خیلی سال بود هموندیده بودیم.با دقت نگاهم کردوگفت چقدر بزرگ شدی .من بیشتر حواسم به اون بچه بود.چقدر خوشگل بود و اروم لای قنداقش خواب بودعمه اشاره کرد برامون چای و میوه بیارن و روبه ننه گفت قرار نبود الان بدنیا بیاد حساب که میکنم یک ماه جلوتر اومده.ننه بچه رو برداشت تو بغلش و گفت چیه؟پسره یادختر؟‌عمه معلوم بود رمقی نداره و گفت پسره ننه گل از گلش شگفت وگفت بالاخره پسر دار شدی.ارباب چی میگه؟خوشحال شده؟ خانم بزرگ ناراحته ؟پسراش حسادت نمیکنن؟ننه مهلت نمیداد عمه حرفی بزنه و عمه هویی کشید و گفت مامان جان مهلت بده.به سینی چای اشاره کردو گفت یه چای نبات برام اماده کن ‌.منتظربود خدمتکارا بیرون برن و با چشم به ننه اشاره کرد سکوت کنه .ننه که حس قدرت گرفته بودبااخم گفت براخانمتون گوشت کباب کنیدپسرزاییده.یکی از اون زنها گفت هر روز به دستور ارباب بهشون گوش میدیم.با اجازه بیرون رفتن .جلوتر رفتم و کفتم عمه پسرت شبیه خودته.نگاه کن چقدر قشنگه.عمه خیلی خوشگل بود با اینکه سه تا بجه داشت ولی مثل یه دختر جوون میدرخشید ‌.عمه سرشو با پشتی ابری پشتی پشتش تکیه داد و گفت دل درد دارم‌.دیبا روکه میبینم یاد خودم میوفتم چقدر زود اون روزها گذشت .من از دیدن اون همه خوراکی شـکه بودم و بیشتر تمرکزم روی اون ظرف های بلوری رنگی بود ‌.عمه سرفه ای کوتاه کرد و گفت ارباب حالش خوب نیست.یک ماه تو رختخواب افتاده.ننه تکلیف من مشخص نیست.اگه اتفاقی براش بیوفته منو چیکار میکنن .ننه دستهاش سست شد.بجه رو زمین گزاشت و گفت ارباب چرا حال نداره ؟پیره دیگه ننه.هر روز یجاش درد میکنه .الان یک ماه شده که حال نداره.من روزای بارداریم سخت بود بخاطر استرس بود که زودتر زایمان کردم‌.بازم جای شکرش باقیه که بجه ام موند .ننه به فکرفرو رفت و عمه خودشو یکم جابجا کرد و رو به من گفت دختر به این خوشگلی چرا شوهر نکردی ؟ننه که میگفت خیلی خواستگار داشتی ؟خجالتی بودم و گفتم قبلا داشتم الان دیگه هیچ کسی منو نمیخواد .عمه اهی کشید و گفت کاش منم مجرد بودم‌.دییا قدر این روزا رو بدون من سالهاست اینجام غرق ناز و نعمتم ولی هر روز تـنم میلرزه.هربار خانم بزرگ رو میبینم تـنم میلرزه هر بار ارباب عطسه میکنه دلم میلرزه .اگه ارباب براش اتفاقی بیوفته من اینجا جایی ندازم .ننه لبشو گزید و گفت پرا جایی نداری تو پسر اوردی برای ارباب اون وارثه اینجاست عمه پوزخندی زد و گفت ننه وارث جمشید خان که الانشم بدون اجازه اون اب نمیتونن بخورن .پسر من چه قدرتی داره هیچی .حتی جمال هم قدرتی نداره ‌.‌جمال تو شهر درس میخونه وقتی میاد عمارت از ترس جمشید نفس نمیکشه .جمشید بعد ارباب همه کاره است و مادر اون خانم عمارته .اونوقت منو با پسزم میفرستن تو اتاقهای پستو .خیلی شانس بیازم میرم تو اتاق های عمارت پشتی .ننه نگران سیبی که برداشته بود رو زمین گزاشت و گفت مگه میشه تو هم حقی داری .حق داشتن درسته ولی الانمو ببین ننه .اجازه ندارم بیرون برم .نمیدونم چی شد به تو خبر دادن بیای .اتاق عمه خیلی دلباز بود بلند شدم و به اتاقش نگاهی انداختم .دیوارهاش سفید بودن و روی طاقچه اینه و شمعدانی قشنگ داشت .یه صندوق بزرگ ته اتاق پشت پرده ای که اتاق رو دو نیم کرده بود و یا کمد بزرگ اونجا بود .عمه پسرشو برای شیر دادن برداشت و گفت کاش زن یه مردی میشدم که به نون شب محتاج بود ولی ارامش داشتم .صداشون رو میشنیدم و ننه گفت دخترات کجان ؟برای درس خوندن رفتن پایین معلم میاد براشون .من سواد نداشتم و با حسرت گفتم خوندن و نوشتن یاد میگیرن؟عمه پوفی کزد و گفت چه فایده اخرم باید بشینن گوشه اتاق رخت بشورن.دختر اربابم باشی اخرش اشپز و خونه داری میکنی.گشاد گشاد راه میومد و گفت مادرت هنوزم پسر دوسته؟خجالت زده گفتم ازه .خندید و گفت برعکس ننه .ننه خیلی مهربون ولی مادر تو از اولم هربار حامله بود چله قران برمیداشت که پسر بزاد .درب کمد رو باز کرد و یه کمد پر از لباسهای چیده شده و گفت اینا تنت نمیشه .از پایین دوتا بقچه بیرون اورد و گفت اینا مال قدیم منه.‌اونموقع مثل تو لاغر بودم .همشو بردار .چشم هام برقی زد و گفتم واقعا همش رو میتونم‌بردارم ؟‌عمه دستی به موهای بورم کشیدو گفت بردار تعارف نمیکنم .اینجا همه چی فراوون جز محبت و دوست داشتن .تک تک لباسهارو نگاه میکردم.تو خوابم نمیدیدم اون همه لباس بهم داده باشه .با بغض داشتم تشکر میکردم که گفت انشالله بختت بلند باشه .هرکی از بیرون منو ببینه حسرت منو میخوره اما کسی خبر از دل من نداره .عمه خیلی دلش سنگین بود .من با خوشحالی لباسهارو میپوشیدم و ننه با چه عشقی نگاهم میکرد.جلو ایینه رو طاقچه عمه خودمو براندازم میکردم که یاد اون مرد افتادم .چرا همش بهش فکر میکردم ولی جرئت نداشتم در موردش با کسی حرف بزنم .

با گریه گفتم همش تقصیر توعه اگه نیامده بودی الان من با هیزما خانه بودم،حتما تا الان ننجان نگرانم شده و شهرناز هم.... ادامه ی حرفمو خوردم و سکوت کردم،دوست نداشتم از خاله ام پیش ممدلی بد بگم.ولی خوب میدونستم اگه دیر به خونه برسم شهرناز یه آشی برام میپزه که روش یه وجب روغن باشه. ممدلی این پا،اون پا شد و گفت بزار کمکت کنم بلند شی نمیشه که اینجا بشینی و فقط گریه کنی.تا خواست کمکم کنه صدای هی هی کردن چوپانی توی کوه پیچید،صدای زنگوله ی گوسفندانش و پارس سگ ها به کوه می خورد و بر می گشت. حسابی ترسیده بودم شدت گریه ام بیشتر شد و گفتم دیدی چی شد اگه مارو با هم ببین تحویل حسین خان میدن و میندازنمون توی چاه. ممدلی که هم ترسیده بود و هم می خواست خودشو اروم نشون بده گفت هیس صبر کن ببینم کیه. خمیده خمیده به روی تپه رفت و سریع برگشت گفت نگران نباش اهل ده ما نیست پاشو بریم پشت اون سنگ تا رد بشه. دستمو گرفت و هرچی خواستم دستمو از چنگش دربیارم موفق نشدم.پشت سنگ بزرگی مخفی شدیم تا چوپان و گوسفند ها رد شدن و صداشون ضعیف و ضعیف تر شد. ممدلی در حالی که کش دور جوراب ساق بلندشو سفت تر می کرد گفت دیگه نگران نباش تو برو روستا منم یک ساعت دیگه هیزماتو میارم. سریع بلند شدم و پیراهن بلندمو مرتب کردم و گفتم نه اگه بدون هیزم برم ننجان نمیپرسه تا الان کجا بودی؟باید هیزمارو ببرم. ممدلی بلند شد و گفت باشه پس برو بالای تپه تا هیزماتو حداقل تا اونجا بیارم. هیزما روی کولم بود و نزدیک روستا بودم که شهرناز همراه با کل حسن برزخ در حال نزدیک شدن بودن. ‌رنگ از رخسارم پرید،پاهام دیگه توان ایستادن نداشتن و قلبم شروع به تند تند زدن کرد. کل حسن با دیدن من به تاخت با خرش به طرفم می دوید.وقتی رسید هوششششه ای به خرش گفت و توقف کرد.خاک از تاخت خر چوبیش بلند شده بود و هیکل درشتش توی خاک نمایان بود.نیشش رو باز کرد و گفت ها مهلا رفته بودی نامزا بازی.... اینو گفت و شروع کرد به ریسه رفتن از خنده.شهرناز با پیچ و تاپ دادن به قد درازش خودشو رسوند و گفت هیچ معلومه کدوم گوری هستی،هر جا بری یک ایل باید بیان پیدات کنن تا بانو مغز مارو نخوره،یک بار در عمرت تنها رفتی تا اول جنگل،خوبه هر روز نمیفرستمت وگرنه ننجانت گیسامو می بره. با تته پته گفتم افتادم دست و پام زخمی شده،دستمو ببین،روسریمم پاره شده.... شهرناز دهنشو کج و کوله کرد و گفت خوبه خوبه مار که نزده بودت،افتادی خب بلند میشدی نعشتو به در خونه #مهلا

✨﷽✨ ✅شب اول قبر از زبان دختری که به اصرار در قبر مادرش خوابید ... ✍علامه سید محمد حسین طباطبائی صاحب تفسیر المیزان نقل كردند كه: استاد ما عارف برجسته «حاج میرزا علی آقا قاضی» می‏گفت: 👈در نجف اشرف در نزدیكی منزل ما، مادر یكی از دخترهای اَفَنْدی‏ها (سنی‏های دولت عثمانی) فوت كرد. این دختر در مرگ مادر، بسیار ضجه و گریه می‏كرد و جداً ناراحت بود، و با تشییع كنندگان تا كنار قبر مادر آمد و آنقدر گریه و ناله كرد كه همه حاضران به گریه افتادند. ⚰هنگامی كه جنازه مادر را در میان قبر گذاشتند، دختر فریاد می‏زد، من از مادرم جدا نمی‏شوم هر چه خواستند او را آرام كنند، مفید واقع نشد؛ دیدند اگر بخواهند با اجبار دختر را از مادر جدا كنند، ممكن است جانش به خطر بیفتد. 💢سرانجام بنا شد دختر را در قبر مادرش بخوابانند، و دختر هم پهلوی بدن مادر در قبر بماند، ولی روی قبر را از خاك انباشته نكنند، و فقط روی قبر را با تخته‏ای بپوشانند و دریچه‏ای هم بگذارند تا دختر نمیرد و هر وقت خواست از آن دریچه بیرون آید. ⛔️دختر در شب اول قبر، كنار مادر خوابید، فردا آمدند و سرپوش را برداشتند تا ببینند بر سر دختر چه آمده است، دیدند تمام موهای سرش سفیده شده است. ❓پرسیدند چرا این طور شده‏ ای؟ ♻️در پاسخ گفت: شب كنار جنازه مادرم در قبر خوابیدم، ناگاه دیدم دو نفر از فرشتگان آمدند و در دو طرف ایستادند و شخص محترمی هم آمد و در وسط ایستاد، آن دو فرشته مشغول سؤال از عقائد مادرم شدند و او جواب می‏داد، سؤال از توحید نمودند، جواب درست داد، سؤال از نبوت نمودند، جواب درست داد كه پیامبر من محمد بن عبدالله(صلی الله علیه و آله و سلم)است. ⁉️تا این كه پرسیدند: امام تو كیست؟ آن مرد محترم كه در وسط ایستاده بود گفت: «لَسْتُ لَها بِاِمامِ؛ من امام او نیستم» ❌در این هنگام آن دو فرشته چنان گرز بر سر مادرم زدند كه آتش آن به سوی آسمان زبانه می‏كشید. من بر اثر وحشت و ترس زیاد به این وضع كه می‏بینید كه همه موهای سرم سفید شده در آمدم. 👌مرحوم قاضی می‏فرمود: چون تمام طایفه آن دختر، در مذهب اهل تسنن بودند، تحت تأثیر این واقعه قرار گرفته و شیعه شدند... (زیرا این واقعه با مذهب تشیع، تطبیق می‏كرد و آن شخصی كه همراه با فرشتگان بوده و گفته بود من امام آن زن نیستم، حضرت علی (ع) بوده‏ اند) و خود آن دختر، جلوتر از آنها به مذهب تشیع، اعتقاد پیدا كرد. ‌‌#چایخانه #چایخانه_حضرتی #چای_حضرتی #سفره_حضرت_رضا #امام_رضا #سفره_حضرت_رضا ‌☀️ خادم حضرت شو👇 ‌‌ ‌‎‌☕️ @chay_hazrati ☕️ ╰┅═हई༻‌❤️༺ईह═┅╯

سلام عزیزم ،این پیامی که گذاشتید درباره کوروش بزرگ ،راستش ایشون اصلا کوروش نبوده و اون شخص ضامن هم ابوذر غفاری بوده ربطی به ایرانی نداره در حقیقت مربوط به مسلمانی بوده یک عده حرفهای مسلمانان رو الکی دارن ربطش میدن به کوروش دین اسلام خیلی مظلومه ،کاش بتونیم ازش حمایت کنیمهمراه با منبع این جریان برا زمان حضرت علی بوده ک اباذر سه روز. مهلت میخواد سلام این داستان برای کوروش نیست برای حضرت علی و ابوذر غفاری هست http://oldline.blogfa.com/post/767/%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%85%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%85%D8%B1%D8%AF%DB%8C-31-%D8%B6%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AA-%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%B0%D8%B1