ارضا شدن ترمز آدم‌ را می کِشد پات را لنگ می کند هیچ وقت مثلا دلم نمیخواد پام به اتاقی در بهترین هتل دنیا برسد چون بعدش رفتن به هیچ هتلی برام هیجان ندارد هیجان بچگانه با دهان باز نگاه کردن به در و دیوار لابی ، راهرو و اتاق ... دلم نمیخواد وودی الن را که عاشقش هستم رو ببینم تا همیشه دلم بخواهد یک روز بالاخره از نزدیک ببینمش روی ترک موتور حسرت ها و نداشته ها و رویاهام تک چرخ میزنم تا روزی که توی گود ۲ متر در ۱ متر یک شهری در منتهی الیه جنوب خوابم کنن... احسان عبدی پور کانال رو به دوستانتون معرفی کنین https://eitaa.com/EhsanAbdipour

دوست دارید در آینده چه کاره بشوید؟ قسمتی از دیالوگ فیلم تنهای تنهای تنها از احسان عبدی پور https://eitaa.com/EhsanAbdipour

احسان عبدی پور کانال رو به دوستانتون معرفی کنین https://eitaa.com/EhsanAbdipour

تایتانیک احسان عبدی پور کانال رو به دوستانتون معرفی کنین https://eitaa.com/EhsanAbdipour

به مناسبت شهادت سید شهیدان اهل قلم 🌹 با گوش جان و ترجیحا با هنذفزی گوش کنید.

سالی که رادیو عراق حتمی ش کرد که راکت میزنه و از کارخونجات تا هفت تومنی ها تا فنس نیرو هوایی رو صافِ صاف میکنه، دوتا خونه موندن و اثاث جمع نکردن: یکی حبیب آزما که گفت: نمیرُمبه؛ یکی حسین اُسالی که گفته بودن نمیمونه. دکترای بیمارستان اُختیف کمیسیون کرده بودند و گفته بودند “فوقش شیش ماه” و حسین دست از مبارزه کشیده بود. راکت، جاش فرود نیمد. نصفی که ساعت سه نصف شب تو جلالیه مُردن، کارگرای کارخونجات و بچه هاشون بودن. کمیسیون هم خطا داشت، چون سی و شش سال بعد، خبر رُمبیدن متروپل رو حسین اُسالی به مو داد. صد و پنجاه متری متروپل، کنار گاریِ رانی و رِدبولش ایستاده بوده و تمام ماجرا را دیده بود. گفت، سه دقیقه قبل توش بودم. بشکه مو آب کردم. سه دقیقه احسانو! گفتم:حسین آیا تو یه روز میمیری هم؟؟ ساکت شد. نایاب ترین غمگینترین وحشی ترین حالت حسین اُسالی، ساکتیشه. آن جمله که از سوادش میزد بالا را اینجا گفت. گفت: کم نه! گفت: مُرده ها مرگشون میذارن رو کولِ زنده ها و میرن. میّت فهم نداره که. درد نداره که. کارش سخت نیس که. خوب نگاه کردم. از شصت و چهار تا حالا را نگاه کردم… دیدم حسین توی همه روایت ها مُرده واقعا. زنش که نهادش رفت سر چتربازی که زندگی ش رفت. تو قمار که گالانتِ معروفِ خسروشاهی رو برد، ولی برنداشت و از خونه درویشی زد در. کُکاش اصغر که خواست ببرد پیش خودش بلژیک، نگفت ها و نرفت. بوشهر را که ول کرد رفت. گفتم الان کجا بساط میکنی؟ گفت:تو مبارزه م. شبا بیرونم با مردم. گفتم: مبااارزززه؟! در بیو لاجون! تو تا مستراح سه بار دیوار میگیری میری. لهت میکنن! گفت: کو پس؟چرا نمیکُنن؟ آخ از اینجای تلفن. آخ از کم و وحشی حرف زدنای حسین اُسالی. آخ از گُه مزگیِ مرگ که اهمیتش را نزد نکبت زندگی از دست داده باشد. گفتم: حسین ده تا باسکت ردبول به حساب مو بده مردم، هر کدوم که خسته و تشنه س. گفت: چه عادتای زشتی توت پیدا شده احسانو. ای راه پله و پنجره خونه ت نیس که یکی بگیری بیاد جات بشوردش، مدرسه بچه ت نیس که یکی بگیری جات ببردش. گُه تو پولت که جات میره همه جا. و غمدار گفت: آدمِ تخم ندار! کسی نایب الزیاره ی کسی نیست روبرو باتوم. و آخ از لودرِ تو کلماتِ حسین اُسالی. متروپل آبادان https://eitaa.com/EhsanAbdipour

زندگی های مشابه؛ داستان‌های یکسان! احسان عبدی پور https://eitaa.com/EhsanAbdipour

زندگی آنقدر زود از هیجان می‌افته که دلم می‌خواد چیزهایی که اشتیاقشون رو داشته باشم، زیاد باشن، و بهشون هم نرسم. https://eitaa.com/EhsanAbdipour

استرالیا احسان عبدی پور https://eitaa.com/EhsanAbdipour

ممد شاه احسان عبدی پور @EhsanAbdipour

روشنیِ یک چراغِ کوچکِ کم وات احسان عبدی پور @EhsanAbdipour #امید| #تعهد| #ایمان| #آینده

آلسکا احسان عبدی پور @EhsanAbdipour