✅👈 مرده‏ى زمين، مردار زمان‏ 💠 ما خواه ناخواه مرده‏اى مى‏شويم و گند مى‏گيريم. مرده‏ى زمين و مردار زمان، مگر هنگامى كه ريشه‏هايى را داشته باشيم و ركودها را پشت سر گذاشته باشيم. 💠 اين مسأله، قطعى است. بخواهيم يا نخواهيم حركت‏ها و گذشت زمانه از ما مى‏كاهد و زمين ما را به گند مى‏رساند، مگر اينكه خودمان را قبل از اينكه زمان بگيرد، قبل از اينكه زمين بگنداند، ذبح كنيم. ما قطعاً در اين هستى، مردار هستيم. 💠 آنهايى كه گوسفندهايى دارند و اين گوسفندها در معرض خطرى قرار مى‏گيرند، زود كاردها را تيز مى‏كنند تا آنها را ذبح كنند، تا از مرگ آنها و ضايع شدن و از دست رفتن آنها جلوگيرى كنند. 💠 ما در اين هستى، خواه ناخواه مرداريم، مگر اينكه كاردى را به گلوها بگذاريم و ذبح كنيم. مهم اين است كه ذبيح چه كسى باشيم و مذبوح در راه چه كسى؟ و با چه چيزى خودمان را ذبح كنيم و رو به چه قبله‏اى؟ 💠 مرگ، قطعى است. از دست رفتن، قطعى است. روزها كه مى‏گذرند، مثل موش‏هايى هستند كه طناب عمر ما را مى‏جوند. خواه ناخواه سرنگون مى‏شويم و در چاه‏هايى مى‏افتيم و مى‏گنديم. 💠 گذشت زمانه، ما را به خاك بر مى‏گرداند، مگر اينكه قبلًا خودمان را بقايى داده باشيم و ذبح كرده باشيم. آنهايى كه ذبيح نيستند، مذبوح نيستند، مردار هستند. مرده هستند. ارزش ندارند. از دست رفته هستند. 💠 حالا كه بنا شده ذبح كنيم؛ بنا شده قبل از اينكه زمانه ما را بگيرد ما از خودمان بهره بگيريم، به اين بايد فكر كرد كه در راه چه كسى خودمان را ذبح‏ كنيم و با چه حربه‏اى و با چه نيتى؟ 📚 حقيقت حجّ، ص ۱۱۵ 🆔 کانال👇 🌹 استاد علی صفایی(عین صاد)🌹 https://eitaa.com/einsadsokhnrani

🔷 اگر ما همراه هجده ‏هزار يار نماز بگذاريم و پس از نماز، حتّى آشنايى در شهرهاى غريب دعوت، نداشته ‏باشيم و در ميان جفا و حماقت و جنايت و خيانت گرفتار شده ‏باشيم، چه حالى خواهيم داشت و با مشكلات چه خواهيم كرد. 🔷 مسلم به ما آموخت كه با هدفى در سطح حكومت علوى و حسينى، و با تنها ماندن در چنگال دشمن، و ناكامى در مأموريت و شكست در ارزيابى، مى ‏توان شبى روشن و آرام و قلبى مطمئن و محكم و ضربه ‏هايى كمرشكن داشت، تا آنجا كه نيروهاى محدود دشمن نتوانند از نزديك برخورد كنند و جز سنگ و آتش و خستگى و تنهايى مسلم، پناهى نداشته باشند. 🔷 من از كودكى هر وقت كه داستان مسلم را شنيده‏ ام، سر و گردن گرفته ‏ام و سينه‏ ام از عزت مسلم پر از رفعت و مناعت گرديده. آدمى و اين‏ قدر محكم و سرافراز⁉️ 🔷 راستى‏ كه تو در كدام آسمان ريشه دارى كه اين‏قدر سرفرازى؟! اين استقامت بدون اين ريشه‏ هاى محكم ممكن نيست. 🔷 ابن ‏زياد هنگامى‏ كه در شرايطى مناسب‏ تر از شرايط مسلم بود و فقط از شام بريده شده بود، نتوانست در برابر گروه‏هاى پراكنده ‏ى توّابين دوام بياورد، فرار كرد و به خانه‏ ى مسعود رفت و لباس خانواده‏ ى او را پوشيد و امان خواست. 🔷 و حتى روزى را در برابر دشمن دوام نياورد و حتى شمشيرى نكشيد. چون اين‏ها مردان مكر و سياست و فريب بودند و همچون عمروعاص در هنگام گرفتارى از عورت خود سپر مى ‏ساختند و ذلّت را مى ‏پوشيدند و خود را ملامت نمى‏ كردند. 📚 وارثان عاشورا، ص ۲۶۶ 🆔 کانال👇 🌹 استاد علی صفایی(عین صاد)🌹 https://eitaa.com/einsadsokhnrani

👈 استاد صفایی رحمة الله علیه 🔶 خدای ابراهیم نمی‌خواهد اسماعیل‌ها کشته شوند، می‌خواهد ابراهیم‌ها آزاد شوند. 📚 حقیقت حج، ص ۱۲۹ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 استاد علی صفایی رحمة الله علیه 💠 يكى از بزرگان كه به او گفته بودند به من درسى بده، گفته بود: به تو درسى مى‏ دهم كه اگر تو، همه‌اش را در كتابى جمع كنى، كتاب‏ها آن را نمى‏‌تواند در خود بگيرند. و اگر بخواهى خلاصه‏اش كنى پشت يك ناخن مى‏ توانى بنويسى. 💠 آنچه كه در همه كتاب‏ها هست اگر در يك خط خلاصه بشود و آن خط در دو كلمه خلاصه شود و آن كلمه را بتوان در پشت ناخن نوشت، چيزى نيست جز «ذبحُ النفس». 📚 حقیقت حج، ص ۱۱۸ 🆔 کانال👇 🌹 استاد علی صفایی(عین صاد)🌹 https://eitaa.com/einsadsokhnrani

لباس: ما خواه ناخواه ، لباسی بر #تنمان است، از کسی اطاعت می کنیم و برای کسی هستیم ولو برای دلمان، برای حرف ها، برای هیچ و پوچ. حال چه وقت لباس #اطاعت غیر او را از تنمان بیرون خواهیم آورد؟ وقتی که به عظمت او پی ببریم، هنگامی که بزرگتری را دیدیم، به کوچکترها تن نخواهیم داد. باید این لباس هایی را که پوشیده ایم، پاک کنیم. علی صفایی حائری ، حرکت ، ص ۲۵۸. 🆔 کانال👇 🌹 استاد علی صفایی(عین صاد)🌹 https://eitaa.com/einsadsokhnrani

✅👈 حيات انسانى‏ 💠 ما بايد در فاصله‏ى تولد و مرگمان، حياتى را به دست بياوريم. و بعد از اين، نگذاريم كه زندگى در چاله‏ى مرگ بيفتد و طعمه‏ى لاشخورها شود. بعد از اينكه به حيات رسيديم، خودمان را ذبح كنيم. 💠 تمام درس‏ها در همين يك جمله خلاصه مى‏شود. تمام حركت‏هاى پر زير و بم، در همين يك مسأله خوابيده است. 💠 يكى از بزرگان كه به او گفته بودند به من درسى بده، گفته بود به تو درسى مى‏دهم كه اگر تو، همه‏اش را در كتابى جمع كنى، كتاب‏ها آن را نمى‏تواند در خود بگيرند و اگر بخواهى خلاصه‏اش كنى پشت يك ناخن مى‏توانى بنويسى. آنچه كه در همه كتاب‏ها هست اگر در يك خط خلاصه بشود و آن خط در دو كلمه خلاصه شود و آن كلمه را بتوان در پشت ناخن نوشت، چيزى نيست جز «ذبحُ النفس». 💠 ذبح شرعى يك چيز هنگامى صورت مى‏گيرد كه از مرده‏ى چيزى بخواهيم بهره‏بردارى كنيم. بخواهيم زندگى او را با بهره‏هاى بعدى مرتبط كنيم. از مردار شدن او جلوگيرى كنيم. 💠 ذبح نَفس، از بين بردن و هدر كردن نفس نيست. ذبح نفس، معنى‏اش اين نيست كه انسان خودش را ول كند. تن را رها كند و بهره‏ها را رها كند. نه، مهم اين است كه بهره‏ها را تزكيه كند، پاك كند. 💠 و اين پاكى و تزكيه، هنگامى تحقق پيدا مى‏كند كه ذبيح رو به قبله باشد و حربه‏ى ذبح آهن باشد و تمام رگ‏ها قطع شده باشد. ذابح‏ مسلم‏ باشد و اين قطع شدن‏ها با ياد حق‏ باشد. 💠 وقتى كه بنى‏اسرائيل‏ عصيان‏ و سركشى مى‏كنند و بنا مى‏شود كه از اينها بهره‏بردارى شود، دستور اين است كه:«اقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ»؛ خودتان را بكشيد. اين قتل‏ها ذبح است. 💠 آنهايى كه مى‏روند و زندگى را از دست مى‏دهند، مفت زنده بودند و مفت مى‏ميرند، مى‏خواهد از آن چيزى كه به زودى از دست مى‏رود، براى هميشه بهره را به دست بياورند. اين است كه بنا مى‏گذارند كه حياتى پيدا كنند. 💠 اين مرحله‏ى اول است. پس سؤال اول اين است كه چه چيز به ما حيات مى‏دهد؟ چه چيز به ما زندگى مى‏دهد؟ و سؤال بعد اين است كه چگونه از اين حيات بهره‏بردارى كنيم تا در چاله‏ى مرگ مدفون نشويم. 📚 حقيقت حجّ، ص ۱۱۸ 🆔 کانال👇 🌹 استاد علی صفایی(عین صاد)🌹 https://eitaa.com/einsadsokhnrani

✍....دانش ها و بینش ها کافی نیستند که خیانت های دانشمندان، نه از علمشان که از وابستگی و ضعف شان مایه گرفته است. وجود های آگاه و بینا مادام که نقطه ضعف داشته باشند آلت دست دیگران قرار خواهند گرفت. علی صفایی حائری (عین ، صاد) ، حرکت،ص ۱۵۴. 🆔 کانال👇 🌹 استاد علی صفایی(عین صاد)🌹 https://eitaa.com/einsadsokhnrani

✅👈 چگونه به حيات برسم؟ 🔶 چطور به اين حيات دست پيدا كنيم؟ حياتى بالاتر از حيات سلول‏ها و حيات عاطفه‏ها. حياتى كه در انتخاب ما شكل بگيرد و زندگى‏اى كه در اتخاذ ما، تبلور و قالب پيدا كند. 🔶 «يأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ». اين حياتى است كه حتى مؤمن بايد آن را به دست بياورد. اين روحى است كه فقط در يك مرحله و به يك عدّه داده مى‏شود. 🔶 «يأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ»؛ بپذيريد از خدا و از پيامبرش هنگامى كه شما را دعوت مى‏كند تا به شما حيات بدهد. حى شويد و زنده شويد، شما را سرشار از روح خودش كند و مى‏خواهد شما را آدم كند. 🔶 انسان تنها با شكل گرفتنش آدم نمى‏شود، وقتى آدم مى‏شود كه به روح حق پيوند بخورد. و آنجاست كه مسجود فرشته‏هاست.«وَلَقَدْ خَلَقْناكُمْ ثُمَّ صَوَّرْناكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُواْ لِآَدَمَ». بعد از اينكه انسان‏ها همگى شكل گرفتند و خلق شدند، در مرحله‏اى كه شكل گرفتند، در آن مرحله است كه مسجود فرشته‏ها مى‏شوند. 🔶 در اين آيه است:«فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِى فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ». و در آن آيه هم كسانى به اين حيات مى‏رسند، كسانى به اين روح دست پيدا مى‏كنند كه از غير او بريده باشند:«لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَآدُّونَ مَنْ حَآدَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوَ نَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ». نمى‏يابيد كسى كه با حق پيوند پيدا كرده باشد، به دستگيره‏هاى ديگر خودش را بند كند. 🔶 وقتى كه ما به دستگيره‏ى محكمى چنگ مى‏زنيم و در مسير مطمئنى قدم بر مى‏داريم، ديگر به اين طرف و آن طرف نگاه نمى‏كنيم. دستاويز ديگر را نمى‏خواهيم. 🔶 كسانى كه حق را يافتند و عروة الوثقى را در دست دارند، با رشته‏هاى ديگر كارى ندارند. «لاتَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ»؛ نمى‏يابى كسانى كه به او گرويده باشند؛ «يُوادُّونَ مَنْ حادَّ اللَّه وَ رَسُوله»؛ دوستدار كسانى باشند كه دشمنند، گرچه اينها فرزند و پدرِ خويش و قوم باشند. 🔶 در اين حد كه انسان پيوندهايش را از همه بريده، در اين حد است كه:«أُولئِكَ كَتَبَ في‏ قُلُوبِهِمُ‏ الْإيمانَ»؛ آنها كسانى هستند كه به ثبت مى‏رسند. ديگر زمين‏خوارها نمى‏توانند آنها را ببلعند. آدم‏خوارها نمى‏توانند آنها را فرو ببرند. «كَتَبَ في‏ قُلُوبِهِمُ‏ الْإيمانَ»؛ اينها كسانى هستند كه ايمان در دلشان، ثبت شده و محضرى شده‏اند. «وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْه»؛ و اينها كسانى هستند كه با روح او تأييد شده‏اند. اينها كسانى هستند كه به حيات رسيده‏اند. 🔶 مؤمن مادامى كه رشته‏ها را از غير حق نبُرد، به حيات نمى‏رسد. زنده نمى‏شود. ممكن است رشد و نمو سلول‏ها را داشته باشد، همانطورى كه شمعدانى‏ها رشد مى‏كنند؛ ممكن است كه عاطفه‏ها و نفس كشيدن‏ها را داشته باشد، همانطور كه بزغاله‏ها نفس مى‏كشند؛ ولى انسان نيست و حيات ندارد. مردار است. و مردار، سنگ است. 🔶 پس براى رسيدن به حيات چاره‏اى نيست، جز اينكه از غير او ببرند و از روح حق برخوردار شوند و پيوندشان را از غير حق ببرند. و در اين حد كسانى‏ كه به اين روح رسيدند، به حيات رسيده‏اند. حتى اينها با مرگ از بين نمى‏روند و از دست نمى‏روند؛ چون حيات انسان در انتخاب او خلاصه مى‏شود. 📚 حقيقت حجّ، ص ۱۲٠ 🆔 کانال👇 🌹 استاد علی صفایی(عین صاد)🌹 https://eitaa.com/einsadsokhnrani

هماهنگی : ✍...این طبیعی است که یک خروار گندم ، وقتی بیرون از نظام و بر روی زمین مانده است ، خوراک کلاغ ها و سوسک هاست و زیاد نمی شود ، ولی یک دانه گندم که هماهنگ با نظام در خاک افتاده و در مسیر شکل گرفته ، سنبله و صدها دانه می شود . کسانی که روی مرز حرکت می کنند و هماهنگ با نظام ها و سنت ها هستند، اگر چه هم کم باشند، زیاد می شوند و آنها که بیرون از مرزند زیادشان هم به نابودی می انجامد. حرکت ؛ علی صفایی حائری. 🆔 کانال👇 🌹 استاد علی صفایی(عین صاد)🌹 https://eitaa.com/einsadsokhnrani

✅👈 حيات دل‏ 💠 مرحله‏ى ديگرى از حيات، حيات قلب و دل انسان است. اين حيات در برخوردها و ديدارها به وجود مى‏آيد. «تَزاوَرُوا فَانَّ في زِيارَتِكُمْ احْياءاً لِقُلُوبِكُمْ وَ ذِكْراً لِأَحادِيثِنا». در برخوردهاست كه جرقه‏ها سر مى‏گيرد و با اين نور است كه دل‏ها راه زندگى خودشان را پيدا مى‏كنند و به حيات مى‏رسند. 💠 با شناخت‏هاست كه مغزها و فكرها به حيات مى‏رسند و با يقين است كه عقل براى سنجش، راهى را پيدا مى‏كند. و با وسعت‏هاست كه روح به حيات مى‏رسد. و در قرب اوست كه انسان به مراحل بالاتر و حيات‏هاى متعالى‏ترى دست پيدا مى‏كند. 💠 «أِنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِه». كسانى كه‏ دل‏ها را و مغزها و قلب‏ها و عقل‏ها را و روح‏ها را به مرگ نمى‏توانند برسانند، بايد بدانند كه؛ زمينى كه بدن انسان را از بين مى‏برد و تبديل مى‏كند و تلّى از خاك از آن به جاى مى‏گذارد، دل او را نمى‏گيرد؛ چون خدا بين انسان و دلش فاصل و حائل است. 💠 و آن حيات دل، چيزى نيست كه حتى با مرگ از بين برود. «وَلا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِى سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ»؛ آنهايى كه زنده را انتخاب كرده‏اند، حتى اگر بميرند، زنده هستند. «أَحْياءٌ» زنده هستند. حيات دارند. «عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ». 💠 چرا حيات دارند؟ چون آنها ذبح شده‏اند و مردار نيستند. گوسفند وقتى ذبح مى‏شود درست است كه خونش را از دست مى‏دهد، ولى حياتى پيدا مى‏كند و در جزء عالى‏ترى، در مجموعه‏ى بدن متعالى‏ترى راه پيدا مى‏كند. 💠 انسان با آن گسستن از غير حق، به روح مى‏رسد و با ديدارها، دل زندگى پيدا مى‏كند. دل مردگى‏هايش از بين مى‏رود و با شناخت و يقين، حيات برترى پيدا مى‏كند. و اين حيات، حياتى است كه حتى با مرگ از بين نمى‏رود و دوام دارد. 💠 كسانى كه حيات پيدا كرده‏اند و با دعوت رسول و دعوت اللَّه، به اين زندگى خودشان دست پيدا كرده‏اند، آنها مى‏توانند از خودشان بهره بگيرند. آنها مى‏توانند از اين حيات نتيجه بگيرند و مى‏توانند نگذارند كه اين حيات طعمه‏ى زمان و مرده‏ى زمين بشود. 📚 حقيقت حجّ، ص ۱۲۳ 🆔 کانال👇 🌹 استاد علی صفایی(عین صاد)🌹 https://eitaa.com/einsadsokhnrani