اضافه بر لطمه جسمی و بدنی كه ظلم و ستم در حقّ دیگران است، اگر كسی با ترساندن و اندوهگین ساختن، آزردن و خلاصه ضربه بر اعصاب و روان كسی موجبات ناراحتی او را فراهم آورد، در صورتی توبه او پذیرفته می گردد كه همه ضربه ها و خسارتهای وارده را جبران نماید. و اگر چنین نكند، در دنیا و آخرت كیفر كردار ناروای خویش را خواهد دید.

3. ضربه به آبرو عِرض و آبروی افراد هم، دارای حرمت و مصونیّت فوق العاده ای است و اگر به وسیله غیبت، تهمت، افشاگری و هر گونه رفتار دیگری، مورد آسیب و ضربه قرار گیرد، ظلم بزرگی در حق او شده و گناهكار متجاوز، به شرطی می تواند توبه كند كه هر زیانی را وارد آورده و هر حیثیّتی را به باد داده، به صورت اول برگرداند: آیا این كار امكان دارد؟ آیا اگر حیثیت مؤمنی بدین وسایل شكسته شد و در نظر مردم بی اعتبار و بی آبرو گردید، می توان آن را بازگرداند؟ متجاوزان چگونه می توانند از این كارها توبه كنند؟ و آب رفته را به جوی بازگردانند؟!

امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: «مَن كَسَرَ مُؤمِناً فَعَلَیهِ جَبرُهُ.» هر كس حیثیت مؤمنی را بشكند، بر او واجب است كه آن را جبران نماید.

توبه نصوح: كاملترین «توبه»ای كه قرآن كریم بیان داشته توبه نصوح است: «توبوا إلی اللهِ تَوبَهً نَصوحاً» اما «توبه نصوح» چگونه است؟

نصوح، از «نَصَح» به معنای نصیحت و خیرخواهی است و منظور از «توبه نصوح» توبه ای است كه توبه كننده در راه خیر و صلاح خویش قدم گذارد،‌به گونه ای كه عمل او موجب عبرت و پندپذیری دیگران هم گردد.

سعید بن جُبَیر، گفته: توبه نصوح، آن است كه انسان، گناه را پیوسته مدّ نظر داشته و دیگر آن را مرتكب نشود و با استغفار به زبان، پشیمانی با قلب و خودداری اعضا و جوارح بدن از گناه، تحقق یابد.

امام حسن عسكری ـ علیه السلام ـ در پاسخ به نامه «احمد بن هلال» در تفسیر «توبه نصوح» نوشته است:‌«أن یَكونَ الباطِنُ كالظّاهرِ و أفضَلَ مِن ذلكَ» توبه نصوح، توبه ای است كه ظاهر و باطن انسان گناهكار، از گناه پاك گردد، بلكه باطن بهتر و پاكتر از ظاهر شود

🎥 پیش‌بینی رهبر انقلاب که محقق شد!