נֵס (נֵסִּים): معجزه עִם: با، همراه עִפָּרוֹן (עֶפְרוֹנוֹת): مداد רַק: فقط שְׁגִיאָה (שְׁגִיאוֹת): خطا، غلط، اشتباه שָׁנָה (שָׁנִים): سال ✳️ عبارات تازه: שָׁנָה טוֹבָה: سالی خوب، سال نو مبارک עוֹנֶה עַל שְׁאֵלָה: پاسخ می‌دهد به سؤال פַלֶסְטִין הַכְּבוּשָׁה: فلسطین اشغالی ✅ متن ماله درس هشت:👇 זה לא נס באוניברסיטה העברית בעיר ירושלים לומדים הרבה בחורים והרבה בחורות. באוניברסיטה הזאת יש תלמידים כמעט מן כל העולם. יש גם תלמידים לא מעטים מן אמריקה. דן כבר שנה בפלסטין הכבושה* אבל הוא יודע רק מעט עברית. דוד, החבר של דן, גם הוא בחור אמריקני, וגם הוא לומד באוניברסיטה העברית. גם הוא רק שנה בפלסטין הכבושה, אבל הוא כבר יודע עברית יפה מאוד. דוד כבר כותב עברית כמעט בלי שגיאות. הוא שואל את הכל בעברית ועונה על הכל בעברית. דוד לומד כל היום, מן הבוקר עד הערב. הוא לומד ולומד. תמיד רואים את דוד עם מחברת קטנה ועיפרון ביד. תמיד הוא שואל שאלות: איך אומרים בעברית...? ואיך אומרים בעברית...? מה זה? מה זאת? כאשר הוא שומע את התשובות, מיד הוא פותח את המחברת וכותב במחברת את התשובות הנכונות. כך לומד דוד עברית. הוא אומר תמיד: אם לא עכשיו, אז מתי? כאשר אומרים אל דוד: - אתה פה רק שנה, ואתה כבר יודע עברית כמעט כמו ישראלי. זה נס גדול! דוד צוחק ועונה: - זה לא נס. אם לומדים הרבה אז יודעים הרבה! * פלסטין הכבושה= פַלֶסְטִין הַכְּבוּשָׁה https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس هشت:👇 זֶה לֹא נֵס این نیست معجزه בָּאוּנִיבֶרְסִיטָה הָעִבְרִית در دانشگاه عبری 🔺בָּאוּנִיבֶרְסִיטָה: בְּ + הָ + אוּנִיבֶרְסִיטָה בָּעִיר יְרוּשָׁלַיִם در شهر بیت المقدس בָּעִיר: בְּ + הָ + עִיר לוֹמְדִים הַרְבֵּה בַּחוּרִים וְהַרְבֵּה בַּחוּרוֹת. درس می‌خوانند تعداد زیادی پسر جوان و تعداد زیادی دختر جوان. 🔺הַרְבֵּה: این لفظ برای مؤنث و مذکر، یکسان است. בָּאוּנִיבֶרְסִיטָה הַזֹּאת در این دانشگاه 🔺הָאוּנִיבֶרְסִיטָה הַזֹּאת: موصوف و صفت اشاره، انطباق در جنس، عدد و شناس. יֵשׁ תַּלְמִידִים כִּמְעַט מִן כָּל הָעוֹלָם. وجود دارد دانش‌جویانی تقریبا از تمام دنیا. יֵשׁ גַּם תַּלְמִידִים לֹא מְעַטִּים מִן אַמֵרִיקָה. وجود دارد همچنین دانش‌جویان نه چندان کمی از آمریکا. דָּן כְּבָר שָׁנָה בְּפַלֶסְטִין הַכְּבוּשָׁה* دان دیگر اکنون یک سالی [هست که] در فلسطین اشغالی [است]، 🔺פַלֶסְטִין הַכְּבוּשָׁה: موصوف و صفت. انطباق در جنس، عدد و شناس. 🔅اسامی کشور، همگی مؤنث هستند. به این ترتیب صفت «اشغالی» یا «اشغال‌شده» (כָּבוּשׁ) نیز به صورت مؤنث آمده. 🔅اسامی شهرها و کشورها معرفه هستند و نیازی به حرف تعریف ندارند، در نتیجه صفت آن نیز معرفه آمده. אֲבָל הוּא יוֹדֵעַ רַק מְעַט עִבְרִית. اما او می‌داند فقط اندکی عبری. דָּוִד, הֶחָבֵר שֶׁל דָּן, داوود، دوست دان، גַּם הוּא בָּחוּר אַמֵרִיקָנִי, همچنین او جوانی آمریکایی [است]، בָּחוּר אַמֵרִיקָנִי: וְגַם הוּא לוֹמֵד בָּאוּנִיבֶרְסִיטָה הָעִבְרִית. و همینطور او درس می‌خواند در دانشگاه عبری. 🔺וְגַם: וְ + גַּם גַּם הוּא רַק שָׁנָה בְּפַלֶסְטִין הַכְּבוּשָׁה, همچنین او فقط یک سالی [هست که] در فلسطین اشغالی [است]، אֲבָל הוּא כְּבָר יוֹדֵעַ עִבְרִית יָפֶה מְאֹד. اما او دیگر می‌داند عبری بسیار خوب. דָּוִד כְּבָר כּוֹתֵב עִבְרִית כִּמְעַט בְּלִי שְׁגִיאוֹת. داوود دیگر اکنون می‌نویسد عبری تقریبا بدون غلط. הוּא שׁוֹאֵל אֶת הַכֹּל בְּעִבְרִית 🔺אֶת הַכֹּל: אֶת پیش از مفعول معرفه آمده. וְעוֹנֶה עַל הַכֹּל בְּעִבְרִית. 🔺עוֹנֶה עַל הַכֹּל: زمانی که فعل حرف اضافه داشته باشد، کلمه بعدش متمم است، نه مفعول و אֶת مفعولی نیاز ندارد. דָּוִד לוֹמֵד כָּל הַיּוֹם, داوود درس می‌خواند تمام روز، מִן הַבֹּקֶר עַד הָעֶרֶב. از صبح تا شب. הוּא לוֹמֵד וְלוֹמֵד. او درس می‌خواند و درس می‌خواند. תָּמִיד רוֹאִים אֶת דָּוִד همیشه دیده می‌شود داوود 🔺רוֹאִים: فعل جمع مذکر، بدون فاعل، برای بیان یک حالت کلی همگانی. עִם מַחְבֶּרֶת קְטַנָּה וְעִפָּרוֹן בַּיָּד. با دفتری کوچک و مدادی در دست. 🔺בַּיָּד: בְּ + הַ + יָד תָּמִיד הוּא שׁוֹאֵל שְׁאֵלוֹת: همیشه او می‌پرسد سؤالهایی: אֵיךְ אוֹמְרִים בְּעִבְרִית...? چگونه می‌گویند به عبری...؟ 🔺اصطلاحی خوب برای یادگیری زبان، هنگام صحبت به عبری. مثال: אֵיךְ אוֹמְרִים בְּעִבְרִית מֵדָד (مداد)?: در عبری به مداد چه می‌گویند؟ (ترجمه تحت‌اللفظی) וְאֵיךְ אוֹמְרִים בְּעִבְרִית...? و چگونه می‌گویند به عبری...؟ מַה זֶּה? چیست این؟ 🔺מַה זֶּה: داگش זֶה به خاطر מַה هست. מַה זֹּאת? چیست این؟ 🔺מַה זֹּאת: داگش זֹאת به خاطر מַה هست. כַּאֲשֶׁר הוּא שׁוֹמֵעַ אֶת הַתְּשׁוּבוֹת, زمانی که او می‌شنود پاسخها را، 🔺אֶת הַתְּשׁוּבוֹת: مفعول معرفه و حرف اضافه אֶת. מִיָּד הוּא פּוֹתֵחַ אֶת הַמַּחְבֶּרֶת فورا او باز می‌کند دفتر را 🔺אֶת הַמַּחְבֶּרֶת: مفعول معرفه و حرف اضافه אֶת. וְכוֹתֵב בַּמַּחְבֶּרֶת אֶת הַתְּשׁוּבוֹת הַנְּכוֹנוֹת. و می‌نویسد در دفتر پاسخهای صحیح را. 🔺וְכוֹתֵב: افتادن داگش כּ، بعد از اضافه شدن حرف عطف וְ بر سرش. 🔺בַּמַּחְבֶּרֶת: בְּ + הַ + מַחְבֶּרֶת 🔺הַתְּשׁוּבוֹת הַנְּכוֹנוֹת: موصوف و صفت. جمع، مؤنث، معرفه. כָּךְ לוֹמֵד דָּוִד עִבְרִית. اینچنین یاد می‌گیرد داوود عبری. הוּא אוֹמֵר תָּמִיד: او می‌گوید همیشه: אִם לֹא עַכְשָׁו, اگر نه الان، אָז מָתַי? پس کی؟ כַּאֲשֶׁר אוֹמְרים אֶל דָּוִד: زمانی که گفته می‌شود به داوود: - אַתָּה פֹּה רַק שָׁנָה, تو اینجا [هستی] فقط یک سال، וְאַתָּה כְּבָר יוֹדֵעַ עִבְרִית و تو دیگر می‌دانی عبری כִּמְעַט כְּמוֹ יִשְׂרְאֵלִי. مانند یک اسراییلی. זֶה נֵס גָּדוֹל! این معجزه‌ای بزرگ [است]! 🔺נֵס גָּדוֹל: موصوف و صفت. مفرد، مذکر، نکره. דָּוִד צוֹחֵק داوود می‌خندد וְעוֹנֶה: و پاسخ می‌دهد: - זֶה לֹא נֵס. این نیست معجزه. אִם לוֹמְדִים הַרְבֵּה اگر درس خوانده شود زیاد، אָז יוֹדְעִים הַרְבֵּה! پس یاد گرفته می‌شود زیاد! 🔺לוֹמְדִים و יוֹדְעִים: فعل جمع مذکر، بدون فاعل، برای بیان یک حالت کلی همگانی. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#جلسه_دهم_سطح_دو👇 #پاسخ_تمرین‌های_درس_هشت #قواعد_درس_نه #حرف_اضافه_לְ #לְ_با_ضمایر_متصل #لفظ_הִנֵּה #کلمات_جدید_درس_نه #بررسی_متن_درس_نه #متن_ماله_درس_نه

✅ پاسخ تمرین‌های درس هشت کتاب هیسود:👇 1. הֶחָבֵר שֶׁל דָּוִד (הוּא) יוֹדֵעַ רַק עִבְרִית. 2. הָאֲנָשִׁים הָאֵלֶּה (אֲנָשִׁים אֵלֶּה) בְּפַלֶסְטִין הַכְּבוּשָׁה לְשָׁנָה. 3. הִיא שׁוֹאֶלֶת הַרְבֵּה שְׁאֵלוֹת וְכָךְ הִיא לוֹמֶדֶת טוֹב. 4. מָתַי אוֹמְרִים "שָׁלוֹם"? 5. "שָׁלוֹם" אוֹמְרִים בַּבֹּקֶר (בבוקר)، בַּצָּהֳרַים (בצהריים) וְגַם בָּעֶרֶב. 6. הוּא קוֹרֵא עִבְרִית כִּמְעַט כְּמוֹ יִשְֹרָאֵלִי. 7. הִיא מִיָּד לוֹקַחַת עִפָּרוֹן (עיפרון) וְכוֹתֶבֶת אֶת הַתְּשׁוּבוֹת בַּמַּחְבֶּרֶת. 8. זֹאת אוּנִיבֶרְסִיטָה טוֹבָה מְאֹד (מאוד). 9. הַבָּחוּר עוֹנֶה מִיָּד עַל כָּל הַשְּׁאֵלוֹת. 10. הִיא כְּבָר קוֹרֵאת עִבְרִית בְּלִי מִלּוֹן (מילון). 11. הִיא כְּבָר יוֹדַעַת הַכָּל. 12. אֵין סֵפֶר בְּלִי שְׁגִיאוֹת. 13. אִשָּׁה זֹאת (הָאִשָּׁה הַזֹּאת) (אישה זאת) הוֹלֶכֶת עִם הַיֶּלֶד אֶל הַגַּן. 14. יֵשׁ נֵסִּים מְעַטִּים בְּיָמִים אֵלֶּה (בַּיָּמִים הָאֵלֶּה). 15. הַבָּחוּר אוֹמֵר "שָׁנָה טוֹבָה" אֶל הַבַּחוּרוֹת. 16. יֵשׁ רַק יְלָדוֹת מְעַטּוֹת בְּכִתָּה זֹאת (בַּכִּתָּה הַזֹּאת) (בכיתה הזאת). https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس نه کتاب هیسود:👇 الف) حرف اضافه לְ...: حرف اضافه לְ... هم به معنای «به سوی» (אֶל) هست و هم «برای». به این ترتیب می‌تواند جایگزینی برای אֶל نیز باشد. اما אֶל جایگزین לְ نیست. او به روت می‌گوید. => הוּא אוֹמֵר אֶל רוּת.= הוּא אוֹמֵר לְרוּת. داوود برای روت روزنامه می‌خرد.=> דָּוִד קוֹנֶה עִתוֹן לְרוּת. برای مثال => לְמָשָׁל ب) صداگذاری حرف اضافه לְ...: حرف לְ نیز مانند בְּ است و زمانی که قبل از حرف تعریف بیاید، با آن ترکیب می‌شود. به این صورت که حرف تعریف حذف شده، صدایش را به ל... می‌دهد. לְ+הַמּוֹרֶה => לַמּוֹרֶה = به آن معلم לְ+הָאִישׁ => לָאִישׁ = به آن مرد לְ+הֶחָבֶר => לֶחָבֶר = به آن دوست ج) صرف حرف اضافه לְ... با ضمایر متصل: تمامی حرف‌های اضافه، زمانی که با ضمایر همراه می‌شوند، باید صرف شوند. صرف حرف اضافه לְ... به صورت زیر است. به من، برای من (مؤنث و مذکر) => לִי به تو، برای تو (مذکر) => לְךָ به تو، برای تو (مؤنث) => לָךְ به او، برای او (مذکر) => לוֹ به او، برای او (مؤنث) => לָהּ* به ما، برای ما (مؤنث و مذکر) => לָנוּ به شما، برای شما (مذکر) => לָכֶם به شما، برای شما (مؤنث) => לָכֶן به آنها، برای آنها (مذکر) => לָהֶם به آنها، برای آنها (مؤنث) => לָהֶן ✳️ به داگشی که در حرف ה برای ضمیر متصل مفرد مؤنث مخاطب گذاشته شده، دقت کنید. به آن مَپیک گفته می‌شود و کاربردش آن است که نشان می‌دهد این ה ضمیر است و جزء حروف اصلی کلمه نیست. مپیک در پنج ریشه فعل عبری نیز قرار می‌گیرد. ✳️ به صدای دو ضمیر جمع غایب دقت کنید. برخلاف ضمایر منفصلشان که صدای تصره دارند، اینجا از سه‌گل استفاده می‌شود. د) لفظ הִנֵּה: این لفظ در معنای اسم اشاره به کار می‌رود، به معنی: «هان!»، «این است»، «اینجاست». این، خانه معلم است.=> הִנֵּה הַבַּית שֶׁל מוֹרֶה. اینها برادر و خواهر هستند.=> הִנֵּה הָאָח וְהָאָחוֹת. ✳️ نکته: زمانی که הִנֵּה با فعل حال همراه می‌شود، می‌توان آن را در معنای حال مستمر ترجمه کرد. او دارد می‌رود.=> הִנֵּה הוּא הוֹלֵךְ. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim