. ✍ استاد علی صفایی حائری(ره) 💠 دوستی می‌گفت: رسول برای پادشاهان می‌نوشت: «بسم الله الرحمن الرحيم... اسلم تسلم.» اسلام بیاور تا سلامت بیابی. دیگر از این بینات و کتاب و میزانی که تو به هم می‌بافی و از این مسائل تدبر و تفکر و تعقل و تزکیه و تذکر و تعلیم، صحبتی نبود. 🌾 گفتم: همان «بسم الله الرحمن الرحيم» که تو قبول داری، همان نشان می‌دهد که تو باید نشان کسی را بر خود بگذاری و رنگ کسی را بر خود بگیری که رحمن باشد، در حالی که تمامی معبودها مصرف‌کننده هستند، نه رحمن و بخشنده و شیطان و حسابگر هستند و نه رحیم و مهربان 💠 و جاهل و بی خبر هستند، نه رب و پروردگار و محدود هستند نه آگاه به تمام مراحل و عالم‌ها و محدود هستند و با دادنشان دیگر خودشان ندارند و مالك نيستند و این است که تو نمی‌توانی آنها را انتخاب کنی. 🌾 تو با این مرور، به این نتیجه می‌رسی که او را انتخاب کنی و با او باشی. «اياك نعبد...» و در این راه از او کمک بگیری. ☀️ #تربیت_در_قرآن ✍ #علی_صفایی_حائری 📚 #صراط | صفحه ۱۶۸ استاد علی صفایی(عین صاد)

✅👈 خانه تکانی دل 🔶 این شب‌ها، شب‌های بررسی و محاسبه است و این ماه، ماهی است که آدمی باید به حسّ‌اش، به چشمش، به دستش، به پایش، و به موجودی‌اش نگاهی بکند. واقع قضیه این است که ما اصلاً اینها را جزء موجودی خودمان نمی‌دانیم. 🔶 ما گاه گاهی سال به سال که می‌شود، یک خانه تکانی‌ای می‌کنیم، پرده ها را بر می داریم و می‌شوییم، چرک‌هایش را پاک می‌کنیم. فرش، گلیم، زیر و زبر، همه را شست و شو می دهیم. واقع قضیه این است که ما خودمان را جزء موجودی ها نمی‌دانیم. 🔶 یک پارچه و گلیم پاره‌ای را مواظبیم، به یک فرش دقت داریم ولی خود ما پر از کدورت و رنج‌ایم و پر از ضعف‌ایم. این ضعف‌ها چه بسا هزار بحران در ما ایجاد کنند، هزار درگیری بیاورند و با خدا درگیر شویم اما بی‌خیالیم. 🔶 دل‌هایمان پر از کینه و سوءظن نسبت به یکدیگر شده است. آیا حسادت ها در ما نیست؟ یعنی ما نعمت‌ها را ملاک ارزش نمی‌دانیم؟ 🔶 اینکه او از من زیباتر است، رنج نمی‌برم؟ اینکه او از من امکانات، ارتباطات و شرایطش بیشتر و بهتر است مرا نمی‌سوزاند؟ یعنی ته دلم بحرانی ندارم؟ 📚 بهار رویش، ص ۳۳ استاد علی صفایی(عین صاد)

💠 وقتی که این ماه شروع می‌شود، ماهی که میهمانی خدا در آن است و بهره های زیادی دارد و رزق های عظیمی می‌خواهند به ما بدهند، ما هم باید به دلمان و به روحمان برسیم. 💠 چه کنیم که روح ما به آن وسعتی برسد که از یک سلام و یک علیک! و یا از یک بارک‌الله و یک فحش، طوفان نگیرد⁉️ 💠 و چه کنیم که دل ما به آن وسعتی برسد که بت‌ها در آن گم بشوند و دلدار در آن، خانه بگیرد⁉️ 💠 و چه کنیم که عقل ما بسنجد؛ سنجشی که به عشق خدا منتهی بشود؟ 💠 و چه کنیم که فکر ما به شناخت برسد؛ شناختی که یقین را در ما به وجود بیاورد؟! 💠 و چه کنیم که وجود ما غذایی را بخواهد و به دنبال رزقی باشد که این تفکر و این سنجش و این عشق را تقویت کند؟! 📚 بهار رویش، ص ۱۰۹ استاد علی صفایی(عین صاد)

✅شور و شعور چه احساس‌ها و روح‌های پاکی که اسیر یک شبهه شده‌اند و واژگون گشته و زیر و رو شده‌اند! و چه اندیشه‌هایی که با استدلال و دلیل فلسفی، خدا را اثبات کرده‌اند و بهشت و جهنم را اثبات کرده‌اند، اما در عمل پیشرفتی نداشته‌اند و حرکتی و شوری نداشته‌اند! ✍عین.صاد استاد علی صفایی(عین صاد)

شب : طرح ها در #شب، در متن بحران ها و حادثه ها ریخته می شود. در عمق تاریکی است ؛ که باید برای فردای روشنت طرحی بریزی. اینجاست که تو حتی شب را «قدر» میدانی که در مطلع #فجر، هزار ماه بی تدبیر، کمتر از یک شب قدر است: «لَیْلَةُ الْقَدْر خَیْرٌ مِنْ اَلْفِ شَهرٍ» است. علی صفایی حائری ، حرکت، ص ۲۱۳ استاد علی صفایی(عین صاد)

✅👈 بازی با فرصت‌ها 💠 بعضى وقت‏ها ابرى مى ‏آيد، امّا نمى‏بارد. برق مى‌زند، امّا نمى‏بارد. فرصت‏ها را مى دهند، امّا ما بهره نمى‏گيريم. رمضان‏ها آمده و رفته، اما جز خيس خوردن چرك‏ها چيزى برايمان باقى نمانده است. 💠 در همين شب‏هاى ماه رمضان، كه ما دور هم مى‏نشينيم و مى‏گوييم ماه رمضان جديد آمد. بايد مواظب باشيم و به خودمان فكر كنيم، ولى مانند كسى هستيم كه به حمام آمده است، ولى نه براى تطهير، كه براى بازى. 💠 وقتى بچه بوديم، نزديك عيد كه مى‏شد، ما را به حمام مى‏فرستادند. چند تا بچه بوديم، بدجنس و بازى ‏گوش. گاهى سه ساعت در حمام مى مانديم؛ آن هم حمام‏هاى قديمى كه خزينه داشت. 💠 همديگر را مى زديم و پوست همديگر را مى‏كنديم و صاحب حمامى چقدر ما را دعوا مى كرد! بعضى وقت‏ها هم بيرونمان مى‏كرد. 💠 ولى وقتى مى آمديم خانه، پشت گوش‏ها و پاهامان همه كثيف مانده بود. مادر ما هم كه خيلى دقيق بود، پشت گوش‏ها و آرنج‏هاى ما را نگاه مى‏ كرد و مى‏پرسيد: اينها چيه؟! ما را تنبيه مى‏كرد و گريه مى‏كرديم. 💠 ما حمّام رفته بوديم، اما بازى كرده بوديم. در مقام تطهير نبوديم. رمضان‏ها آمده و رفته، امّا ما لَعْبِ به رمضان داشته ‏ايم و جدّى نبوده ايم. 💠 ماه رمضان كه شهر طهور، شهر تمحيص، ماه طهارت، ماه شستشو است، اما ماه شستشوى ما نبوده است. پس اين شما و اين هم امكانى كه فراهم شده است: ماه پاكى و طهارت، ماه تمحيص و آزمايش. 💠 اگر در اين حمام رفتيد، ديگر بازى ها را كنار بگذاريد، كه يك عمر بازى كرده‏ايم! بايد اين چركى كه روى تنمان است، قبل از اينكه شپش شود، قبل از اينكه تيفوس شود و ما را بسوزاند، پاكش كنيم. 📚 اخبات، ص ۳۰ استاد علی صفایی(عین صاد)

🎞 ما و رنج‌های ما ✍🏻 عین‌صاد ❞ ما كه بعضى از دارايى‌هامان را در متن قرار مى‌دهيم، آن چيزى را در متن قرار بدهيم كه جبران كند. آن چيزى را در متن قرار بدهيم كه ظرفيّت بدهد. آن چيزى را در متن قرار بدهيم كه اگر برايش باختيم، ما را نقد كند. ذلّت و مرگ و درد و رنج ما را عهده‌دار باشد. ...شما اين را يافته‌ايد كه در هر موقعيّتى مى‌توان موضع‌گيرى مناسب را داشت و بهره‌بردارى كرد. از درد مى‌توان آموخت و از رنج مى‌توان بهره گرفت. با وجود ضربه‌ها و شكست‌ها هم مى‌توان راه رفت؛ يعنى ضربه‌ها و بلاها و گرفتارى‌ها مى‌تواند مركب سلوك آدمى باشد. 📚 #فوز_سالک | ص ۲۴۱ استاد علی صفایی(عین صاد)

💠👈 رزق گسترده‌ ✅ روزه مهمانی و ضیافت خداست، یعنی تو اگر بر میزبانی وارد بشوی، میزبان به اندازه فهمش و وسعتش و کرامتش به تو رزق می دهد. ✅ اول، فهم است و او باید بفهمد که تو چه چیزی می‌خواهی، اگر خسته ای برای تو جایی پهن کند و اگر غذا می‌خواهی بفهمد که چه غذایی برای تو بیاورد. ✅ دوم، توان و وسعت داشته باشد. سوم، کرامت داشته باشد که بتواند بدهد و ببخشد. و چه میزبانی از خدا علیم تر، واسع تر و کریم تر... ✅ این میزبان برای ما میهمانی بر پا کرده، ضیافتش هم رمضان است: «قَد دُعیتُِم فِیِه إِلی ضِیَافَةِ الله». این میهمانی تنها یک بُعد ما را نباید تأمین کند. ✅ چون او به همه ابعاد ما علیم است و نباید همین طوری سر و ته قضیه ما را به هم بیاورد، که باید بدهد و ما را پر کند و فیضش را بریزد، چرا که واسع و کریم است. ✅ ما در این ماه روزه گرفتیم، این رزق ما بود. آیا تن ما هم رزق پیدا کرد، به سلامت رسید؟ آیا قلب ما هم رزق پیدا کرد، به صفایی رسید؟ آیا فکر ما هم رزق پیدا کرد: به معرفتی رسید؟ آیا روح ما هم رزقی پیدا کرد و به قدرتی رسید؟ ✅ هر كدام از اينها رزقى مى‏ خواهند: عقل ما رزقش‏ نور است، روح ما رزقش‏ قرب‏ است، فكر ما رزقش‏ معرفت‏ است، قلب ما رزقش‏ حب‏ است و تن ما هم كه رزقش‏ سلامت‏ است. ✅ ميزبان ما براى تمام ابعاد ما رزقى معين كرده است. بايد بدانيم كه علامت اين رزق‏ها چيست؟ و ببينيم كه كدام رزق را خورده‏ ايم؟ ✅ بايد ببينيم كه آيا دل تنگ ما، وسعتى پيدا كرده است؟ آيا «أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ» را گذرانده ‏ايم؟ آيا براى ما شرح صدر آمده؟ فراغت و امن آمده؟ ✅ آيا بعد از امن، عافيت آمده كه انسان بتواند از نيروهايش بهره بردارى كند؟ آيا در اين ماه چيزى به دست آورده‏ ايم؟ ديد تازه‏ اى به دست آورده ‏ايم؟ 📚 بهار رویش ص ۱۲۷ استاد علی صفایی(عین صاد)

اخبات ✅جلسه اول 🎙 سخنرانی های استاد علی صفایی در ماه مبارک رمضان استاد علی صفایی(عین صاد)

🔰رو آوردن به دعا های ماه مبارک ❇️المنة لله كه در ميكده باز است. شب‌هاى رمضان، شب‌هاى عنايت و شب‌هاى كرامت است. ماه رمضان؛ شهر انابه، شهر توبه، شهر مغفرت و رحمت، شهر آزادى از آتش و شهر دستيابى به بهشت است. شهرى كه در آن ليلة القدر است؛ ليلة القدرى كه از هزار ماه بهتر است. تجمع و تحمل گفت و گوها از عنايت‌هاى اين ماه و از هدايت‌هاى اولياى خداست كه ما را به هم گره مى‌زنند و با هم مى‌سازند و حتى با درگيرى‌ها و برخوردها، فتنه‌ها و ابتلاها را آسان مى‌نمايند. ❇️من براى اين شب‌ها با دست‌هاى خالى و دل منتظر به صحيفه و دعاهاى آن روى آورده‌ام. اين شب‌ها را با همين دعاها سرشار كنيم. در اين شب‌ها به خود سركشى كنيم و از سستى‌ها و تخاذل‌هاى خودمان بازرسى نماييم. ❇️راستى كه با اين همه سياهى و سستى و با اين همه غفلت و غرور، بر عنايت خدا كه فرصت مى‌دهد و راه مى‌گشايد و آغوش باز مى‌كند و بر رعايت اولياى او و بر محبت ولى عصر تكيه داريم. ❇️در اين فرصت قدر كه از هزار ماه بهتر است و با اين عنايت و رعايت و محبت، هر عقب افتاده اى مى‌تواند آرزوى جلودارى داشته باشد، آن هم از خانواده‌اى كه مس وجود را فضۀ آنها طلا مى‌كند. 📚‌بهار رويش ، صفحه 16 استاد علی صفایی(عین صاد)

اخبات ✅جلسه دوم 🎙سخنرانی های استاد علی صفایی در ماه مبارک رمضان استاد علی صفایی(عین صاد)

سال‌ها می‌گذرد و بهارها می‌آید، و ما دلخوش سال جدیدیم. اما خوشبحال کسی که دلخوش تحول خودش باشد و سپس تحول انسان‌ها، نه تحول بهار. ان‌شاءالله آغاز سال جدید، آغاز و ادامه‌ی تحول انفسی ما و تحول انسان‌ها باشد. 🌹🌹🌹 بهار طبیعت و همزمانی آن با بهار دلها را خدمت شما تبریک عرض نموده و از خداوند منان سلامتی، طول عمر با عزت، و توفیق بندگی واقعی را برای شما و خانواده محترم خواستارم. 《اللهم عجل لولیک الفرج 》