#جلسه_پنجم_سطح_دو👇 #پاسخ_تمرین‌های_درس_چهار #چند_وزن_اسم_عبری #صرف_فعلهای_درس_پنج #بررسی_متن_درس_پنج #متن_ماله_درس_پنج

✅ پاسخ تمرین‌های درس چهار:👇 ✳️ بخش ترجمه: 1. הוּא לֹא בַּבַּית עַכְשָׁיו, הוּא בָּרְחוֹב. 2. הִיא יוֹשֶׁבֶת פֹּה וְקוֹרֵאת עִתּוֹן (עיתון). 3. מִי עוֹבֵד בַּמַּעְבָּדָה הַיּוֹם? 4. מָה אַתָּה שׁוֹמֵעַ מִן הַבַּית? 5. הֵם לוֹמְדִים מִן הַבֹּקֶר (הבוקר) עַד הָעֶרֶב. 6. מָתַי אַתָּה הוֹלֵךְ אֶל בֵּית הַסֵּפֶר? 7. כַּאֲשֵׁר הַתַּלְמִיד כּוֹתֵב בַּמַּחְבֶּרֶת, הוּא כּוֹתֵב בְּעֵט. 8. הִיא תָּמִיד אוֹמֶרֶת: "הָעֲבוֹדָה הִיא שִׂמְחָה." 9. הֵם חַיִּים בַּשָּׁלוֹם. 10. אֲנִי לֹא יוֹדַעַת אִם הוּא בַּבַּית עַכְשָׁיו. 11. אִם כֵּן, מַדּוּעַ אַתֶּם לֹא לוֹמְדִים עִבְרִית? 12. מָה אַתָּה חוֹשֵׁב עַל הַחַיִּים? 13. הוּא בְּבֵית הַסֵּפֶר כָּל הַיּוֹם. 14. הִיא יוֹשֶׁבֶת בַּכִּתָּה (בכיתה) וְצוֹחֶקֶת. 15. הַמּוֹרָה לוֹקַחַת גִּיר וְכוֹתֶבֶת עַל הַלּוּחַ. ✳️ صداگذاری حرف تعریف:👇 1. הַבֹּקֶר 2. הָאָדוֹן 3. הָעִתּוֹן 4. הָעֲבוֹדָה 5. הָאָדוֹן 6. הַמְּעִיל 7. הַשִּׂמְחָה 8. הָעֶרֶב 9. הַמַּעְבָּדָה 10. הָרְחוֹב 11. הַחַיִּים 12. הַשָּׁלוֹם ✳️ نکته‌های بخش ترجمه: ۱. کلماتی که در پرانتز آمده، حالت ماله کلمات قبل پرانتز است. ۲. در تمرین ۱۳ به בְּבֵית הַסֵּפֶר دقت کنید. داگش בֵּית افتاده. قبلا آموختیم زمانی که حرفی به کلمه‌ای اضافه می‌شود، اگر حرف اول آن کلمه از حروف بِگِد کِفِت (בּגּד כּפתּ) باشد، داگش آن می‌افتد و چنانچه آن حرف از حروف دو صدایی باشد، صدا هم تغییر می‌کند. در متن‌های منوکاد این تغییر قابل رؤیت است، اما در متن‌های ماله، خودمان باید به این قضیه دقت داشته باشیم که صدای آن را درست تلفظ کنیم. 🔅این نکته را برای همیشه به خاطر بسپارید:👇 اسم‌هایی مثل مدرسه (בֵּית סֵפֶר)، بیمارستان (בֵּית חוֹלִים)، قهوه‌خانه (בֵּית קָפֶה) و... که با ترکیب دو‌ کلمه ساخته می‌شوند، همیشه هنگام افزودن حرف اضافه به آنها، کلمه اولشان که در اینجا בֵּית است، داگشش می‌افتد. همانطور که در اینجا בֵּית تبدیل به בֵית شد؛ چه معرفه باشند، چه نکره. 🏫 مدرسه => בֵּית סֵפֶר در مدرسه‌ای => בְּבֵית סֵפֶר در آن مدرسه => בְּבֵית הַסֵּפֶר 🏩 بیمارستان => בֵּית חוֹלִים در بیمارستانی => בְּבֵית חוֹלִים در آن بیمارستان => בְּבֵית הַחוֹלִים ☕️ قهوه‌خانه => בֵּית קָפֶה به قهوه‌خانه‌ای => לְבֵית קָפֶה به آن قهوه‌خانه => לְבֵית הַקָּפֶה ۳. در تمرین ۱۵ به افتادن داگش کاف در וְכוֹתֶבֶת دقت کنید. دلیل آن، آمدن حرف اضافه در ابتدای کلمه است. ۴. دقت داشته باشیم، آن حرف تعریفی که گفتیم سر اسم‌های عام می‌آید، قرار نیست همه جا بیاید. مثلا در تمرین ۶، برای مدرسه رفتن حرف تعریف آمده (בֵּית הַסֵּפֶר)، چون آنجا به کلیت مدرسه رفتن اشاره دارد. اما در تمرین ۷، در نوشتن با خودکار، معنایی عام در نظر نیست. بلکه به «نوشتن با خودکاری» اشاره دارد. به همین خاطر آنجا בְּעֵט آمده. با توجه به معنا، می‌توانیم متوجه فرق این دو شویم. اگر در متن درس هم دقت کنیم، این ظرافت‌ها را می‌بینیم. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ چند وزن اسم عبری (۱):👇 در مبحث فعل آموختیم که برای ساخت فعل، به یک ریشه سه حرفی (و البته گاه دو یا چهار حرفی) و یک بینیان یا باب نیاز داریم. ریشه‌ها وارد بینیان‌ها می‌شوند و متناسب با آن، معنای خاصی پیدا می‌کنند. این را هم گفتیم که بینیان‌ها با سه حرف اصلی פעל معرفی می‌شوند. در زبان عبری، برای اسم نیز وزن‌های مختلفی وجود دارد، شبیه بینیان فعل که ریشه وارد آن وزن می‌شود و معنای خاصی پیدا می‌کند. البته توجه داشته باشیم که وزن‌های اصلی اسم با سه حرف اصلی קטל معرفی می‌شوند. 🔅حروف اصلی اسم‌ها همان‌هایی است که برای فعل هم به کار می‌بردیم و معنایی از نوع همان فعل‌ها دارند. 🔅تنوع وزن‌ها بسیار زیاد است که ما در اینجا به چند نمونه اشاره می‌کنیم: 1⃣ وزن‌های اسم مکان: מִקְטָל => (טבח) מִטְבָּח (مطبخ، آشپزخانه) מִקְטָלָה => (שטר) מִשְׁטָרָה (اداره پلیس) 2⃣ وزن‌های اسم ابزار: מַקְטֵל => (זלג) מַזְלֵג (چنگال) מַקְטֵלָה => (צלם) מַצְלֵמָה (دوربین) מִקְטֶלֶת => (סגר) מִסְגֶרֶת (قاب) מִקְטֹלֶת => (שקל) מִשְׁקֹלֶת (وزن) 3⃣ وزن‌های اسم مشاغل: קוֹטֵל => (ספר) סוֹפֵר (نویسنده) קַטָּל => (טבח) טַבָּח (طباخ، آشپز) קַטְלָן => (ידע) מַדְעָן (دانشمند) ּ4⃣ وزن‌های اسم تصغیر یا تحبیب: קַטְלִיל => (שבר) שַׁבְּרִיר (شکننده) קְטַלְטַל => (שמן) שְׁמַנְמַן (تُپُلو) קְטַלְטֹל => (קטן) קְטַנְטֹן (ریزه میزه) 5⃣ وزن‌های اسم رنگ‌ها: קָטֹל => (ירק) יָרֹק (سبز) 6⃣ وزن‌های اسم فصل‌ها: קָטיל => (אב) אָבִיב (بهار) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר ה (5)‏ فعل‌های درس پنجم 🔵 فعلی که حرف دومش حلقی است:‏ 1⃣ א - ה - ב دوست داشتن אוֹהֵב אוֹהֲבִים אוֹהֶבֶת אוֹהֲבוֹת ✅ کلمات جدید درس پنجم:👇 אֲבָל: اما אוֹהֵב: دوست دارد אַחֲרֵי, אַחַר: بعد از، پشت אֵיִן: وجود ندارد، وجود ندارند אִישׁ (ׁאֲנָשִׁים): مرد אִשָּׁה = אישה (נָשִׁים): زن، همسر גָּדוֹל, גְּדוֹלָה: بزرگ הַרְבֵּה: بسیار (قابل شمارش و غیر قابل شمارش) חוֹלֶה, חוֹלָה: بیمار חָכָם, חֲכָמָה: عالم، زیرک، باهوش טוֹב, טוֹבָה: خوب יָפֶה, יָפָה: زیبا יֵשׁ: وجود دارد، وجود دارند כְּמוֹ: مانند עוֹלָם (עוֹלָמוֹת): دنیا לִפְנֵי: پیش از، مقابل צָהֳרַיִם (צוהריים): ظهر רוֹפֵא (רוֹפְאִים): پزشک (مذکر) רוֹפֵאת (רוֹפְאוֹת): پزشک (مؤنث) שֵׁם (שֵׁמוֹת): نام، اسم 🔅عبارات تازه: לִפְנֵי הַצָּהֳרַיִם: پیش از ظهر אַחֲרֵי הַצָּהֳרַיִם: بعد از ظهر ד''ר (דּוֹקְטוֹר): دکتر יוֹם ה': پنجشنبه https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس پنجم:👇 רוֹפֵא טוֹב دکتری خوب יוֹם יָפֶה. روزی زیبا [است]. אִשָּׁה הוֹלֶכֶת בָּרְחוֹב. زنی می‌رود در خیابان. הָאִשָּׁה יָפָה. آن زن زیبا [است]. 🔅در اینجا جمله نهاد و گزاره دارد. הָאִשָּׁה نهاد است، و چون قبلا در مورد این زن صحبت شده، معرفه آمده. יָפָה هم گزاره است. گزاره در جنس و عدد با نهاد همخوانی دارد، اما معمولا نکره می‌آید، مگر در مواردی خاص. גַּם דָּוִד וְשָׂרָה הוֹלְכִים בָּרְחוֹב. همچنین، داوود و سارا می‌روند در خیابان. 🔅با وجود یک مرد و یک زن، فعل جمع مذکر (הוֹלְכִים) آمده. הָאִשָּׁה אוֹמֶרֶת "שׁלוֹם" אֶל שָׂרָה. آن زن می‌گوید «سلام» به سارا. דָּוִד שׁוֹאֵל: داوود می‌پرسد: - שָׂרָה! אַתְּ יוֹדַעַת - سارا! تو می‌دانی מִי הָאִשָּׁה הַיָּפָה? چه کسی [هست] این زن زیبا؟ 🔺הָאִשָּׁה: הָ + אִשָּׁה 🔅حرف اول کلمه א است، پس صدای حرف تعریف کاماتص شده، א هم داگش نگرفته است. 🔺הַיָּפָה: הַ + יָפָה 🔅حرف اول کلمه خصوصیت ویژه‌ای ندارد، طبق معمول، حرف تعریف صدای پتخ گرفته، حرف اول کلمه هم داگش گرفته است. 🔅در اینجا ترکیب הָאִשָּׁה הַיָּפָה، یک ترکیب وصفی است. به این ترتیب صفت در جنس، عدد و شناس با موصوف مطابقت دارد. שָׂרָה אוֹמֶרֶת: سارا می‌گوید: - כֵּן! אֲנִי יוֹדַעַת. - بله؛ من می‌دانم. הַשֵּׁם שֶׁל הָאִשָּׁה רוּת. اسم این زن روت [است]. 🔺הַשֵּׁם: הַ + שֵׁם הִיא הָאִשָּׁה שֶׁל ד''ר כֹּהֵן. او همسر دکتر کوهن است. הִיא אִשָּׁה יָפָה او زنی زیبا 🔺אִשָּׁה יָפָה: ترکیب وصفی. مطابقت در جنس، عدد و شناس. וְגַם חֲכָמָה. و همچنین عالم [است]. 🔺וְגַם: וְ + גַּם 🔅دقت داشته باشید، گیمل در کلمه גַּם، داگش داشت، اما با آمدن וְ در ابتدای آن، داگشش افتاد. - מִי הוּא ד''ר כֹּהֵן? - چه کسی [هست] این دکتر کوهن؟ 🔅آمدن הוּא در جمله برای بلاغی شدن آن است و اگر نمی‌آمد هم جمله درست بود. שׁוֹאֵל דָּוִד. می‌پرسد داوود. שָׂרָה אוֹמֶרֶת: سارا می‌گوید: - ד''ר כֹּהֵן הוּא רוֹפֵא גָּדוֹל - دکتر کوهن دکتری بزرگ 🔺רוֹפֵא גָּדוֹל: ترکیب وصفی. مطابقت در جنس، عدد و شناس. וְאִישׁ חָכָם. و مردی عالم [است]. 🔺אִישׁ חָכָם: ترکیب وصفی. مطابقت در جنس، عدد و شناس. הוּא אִישׁ טוֹב او مردی خوب [است] 🔺אִישׁ טוֹב: ترکیب وصفی. مطابقت در جنس، عدد و شناس. וְעוֹבֵד הַרְבֵּה. و کار می‌کند بسیار. 🔺וְעוֹבֵד: וְ + עוֹבֵד לִפְנֵי הַצָּהֳרַיִם پیش از ظهر، הוּא עוֹבֵד בַּבַּיִת او کار می‌کند در خانه 🔺בַּבַּיִת: בְּ + הַ + בַּיִת 🔅ترکیب حرف اضافه با حرف تعریف וְגַם בַּמַּעְבָּדָה. و همچنین در آزمایشگاه. 🔺בַּמַּעְבָּדָה: בְּ + הַ + מַעְבָּדָה 🔅ترکیب حرف اضافه با حرف تعریف אַחֲרֵי הַצָּהֳרַיִם بعد از ظهر، הוּא הוֹלֵךְ מִן חוֹלֶה אֶל חוֹלֶה. او می‌رود از بیماری به بیماری. הוּא עוֹבֵד כָּל הַיּוֹם او کار می‌کند تمام روز 🔺הַיּוֹם: הַ + יוֹם מִן הַבֹּקֶר עַד הָעֶרב. از صبح تا شب. 🔺הַבֹּקֶר: הַ + בֹּקֶר 🔺הָעֶרב: הָ + עֶרב ד''ר כֹּהֵן עוֹבֵד תָּמִיד, دکتر کوهن کار می‌کند همیشه، כִּי הוּא אוֹהֵב אֲנָשִׁים. چرا که او دوست دارد مردم را. יֵשׁ הַרְבֵּה רוֹפְאִים בָּעוֹלָם, وجود دارد بسیاری دکتر در دنیا، 🔺בָּעוֹלָם: בְּ + הָ + עוֹלָם אֲבָל אֵיִן הַרְבּה רוֹפְאִים اما نیستند دکترهای زیادی כְּמוֹ ד''ר כֹּהֵן. همچون دکتر کوهن. ✅ متن ماله درس پنجم:👇 רופא טוב יום יפה. אישה הולכת ברחוב. האישה יפה. גם דוד ושרה הולכים ברחוב. האישה אומרת "שלום" אל שרה. דוד שואל: - שרה! את יודעת מי האישה היפה? שרה אומרת: - כן! אני יודעת. השם של האישה רות. היא האשה של ד''ר כוהן. היא אישה יפה וגם חכמה. - מי הוא ד''ר כוהן? שואל דוד. שרה אומרת: - ד''ר כוהן הוא רופא גדול ואיש חכם. הוא איש טוב ועובד הרבה. לפני הצהריים הוא עובד בבית וגם במעבדה. אחרי הצהריים הוא הולך מן חולה אל חולה. הוא עובד כל היום מן הבוקר עד הערב. ד''ר כוהן עובד תמיד, כי הוא אוהב אנשים. יש הרבה רופאים בעולם, אבל אין הרבה רופאים כמו ד''ר כוהן. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#جلسه_ششم_سطح_دو👇 #پاسخ_تمرین‌های_درس_پنج #قواعد_درس_شش #صفت_اشاره #ضمیر_اشاره #کلمات_پرسشی_אֵיזֶה_אֵיזוֹ_מַה #قاعده_לֹא_וְלֹא #کلمات_جدید_درس_شش #متن_ماله_درس_شش #بررسی_متن_درس_شش

✅ پاسخ تمرین‌های درس پنج کتاب هیسود (بخش ترجمه):👇 1. דָּוִד (הוּא) תַּלְמִיד חָכָם כִּי הוּא קוֹרֵא הַרְבֵּה. 2. הָעוֹלָם כְּמוֹ מַעְבָּדָה גְּדוֹלָה. 3. בַּבֹּקֶר (בבוקר) יֵשׁ הַרְבֵּה אֲנָשִׁים בָּרְחוֹבוֹת. 4. עַכְשָׁיו לֹא הַרְבֵּה הָרוֹפְאִים הוֹלְכִים אֶל הַבַּית שֶׁל הַחוֹלֶה. 5. הִיא אִשָּׁה (אישה) חֲכָמָה אַבָל הִיא לֹא יָפָה. 6. הִיא עוֹבֶדֶת פֹּה בַּבֹּקֶר (בבוקר) וְאַחֲרֵי הַצָּהָרַים (הצהריים) הִיא הוֹלֶכֶת אֶל בֵּית הַסֵּפֶר. 7. כַּאֲשֵׁר אֲנִי חוֹלֶה אֲנִי קוֹרֵא רוֹפֵא . 8. אֵין שִׁעוּרִים (שיעורים) הַיּוֹם, כִּי הַמּוֹרָה חוֹלָה. 9. הוּא חַי כְּמוֹ אִישׁ חָכָם. 10. הַמּוֹרִים לֹא אוֹהֲבִים הַכִּתּוֹת (הכיתות) הַגְּדוֹלוֹת. 11. לְאָן אַתְּ הוֹלֶכֶת אַחֲרֵי הַשִּׁעוּר (השיעור)? 12. הֵם חַיִּים חַיִּים טוֹבִים. 13. יֵשׁ הַרְבֵּה אֲרוֹנוֹת בַּבַּית שֶׁל גְּבֶרֶת כֹּהֵן (כוהן). 14. מַה הַתַּלְמִיד לוֹקֵחַ כַּאֲשֵׁר הוּא הוֹלֵךְ אֶל בֵּית הַסֵּפֶר . 15. הַחַיִּים לֹא יָפִים תָּמִיד. 16. מַה הַשֵּׁם שֶׁל הָאִישׁ הַחוֹלֶה. ✳️ نکته‌ها: ۱. کلمات داخل پرانتز، حالت ماله کلمات هستند. ۲. به اسم‌های عام که حرف تعریف می‌گیرند، دقت کنید. ۳. در تمرین اول، بودن הוּא ضرورتی ندارد، اما اگر بخواهیم بلاغی‌تر بنویسیم، می‌توانیم آن را بیاوریم. ۴. در تمرین ۸ که متن انگیسی اشاره به «کلاس» داشته، در عبری از لفظ «درس» استفاده می‌کنیم. یعنی به جای گفتن «امروز کلاسی نیست»، می‌گوییم «امروز درسی برقرار نیست». در درس‌های جلوتر این عبارت که در زبان عبری مرسوم است، به کار رفته است. ✅ جمع کردن:👇 1. בָּתִים גְּדוֹלִים 2. נָשִׁים יָפוֹת 3. מוֹרִים טוֹבִים 4. רְחוֹבוֹת גְּדוֹלִים 5. אֲנָשִׁים חֲכָמִים 6. כִּתּוֹת (כיתות) טוֹבוֹת 7. נָשִׁים חֲכָמִים 8. אֲנָשִׁים חַיִּים 9. לוּחוֹת גְּדוֹלִים 10. יָמִים יָפִים 11. מוֹרִים חוֹלִים 12. שֵׁמוֹת יָפִים https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس شش (۱):👇 صفت و‌ ضمیر اشاره الف) صفت اشاره (זֶה, זֹאת, אֵלֶה): صفات اشاره نیز از قواعد صفت پیروی می‌کنند، به این ترتیب در شمار، جنس و شناس تابع اسمی هستند که توصیفش می‌کنند. אִישׁ זֶה = این مرد אִשָּׁה זֹאת = این زن אֲנָשִׁים אֵלֶה = این مردان נָשִׁים אֵלֶה = این زنان 🔅خود صفات اشاره، اسم را معرفه می‌کند، اما می‌توان برای تأکید بیشتر بر معرفه بودن، حرف تعریف نیز اضافه نمود. הָאִישׁ הַזֶּה = این مرد הָאִשָּׁה הַזֹּאת = این زن הָאֲנָשִׁים הָאֵלֶה = این مردان הַנָּשִׁים הָאֵלֶה = این زنان ب) مکان صفات اشاره: زمانی که اسمی هم با صفت و هم با صفت اشاره همراه می‌شود، اول صفت و پس از آن صفت اشاره می‌آید. הָאִישׁ הַטּוֹב הַזֶּה = این مرد خوب הָאִשָּׁה הַטּוֹבָה הַזֹּאת = این زن خوب הָאֲנָשִׁים הַטּוֹבִים הָאֵלֶה = این مردان خوب הַנָּשִׁים הַטּוֹבוֹת הָאֵלֶה = این زنان خوب ج) ضمایر اشاره: صفات اشاره به عنوان ضمایر اشاره نیز به کار می‌روند. اما در این حالت، قبل از اسم می‌آیند و تنها در جنس و تعداد با اسم مطابقت پیدا می‌کنند. 🔅ضمیر اشاره دیگر حرف تعریف نمی‌گیرد. זֶה אִישׁ.=> این، مرد است. זֹאת אִשָּׁה. => این، زن است. זֶה הָאִישׁ. => این، آن مرد است. זֹאת הָאִשָּׁה. => این، آن زن است. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس شش (۲):👇 کلمه پرسشی د) کلمات پرسشی אֵיזֶה, אֵיזוֹ: کلمات پرسشی אֵיזֶה و אֵיזוֹ به معنای «کدام» هستند و معمولاً هم برای مفرد و هم برای جمع استفاده می‌شوند، اما مذکر و مؤنثشان متفاوت است. אֵיזֶה סֵפֶר הוּא? = این، کدام کتاب است؟ אֵיזוֹ מַחְבֶּרֶת הִיא? = این، کدام دفتر است؟ אֵיזֶה סְפָרִים הֵם? = این‌ها کدام کتاب‌ها هستند؟ אֵיזוֹ מַחְבָּרוֹת הֵן? = این‌ها کدام دفترها هستند؟ 🔅هرچند، کلمه پرسشی אֵילוּ نیز هست که برای جمع، چه مذکر و چه مؤنث، به کار می‌رود. قواعدیون بیشتر این کلمه را برای پرسش از جمع ترجیح می‌دهند. אֵילוּ סְפָרִים הֵם? = این‌ها کدام کتاب‌ها هستند؟ אֵילוּ מַחְבָּרוֹת הֵן? = این‌ها کدام دفترها هستند؟ هـ) אֵיזֶה, אֵיזוֹ و מַה: زمانی که از «چه چیز» سؤال می‌شود، מַה به کار می‌رود، اما هنگام پرسش از «کدام»، אֵיזֶה و אֵיזוֹ استفاده می‌شوند. او چه می‌خواند؟=> מַה הוּא קוֹרֵא؟ او کدام کتاب را می‌خواند؟=> אֵיזֶה סֵפֶר הוּא קוֹרֵא؟ 🔅دقت داشته باشیم پرسش با מַה، کلیت دارد، بدون تعیین محدوده‌ای. مثلاً کلا می‌پرسید «تو چه می‌خوانی؟» و جواب می‌تواند هر چیزی باشد؛ کتاب، روزنامه، وبگاه و... اما پرسش با אֵיזֶה و אֵיזוֹ، دارای یک محدوده است و پاسخ از آن محدوده است. مثال: «کدام کتاب را می‌خوانی؟» پرسش صرفا از محدوده کتاب است و پاسخ‌دهنده نام کتاب را می‌گوید. و) قاعده «نه این... و نه آن» (לֹא... וְלֹא): عبارت לֹא... וְלֹא، برای اصطلاح «نه این و نه آن» استفاده می‌شود. نه امروز و نه فردا => לֹא הַיּוֹם וְלֹא אֶתְמוֹל 🔅به جای «این» و «آن»، می‌توانیم هر چیز دیگری بگذاریم. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کلمات جدید درس ششم:👇 אוֹ: یا אָז: پس، سپس אַחֲרֵי כֵן: پس از آن אֵיזֶה: کدام (مذکر) אֵיזוֹ: کدام (مؤنث) אֵלֶּה: اینها אַנְגְּלִי, אַנְגְּלִית: انگلیسی דָּבָר (דְּבָרִים): چیز، شیء، کلمه זֶה: این (مذکر) זֹאת: این (مؤنث) כִּסֵּא (כִּסְאוֹת): صندلی מְאֹד= מאוד: خیلی، خیلی زیاد מִבְחָן (מִבְחָנִים): امتحان מִלּוֹן (מִלּוֹנִים): فرهنگ لغت נוֹתֵן: می‌گیرد נָכוֹן, נְכוֹנָה: صحیح، درست עִבְרִי, עִבְרִית: عبری שְׁאֵלָה (שְׁאֵלוֹת): سؤال שֻׁלְחָן = שׁוּלְחָן (שֻׁלְחָנוֹת = שׁוּלְחָנוֹת): میز תְּשׁוּבָה (תְּשׁוּבוֹת): پاسخ 🔅عبارات تازه: יוֹם ו': جمعه בֹּקֶר (בוקר) טוֹב: صبح بخیر! ✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר ה (5)‏ فعل‌های درس پنجم 🔵 فعلی که حرف دومش حلقی است:‏ 1⃣ א - ה - ב دوست داشتن אוֹהֵב אוֹהֲבִים אוֹהֶבֶת אוֹהֲבוֹת ✅ متن ماله درس ششم:👇 המבחן כיתה א'. כל יום ו' לפני הצהריים המורה נותן מבחן בעברית. היום, יום ו'. המורה וכל התלמידים בכיתה. המורה אומר: "בוקר טוב, תלמידים". ויושב על הכיסא. על השולחן לפני המורה יש הרבה דברים. המורה שואל שאלות בעברית. - מתי יש מבחן בעברית, שואל המורה, באיזה יום? - בכל יום ו' יש מבחן בעברית, אומר דוד. - נכון! אומר המורה. עכשיו המבחן, כי היום, יום ו'. אז לוקח המורה מלון גדול מן השולחן ושואל: - מושה! מה זה? - זה מילון. אומר מושה. - נכון! אבל איזה מילון הוא? שואל המורה. - המילון הזה הוא מילון עברי-אנגלי. אומר מושה. אחרי כן לוקח המורה מחברת גדולה מן השולחן ושואל: - דוד! מה הוא הדבר הזה? - זאת מחברת. אומר דוד. - איזו מחברת היא? שואל המורה. - המחברת הזאת היא מחברת אנגלית. אומר מושה. - טוב מאוד! אומר המורה. אחרי כן, לוקח המורה עטים מן השולחן, והוא שואל: - מושה! אתה יודע מה אלה? - אלה עיתונים. אומר משה. - ואתה דוד, מה אתה חושב? התשובה הזאת נכונה? - לא! אומר דוד. התשובה הזאת לא נכונה. הדברים האלה הם מעילים. אז אומר המורה אל שרה: - מה את חושבת שרה? איזו תשובה נכונה? התשובה של דוד או התשובה של מושה? - לא זאת ולא זאת. צוחקת שרה. הדברים האלה הם עטים. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس ششم (۱):👇 הַמִּבְחָן امتحان 🔺הַמִּבְחָן: הַ + מִבְחָן 🔅מִבְחָן بعد از گرفتن حرف تعریف، حرف اولش (מ) داگش گرفته. כִּתָּה א'. کلاس اول [است]. כָּל יוֹם ו' هر جمعه 🔺כָּל: اگر اسم بعد از כָּל مفرد باشد، כָּל معنای «هر» می‌دهد و اگر اسم جمع باشد، כָּל معنای «همه» می‌دهد. לִפְנֵי הַצָּהֳרַיִם پیش از ظهر 🔺הַצָּהֳרַיִם: הַ + צָהֳרַיִם 🔅צָהֳרַיִם بعد از گرفتن حرف تعریف، حرف اولش (צ) داگش گرفته. הַמּוֹרֶה נוֹתֵן מִבְחָן בְּעִבְרִית. معلم می‌گیرد امتحان عبری. 🔺הַמּוֹרֶה: הַ + מוֹרֶה הַיּוֹם, יוֹם ו'. امروز جمعه [است]. הַמּוֹרֶה וְכָל הַתַּלְמִידִים בַּכִּתָּה. معلم و همه دانش‌آموزان در کلاس [هستند]. 🔺וְכָל: וְ + כָּל 🔅וְ به ابتدای כָּל اضافه شده، داگش כּ افتاده. 🔺הַתַּלְמִידִים: הַ + תַּלְמִידִים 🔅حرف تعریف بر سر תַּלְמִידִים آمده، اما چون حرف اول این کلمه خودش داگش داشته، تغییری نکرده. 🔺בַּכִּתָּה: בְּ + הַ + כִּתָּה 🔅حرف اضافه و حرف تعریف ادغام شده‌اند. 🔺וְכָל הַתַּלְמִידִים: در اینجا اسم بعد از כָּל جمع است، پس معنای «همه» گرفته است. הַמּוֹרֶה אוֹמֵר: معلم می‌گوید: "בֹּקֶר טוֹב, תַּלְמִידִים". «صبح بخیر دانش‌آموزان!» וְיוֹשֵׁב עַל הַכִּסֵּא. و می‌نشیند بر روی صندلی. 🔺וְיוֹשֵׁב: וְ + יוֹשֵׁב 🔺הַכִּסֵּא: הַ + כִּסֵּא עַל הַשֻּׁלְחָן روی میز 🔺הַשֻּׁלְחָן: הַ + שֻׁלְחָן לִפְנֵי הַמּוֹרֶה مقابل معلم יֵשׁ הַרְבֵּה דְּבָרִים. وجود دارد تعداد زیادی اشیاء. הַמּוֹרֶה שׁוֹאֵל שְׁאֵלוֹת בְּעִבְרִית. معلم می‌پرسد سؤالهایی به [زبان] عبری. 🔺בְּעִבְרִית: בְּ + עִבְרִית 🔺עִבְרִית: در اینجا، چون «عبری» در اشاره به زبان (שָׂפָה) آمده، و زبان در عبری مؤنث است، از لفظ مؤنث استفاده کرده. - מָתַי יֵשׁ מִבְחָן בְּעִבְרִית, - کی هست امتحان عبری، שׁוֹאֵל הַמּוֹרֶה, می‌پرسد معلم، בְּאֵיזֶה יוֹם? در چه روزی؟ 🔺בְּאֵיזֶה: בְּ + אֵיזֶה - בְּכָל יוֹם ו' - در هر جمعه 🔺בְּכָל: בְּ + כָּל 🔅בְּ به ابتدای כָּל اضافه شده، داگش כּ افتاده. יֵשׁ מִבְחָן בְּעִבְרִית, هست امتحان عبری. אוֹמֵר דָּוִד. می‌گوید داوود. - נָכוֹן! - صحیح [است]! אוֹמֵר הַמּוֹרֶה. می‌گوید معلم. עַכְשָׁו הַמִּבְחָן, اکنون امتحان [است]. כִּי הַיּוֹם, יוֹם ו'. زیرا امروز جمعه [است]. אָז לוֹקֵחַ הַמּוֹרֶה מִלּוֹן גָּדוֹל מִן הַשֻּׁלְחָן پس برداشت معلم فرهنگ لغتی بزرگ از [روی] میز 🔺מִלּוֹן גָּדוֹל: موصوف و صفت. مطابقت در جنس، عدد و شناس. 🔺הַשֻּׁלְחָן: הַ + שֻׁלְחָן וְשׁוֹאֵל: و می‌پرسد: - מֹשֶׁה, מַה זֶּה? - موسی! چه [هست] این؟ 🔺מַה זֶּה: گفتیم מַה مانند حرف تعریف عمل می‌کند و به حرف اول کلمه بعد از خود داگش می‌دهد. داگش ז در זֶה نیز به همین خاطر است. - זֶה מִלּוֹן. - این فرهنگ لغت [است]. אוֹמֵר מֹשֶׁה. می‌گوید موسی. - נָכוֹן! درست [است]. אֲבָל אֵיזֶה מִלּוֹן הוּא? اما کدام فرهنگ لغت [است] این؟ 🔺הוּא: همانطور که می‌بینیم، ضمائر برای اشیاء نیز به کار می‌رود. שׁוֹאֵל הַמּוֹרֶה. می‌پرسد معلم. - הַמִּלּוֹן הַזֶּה הוּא מִלּוֹן עִבְרִי-אַנְגְּלִי. - این فرهنگ لغت همان فرهنگ عبری-انگلیسی است. 🔺הַמִּלּוֹן: הַ + מִלּוֹן 🔺הַזֶּה: הַ + זֶה 🔺הַמִּלּוֹן הַזֶּה: موصوف و صفت اشاره. مطابقت در جنس، عدد و شناس. 🔅صرف گفتن מִלּוֹן זֶה کافی بود که موصوف و صفت اشاره شود. در آن صورت هم מִלּוֹן به خاطر صفت اشاره، معرفه می‌شد. آمدن حرف تعریف برای تأکید بیشتر است. 🔺הוּא: اگر نمی‌آمد، جمله همچنان صحیح بود. آمدن ضمیر در چنین جملاتی، برای بلاغی شدن است. אוֹמֵר מֹשֶׁה. می‌گوید موسی. אַחֲרֵי כֵן, לוֹקֵחַ הַמּוֹרֶה پس از آن، برمی‌دارد معلم מַחְבֶּרֶת גְּדוֹלָה מִן הַשֻּׁלְחָן دفتری بزرگ از [روی] میز 🔺מַחְבֶּרֶת גְּדוֹלָה: موصوف و صفت. مطابقت در جنس، عدد و شناس. וְשׁוֹאֵל: و می‌پرسد: - דָּוִד! - داوود! מַה הוּא הַדָּבָר הַזֶּה? چه [هست] این شیء؟ 🔺מַה הוּא: چون הוּא، حرف اولش حلقی است، با وجود מַה بر سرش، داگش نگرفته. 🔺הַדָּבָר: הַ + דָּבָר 🔅ד خودش در ابتدای کلمه داگش می‌گیرد. پس اگر حرف تعریف را برداریم، داگشش نمی‌افتد. 🔺הַדָּבָר הַזֶּה: موصوف و صفت اشاره. مطابقت در جنس، عدد و شناس. - זֹאת מַחְבֶּרֶת. آن، دفتری [است]. 🔺זֹאת: در اینجا זֹאת اسم اشاره هست، نه صفت اشاره. پس قبل از اسمی می‌آید که به آن اشاره دارد و تنها در جنس و عدد با اسم مورد اشاره مطابقت دارد و از نظر شناس، همیشه نکره است. אוֹמֵר דָּוִד. می‌گوید داوود. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس ششم (۲):👇 - אֵיזוֹ מַחְבֶּרֶת הִיא? - کدام دفتر [هست] آن؟ שׁוֹאֵל הַמּוֹרֶה. می‌پرسد معلم. - הַמַּחְבֶּרֶת הַזֹּאת הִיא מַחְבֶּרֶת אַנְגְּלִית. این دفتر، دفتر انگلیسی [است]. 🔺הַמַּחְבֶּרֶת: הַ + מַחְבֶּרֶת 🔺הַזֹּאת: הַ + זֹאת 🔺הַמַּחְבֶּרֶת הַזֹּאת: موصوف و صفت اشاره. مطابقت در جنس، عدد و شناس. 🔺הִיא: اگر نباشد هم جمله صحیح است. 🔺מַחְבֶּרֶת אַנְגְּלִית: موصوف و صفت. مطابقت در جنس، عدد و شناس. אוֹמֵר מֹשֶׁה. می‌گوید موسی. - טוֹב מְאֹד! - خیلی خوب! אוֹמֵר הַמּוֹרֶה. می‌گوید معلم. אַחֲרֵי כֵן, پس از آن، 🔺כֵן همان כֵּן است که به دلیل صدای کشیده آخر کلمه قبلی، داگشش افتاده. این یک قاعده است. לוֹקֵחַ הַמּוֹרֶה עֵטִים מִן הַשֻּׁלְחָן, برمی‌دارد معلم خودکارهایی از [روی] میز، וְהוּא שׁוֹאֵל: و او می‌پرسد: - מֹשֶׁה! אַתָּה יוֹדֵעַ מָה אֵלֶּה? - موسی! تو می‌دانی چه [هستند] اینها؟ 🔺מָה אֵלֶּה: گفتیم قواعد مربوط به מָה مثل حرف تعریف است. بنابراین چون کلمه بعدی‌اش (אֵלֶּה) با حرف א شروع شده، صدای מָה، کاماتص می‌شود. אֵלֶּה هم چون حرف اولش حلقی است، داگش نمی‌گیرد. - אֵלֶּה עִתּוֹנִים, - اینها روزنامه [هستند]، 🔺עִתּוֹנִים: دقت داشته باشید. در جمله‌های عبری، وقتی به مجموعه‌ای اشاره می‌شود، از اسم جمع استفاده می‌کنند. اما چنانچه در ترجمه این جمله می‌بینیم، در همین موقعیت در زبان فارسی، از اسم مفرد استفاده می‌کنیم. אוֹמֵר מֹשֶׁה. می‌گوید موسی. - וְאַתָּה דָּוִד, - و تو داوود! מָה אַתָּה חוֹשֵׁב, چه تو فکر می‌کنی، הַתְּשׁוּבָה הַזֹּאת נְכוֹנָה? این پاسخ صحیح است؟ 🔺הַתְּשׁוּבָה הַזֹּאת: موصوف و صفت اشاره. مطابقت در جنس، عدد و شناس. 🔺נְכוֹנָה: گزاره جمله. مطابقت در جنس و عدد با نهاد. گزاره معمولا نکره می‌آید، مگر در موارد خاص. - לֹא! אוֹמֵר דָּוִד. - نه! می‌گوید داوود. הַתְּשׁוּבָה הַזֹּאת לֹא נְכוֹנָה. این پاسخ نیست صحیح. הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה הֵם מְעִילִים. این اشیاء، کت [هستند]. 🔺הַדְּבָרִים: הַ + דְּבָרִים 🔺הָאֵלֶּה: הָ + אֵלֶּה 🔺הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה: موصوف و صفت اشاره. مطابقت در جنس، عدد و شناس. אָז אוֹמֵר הַמּוֹרֶה אֶל שָׂרָה: پس می‌گوید معلم به سارا: - מָה אַתְּ חוֹשֶׁבֶת, שָׂרָה? - چه تو فکر می‌کنی، سارا؟ אֵיזוֹ תְּשׁוּבָה נְכוֹנָה? کدام پاسخ صحیح [است]؟ הַתְּשׁוּבָה שֶׁל דָּוִד پاسخ داوود אוֹ یا הַתְּשׁוּבָה שֶׁל מֹשֶׁה? پاسخ موسی؟ - לֹא זֹאת וְלֹא זֹאת, - نه این و نه آن، 🔺זֹאת: چون مورد اشاره (תְּשׁוּבָה) مؤنث است، اسم اشاره هم مؤنث آمده. چه اگر مذکر بود، اسم اشاره مذکر می‌آمد. צוֹחֶקֶת שָׂרָה. می‌خندد سارا. הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה הֵם עֵטִים. این اشیاء، خودکار [هستند]. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim