✅ #نیازها_در_جمع 5⃣ استاد علی صفایی حائری در کارها باید آگاهی، عشق و امکانات فراهم باشد... 🌿 @einsad

🌿 #معرفی_کتاب 👇 📚 رشد مولف: استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

‍ 📚 #معرفی_کتاب 📗 #رشد 📝 #استادعلی_صفائی_حائری 🔸 کتاب «رشد» نخستین کتاب استاد علی صفایی حائری است. به توصیه شاگردان استاد، برای آشنایی با اندیشه وی، و هم برای آغاز سلوک و جریان فکری در فرد، بهتر است از این کتاب آغاز کرد. 🔹استاد صفایی در این کتاب از نگاه سطحی به مفاهیم دینی انتقاده کرده و تعریف‌هایی نو از اسلام، ایمان، تقوا، احسان و اخبات ارائه داده است. 🔸مهم‌ترین مسئله کتاب نظریه جدیدی است که در آن درخصوص هدف نهایی خلقت انسان مطرح شده است. 🔹 در این کتاب استاد صفایی نشان می‌دهد که هدف از آفرینش انسان تکامل نیست. سپس با تکیه بر سوره عصر، به جای آن، «رشد» را هدف خلقت انسان معرفی می‌کند، تعریفی از آن ارائه می‌دهد و دو عامل مهم از عوامل آن را توضیح می‌دهد. 🔸 در صفحه ۲۱ کتاب آمده است: «انسان برای مسأله‌ای بالاتر از شکل‌گرفتن و تکامل‌یافتن باید بکوشد؛ چون تنها این کافی نیست که شکل بگیریم و در ابعاد وسیع ماده و معنا تکامل پیدا کنیم؛ زیرا با این تکامل یافتن، مسأله بن‌بست و عبث و پوچی زودتر پیش می‌آید و عمیق‌تر مطرح می‌گردد. کسی که بهترین ماشین را و شکل گرفته‌ترین وسیله‌ها را و تکامل یافته‌ترین مرکب‌ها را با خود دارد، مسأله بن‌بست و ترافیک و محدودیت‌ها را بیشتر احساس می‌کند و عمیق‌تر می‌فهمد.»✅

✅ تکافل، تعاون و عهده داری 🔸 استاد علی صفایی حائری(عین-صاد) ... هرکس به قدر خود ظرفیتی دارد و به اندازه ی ظرفیت خود می تواند آب بردارد...، می تواند یک استعداد را در نظر بگیرد و گرفتاری هایش را در نظر بگیرد. اگر این روح در ما زنده شود؛ این روح تعاون و تکافل و عهده داری و کوشش در راه حوائج و گرفتاری ها، دیگر مرگی و کمبودی نخواهیم داشت. ... اگر هر کس، یک نفر یا بیشتر از این استعدادها را در نظر می گرفت و گرفتاری های آن ها را مرتفع می کرد، کارها به خوبی اصلاح می شد و نفراتی تهیه می شدند و این نفرات تهیه شده، باز به تهیه ی دیگران می پرداختند و همین طور افراد زیاد می گردند. هنگامی که افراد عقیم نبودند، تولید زیاد می شود. مسائل تأمین و ازدواج و مسکن، به وسیله ی «تکافل و تعاون و سعی در حوائج» به خوبی حل می گردد. این درست است که من برای خودم نمی توانم گدایی کنم، اما برای گرفتارِ دیگر که ننگی نیست، حتی دستور هم هست. اگر همین عهده داری و تکافل در میان ما بود، کار به اینجا نمی کشید. ... مادام که زیربنای انفاق و ایثار در ما نباشد، چطور می توانیم به این مراحل دست یابیم؟! مادامی که در سطح غریزه هستیم و علاقه ی ما به خودمان از همان حب بقا و حب به ذات تجاوز نمی کند، کجا می توانیم به درد دیگری برسیم؟! اگر من رشد کرده بودم و شناخت ها و معارفی به دست آورده بودم و از خودپرستی به خداپرستی رسیده بودم و از سطح غریزه رهیده بودم و ″علاقه ی من به خودم، به خاطر خدا و دستور او بود و رسیدگی به خودم از روی وظیفه بود″، در اینجا؛ در اینجایی که محتاج تر و گرفتارتر از من وجود دارد، می توانستم ایثار کنم و یا انفاق کنم و یا لااقل برایش کوشش کنم و در حوائجش سعی کنم و از افراد دیگر بدون آنکه نامش را ببرم و آبرویش را بریزم، برایش وجوهی جمع آوری نمایم. ... اگر روح ایثار و انفاق و قناعت و یا لااقل تکافل و عهده داری و سعی در حوائج و اهتمام به امور مسلمین در ما زنده می شد، بسیاری از مسائل تأمیناتی در همین سطحِ پایین حل می شد و به کمک فلان کس هم احتیاج نمی افتاد. 📚 #روحانیت_وحوزه ، ص ۱۸۱ تا ۱۸۷ 🌿 @einsad

🌿 @einsad

✂️ برشی از یک کتاب #اثبات_عقلی_معاد با تفکر در مقدار استعدادها ، می یابیم که انسان چقدر ادامه دارد و در نتیجه هستی تا کجا گسترده می شود . ما از مقدار ( نفتی ) که در چراغ است می توانیم حدود روشن بودنش را حدس بزنیم و از مقدار سوختی که در ماشین است ، حدود( حرکت ) آن را و ...ما از استعدادهای( اضافی ) جنین در شکم مادر ، کشف می کنیم که او برای نُه ماه نیست و برای این محدوده نیست ، چون او در آن جا بدست و پا و ... کاری ندارد . در آن محدوده به بیش از جُفت نیاز نیست . در نتیجه ما از « استعدادهای عظیم انسان » کشف می کنیم که برای این محدوده هفتاد ساله نیست . که غرایز اجتماعی در کندو ، جامعه ای را ساخته که هنوز انسان به آن نرسیده است . تضادها و استعدادها و پای آزاد او ، بی نهایت سرمایه است و در نتیجه انسان بی نهایت ادامه خواهد داشت و هنگامی که انسان بی نهایت سرمایه داشته باشد و بی نهایت ادامه بیابد . جهان هستی تا بی نهایت گسترده خواهد بود و برای این بی نهایت راه نه تنها به فکر و عقل که به وحی هم نیاز است ، چون فکر و عقل ما به تمام راه احاطه ندارد و نمی تواند ما را برای این راه دراز ، آماده کند . 📚 مسئولیت و سازندگی ، علی صفایی حائری ، ص 156 🔰 کانال برشی از یک کتاب : http://eitaa.com/joinchat/1542979584C75868f9aed

✅ #حجاب 🔶استاد علی صفایی حائری: مادام كه تلقى ما از انسان و برداشت ما از خويشتن دگرگون نشده، مادام كه نقش انسان مجهول مانده و بينش او از اين نقش در حد تنوع، در حد زندگى تكرارى و مدار بسته، در حد خوشى‌ها و سرگرمى‌ها، در حد بازيگر شدن و بازيچه ماندن، و تماشاچى بودن، خلاصه شده، مادام كه زندگى جز نمايش و بازى،بارى ندارد، ناچار سنگينى حجاب طبيعى است، مگر اينكه با شعارها همراه شوى و يا در جو روشنفكرى قرار بگيرى و يا بخواهى به گونه‌اى ديگر به نمايش بپردازى، يا بخواهند با تشويق و تعريف آماده‌ات سازند. مادام كه تلقى ما از خويش عوض نشود، حجاب هيچ مفهومى نخواهد داشت و چيزى جز كفن سياه و قبرستان خانه و مرگ نشاط‌ زندگى و نابودى شادى‌ها، عنوان نخواهد گرفت. 📚 #روابط_متکامل_زن_ومرد ص۳۹ 🌿 @einsad

🌿استاد علی صفایی حائری: 📌مؤمن کسی است که مؤمنی در وجود او شکل می‌گیرد... @einsad

✅ #حجاب 🔶استاد علی صفایی حائری: زير بناى حجاب زير بناى حجاب، همين دگرگون كردن بينش و عوض كردن تلقى و برداشت‌هاست. آنوقت آنچه سخت و رنج آلود است شيرين و مطلوب خواهد شد، و راحت و آسان خواهد گرديد. هنگامى كه من با مقايسه‌ها، ارزش‌هاى بيشتر خودم را يافتم و با شهادت استعدادهايم، كار بزرگ خودم را شناختم و از تنوع و تكرار و از لذت و خوشى،به تحرك و به خوبى‌ها رو انداختم،با اين بينش، ديگر هيچ تنوعى مرا ارضاء نخواهد كرد و هيچ چشمى و هيچ دهانى و هيچ دلى، جايگاه من نخواهد بود، كه من در اين تنگناها نمى‌گنجم و در اين محدوده‌ها، محبوس نمى‌شوم. هنگامى كه با همين مقايسه، عظمت من مشخص گرديد و كار من نمودار گشت، ناچار من به شناخت دنيا راه مى‌يابم. اگر نقش من تحرك باشد و كار من حركت، ناچار دنيا راه من خواهد بود و در اين راه من نبايد گردى به پا كنم و دلى را بگندانم و كسى را به خود جلب كنم و خودم را در چشم‌ها بنشانم. 📚 #روابط_متکامل_زن_ومرد ص۴۱ 🌿 @einsad

🌿 @einsad

✅هيچ‌گاه خدا،باج بى‌كارى و تنبلى ما را نمى‌دهد! 🔶استاد علی صفایی حائری: هيچ‌گاه خدا،باج بى‌كارى و تنبلى ما را نمى‌دهد! او مى‌خواهد كه زمينه‌ى حركت و تحوّل ما را فراهم كند و امكان انتخاب ما را آماده سازد. پس دنيايى همراه رنج و حادثه‌هايى بى‌امان و درگيرى‌هايى مستمر و مداوم مى‌آورد تا ما با برخوردها به تماميّت خويش برسيم. 📚 #نامه_های_بلوغ ص۱۰۸ 🌿 @einsad

✂️ برشی از یک کتاب #توجیه_معجزه_ممنوع مسأله معجزه ، احتیاج به توجیه ندارد که تمامی هستی معجزه است . طبیعت ، معجزه ای است که ما با آن « مأنوس » شده ایم و معجزه ، طبیعتی است که هنوز با آن « مأنوس » نشده ایم . معجزه ، طبیعت (نامأنوس) است و طبیعت معجزه (مأنوس) . ما همیشه می پرسیم : چرا آتش ابراهیم را نسوزاند ؟ در حالی که سؤال این است چرا باید آتش بسوزاند ؟ این پیوست و علیّت از کجا به وجود آمده است ؟ چرا عصای موسی مار شد ؟ ما می بینیم در هستی مولکول ها مار می شوند ، فیل می شوند ، کرگدن می شوند . این ها در اثر نظامی به وجود آمده اند . مگر این ها اعجاز نیستند ؟ این ها هم اعجازند . با این تفاوت که ما با آن ها مأنوس شده ایم و به خاطر همین است که راحت می پذیریم وگرنه پرواز پشه ها هم اعجاز است . 📚 حرکت ، علی صفایی حائری ، ص 87