eitaa logo
امام حسین ع
18.5هزار دنبال‌کننده
397 عکس
2هزار ویدیو
1.9هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
دین را حرمی‌ست در خراسان دشوار تو را به محشر آسان از معجزهای شرع احمد از حجت‌های دین یزدان همواره رهش مسیر حاجت پیوسته درش مُشیر غفران چون کعبه پر آدمی ز هر جای چون عرش پر از فرشته هزمان هم فَرّ فرشته کرده جلوه هم روح وصی در او به جولان از رفعت او حریم مشهد از هیبت او شریف، بنیان از دور شده قرار زیرا نزدیک بمانده دیده حیران از حرمت زائران راهش فردوس فدای هر بیابان قرآن نه درو و او اولوالامر دعوی نه و با بزرگ برهان... از خاتم انبیا در او تن از سید اوصیا در او جان آن بقعه شده به پیش فردوس آن تربه به روضه کرده رضوان از جملهٔ شرط‌های توحید از حاصل اصل‌های ایمان... ای کین تو کفر و مهرت ایمان پیدا به تو کافر از مسلمان در دامن مهر تو زدم دست تا کفر نگیردم گریبان «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 دیوان سنایی غزنوی
. رسیدم دوباره به درگاه شاهی چه شاهی که دارد ز شاهان سپاهی... سلام ای غریبی که در صبح محشر ندارم به جز مُهر مِهرت گواهی... شلوغ است دورت ولی شد فراهم عجب خلوتی، خلوت دل‌بخواهی چو آیینه از بس که دل‌نازکی تو توان تا حریمت رسیدن به آهی تو آیینه آیینه، نوری و نوری تو مهری چه مهری تو ماهی چه ماهی تو را مهر گفتم؟ تو را ماه خواندم؟ عجب کسر شأنی عجب اشتباهی که مهر است در محضرت مرده‌شمعی که ماه است پیش رخت روسیاهی گرفته‌ست خورشید اذن دمیدن ز نقاره‌خانه دم هر پگاهی تویی شرط توحید و بی‌تو یقیناً همه نیست توحید جز لاالهی اگر ابر لطفت به محشر ببارد نماند ثوابی نماند گناهی به لطف تو کاه ثواب است کوهی به بذل تو کوه گناه است کاهی لب درۀ نفس لغزیده پایم نگه دار دست مرا با نگاهی منم آن گنهکار امّیدواری که دارد ز لطف تو پشت و پناهی ندانم چگونه برآیم ز شکرش اگر راه دادی مرا گاه‌گاهی الهی مرا از حریمش مکن دور مرا از حریمش مکن دور الهی «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج»
مریض آمده امّا شفا نمی‌خواهد قسم به جان شما جز شما نمی‌خواهد برای پیش تو بودن بهانه‌‌ای کافی‌ست بهشت لطف کریمان بها نمی‌خواهد دلیل نالۀ ما یک نگاه محبوب است وگرنه درد غلامان دوا نمی‌خواهد فقیر آمدم و دلشکسته پرسیدم: مگر که شاه خراسان گدا نمی‌خواهد؟ همین قدر که غباری بر آستان باشد رواست حاجت عاشق، دعا نمی‌خواهد ببین به گوشۀ صحنت پناه آوردم مگر کبوتر آواره جا نمی‌خواهد؟ تو آشنای خدایی، کدام رهگذری در این جهان غریب آشنا نمی‌خواهد؟ نگفته است، حیا کرده شاعرت آقا نگفته است، نه اینکه عبا نمی‌خواهد «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 مسافر @emame3vom
در آغوش آیینه‌ها بوده‌ام نمی‌دانی ای دل کجا بوده‌ام تو گویی در این سیر چون عطر گل روی شانه‌های صبا بوده‌ام به دور حرم توی صحن عتیق کبوتر کبوتر رها بوده‌ام نه در قید دنیا نه در بند خویش که فارغ از این ماجرا بوده‌ام طلا شد مس روحم امشب که من کنار رواق طلا بوده‌ام میان دل عاشق من کسی اگر بوده او بوده تا بوده‌ام گرفتم از او هرچه می‌خواستم به والله حاجت‌روا بوده‌ام اگر شاعرم بی‌خبر نیستید که من ریزه‌خوار شما بوده‌ام برای شفا تا سحر ملتجی به دیوار دارالشفا بوده‌ام من آخر به مهمانی حضرتِ علیّ بن موسی الرّضا بوده‌ام «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 به کسی دل باخته‌ام @emame3vom و
به ظاهر زائرم امّا زیارت را نمی‌فهمم من بیچاره لطف آشکارت را نمی‌فهمم تو از من بیشتر مشتاق دیداری و من حتّی به دل افتادن گاه و گدارت را نمی‌فهمم زیارت‌نامه می‌خوانم دلم از نور لبریز است «اگرچه گاه معنای عبارت را نمی‌فهمم» تو پرواز مرا در اوج می‌خواهی و می‌دانی من ازبس درقفس‌بودم اسارت را نمی‌فهمم به جای غربت تو ازدحام صحن را دیدم غریبی! آه درد بی‌شمارت را نمی‌فهمم به‌هرزائر سه‌جا سرمی‌زنی دلگرمی‌ام این‌ست زیارت نه ولی قول و قرارت را که می‌فهمم «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 عاشقانه‌های نسبتا آرام @emame3vom
. اى آستان قدس تو، تنها پناه من بر خاك باد پيش تو روى سياه من مى‌آيد از درون ضريحت شميم عشق پيچيده در فضاى حرم سوز و آه من چشمم به چلچراغ حريم تو روشن است اى چلچراغ چشم تو خورشيد راه من گلدسته‌ات منادى صوت اذان عشق مأنوس با غروب و زوال و پگاه من مهر از فروغ گنبد پاكت گرفته وام شمس‌الشّموس هستى و نامت گواه من هر صبحدم به شوق تو بيدار مى‌شوم كافتد به بارگاه تو لختى نگاه من اى غربت مجسّم تاريخ، اى امام! اى خاك پاى مرقد تو بوسه‌گاه من «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 مدایح رضوی در شعر فارسی @emame3vom
می‌خورد بر گونه‌ام از جانب صحنت شمیمی می‌دھی اذن دخول این بار آقا با نسیمی فرق دارد زائرت واگویه‌ھایش با ھمیشه دارد از «باب الجواد» این‌بار می‌آید یتیمی دست‌خالی آمدم رسم ادب این‌نیست آقا میھمان با توشه‌ای آید به دیدار کریمی در میان سوره‌ھای چشم‌ھای مھربانت «توبه»ام‌دارد چه«بسم الله الرحمن الرحیمی» شاه توس! آوارۀ آھنگ ناقوست مسیحی یابن موسی! بی‌قرار طور آھویت کلیمی ازتوپنھان نیست‌شرح‌غصّه‌ھا ھرچند گم‌شد در صدای کفترانت ناله‌ھای یا کریمی زخم‌ھای کھنه با دیدار تو درمان شد امّا دردھای تازه آوردیم ای یار قدیمی! «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 مسافر الله علیه @emame3vom
به درگهت چو غبار اوفتاده می‌آیم اراده نیست مرا بی اراده می‌آیم برآستان تو ای آستین معجزه‌ریز به روی دست، دلم را نهاده می‌آیم چنان غبار به پیشت ز اشتیاق حضور گهی سواره و گاهی پیاده می‌آیم کسی چنین که تو دستم گرفته‌ای، نگرفت چو ذرّه دست به خورشید داده می‌آیم اگر چه بر همه در می‌گشایی امّا من فقط به خاطر روی گشاده می‌آیم حضور قامت شمعم ز کارگاه وجود به پاس حرمت تو ایستاده می‌آیم کبوترم که به منقار سجده محتاجم چه دانه داده مرا یا نداده می‌آیم «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 آهی بر باغ آیینه @emame3vom
در آن کرانه که دل با ستاره همزاد است به من اجازۀ در اوج پر زدن داده است در آن کرانه که همواره یک نفر آنجاست و در پذیرش مهمان همیشه آماده است در آن کرانه که خورشید پیش یک گنبد بدون رنگ ز بازار حُسن افتاده است همیشه از تو سرودن چه سخت‌وشیرین‌است شبیه تیشه زدن‌های سخت فرهاد است سؤال می‌کند از خود هنوز آهویی که بین دام و نگاهت کدام صیّاد است دلم که دست خودم نیست این دل غمگین همان دلی‌است که جامانده در گوهرشاد است بدون فنِّ غزل بی کنایه می‌گویم دلم برای تو تنگ است شعرمن ساده‌است «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 پرسه در خیال @emame3vom
کار‌ من و ضریح تو بالا گرفته است قلبم میان پنجره‌اش جا گرفته است اذعان کنند در حرمت کلّ زائران هرکس که قطره خواسته، دریا گرفته است کم خواستن ز دست تو؟این غیر ممکن است چشمم طلای گنبدتان را گرفته است هرکس که حاجتی ز شما خواست، عاقبت با یک قسم به حضرت زهرا گرفته است هرکس که آمده به حریمت،دو حالت است یا حاجتش روا شده و یا گرفته است دیدم که جبرئیل برای شفای او یک گوشه جا برای مسیحا گرفته است دیدم که در میان حرم، کودکی فلج خوشحال می‌دود که ز تو پا گرفته است یک کور لاعلاج، شفا خواست از شما باور نکردنی شده، اما گرفته است دیدم کنار میکدۀ آب خالی‌ات یک پیرمرد، روضۀ سقا گرفته است یک کربلا نرفته به من گفت یک شبی از خادم ضریح تو امضاء گرفته است «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» @emame3vom
. ز آستان رضا سرخط‍‌ امان دارم رخ نياز بر اين پاك آستان دارم اگر چه كم ز غبارم، به شوق نُكهت گل هميشه جاى در اين طرفه بوستان دارم ز تير حادثه مرغى شكسته بال و پرم درين چمن به صد امّيد، آشيان دارم چو ذرّه‌ام ولى از جبهه‌سائىِ حرمش دلى چو مهر فروزان آسمان دارم اگر ز قافلۀ عاشقان او دورم چو گرد، چشم به دنبال كاروان دارم چو كوه، پاى، به دامن كشيده‌ام در طوس ز همجوارى او فخر جاودان دارم اگر گياهم اگر خار، از عنايت حق هماره نُكهت اين نغز گلسِتان دارم رضا هزار و يك آمد چو اسم حق به عدد كه اين لطيفۀ من از طبع نكته‌دان دارم بود چو مظهر اسماء كبريا نامت هميشه نام بلند تو بر زبان دارم كجا هواى جِنان راه دل تواند زد كه پرتوى ز ولاى تو در جَنان دارم بهار عمر چو طى شد به بوى تو اى گل كنون به لطف تو امّيد در خزان دارم ز گلشن حرمت كى روم كه لاله‌صفت ز داغ عشق تو عمرى به دل نشان دارم ز درگه تو به جائى نمى‌روم هرگز كه چون تو رهبر والا و مهربان دارم پىِ نثار، اگر گنج شايگانم نيست به خاك درگه تو اشك رايگان دارم ز آفتاب قيامت مرا چه غم كه مدام به سر ز سايه لطف تو سايبان دارم به چشم خاكِ‌ درت تا كه توتيا سازم ز اشك شوق بسا ديده ابرسان دارم به دامن كرم عالمى نياويزم به دامن تو زنم دست، تا كه جان دارم سيه چو خامه اگر شد دل شكستۀ من اميد از كف تو سرخط‍‌ امان دارم تو را كه لطف چو بحرى است بيكران، رحمى كه من گناه، چو درياى بيكران دارم نِيَم چو دِعْبِل امّا فزونتر از دِعْبِل چكامه‌ها به مديح تو ارمغان دارم بجز تو از همه كس داغ آرزوها را بسان لالۀ خونين به دل نهان دارم بود ز وصف تو عاجز اگر چه طبعم، باز كنم ثناى تو تا خامه در بنان دارم مرا كه نيست معانى بلند و واژه بديع كجا سزاست كه اوصاف تو بيان دارم مرا كه نام، غلام رضا بود "قدسى" بس افتخار از اين نام، در جهان دارم مهين ولىّ‌ خداوند،حكمران قضا سپهر رأفت و بحر كرم،امام رضا «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 مدایح رضوی در شعر فارسی ز آستان رضا سرخط‍‌ امان دارم رخ نياز بر اين پاك آستان دارم اگر چه كم ز غبارم، به شوق نُكهت گل هميشه جاى در اين طرفه بوستان دارم ز تير حادثه مرغى شكسته بال و پرم درين چمن به صد امّيد، آشيان دارم چو ذرّه‌ام ولى از جبهه‌سائىِ حرمش دلى چو مهر فروزان آسمان دارم اگر ز قافلۀ عاشقان او دورم چو گرد، چشم به دنبال كاروان دارم چو كوه، پاى، به دامن كشيده‌ام در طوس ز همجوارى او فخر جاودان دارم اگر گياهم اگر خار، از عنايت حق هماره نُكهت اين نغز گلسِتان دارم رضا هزار و يك آمد چو اسم حق به عدد كه اين لطيفۀ من از طبع نكته‌دان دارم بود چو مظهر اسماء كبريا نامت هميشه نام بلند تو بر زبان دارم كجا هواى جِنان راه دل تواند زد كه پرتوى ز ولاى تو در جَنان دارم بهار عمر چو طى شد به بوى تو اى گل كنون به لطف تو امّيد در خزان دارم ز گلشن حرمت كى روم كه لاله‌صفت ز داغ عشق تو عمرى به دل نشان دارم ز درگه تو به جائى نمى‌روم هرگز كه چون تو رهبر والا و مهربان دارم پىِ نثار، اگر گنج شايگانم نيست به خاك درگه تو اشك رايگان دارم ز آفتاب قيامت مرا چه غم كه مدام به سر ز سايه لطف تو سايبان دارم به چشم خاكِ‌ درت تا كه توتيا سازم ز اشك شوق بسا ديده ابرسان دارم به دامن كرم عالمى نياويزم به دامن تو زنم دست، تا كه جان دارم سيه چو خامه اگر شد دل شكستۀ من اميد از كف تو سرخط‍‌ امان دارم تو را كه لطف چو بحرى است بيكران، رحمى كه من گناه، چو درياى بيكران دارم نِيَم چو دِعْبِل امّا فزونتر از دِعْبِل چكامه‌ها به مديح تو ارمغان دارم بجز تو از همه كس داغ آرزوها را بسان لالۀ خونين به دل نهان دارم بود ز وصف تو عاجز اگر چه طبعم، باز كنم ثناى تو تا خامه در بنان دارم مرا كه نيست معانى بلند و واژه بديع كجا سزاست كه اوصاف تو بيان دارم مرا كه نام، غلام رضا بود "قدسى" بس افتخار از اين نام، در جهان دارم مهين ولىّ‌ خداوند،حكمران قضا سپهر رأفت و بحر كرم،امام رضا «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 مدایح رضوی در شعر فارسی
از سر برفت هوش ز شوق وصال تو هرگز برون نمى‌رود از دل خيال تو مائيم در حريم تو سرگشته ذرّه‌وار اى آفتاب، خيره ز نور جمال تو رضوان رضا دهد كه فرود آيد از بهشت روبد به مژّه گرد، ز صفِّ‌ نعال تو فرزند مصطفائى و دلبند مرتضى كامل شد از ازل همه فخر و كمال تو ايمن ز حادثات زمان آستان توست مأمون نارشيد چه داند مآل تو شد فيض‌بخش، خاك خراسان سرفراز از مقدم خجستۀ فرخنده فال تو عزّ آن بود كه آل على را خداى داد اى عزّت و جلال تو از ذو الجلال تو هرگز مباد منفصل از دامن تو دست اى با خداى خويش همه اتّصال تو ظلّ عنايت تو عجب سايه‌گستر است ملجأ كجاست جز كنف بى‌همال تو روز ولادت تو ولايم ز رى به طوس با پاى گر كشاند به عشق وصال تو خواندى به پاي‌بوس خود از مرحمت مرا آخر چگونه شكر گزارم نوال تو؟ غم رفت و شادى آمد و آسود جان و هست اين معجزى ز مشهد جنّت‌مآل تو گفتم مگر چكامه‌اى آرم به ارمغان در بارگاه سلطنت بى‌زوال تو عقلم نهيب زد كه بپرهيز از اين خيال دم دركش از سخن كه نباشد مجال تو @emame3vom جائى كه شاهباز تصوّر بريخت پر گويد چه مرغ طبع فروبسته‌بال تو و آنجا كه درّ معرفت آرند پيشكش ديگر كسى بها چه نهد بر سفال تو شوقم به ناله گفت كه اين احتياط‍‌ چيست دارم عجب ز فكرت دير انتقال تو روزى چنين مبارك و وقتى چنين عزيز نبود روا سكوت تو از انفعال تو پيداست چون ز شعر تو شوق نهان تو اخلاص را دليل بود ذوق و حال تو شايد در آستان شهنشاه ملك طوس افتد قبول و بسترد از دل ملال تو «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 شکوفه‌های ولایت الله علیه
. مرا به لطف تو پيوسته گر نگاه بُوَد نه بهر حشمت و عزّ و جلال و جاه بُوَد @emame3vom رضاى خاطر تو خواهم و نخواهم هيچ كه هيچ بودن من بهترين گواه بُوَد شدم رضا به رضاى تو از تو مى‌خواهم رهِ‌ رضاى تو پويم كه شاهراه بُوَد رضا شهنشه خوبان، علىِّ بِن موسى ابوالحسن كه حريمش پناهگاه بُوَد خدا رئوف و رسولش‌ رئوف و اوست‌رئوف رضا و رأفت او رحمت اله بود امامِ‌ ثامن و ضامِن كه آستانۀ او پناه مردم بى‌پشت و بى‌پناه بود شه سرير ولايت كه هر كه از درِ او بتافت روى، همه طاعتش تباه بُوَد هماره كشور ايران ز يُمن مقدم او قرين شوكت و محسود مهر و ماه بود بگو به خصم كه سلطان‌دين و خسروطوس رضا، هميشه نگهدار و دادخواه بُوَد بيا ز درگهِ‌ او "پيروى" گدائى كُن گداىِ‌ درگه اين شاه پادشاه بُوَد «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 مدایح رضوی در شعر فارسی
اى روضه‌اى كه دهر ز بويت معطّر است آبت ز كوثر و گِلت از مشك و عنبرست در طينت تو چشمۀ خورشيد مُضمرست بوى تو چون نسيم جنان روح‌پرورست خاكى و نُه فلك به وجودت منوّرست تا در تو نور ديدۀ زهرا و حيدرست خورشيد كو يگانه‌رو هفت كشورست بهر شرف ز خاك نشينان اين درست اى كشورِ فلك شرفِ‌ كعبه احترام دارالسّلام گفته جناب تو را سلام بر آستان روضۀ تو مهر و مه غلام در گنبد مرصّع تو هر صباح و شام از قرص آفتاب و ز جرم مَه تمام تصوير مى‌كند به سر تربتت امام صندوق، زرّ پخته و قنديل، سيم خام قبر تو خاك نيست كه روح مصوّرست آن بقعه‌اى كه كعبۀ صدق و صفا دروست وان روضه‌اى كه مسكن آل عبا دروست وآن خِطّه‌اى كه مخزن گنج بقا دروست وآن مرقدى كه مشهد شمع رضا دروست از نُكهتى كه رايحۀ مصطفی دروست وز طينتى كه نُكهت شير خدا دروست وز تربتى كه خاصيّت كيميا دروست هر صبح و شام كار مه و مهر چون زرست اى روضه‌اى كه همچو جنان خرم آمدى چون كعبه قبله‌گاه بنى آدم آمدى چون بيت مقدس از فلك اعظم آمدى يا صحن جَنّتى كه در اين عالم آمدى چون صحن زرنگار فلك محكم آمدى از بهر ريش خسته دلان مرهم آمدى تا مرقد خليفۀ عيسى‌دم آمدى خاك درت به تارك جمشيد افسرست هر صبحدم ز خون شهيدان كربلا خورشيد مى‌كشد علم آل مصطفی مى‌سازد از مصيبت اولاد مرتضی بر قدّ صبح پيرهن خون‌چكان قبا اجزاى روح مى‌شد ازين غم ز هم جدا بهر دواى اين اَلم آمد به شهر ما سلطان هشتمين علىِ‌ موسىِ‌ رضا كاندر بر زمانه تنش روح ديگرست شاهى كه كائنات طفيل وجود اوست خلوت‌سراى سِدره مقام شهود اوست خورشيد، قرصِ گرم سرِ خوان جود اوست قدّ ملك دوتا ز براى سجود اوست اقبال هم‌عنان عروج و صعود اوست مردود باد هر كه به عالم حسود اوست خُسران نديد و مغفرت و فضل سود اوست هر كو ز حبّ آل محمّد توانگرست روز جزا كه نوبت ملك قدم زنند ارواح انبيا همه از قرب دم زنند اهل صفا به روضۀ جنّت علم زنند ارباب معصيت چو نفير نَدَم زنند آل على نخست به ميدان قدم زنند وز پيشگاه عفو صلاى كرم زنند وز مغفرت به نامۀ هر كس رقم زنند مُقبل كسى كه بندۀ اولاد حيدرست سگ سيرتان چو پنجه به شير خدا زدند تيغ فراق در جگر مرتضی زدند بر جام زهر امام دوم را صلا زدند وز كين بر آفتاب نجف تيغها زدند خنجر بجاى قبله‌گه مصطفی زدند شمشير آبدار بر آل عبا زدند آتش به خرمن دل مجروح ما زدند كز سوز آن هنوز جگرها پر آذرست سنگين دلان دو كَون سراسر بسوختند چون بولهب درون پيمبر بسوختند وز غم درون خواجۀ قنبر بسوختند جانِ كنندۀ در خيبر بسوختند كز خرمنش دو دانۀ گوهر بسوختند هر سينه‌اى به شيوۀ ديگر بسوختند جبريل را ز حُرقت آن پر بسوختند كاين‌ها به آفتاب خلافت نه درخورست اى شاهباز! جمله شكار تو آمديم پر سوخته به راهگذار تو آمديم در بارگاه كعبه شعار تو آمديم چون حاجيان به طوف مزار تو آمديم از هر ديار سوى ديار تو آمديم جان بر كف از براى نثار تو آمديم مجروح و خسته بر درِ بار تو آمديم رحمى كن آن قدر كه ز عفو تو درخورست طوطىِّ گلشن "اَنا اَفصَح" زبان توست حلاّل مشكلات سَلونى بيان توست كشّاف لَو كُشِف دل بسياردان توست مفتاح علم، خانۀ گوهرفشان توست چون كعبۀ مراد همه آستان توست عصمت،كه در رياض‌سخن،مدح‌خوان توست نَظّام درّ منقبت خاندان توست كاندر رياض مدح تو دائم سخن ورست در كار بستۀ همه، يا رب! گشاد ده مجموع را به كنج هدايت مراد ده درماندگان جرم و گنه را تو داد ده اسرار ذكر خود همه كس را به ياد ده با اهل دل مدام صلاح و رشاد ده توفيق ترك غفلت و فسق و فساد ده در هر دلى كه درد تو نبود به ياد ده كانست كو به عالم تحقيق رهبرست «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 مدایح رضوی در شعر فارسی @emame3vom
در این حرم که میان کبوتران، یله‌ای چه شد که دل نسپردی به یار یک دله‌ای؟ از این حرم به خدا می‌توان رسید امّا به شرط داشتن زادِ راه و راحله‌ای شنیده‌ای کسی از هفت شهر عشق گذشت کنار قبلۀ هفتم تو در چه مرحله‌ای؟ چرا دخیل نبستی ضریح سبزش را اگر که حلقه به گوش حدیث سلسله‌ای؟ به نام حجّت هشتم در این بهارستان ببند نامۀ حاجت به بال چلچله‌ای نگاه کن که چه گفتند در مقام «رضا» کُمِیت و دِعبِل اگر یافتند از او صله‌ای چو‌ آفتاب بخوان در طواف گنبد او زیارتی و دعایی، نماز نافله‌ای به پای‌بوسی زوّار درگهش بشتاب! که بر سرت بنشیند غبار قافله‌ای بکوش تا نرود از کف تو فیض سؤال که پیش آینه پوشیده نیست مسأله‌ای پناه داده به خاری چو من در این گلشن خدای داده به این گل چه صبر و حوصله‌ای من از زیارت این روضه غافلم هرچند «ز خانه نیست مرا تا بهشت فاصله‌ای» به جرم این همه کفران نعمت و تقصیر خدا کند نکند از مجاوران گله‌ای چه می‌شود که «شفق» را بحِل کنی ای ماه! تو نور منعکس از آیۀ مباهله‌ای «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 در آستان شوق @emame3vom الله علیه
. رأفت در آستان تو تفسیر می‌شود دل با خیال حُسن تو تسخیر می‌شود صدها هزار نامۀ آلوده از گناه با یک نگاه عفو تو تطهیر می‌شود پیش از اجل به خانۀ چشمم قدم گذار تعجیل کن، فدات شوم! دیر می‌شود حتیّ سکوت در حرم تو عبادت است اینجا نفس به یاد تو تکبیر می‌شود اینجا اگر کبوتر دل آید از بهشت اطراف گندم تو زمین گیر می‌شود در میهمان‌سرای تو مهمان چو پا نهد از میوه‌های باغ جنان سیر می‌شود دیوانه می‌شود دل عاقل در این حرم دیوانه‌ای که عاشق زنجیر می‌شود صیّاد را به نیم نگه صید می‌کنی آهو به یک ضمانت تو شیر می‌شود بیداری‌اش به عرش خدا با ملائک است خوابی که در حریم تو تعبیر می‌شود «میثم»! بگو به کوری دشمن، ثنای دوست کاین‌جا قلم به دست تو شمشیر می‌شود «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 نخل میثم
. دوباره آمده‌ام تا دوباره در بزنم کبوترانه در این آستانه پر بزنم به ناامیدی از این در نمی‌روم هرگز اگر جواب نگیرم دوباره در بزنم خدا مرا به حقیقت ولی‌شناس کند که حلقه بر در این خانه بیشتر بزنم خدای را! کمی ای زائران درنگ کنید که خاک پای شما را به چشم تر بزنم من آشنای همین درگهم، خدا نکند که رو به غیر بیارم، درِ دگر بزنم اگرچه خارم و نسبت به گل ندارم، باز خوشم که گاه‌گداری به باغ سر بزنم صفای تربیت باغبان حرامم باد که در مجاورت گل، دم از سفر بزنم من از حضور تو ای ماه هاشمی! خجلم مگر به اشک شود ترجمان حرف دلم به یک نگاه تو تطهیر می‌شود دل من به یک کرشمه نمک‌گیر می‌شود دل من مرا بس است طواف ضریح تو هرگاه شکسته‌بستۀ تقصیر می‌شود دل من قسم به صبح جمال تو ای تجلّی وحی! دخیل نالۀ شبگیر می‌شود دل من سرشک حاجت هر کس به خاک می‌افتد کنار پنجره تصویر می‌شود دل من به چشم آینه‌های حرم که می‌نگرم هزار مرتبه تکثیر می‌شود دل من شمیم ضامن آهو اگر به من برسد خدای را، جگر شیر می‌شود دل من به چشم آینه‌های حرم که می‌نگرم هزار مرتبه تکثیر می‌شود دل من @emame3vom به شوق آنکه بیافتد به پای زوّارت به جای اشک، سرازیر می‌شود دل من چگونه قصد زیارت کنم برای وداع؟ مگر ز دیدن تو سیر می‌شود دل من «خدا مرا به فراق تو مبتلا نکند من و جدایی از این آستان خدا نکند» «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 در آستان شوق
الا! تجسّم عشق و اراده! یا مولا! اراده سر به حریمت نهاده، یا مولا! گدای بی سر و پایی به درگهت آمد که هر چه داشته از دست داده، یا مولا! ببین به حال فقیری که با شکسته‌دلی بر آستان تو صورت نهاده، یا مولا! شب زیارت مخصوصت، ای امام رئوف! دلم به یاد حریمت فتاده، یا مولا! به این مثل بستایم تو را که در عظمت تویی سواره و گردون پیاده، یا مولا! تو چشمه‌ای ز دو دریای فیض اما من شکسته ساغرِ خالی ز باده، یا مولا! گواه رأفت تو معجزات پی در پی چنان تو داد کرامت که داده؟ یا مولا! ارادۀ تو رضا جان! اراده ازلی است به‌خوبی منِ بد، کن اراده، یا مولا! به حیرتم که چه داده است قادر متعال به هر کسی که غمت را نداده، یا مولا! ز فیض نعمت جنّت، عدوی تو َنبَرَد به قدر بوی گلی استفاده، یا مولا! به آستان تو هر روز رو نهد خورشید سر برهنه و پای پیاده، یا مولا! تو را عنایت و رحمت که هیچ کم نشود بکن مودّت من را زیاده، یا مولا! چه اجتماع عظیمی بُوَد ز زوّارت صفی نشسته، صفی ایستاده، یا مولا! به بوی آن‌که ز قربت سعادتی ببرم ستاده بر در دارالسّعادة، یا مولا! ولایت تو به دارالولایةام آورد چنان سگانِ به گردن قلاده، یا مولا! به پیشواز، کمر بسته زائرینت را فرشته بر در دارالسّیادة، یا مولا! کلیم بر در دارالسّلام گرم سلام مسیح بر در دارالعبادة، یا مولا! «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» الله علیه
گریه‌ام در حرم از روی پریشانی نیست که پریشانی از آداب مسلمانی نیست @emame3vom در طوافند چنان موج کبوترهایت که در این سلسله انگار پریشانی نیست عربی آمده پابوس تو و می‌دانم همۀ حسرتش این‌ست که ایرانی نیست دست خالی‌ست کسی که به حرم می‌آید دم در هیچ نیازی به نگهبانی نیست! در معطّل شدن و دست رساندن به ضریح لذّتی هست که در سجدۀ طولانی نیست شمس تبریز، مراد دل مولاناهاست در دل ما که به جز شمس‌خراسانی نیست روی هر پلّۀ صحن تو نشستم گفتم چیست این سنگ اگر تخت سلیمانی نیست گریه کردم که بدانند همه، از من و تو هیچ یک اهل نظربازی پنهانی نیست حاجتی دارم و ناگفته بماند بهتر چون‌که روی طلب آنچه تو می‌دانی نیست «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج»
. ماه صفر رسید و افق رنگ دیگر است عالم سیاه پوش به سوگ سه سرور است ذرّات غم نشسته به رخسار آفتاب از داغ آنکه بر دو جهان سایه‌گستر است کعبه سیاه‌پوش و به تن جامۀ عزا زمزم به حال زمزمه و چشم او تر است ماه عزای سیّد و سالار انبیاست کوثر ز اشک فاطمه لبریز گوهر است بر کائنات گَرد یتیمی نشسته است رفت آن پدر که مظهر الله اکبر است ماه عزای زادۀ طوبی و هل اتی دوّم امام و روشنی چشم حیدر است شد سرخ چهرۀ شفق از لخته‌های خون یا پاره پارۀ جگر سبط اکبر است؟ ماه شهادت شه دنیا و دین رضا سلطان ارتضا و نگهبان کشور است زهر جفا چه با دل شمس‌‌الشّموس کرد در طوس هم مصیبت عظمای دیگر است ماه سقیفه آمد و افروخت آتشی کز دود آن به چشم بشر،تا به‌محشر است داغ سقیفه معجز شق‌القمر نمود این معجزه ز شقّ قمر نیز برتر است آنجا دو نیمه شد مه و پیوند یافت باز اعجاز هم ز شخص شخیص پیمبر است اینجا کتاب و عترت، از هم جدا شدند این ثقل اکبر آمد و آن ثقل اصغر است شد دست مرتضی ز کتاب خدا جدا این یک کتاب داور و آن دست داور است جز راه او به سوی خداوند راه نیست یعنی که شهر علم نبی را علی در است از پشت در طنین صدایی رسد به گوش خاکم به سر که نالۀ زهرای اطهر است آن هم دری که روح‌الامین اذن می‌گرفت والله جای گفتن الله اکبر است راه علی بپوی «ریاضی»! که آن ولی خلق خدای را به خداوند رهبر است «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 دیوان ریاضی یزدی @emame3vom
آیینه‌ام دهید که رو سوی او کنم با دل، حدیث دلبر آیینه‌رو کنم چشم از خطای قافیه پوشید، شاعران! فرصت دهید تا غزلم را شرو... کنم زمزم کجاست؟ تشنۀ غسل زیارتم کوثر بیاورید که با آن وضو کنم ای محض مهربانی! یا ایّها الرّئوف! تا رأفت است خُلق تو،‌من با که خو کنم؟ رویم سیه ولیک تو هرگز به رو میار دستم تهی ولیک تو مپسند رو کنم تو آبروی پهنۀ خاکی، عجیب نیست کز خاک کوی تو، طلب آبرو کنم نقّاره‌ها حضور تو را جار می‌زنند نوبت نمی‌دهند که من های‌وهو کنم گلدسته‌ها به دیدن تو قد کشیده‌اند قدّم نمی‌رسد، گل روی تو بو کنم تو آرزوی هشتم هر هفتۀ منی یعنی شبانه‌روز تو را آرزو کنم چشمم به چشم‌های شما، دست بر ضریح «کفران نعمت است، بهشت آرزو کنم» ای کاش! بود دعبل و می‌خوانْد روضه‌ای تا من به اشک، روضۀ تو شست‌وشو کنم «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» @emame3vom
4_556979832915755801.mp3
1.95M
#حاج_حسن_خلج #ایام_زیارت_مخصوص #روضه_امام_رضا_علیه_السلام
و دعا_‌شهادت امام رضا علیه السلام_ ایام زیارت مخصوص_حاج حسن *السلام علیک یا مولای یا اباالحسن یا علی ابن موسی الرضا* حس و خیال شعر مرا بیشتر کنید امشب تمام قافیه ها را خبر کنید حسی عجیب در بدنم شعله می کشد آتش دوباره در سخنم شعله می کشد توصیف عشق و شرح فضایل کجا و من شاعر شدم فرزدق و دعبل کجا و من دستم بگیر، دستم بگیر،قافیه سازی کن ای غریب با ما کمی ،با ما کمی غریب نوازی کن ای غریب *ایام زیارتی مخصوص امام رضاست؛خیلا الان حرمش دارن ناله می زنن... یه جوری با امام رضا امشب خلوت کن بگو آقا :* دستم بگیر،دستم بگیر،قافیه سازی کن ای غریب با ما کمی،با ما کمی غریب نوازی کن ای غریب 🌾🍂🌾🍂🌾🍂 غریب الغربا ... ببین غربا اومدن ،غریب اومدیم ،غیر تو کسی رو نداریم آقاجانم ... بسیار درست فرمودن میخوایم دو ماه دربه در پرچما باشیم ،دو ماه میخوایم در به در این سیاهیا باشیم ... حالا بگو یه حال خوشی به ما بده، یه کم به ما اشک بده ... عجب دربه دری خوبی ... ما رو به سر وسامون رسوند ... کجا بریم بهتر از این در خونه ... کجا بریم غیر این در خونه بگیم حسین .... امام رضا جانم ... آقا جانم ... دستم بگیر دستم بگیر،قافیه سازی کن ای غریب با ما کمی با ما کمی غریب نوازی کن ای غریب پای مرا به دام حریمت کشیده ای ما را میان این همه آهو خریده ای ... *یا ضامن آهو ...* دست مرا بگیر امام غریب ها تنها تویی امید تمام غریب ها *با گریه حرف میزنم،بغض گلومو گرفته هق هق می کنم،میدونم با شما نباید اینطور حرف بزنم ...،درست نموتونم کلمات و بیان کنم ...* با گریه ... آقا ... حرف میزنم ... اما ... مرا ببخش ... آقا تو را به حضرت زهرا ... مرا ببخش ... @emame3vom 🏴
. ◾ امام رضا ◾دو دمه‌های سینه زنی ◾بنداول شد خراسان رضا بر عاشقان دارالشفا یاعلی‌موسی‌الرضا(۲) ◾بنددوم کشورم را بیمه نام تو کردم یا رضا یاعلی‌موسی‌الرضا(۲) ◾بندسوم من به عشقت بی‌سروسامان شدم‌درکربلا یاعلی‌موسی‌الرضا(۲) ◾بندچهارم آسمان محو حریمت گشته تا عرش خدا یاعلی‌موسی‌الرضا .
. ای خیره کرده نور رخت مهر و ماه را جبریل بوسه می‌زند این بارگاه را رو کرده‌ام بسوی تو یا ثامن الحجج! بخشی مگر پناه، من بی پناه را دارم به‌پای، سلسلۀ جهل و حرص و آز دارم به دست، نامۀ عمری گناه را تسکین دهد نگاه تو هر دل‌شسته را جبران کند گذشت تو هر اشتباه را در هر بلا ولای شما تکیه‌گاه ماست یا رب ز ما مگیر تو این تکیه‌گاه را چشمم به انتظار عطایت سپید شد کی می‌دهی جواب، منِ رو سیاه را شد حلقه‌های پنجره‌ات نقش دیده‌ام از بس که دوختم به ضریحت نگاه را اینجا همین نه روی گناهان قلم کشند سازند بر ثواب مبدّل، گناه را «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 در آستان شوق الله علیه