بوی بهار از جانب بهشت هشتم می‌وزد 📸 #مصطفی_محمد_زاده @aqr_ir

امام باقر علیه السلام: از تنبلی و بی حوصلگی بپرهیز، چرا که آن دو، کلید هر بدی اند. 📘تحف العقول، ص۲۹۵ #حدیث_زندگی 💠|انجمن علمی الهیات و معارف اسلامی_دانشگاه بین المللی امام رضا علیه السلام واحد رضوان| @elahiat_imamreza

📚 ۱۷- قبول اشتباه و عذرخواهی 🔸سر زدن خطا از شاگرد در دوران آموزش، امری طبیعی است. در این موارد، اقتضای ادب آن است که علم آموز از استاد خویش عذرخواهی نماید. چنان که در سه مرحلهٔ مذکور که حضرت موسی علیه السلام، وعدهٔ خویش را فراموش نمود، به اشتباه خود اعتراف و عذرخواهی نمود. پس از نخستین تذکر حضرت خضر علیه السلام چنین گفت: ✍«لا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ وَ لَا تُرْهِقْنِي مِنْ أمْرِى عُسْراً» (كهف/۷۳): «به سبب آنچه فراموش کردم، مرا مؤاخذه نکن و در کارم بر من سخت نگیر». 💡 ملاحظه می شود که حضرت موسی علیه السلام با تعبیری لطیف، ضمن اعتراف به اشتباه، علت آن را به سبب فراموشی ذکر کرد (نه عمد) و با درخواست «سخت نگرفتن» و تسامح، از استاد خویش عذرخواهی نمود. این تعبیر، خود اعتراف به کرامت استاد نیز هست. 💡در مرحلهٔ دوم عذرخواهی خود را با سپردن تعهدی ابراز داشت: ✍«قَالَ إِنْ سَأَلْتُكَ عَنْ شَيْءٍ بَعْدَهَا فَلَا تُصَاحِبْنِي قَدْ بَلَغْتَ مِنْ لَدُنِّي عُذْرًا» (کهف/۷۶): «[موسی] گفت: اگر از این پس چیزی از تو پرسیدم، دیگر با من همراهی مکن و از جانب من قطعاً معذور خواهی بود». 🔹در واقع، حضرت موسی علیه السلام اشتباه خود را پذیرفت و برای جبران آن، محدودیتی برای خویش ایجاد نمود. 💡و بالاخره در مرحلهٔ سوم با توجه به این که براساس تعهد قبلی، عملاً عذر خود را از محضر استاد خواسته است، با اختیار کردن سکوت رسماً جدایی را به عنوان عقوبت خطای خویش می پذیرد. 💢عذر خواستن در این موارد، علاوه بر آن که نشانهٔ ادب شاگرد در برابر استاد است، حق شناسی شاگرد از حقوق استاد نیز خواهد بود و ارمغان آن، رابطهٔ عاطفی میان معلم و متعلم می باشد. #ادب_در_حریم_علم 💠|انجمن علمی الهیات و معارف اسلامی_دانشگاه بین المللی امام رضا علیه السلام واحد رضوان| @elahiat_imamreza