رهبر معظّم انقلاب: باید راه بیفتیم،این راه افتادن از درون و از نفس ما،با تهذیب نفس شروع می شود و به سطح جامعه و جهان میکشد. 🆔 @ejtehad_jame

رهبر معظّم انقلاب: اگر ما از لحاظ اقتصاد،به بالاترین مقام برسیم و از لحاظ سیاست،همین اقتدار و عزّت امروز را چند برابر کنیم،ولی اخلاق های مردم ما،اخلاق های اسلامی نباشد،در میان ما،گذشت،صبر،حلم و خوش بینی نباشد اساسِ کار از بین خواهد رفت،اساس کار اخلاق است،همه ی اینها مقدمه ی اخلاق حسنه است«بعثت لاتمّم مکارم الاخلاق»حکومت اسلامی برای این است که انسان ها در این فضا تربیت شوند،اخلاق آنها،تعالی پیدا کند،به خدا نزدیکتر شوند و قصد قربت کنند. سیاست هم قصد قربت لازم دارد...آن که در مسائل سیاسی چیزی می گوید...بایستی بتوان قصد قربت کند. قصد قربت زمانی است که مطالعه و بررسی کنید و ببینید رضای خدا،دراین کار هست؟اگر رضای خدا را در این کار دیدید می توانید قصد قربت کنید. 🆔 @ejtehad_jame

رهبر انقلاب: اگر کسی علم پیدا کند مجتهد شود به مقامات بالا برود اما حاضر نباشد حق را بپذیرد هوای نفس بر او غالب باشد و خواستها و تمایلات شخصی واضحات را از او مخفی کند چنین کسی به عالَم اسلام،نه تنها هیچ مفید نیست بلکه مضرّ و گاهی اضرّ از جهّال است ...اگر چنین کسانی را دیدیم باید بیشتر به نقش تهذیب اهمیت دهیم. 🆔 @ejtehad_jame

رهر معظم انقلاب: بدانیم اگر به خودمان نرسیم به مردم هم نمی شود رسید! این مناجات ها،این تضرّع ها،این اذکار،این نوافل همه برای این است که ما اول خودمان را کمی نورانی کنیم اگر نورانی شدیم آنوقت می توانیم به دیگران هم برسیم،و الّا اگر نورانی نشدیم که نمی توانیم دیگران را نورانی کنیم.هر چه بگوییم زیادی خواهد بود مضرّ خواهد بود و مفید واقع نخواهد شد. 🆔 @ejtehad_jame

رهبر معظّم انقلاب: امام را دیدید؟ ...همین انسان که در گوشه حوزه علمیه،یک زندگی شبهِ منزوی و یک زندگی علمی محض را دنبال میکرد!آن وقتی که پای عمل به میان آمد،آن چنان قرص و محکم وارد شد که حقیقتاً،قدرت های پولادین دنیا را متزلزل و متلاشی کرد!...آن مرد،این استقامت را از چه چیزی به دست آورد؟از ایمان و تقوا و اخلاص و پاکی اش. او انسانی پاک و با اخلاص بود و دنیا برایش اهمیتی نداشت،حفظ آن مقام، برایش ارزش و هدف نبود به تکلیف الهی فکر می کرد. 🆔 @ejtehad_jame

رهبر معظم انقلاب: اگر یک فهرستی از مسؤلیت های روحانیت تهیه شود سرلوحه ی این فهرست عبارت است از «خودسازی»،در درجه اول،ما باید متوجه بشویم به خودمان،و بنیه ی معنوی و دینی خودمان را تقویت کنیم.آن کسی که بنیه ی معنوی قوی دارد می تواند بارهای سنگین را بر دوش حمل کند،آن کسی که خودش در درون خودش دچار مشکل است این نمی تواند بارهای سنگین را بردارد،تقوا و پرهیزگاری و خودسازی،اولین وظیفه ما معمّمین است. 🆔 @ejtehad_jame

رابطه تهذیب و نظام اسلامی در بیان رهبر معظم انقلاب: اگر دیدیم در حوزه های علمیه،شور علمی هست اما این شور علمی و کار علمی،خلأها و کمبودهای نظام را چنان که باید پر نمیکند باز باید به مسأله تهذیب توجه کنیم،برای اینکه اگر اخلاق و تهذیب نفس در حوزه ها باشد و صفای نفس ناشی از آن پیدا شود،هر کلمه ای که خوانده شود باید به نفع جامعه و مردم باشد. علمِ تنها کافی نیست.علم بی تقوا چیز بسیار خطرناکی است. 🆔 @ejtehad_jame

رهبر معظم انقلاب: حیات انسان،جز در رابطه با خدا معنا ندارد و الّا خواهد مرد تبدیل به جماد خواهد شد. 🆔 @ejtehad_jame

رهبر معظم انقلاب: اگر مهذّب نباشیم آنچه داریم در خدمت اسلام و نظام اسلامی قرار نخواهد گرفت و چه بسا در جهت عکس قرار گیرد. 🆔 @ejtehad_jame

رهبر معظم انقلاب: طلبه باید با دعا،با ذکر و با مناجات انس پیدا کند برادران! بدون اینها نمی شود. 🆔 @ejtehad_jame

رهبر معظّم انقلاب: من یقین دارم که حضرت امام،آن پیرمرد نورانی،معنوی،عالم،زاهد و عارف-که این انقلاب با دست توانای او بنا،غرس ،آبیاری و میوه چینی شد-اگر در جوانی،آن رتز و نیازها و آن عبادت ها،تفکّرها و توسّل ها را نداشت و آن دل مؤمن و نورانی در او پدید نمی آمد،این کارهای بزرگ از او صادر نمی شد،...معمولا پیرمردها،در زودتر از این سنّ(۶۰سالگی)بازنشسته می شوند و حالِ اداره ی زندگی شخصی خودشان را هم ندارند! امّا امام در آن سنّ، چنین بنای عظیم و توصیف ناپذیری را به وجود آوردند و در مقابل دشمن،آن طور ایستادند که انسان،از شجاعت و پایداری ایشان در مقابل حوادث و مصائب،مبهوت می ماند. 🆔 @ejtehad_jame

رهبر معظّم انقلاب: انقلاب وقتی به صورت کامل تحقق پیدا می کند که آحاد مردم،حقیقتاً به مردم مسلمان و مؤمن تبدیل شوند. بخشی از اسلام،مربوط به عمل مردم است که نظام اجتماعی و حرکت عمومی آنها را تصویر و ترسیم می کند و آنها را حرکت می دهد.بخش دیگر مربوط به عقاید و کیفیات روحی و عمل شخصی مردم است. انقلاب،انقلابِ مردم است،انقلاب در مناسبات اجتماعی و اقتصادی بعد از انقلاب مردم است،تا مردم منقلب نشوند،آن انقلاب اقتصادی و تغییر و تبدیل مناسبات اجتماعی و اقتصادی و سیاسی هم،اصلاً تحقق پیدا نمی کند.اگر آنچه واقع شده ادامه پیدا نکند و تعمیق نشود و...و خدای نکرده،اسم،اسلام و جمهوری اسلامی و حاکمیت منادیان اسلام باشد،ولی واقع قضیه و متن زندگی مردم،چیز دیگری باشد،این انقلاب قطعا موفق نبوده و نیست. 🆔 @ejtehad_jame

تحلیلی بر بیانات رهبر معظّم انقلاب درباره تهذیب: همانطور که در مباحث علمی و فقهی حوزه،دو نگاه حاکم است یکی نظام فقاهت با رویکرد فردی و جزیره ای و با رنگ و بوی سکولارگونه و بی تفاوت نسبت به معضلات و چالش های نظام اسلامی و دیگری نظام فقاهت با رویکرد تمدنی و نظامند با دغدغه حل چالش ها و معضلات نظام و دولت و جامعه اسلامی، و ثمره هر یک از این دو رویکرد متفاوت است همینطور در نظام تهذیب و معنویت و خودسازی همین دو نظام و رویکرد حاکم است.تهذیب مدّنظر رهبر معظم انقلاب در عین اینکه بر خودسازی،انجام واجبات و ترک محرمات،اذکار،نوافل،تضرّع و توسّل و نماز شب،انس با قرآن و اخلاص در عمل تأکید دارد اما در عین حال به جهت دهی این امور به سمت جامعه سازی دینی و تمدن سازی و کمک به حل معضلات و کمبودهای نظام اسلامی اصرار فراوان دارد.به طوریکه این رویکرد جزو ارکان تهذیب به حساب می آید یعنی از همان اول ورود طلبه به حوزه او را طوری تربیت میکند که هدفش از تهذیب و تعلیم و ذکر و دعا و تضرّع و توسّل،فقط تشخیص وظیفه فردی و شخصی و انجام وظیفه با خلوص نیت شخصی نباشد بلکه هدفش تشخیص وظایف فردی و اجتماعی و تشخیص کمبودها و نیازهای نظام اسلامی و تلاش فردی و اجتماعی نظام مند همراه با تدبیر و برنامه ریزی تشکیلاتی توأم با اخلاص نیت فردی و اجتماعی برای حل آن چالش ها می باشد لذا رهبری معظم می فرماید اگر شور علمی حوزه،در خدمت نظام اسلامی قرار نگرفت و کمبودها را شناسایی و برطرف نکرد معلوم می شود که در تهذیب مشکل داریم.نه در تهذیب با رویکرد فردی و سکولارگونه،بلکه تهذیب با رویکرد خودسازی فردی به عنوان مقدمه ضروری برای ساختن جامعه معنوی و رسیدن به تمدن نوین اسلامی با رویکرد معنوی. بعضی جملات رهبر معظم انقلاب را به عنوان شاهد بر مدعا یاد آور می شویم: اگر دیدیم در حوزه های علمیه،شور علمی هست اما این شور علمی و کار علمی،خلأها و کمبودهای نظام را چنان که باید پر نمیکند باز باید به مسأله تهذیب توجه کنیم،برای اینکه اگر اخلاق و تهذیب نفس در حوزه ها باشد و صفای نفس ناشی از آن پیدا شود،هر کلمه ای که خوانده شود باید به نفع جامعه و مردم باشد. اگر مهذّب نباشیم آنچه داریم در خدمت اسلام و نظام اسلامی قرار نخواهد گرفت و چه بسا در جهت عکس قرار گیرد. من یقین دارم که حضرت امام،آن پیرمرد نورانی،معنوی،عالم،زاهد و عارف-که این انقلاب با دست توانای او بنا،غرس ،آبیاری و میوه چینی شد-اگر در جوانی،آن راز و نیازها و آن عبادت ها،تفکّرها و توسّل ها را نداشت و آن دل مؤمن و نورانی در او پدید نمی آمد،این کارهای بزرگ از او صادر نمی شد،...معمولا پیرمردها،در زودتر از این سنّ(۶۰سالگی)بازنشسته می شوند و حالِ اداره ی زندگی شخصی خودشان را هم ندارند! امّا امام در آن سنّ، چنین بنای عظیم و توصیف ناپذیری را به وجود آوردند و در مقابل دشمن،آن طور ایستادند که انسان،از شجاعت و پایداری ایشان در مقابل حوادث و مصائب،مبهوت می ماند. انقلاب وقتی به صورت کامل تحقق پیدا می کند که آحاد مردم،حقیقتاً به مردم مسلمان و مؤمن تبدیل شوند. بخشی از اسلام،مربوط به عمل مردم است که نظام اجتماعی و حرکت عمومی آنها را تصویر و ترسیم می کند و آنها را حرکت می دهد.بخش دیگر مربوط به عقاید و کیفیات روحی و عمل شخصی مردم است. انقلاب،انقلابِ مردم است،انقلاب در مناسبات اجتماعی و اقتصادی بعد از انقلاب مردم است،تا مردم منقلب نشوند،آن انقلاب اقتصادی و تغییر و تبدیل مناسبات اجتماعی و اقتصادی و سیاسی هم،اصلاً تحقق پیدا نمی کند.اگر آنچه واقع شده ادامه پیدا نکند و تعمیق نشود و...و خدای نکرده،اسم،اسلام و جمهوری اسلامی و حاکمیت منادیان اسلام باشد،ولی واقع قضیه و متن زندگی مردم،چیز دیگری باشد،این انقلاب قطعا موفق نبوده و نیست. 🆔 @ejtehad_jame

رهبر معظّم انقلاب: آنچه مهم است این است که طلبه‌ى دین، عالم دین و روحانى -به اصطلاح رایج- وظیفه‌ى خودش را در هر برهه‌اى از زمان تشخیص بدهد. اگر وظیفه تشخیص داده نشد، علم و تقوا و مانند اینها به درد نمیخورد؛ یعنى بجا مصرف نمیشود. مثل این است که انسان پول زیادى دارد امّا خبر از بیمارى فرزندش ندارد. خب، اگر میدانست که این بچّه بیمار است و احتیاج به معالجه دارد و مثلاً احتیاج به عمل جراحى دارد، پول هم که در جیبش بود، میرفت معالجه میکرد. وقتى نمیداند این بیمارى را، مطّلع نیست، این بچّه را از دست میدهد یا بیمارى او تشدید میشود؛ درحالى‌که امکانش را هم داشت، پولش را هم داشت. [اگر] علم داشته باشیم، تقوا هم داشته باشیم، حتّى شجاعت هم داشته باشیم امّا ندانیم وظیفه چیست، ندانیم موقعیّت کدام است، ندانیم امروز مطالبه‌ى خداى متعال و مطالبه‌ى دین از ما در عرصه‌ى اجتماع چیست، آن علم و تقوا و شجاعت و بقیّه‌ى خصوصیّات مثبت اثر خودش را نمیبخشد؛ و کارکرد لازم را نخواهد داشت. این کلمه‌ى «بصیرت» که ما دائم تکرار میکنیم، بعضى‌ها هم بشدّت اوقاتشان تلخ میشود که چرا فلانى مکرّر میگوید بصیرت بصیرت؛ معنایش این است. ۱۳۹۵/۶/۱۶ ☑️ @ejtehad_jame

⛔️| حوزه‌ی انقلابی،حوزه‌ی سکولار رهبر معظم انقلاب: حوزه‌های علمیه باید خود را سربازان نظام بدانند، برای نظام کار کنند، برای نظام دل بسوزاند، در خدمت تقویت نظام حرکت کنند؛ و این درست عکس آن چیزی است که سیاست سرویسهای امنیتی انگلیس و آمریکا و اسرائیل و دیگران و دیگران دنبال میکنند. آنها تلاش میکنند بلکه بتوانند یک منفذی پیدا کنند. یک آخوندی یک گوشه‌ای حرفی میزند، که علی‌الظاهر برخلاف خواست و فهم و عقیده‌ی کلی نظام است، بزرگش میکنند؛ آن آدم را اگر کوچک هم باشد، از او یک تصویر بزرگی درست میکنند، برای اینکه فاصله‌ی بین نظام و روحانیت را برجسته کنند؛ القاء کنند که چنین فاصله‌ای وجود دارد. بنابراین حوزه‌های علمیه نمیتوانند سکولار باشند. اینکه ما به مسائل نظام کار نداریم، به مسائل حکومت کار نداریم، این سکولاریسم است. ۱۳۹۱/۰۷/۱۹ ☑️ @ejtehad_jame

بسمه تعالی: اجتهاد جامع یعنی اینکه طلبه به صورت تخصصی در فقه و اصول صاحبنظر شود (در پله اول به صورت اجتهاد متجزی و در یک باب خاص و جزئی ،در پله های بعدی به صورت اجتهاد مطلق و همه جانبه در همه ابواب فقهی)به اضافه آشنایی کلی و جامع نسبت به کلیات علوم اسلامی(معقول و منقول)به همراه آشنایی با مسائل روز و تحولات جهانی،و آشنایی با دغدغه ها و نیازهای نظام و جامعه اسلامی در چارچوب ترسیم شده توسط حضرت امام و رهبر معظم انقلاب،با رویکرد تهذیب محور و در پایان با لحاظ عملگرایی و عملیاتی بودن (یعنی با هدف گذاری تلاش برای حل معضلات نظام و جامعه اسلامی و تحقق منویات ولی فقیه حاکم از طریق پذیرش مسؤلیت در نظام اسلامی در کنار تبلیغ و تدریس در حوزه و دانشگاه و تألیف هدفمند متناسب با نیازهای کشور) البته معلوم است که تدوین یک نظام جامع برای رسیدن به این نوع از اجتهاد که مشتمل بر بیش از یازده مؤلفه است کار دشوار و وقت گیری است که از عهده یک نفر یا چند نفر برنمی آید یک تلاش جمعی حساب شده ای می طلبد،در گروه و کانال سعی شده نکاتی مربوط به هر یک از این مؤلفه های ۱۱گانه ارائه شود تا به صورت غیر مستقیم جهت دهی صورت گیرد،مثلا برای مباحث تهذیبی و اخلاقی کانال( آوای معرفت) را راه اندازی کرده ایم،و در این جا تبلیغ کرده ایم،برای مباحث اصول کانال (مباحث اصول طبق نظام اعتباریات) را معرفی کردیم،برای بقیه مؤلفه ها هم مطالبی از دوستان یا بعضی کانالها ارائه کرده ایم،تقریبا اکثر مطالب کانال پله پله تا اجتهاد پیرامون این ۱۱محور و مؤلفه است البته نقص ها و کمبود های جدی در کار ماهست که امیدواریم با عنایت الهی و کمک دوستان برطرف شود. نوع همکاری و عملکرد اعضای گرامی هم در فعالیت کانال تأثیر زیادی دارد،مثلا توقع می رود عزیزان سؤالات زیادی را مطرح کنند و به غنای مباحث بیفزایند یا پیشنهاد و انتقاداتی را مطرح کنند.لذا خواهشمندیم نظرات خویش را برای ادمین کانال(@elahi_alafv) بفرستید. با تشکر @ejtehad_jame

احساس وظیفه حضرت امام خمینی(قدّس سرّه) نقل شده روزی ایشان برای تدریس وارد مدرسه فیضیه شدند و از گفتگوی بین چند طلبه متوجه شدند چه بسا ممکن است نوشته های گمراه کننده ای مثل کتاب اسرار هزار ساله کسروی در حوزه تأثیر بگذارد و شماری را گمراه کند،لذا همانروز درس را تعطیل کردند و تا روزی که کتاب کشف اسرار را در نقد آن کتاب به پایان نبردند برای تدریس از خانه بیرون نیامدند. @ejtehad_jame

حضرت امام تدریس فلسفه را از۲۷سالگی شروع کردند ولی در انتخاب شاگرد دقت و احتیاط میکردند و فقط افراد ساخته شده فاضل و معتقد را راه می دادند و در عین حال با امتحان کتبی و شفاهی شاگردان را کنترل میکردند و اگر شخصی شایستگی آموختن این علم را نداشت از شرکت او جلوگیری میکردند،و اگر احیانا و اتفاقی افراد ناباب و کم جنبه شرکت میکردند از درس گفتن خودداری کرده و از مجلس درس خارج می شدند. تحلیل: (مقداری از این احتیاط کاری ها به خاطر جوّ ضد فلسفه ی آن زمان در حوزه بوده است و بخشی از این احتیاط ها به خاطر ساماندهی نظام مند به تدریس و کلاس درس بوده و عدالت را در امور مختلف مراعات می کردند،چه بسا طلبه ای که استعداد فلسفه ندارد و هم وقت خودش را هدر می دهد هم وقت استاد و بقیه شاگردان را،و هزینه های بی جایی را به حوزه و جامعه تحمیل می کند. چقدر خوب است امروزه این سیره در دروس مختلف حوزه و در تمام زمینه ها مراعات شود.) @ejtehad_jame

آیت الله نصرالله شاه آبادی: حضرت امام در درس عرفان پدرم(آیت الله شاه آبادی)زودتر از همه شاگردان تشریف می آوردند و دیرتر از همه می رفتند.ایشان سیدی بسیار مؤدب،نظیف و مرتب بودند. @ejtehad_jame

آیت الله ابراهیم امینی(دام ظلّه): حضرت امام در مباحث علمی کاملا اهل بحث و دقت بود و مطالب را به طور دقیق بررسی می کرد و به اشکالات پاسخ می داد،لکن در جلساتی که بحث به صورت خودنمایی و جدال مطرح می شد سکوت می کرد.اگر کسی سؤال می کرد جواب می داد و الّا ساکت بود و گوش می داد. @ejtehad_jame

حجت الاسلام مصطفی زمانی: در سال۴۲ که انقلاب آغاز شد حضرت امام در شبانه روز حداقل دو ساعت درس می فرمودند و برای این دو ساعت،حدود پنج ساعت مطالعه لازم داشتند.غالباً هم تا نیمه شب برای پاسخ به نامه ها،تلفن ها و پاسخ به استفتاءات شرعی نمی خوابیدند.همه این مسائل اعصاب را خسته می کند و هر فرد عادی را خیلی زود از پا در می آورد،به خصوص در درس و بحث و برخورد با مردم با عصبانیت مواجه می سازد.اما حضرت امام با کمال اطمینان خاطر و آرام آرام مسائل را در درس مطرح می فرمود و به خصوص در درس،اشکالات افراد را با روی خوش پاسخ می فرمودند و هیچ گاه در مسائل عادی عصبانیت از ایشان دیده نشد. @ejtehad_jame

حضرت آیت الله مظاهری(دام ظلّه): حضرت امام هر وقت در درس ها و کتاب هایشان می خواستند اسم یکی از علما را ببرند خیلی با تجلیل و احترام نام می بردند ولو اینکه آن عالم سنّی و از علمای اهل سنّت باشد. @ejtehad_jame

حضرت آیت الله سبحانی(دام ظلّه): تفکر حضرت امام بر تتبعشان غلبه داشت.یعنی تفکر و اندیشیدن ایشان،بیش از تتبع و جستجو کردنشان در کتاب ها بود.به طور مثال وقتی درس مکاسب را می گفتند تعدادی کتاب و حاشیه به خدمتشان بردم و عرض کردم: این ها را هم ملاحظه بفرمایید.فرمودند:«همه را ببرید، من باید خودم فکر کنم.کسی که این همه کتاب را نگاه کند، برای فکرش مجالی نمی ماند.» پس از آن،فقط دو حاشیه و کتاب را برگزیدند و بقیه را برگرداندند. @ejtehad_jame

حجت الاسلام مسیح بروجردی: یکبار از حضرت امام پرسیدم،شما کدام علم را بیشتر دوست دارید؟ فرمودند:من فقه را بیشتر دوست دارم. یکی از بزرگان گفت: آقا علم فقه که چیزی ندارد.امام فرمودند: نخوانده ای تو. او اظهار داشت نه آقا،خوانده ام، امام فرمودند:پس نفهمیده ای. @ejtehad_jame

آیت الله جعفر سبحانی(دام ظلّه): حضرت امام کتاب رسائل شیخ انصاری را بر کفایه آحوند ترجیح می دادند.نظرات شیخ را بیش از آخوند خراسانی می پسندیدند و معتقد بودند که نظرات شیخ از مسائل فلسفی کمتر متأثر است و به فقه نزدیک تر است.در میان فقها از مرحوم شیخ انصاری و مرحوم شیخ طوسی تجلیل زیادی می کردند.البته برای همه علما احترام قائل بودند. @ejtehad_jame